Uitspraken

Voor zover in cassatie van belang heeft de man in de onderhavige procedure verzocht om, met wijziging van de beschikking van 23 mei 2011, de kinderalimentatie ten behoeve van [de dochter] en [de zoon] met ingang van 27 december 2011 op nihil te stellen, dan wel ten hoogste op € 138,33 per kind per maand. Hij heeft aan zijn verzoek ten grondslag gelegd a) dat de beschikking van 23 mei 2011 van de aanvang af niet aan de wettelijke maatstaven heeft voldaan doordat van onvolledige gegevens is uitgegaan (art. 1:401 lid 4 BW), en b) dat sprake is van een wijziging van omstandigheden waardoor die beschikking niet langer voldoet aan de wettelijke maatstaven (art. 1:401 lid 1 BW). De rechtbank heeft de man niet-ontvankelijk verklaard in zijn verzoek voor zover dat betrekking heeft op [de dochter] en heeft het verzoek afgewezen voor zover dat betrekking heeft op [de zoon].

Het hof heeft de beschikking van de rechtbank vernietigd en heeft de beschikking van 23 mei 2011 aldus gewijzigd dat de kinderalimentatie ten behoeve van [de zoon] met ingang van 27 december 2011 wordt vastgesteld op € 138,33 per maand, met bepaling dat hetgeen de man inmiddels aan de vrouw heeft betaald door haar niet behoeft te worden terugbetaald. Daartoe heeft het hof, bij de vaststelling van de draagkracht van de man, acht geslagen op het loonbeslag dat – onder meer door het LBIO ter zake van achterstallige kinderalimentatie – is gelegd voor bedragen variërend van (afgerond) € 621,-- per maand tot € 670,-- per maand en heeft het aannemelijk geacht dat de man vanwege betalingsregelingen met andere schuldeisers € 225,-- per maand voldoet. Mede gelet op de overige noodzakelijke uitgaven heeft de man naar het oordeel van het hof geen draagkracht om kinderalimentatie te voldoen (rov. 6). Dat laat echter onverlet dat de man ter zitting heeft aangeboden om ten behoeve van [de zoon] een kinderalimentatie van € 138,33 per maand te voldoen, zijnde het vrij te laten bedrag zoals dat volgens de man door de gemeente is berekend (rov. 7).

Onderdeel 1 van het middel klaagt dat het hof bij de vaststelling van de draagkracht ten onrechte rekening heeft gehouden met de schuld wegens achterstallige kinderalimentatie, althans dat het hof ten onrechte niet heeft gemotiveerd waarom het die schuld in aanmerking heeft genomen. Voor het geval dat het oordeel van het hof aldus moet worden verstaan dat het ontstaan van de schuld wegens achterstallige kinderalimentatie niet aan de man te wijten is geweest en om die reden van belang was voor de bepaling van de draagkracht, betoogt onderdeel 2 van het middel dat dit oordeel ontoereikend is gemotiveerd.

Het middel is echter gegrond voor zover het erover klaagt dat het hof zijn beslissing over de draagkracht mede heeft gebaseerd op de alimentatieschuld van de man per 1 december 2012 met betrekking tot [de zoon] en de aannemelijkheid van die schuld heeft gemotiveerd aan de hand van het loonbeslag in de maanden september, oktober en november 2012. De man heeft immers nihilstelling dan wel wijziging van de alimentatie verzocht met ingang van 27 december 2011, en bij de beslissing op dit verzoek mag alleen acht worden geslagen op een achterstand in alimentatiebetalingen tot op die datum. Het hof heeft bij de bepaling van de draagkracht van de man echter mede rekening gehouden met alimentatieschulden die juist in geschil waren. In zoverre is het uitgegaan van een onjuiste rechtsopvatting, dan wel heeft het zijn oordeel onvoldoende gemotiveerd.