Uitspraken

Het middel klaagt dat de onder 2 tenlastegelegde diefstal van een fiets op 23 november 2003 is verjaard.

Bij inleidende dagvaarding is aan de verdachte - zakelijk weergegeven en voor zover in cassatie van belang - tenlastegelegd:
1. doodslag, voorafgegaan en vergezeld van een strafbaar feit en gepleegd met het oogmerk om de uitvoering van dat feit voor te bereiden of gemakkelijk te maken, begaan op 23 november 2003;
2. diefstal, voorafgegaan en/of vergezeld en/of gevolgd van geweld en/of bedreiging met geweld tegen personen, gepleegd met het oogmerk om die diefstal voor te bereiden en/of gemakkelijk te maken en/of om bij betrapping op heterdaad aan zichzelf de vlucht mogelijk te maken en/of het bezit van het gestolene te verzekeren, terwijl het feit wordt gepleegd op de openbare weg, en afpersing, terwijl het feit wordt gepleegd op de openbare weg, meermalen gepleegd, begaan op 23 november 2003; en
3. poging tot doodslag, voorafgegaan en vergezeld van een strafbaar feit en gepleegd met het oogmerk om de uitvoering van dat feit voor te bereiden of gemakkelijk te maken, begaan op 23 november 2003.

Het Hof heeft de verdachte ten aanzien van de onder 2 vermelde diefstal vrijgesproken van de tenlastegelegde strafverzwarende omstandigheden, inhoudende dat de diefstal werd voorafgegaan, vergezeld en gevolgd van (bedreiging met) geweld en werd gepleegd op de openbare weg. Het Hof heeft het tenlastegelegde voor het overige bewezenverklaard en de verdachte veroordeeld tot een gevangenisstraf van twintig jaren. Blijkens een aan de cassatieakte gehecht - door de griffier als schriftelijke bijzondere volmacht als bedoeld in art. 450, eerste lid onder a, Sv aangemerkt - faxbericht van de raadsman van de verdachte is het cassatieberoep niet gericht tegen voornoemde vrijspraak, zodat dat onderdeel van de tenlastelegging niet ter toetsing in cassatie staat. De onder 2 vermelde diefstal van een fiets is bij art. 310 Sr strafbaar gesteld als misdrijf waarop een gevangenisstraf van ten hoogste vier jaren is gesteld.

Bij de stukken van het geding bevindt zich een vordering van de Officier van Justitie tot inbewaringstelling van de verdachte van 15 april 2016. Uit de stukken van het geding blijkt niet dat gedurende twaalf jaren daaraan voorafgaand enige daad van vervolging is verricht. De in art. 70, eerste lid aanhef en onder 3º, Sr bepaalde termijn van verjaring is dus verstreken, zodat het recht tot strafvordering ten aanzien van de diefstal is vervallen. Het middel is terecht voorgesteld.

De Hoge Raad zal, met vernietiging van de bestreden uitspraak in zoverre, de Officier van Justitie alsnog niet-ontvankelijk verklaren in de vervolging van de verdachte ter zake van de onder 2 tenlastegelegde diefstal van een fiets. Dit brengt mee dat de Hoge Raad met vernietiging van de bestreden uitspraak de kwalificatie van het onder 2 bewezenverklaarde zal verbeteren. Het onder 2 bewezenverklaarde moet dan in plaats van “diefstal en afpersing, terwijl het feit wordt gepleegd op de openbare weg, meermalen gepleegd” worden gekwalificeerd als “afpersing, terwijl het feit wordt gepleegd op de openbare weg, meermalen gepleegd”. Voor het verminderen van de duur van de opgelegde gevangenisstraf bestaat onvoldoende grond, aangezien de aard en de ernst van hetgeen overigens ten laste van de verdachte is bewezenverklaard niet worden aangetast door bedoelde partiële niet-ontvankelijkverklaring.