Uitspraken

Het hof heeft het vonnis van de rechtbank bevestigd. In dat vonnis is ten laste van de verdachte bewezenverklaard dat:

“ [betrokkene 1] op 25 juni 2016 te [plaats] opzettelijk brand heeft gesticht door open vuur in aanraking te brengen met benzine, ten gevolge waarvan een personenauto, welke stond geparkeerd op de oprit van de woning, perceel [a-straat 1] , is verbrand en daarvan gemeen gevaar voor goederen te duchten was,

bij het plegen van welk misdrijf verdachte op 25 juni 2016 te [plaats] opzettelijk behulpzaam is geweest, gezien het feit dat verdachte:

- met een voertuig vanuit de provincie Friesland naar Den Oever is gereden en

- vervolgens samen met medeverdachte [betrokkene 1] in het voertuig van verdachte naar die woning, perceel [a-straat 1] , te [plaats] is gereden en

- de tas met benzine heeft vervoerd en

- vervolgens, nadat de brandstichting was gepleegd, samen met medeverdachte [betrokkene 1] in het voertuig van verdachte weer is teruggereden naar Den Oever .”

Bij de aan de Hoge Raad toegezonden stukken van het geding bevindt zich een ‘Verzoek tot schadevergoeding’ van de benadeelde partij [benadeelde] met bijlagen. Dit formulier houdt onder meer in:

“Immateriële schade

Fysiek letsel

Benadeelde heeft geen fysiek letsel.

Psychische gevolgen

Het incident heeft flinke impact gehad op benadeelde en zijn gezin. Zij lagen allen in een diepe slaap toen zij die nacht werden gewekt door de deurbel en kloppen op het raam. Ineens stond benadeelde met zijn gezin, midden in de nacht, buiten. Zijn kinderen waren in paniek.

Benadeelde was in een soort trance. Het was onwerkelijk, hij kon niet geloven dat dit echt gebeurde.

Vlak na het incident durfden benadeelde en zijn vrouw ’s avonds niet weg te gaan. Benadeelde was bang dat het nogmaals zou gebeuren. Hij wilde om die reden zijn kinderen niet alleen thuis laten.

Benadeelde was de eerste paar maanden na het incident alert op elk geluid. Hij sliep erg licht. Voor het gebeuren bleef benadeelde in zijn bed liggen wanneer hij een auto hoorde. Sinds het incident gaat benadeelde zijn bed uit om uit het raam te kijken.

Het heeft benadeelde vooral geraakt dat zijn kinderen van 11 en 14 jaar last hebben gehad van het gebeuren. Zij voelden zich in hun eigen huis niet meer veilig en wilden liever niet meer alleen thuis zijn. Om de angstgevoelens te minderen en om zijn kinderen weer het gevoel van veiligheid terug te geven, heeft benadeelde maatregelen getroffen. Hij heeft een beveiligingscamera aangeschaft.”

Het hof heeft, door het vonnis van de rechtbank te bevestigen, de verdachte veroordeeld tot betaling van € 525 ter zake van immateriële schade aan [benadeelde] als benadeelde partij. Daartoe is het volgende overwogen:

“De benadeelde partij [benadeelde] heeft tegen verdachte en zijn medeverdachte een vordering ingediend tot betaling van € 6.530,-, vermeerderd met de wettelijke rente over dit bedrag, wegens schade die hij als gevolg van het onder 1 ten laste gelegde feit zou hebben geleden. Het bedrag bestaat uit € 6.005,- aan materiële en € 525,- aan immateriële schade. Daarnaast heeft de benadeelde partij verzocht de vordering hoofdelijk toe te wijzen en de schadevergoedingsmaatregel op te leggen.

(...)

Vergoeding van de immateriële schade, waartegen evenmin verweer is gevoerd, komt de rechtbank billijk voor gelet op de onderbouwing van de vordering en het verhandelde ter terechtzitting.”

Artikel 6:106 BW luidt, voor zover hier van belang:

“Voor nadeel dat niet in vermogensschade bestaat, heeft de benadeelde recht op een naar billijkheid vast te stellen schadevergoeding:

(...)

b. indien de benadeelde lichamelijk letsel heeft opgelopen, in zijn eer of goede naam is geschaad of op andere wijze in zijn persoon is aangetast.”

In zijn arrest van 28 mei 2019, ECLI:NL:HR:2019:793 heeft de Hoge Raad, onder verwijzing naar HR 15 maart 2019, ECLI:NL:HR:2019:376, het volgende overwogen:

“Van de [in art. 6:106, aanhef en onder b, BW] bedoelde aantasting in de persoon ‘op andere wijze’ is in ieder geval sprake indien de benadeelde partij geestelijk letsel heeft opgelopen. Degene die zich hierop beroept, zal voldoende concrete gegevens moeten aanvoeren waaruit kan volgen dat in verband met de omstandigheden van het geval psychische schade is ontstaan. Daartoe is vereist dat naar objectieve maatstaven het bestaan van geestelijk letsel kan worden vastgesteld. Ook als het bestaan van geestelijk letsel in voornoemde zin niet kan worden aangenomen, is niet uitgesloten dat de aard en de ernst van de normschending en van de gevolgen daarvan voor de benadeelde, meebrengen dat van de in art. 6:106, aanhef en onder b, BW bedoelde aantasting in zijn persoon ‘op andere wijze’ sprake is. In zo een geval zal degene die zich hierop beroept de aantasting in zijn persoon met concrete gegevens moeten onderbouwen. Dat is slechts anders indien de aard en de ernst van de normschending meebrengen dat de in dit verband relevante nadelige gevolgen daarvan voor de benadeelde zo voor de hand liggen, dat een aantasting in de persoon kan worden aangenomen. Van een aantasting in de persoon ‘op andere wijze’ als bedoeld in art. 6:106, aanhef en onder b, BW is niet reeds sprake bij de enkele schending van een fundamenteel recht.”