Uitspraken

In hoger beroep heeft de vrouw betoogd, voor zover in cassatie van belang, dat de rechtbank de man ten onrechte heeft ontvangen in zijn op art. 1:164 BW gebaseerde verzoek. Het hof heeft dit betoog verworpen en heeft daartoe overwogen dat het door de man gedane verzoek, anders dan de vrouw stelt, een verzoek is als bedoeld in art. 827 lid 1, onder f, Rv. Het hof heeft vastgesteld dat de vrouw de gemeenschap heeft benadeeld in de zin van art. 1:164 lid 1 BW en heeft haar veroordeeld, voor zover in cassatie van belang, de helft van het bedrag waarmee de gemeenschap is benadeeld, ten titel van schadevergoeding aan de man te betalen.

Onderdeel 1.1 klaagt onder meer dat het hof ten onrechte de vrouw heeft veroordeeld om schadevergoeding te betalen aan de man, nu art. 1:164 BW uitsluitend voorziet in een schadevergoedingsplicht van de benadelende echtgenoot jegens de gemeenschap. Deze klacht faalt. Het hof heeft niet miskend dat sprake is van een schadevergoedingsplicht jegens de gemeenschap, maar heeft tevens de gevolgen daarvan voor de verdeling bepaald. Dit stond het hof vrij.

Onderdeel 1.2 betoogt dat, anders dan het hof in rov. 4.7 heeft overwogen, een actie op grond van art. 1:164 BW alleen kan worden ingesteld in een dagvaardingsprocedure, nu het tweede lid van die bepaling spreekt van een ‘rechtsvordering’. Dit betoog faalt.
Uit de totstandkomingsgeschiedenis van art. 1:164 BW blijkt niet dat de wetgever heeft beoogd met het begrip ‘rechtsvordering’ een specifieke procedure voor te schrijven. Voorts hangt de materie waarop deze bepaling ziet, sterk samen met de verdeling van de huwelijksgoederengemeenschap. Het hof hoefde dan ook in het woord ‘rechtsvordering’ geen beletsel te zien om in de onderhavige procedure te beslissen over het op art. 1:164 BW gebaseerde verzoek van de man.

De onderdelen 1.3 en 1.4 klagen over het oordeel van het hof (in rov. 4.7) dat het op art. 1:164 BW gebaseerde verzoek van de man een nevenvoorziening is als bedoeld in art. 827 lid 1, onder f, Rv. Het verzoek vertoont niet voldoende samenhang met het echtscheidingsverzoek en het gaat bij dit verzoek niet om een eenvoudig geschil als door de wetgever bedoeld, aldus de onderdelen.

Art. 1:164 lid 1 BW houdt, kort gezegd en voor zover thans van belang, in dat indien een echtgenoot een tussen de echtgenoten bestaande gemeenschap van goederen kort voor of na aanvang van het echtscheidingsgeding benadeelt, deze echtgenoot de aan de gemeenschap toegebrachte schade dient te vergoeden. Een op art. 1:164 lid 1 BW gebaseerd verzoek vertoont derhalve naar zijn aard voldoende samenhang met het echtscheidingsverzoek. In het licht van de hiervoor in 3.3.4 weergegeven parlementaire geschiedenis moet worden aangenomen dat een op art. 1:164 lid 1 BW gebaseerd verzoek in een echtscheidingsgeding als een verzoek tot het treffen van een nevenvoorziening in de zin van art. 827 lid 1, aanhef en onder f, Rv behandeld kan worden, tenzij de behandeling daarvan in het concrete geval tot onnodige vertraging van het geding zal leiden. Het hof heeft vastgesteld dat van dit laatste geen sprake was (rov. 4.7). De onderdelen 1.3 en 1.4 falen derhalve.