Uitspraken

Het Hof heeft ten laste van de verdachte onder 5 bewezenverklaard dat:

"hij op 22 november 2011 te Amsterdam met het oogmerk van wederrechtelijke toe-eigening heeft weggenomen een fiets (van het merk Locomotief Amsterdam), toebehorende aan een ander of anderen dan aan verdachte."

Deze bewezenverklaring steunt op de volgende bewijsmiddelen:

"8. Een proces-verbaal van bevindingen, pagina's 1 en 2, zakelijk weergegeven:

Als verklaring van (een van) verbalisant(en) [verbalisant 1] en [verbalisant 2]:

Op 22 november 2011 liepen wij, verbalisanten, het politiebureau te Amsterdam uit. Wij waren in burger gekleed. Wij zagen een voor ons onbekende man voor het verzorgingshuis staan. Wij zagen dat de man erg veel interesse had voor de aldaar geparkeerde fietsen. Wij zagen dat de man aan een fiets voelde en deze naar voren bewoog. Wij zagen dat de man op de fiets stapte en weg wilde fietsen. Hierop hebben wij de man aangesproken. Wij vroegen aan de man of die fiets van hem was. Hierop verklaarde hij: 'Nee, hij is niet van mij.' (...)

9. Een geschrift, te weten een Kennisgeving van inbeslagneming, pagina's 21 en 22, zakelijk weergegeven inhoudende:

Verdachte: [verdachte]

Geboren op [geboortedatum]-1969 te [geboorteplaats]

Onder verdachte inbeslaggenomen:

Fiets, merk Locomotief Amsterdam.

Geen eigenaar is bekend van het inbeslaggenomen goed."

Blijkens het proces-verbaal van de terechtzitting in hoger beroep heeft de raadsvrouwe aldaar het woord gevoerd overeenkomstig de aan het proces-verbaal gehechte pleitnota. Deze pleitnota houdt in:

"25. Daarnaast is er sprake van een res nullius, waardoor niet kan worden bewezen dat de fiets aan een ander toebehoorde. Ook om die reden moet cliënt worden vrijgesproken van de diefstal. Er bevindt zich geen aangifte in het dossier en kennelijk heeft zich ook nooit iemand gemeld die stelde dat de fiets van hem was. Er bevinden zich helaas geen foto's van de fiets in het dossier, maar wat we wel weten is dat het om een oude fiets gaat die niet op slot stond en waarvan de banden lek waren. Zelfs de hulpofficier van justitie heeft het over een "gevonden voorwerp" en dus over een voorwerp waarvan iemand afstand heeft gedaan. Kortom; uit het dossier blijkt niet dat deze fiets aan iemand toebehoorde. Het feit dat de fiets kennelijk geparkeerd stond in een fietsenrek voor een verzorgingstehuis doet daar niet aan af. De fietsenrekken in grote steden staan vol fietsen die aldaar zijn achtergelaten. Er dient dan ook tevens om die reden vrijspraak van diefstal te volgen."

Het Hof heeft ten aanzien van de bewezenverklaring voorts het volgende overwogen:

"Ten aanzien van de fiets is niet aannemelijk geworden dat deze kan worden aangemerkt als een res nullius. De omstandigheden waaronder en de locatie waar de fiets door verdachte is aangetroffen wettigen naar het oordeel van het hof niet de gedachte dat de eigenaar van deze fiets daar afstand van had gedaan."