Uitspraken

(ii) Ten tijde van de geboorte van [verweerder] bezaten zijn ouders beiden de Nederlandse nationaliteit. [verweerder] heeft door geboorte als wettig kind van een Nederlandse vader op grond van art. 1 aanhef en onder a van de (toenmalige) Wet op het Nederlanderschap en het ingezetenschap (WNI) de Nederlandse nationaliteit verkregen.

(iii) De vader, die in 1972 naar Nederland was gekomen, stond van 28 december 1972 tot 19 augustus 1976 in de Nederlandse gemeentelijke basisadministratie (GBA) ingeschreven.

(iv) In 1974 is de vader aangesteld als diplomaat bij het kabinet van de gevolmachtigde minister van Suriname in Den Haag. Na de onafhankelijkheid van Suriname op 25 november 1975 bleef hij in diplomatieke dienst werkzaam bij de Surinaamse ambassade in Den Haag.
Op 19 augustus 1976 is hij in verband met diplomatieke immuniteit uitgeschreven uit de GBA. Op 23 juli 1980 is hij vertrokken naar Suriname.

(vi) De ouders van [verweerder] zijn op 28 januari 1986 gescheiden.

(vii) [verweerder] verblijft sinds april 1973, met een onderbreking van 1992 tot 1997, in Nederland.

De rechtbank heeft het verzoek toegewezen en daartoe – samengevat – als volgt overwogen.

Bij de beantwoording van de vraag of [verweerder] de Nederlandse nationaliteit bezit is van belang welke nationaliteit hij en zijn ouders bij de onafhankelijkheid van Suriname op 25 november 1975 verkregen of behielden. De moeder heeft op 25 november 1975 de Nederlandse nationaliteit behouden. De vader is met ingang van 25 november 1975 in dienst van de Surinaamse ambassade in Nederland getreden (rov. 5.1-5.3).

In een door [verweerder] overgelegde verklaring van het CBB wordt verklaard dat de vader ingevolge art. 3 TOS op 25 november 1975 de Surinaamse nationaliteit heeft verkregen. Aangezien de vader op dat moment feitelijk in Nederland verbleef zou hij op grond van art. 3 TOS de Nederlandse nationaliteit hebben moeten behouden (rov. 5.4-5.5).

Uit de afgifte aan de vader van een Surinaams paspoort op 26 mei 1976 in verbinding met de verklaring van het CBB blijkt echter voldoende dat de Surinaamse autoriteiten ervan uitgaan dat de vader sedert 25 november 1975 in het bezit is van de Surinaamse nationaliteit, hetgeen vanwege de diplomatieke status van de vader ook noodzakelijk was en dat de Surinaamse autoriteiten er kennelijk voor hebben gekozen om uit te gaan van een fictieve woonplaats in Suriname, waardoor de vader op 25 november 1975 op grond van art. 3 TOS de Surinaamse nationaliteit verkreeg (rov. 5.7).

De diplomatieke status van de vader heeft aldus geleid tot een uitzonderlijke situatie, in die zin dat binnen het gezin van verzoeker verschillende nationaliteiten zijn verkregen; dat ligt niet in lijn met het ook aan de TOS ten grondslag liggende uitgangspunt van eenheid van nationaliteit binnen een gezin. Nu deze situatie bij het opstellen van de TOS niet onder ogen is gezien, noopt het onderhavige uitzonderlijke geval tot een uitleg van de TOS die het meest in overeenstemming is met het doel ervan (rov. 5.8).

Art. 6 lid 2 TOS beoogt te bevorderen dat minderjarigen zoveel mogelijk de nationaliteit verkrijgen die zij op 25 november 1975 zouden hebben verkregen als zij op dat tijdstip meerderjarig waren geweest.
Een redelijke uitleg van de TOS brengt mee dat in deze zaak eveneens wordt aangesloten bij de Nederlandse nationaliteit die [verweerder], die toen in Nederland woonachtig was, zou hebben behouden op 25 november 1975 indien hij meerderjarig was geweest (5.9).

De gegrondbevinding van de onderdelen 2 en 4 treft ook rov. 5.9, nu ook die overweging stoelt op het oordeel dat de vader van [verweerder] op 25 november 1975 in de zin van de TOS woonplaats in Suriname had.

De bestreden beschikking kan dus niet in stand blijven. De overige klachten behoeven geen behandeling.