Uitspraken

In cassatie kan worden uitgegaan van de feiten en omstandigheden vermeld in de conclusie van de Advocaat-Generaal onder 1.2-1.15. Deze komen, kort samengevat, op het volgende neer.

(i) Een patiënt heeft vanaf 1989 tot in ieder geval 1998 onder behandeling gestaan van een internist, werkzaam in een ziekenhuis. Bij vonnis van 18 mei 2001 is voor recht verklaard dat dit ziekenhuis en deze internist toerekenbaar tekort zijn geschoten in de nakoming van hun verplichtingen jegens deze patiënt en aansprakelijk zijn voor de schade die de patiënt dientengevolge heeft geleden en zal lijden.

(ii) Tot 1 april 1990 was (de rechtsvoorgangster van) Reaal de beroepsaansprakelijkheidsverzekeraar van het ziekenhuis. Met ingang van 1 april 1990 is Centraal Beheer de beroepsaansprakelijkheidsverzekeraar van het ziekenhuis geworden.

(iii) Reaal heeft aan de patiënt op 15 juni 2001 een voorschot op de schadevergoeding betaald van € 11.345,-- en op 24 oktober 2005 een voorschot op de schadevergoeding van € 100.000,--.

(iv) Tussen Reaal en de patiënt is in april 2006 een vaststellingsovereenkomst gesloten, waarna Reaal aan de patiënt op 11 mei 2006 een slotuitkering heeft gedaan van

€ 213.655,-- (hierna ook: de slotuitkering).

(v) Reaal heeft bij brief van 6 mei 2011 aan Centraal Beheer ondubbelzinnig meegedeeld dat zij zich haar rechten op vergoeding van schade voorbehield en dat Centraal Beheer de brief diende te beschouwen als een stuiting in de zin van art. 3:317 BW.

(vi) Reaal heeft Centraal Beheer bij brief van 26 juni 2012 gesommeerd tot betaling aan Reaal van het bedrag van de slotuitkering, vermeerderd met wettelijke rente. Centraal Beheer heeft niet aan deze sommatie voldaan.

Reaal vordert in deze procedure onder meer een verklaring voor recht dat Centraal Beheer ten volle draagplichtig is voor een bedrag van € 305.103,40. Dit bedrag bestaat uit de slotuitkering van € 213.655,--, vermeerderd met wettelijke rente vanaf 11 mei 2006.

Reaal heeft hiertoe, kort gezegd, gesteld dat de schade van de patiënt is ontstaan tijdens de looptijd van de door het ziekenhuis met Centraal Beheer gesloten aansprakelijkheidsverzekering en daardoor onder de polis van Centraal Beheer gedekt is. Omdat een andere polis dekking biedt, biedt de polis van Reaal geen dekking. Centraal Beheer dient het bedrag van de slotuitkering dat Reaal aan de patiënt heeft voldaan, dan ook aan Reaal te vergoeden, vermeerderd met wettelijke rente.

Het hof heeft het tussenvonnis van de rechtbank vernietigd en voor recht verklaard dat Centraal Beheer uit hoofde van art. 7:961 lid 3 BW ten volle draagplichtig is jegens Reaal voor het bedrag van € 213.655,--.1 Hiertoe heeft het hof, voor zover in cassatie van belang, als volgt overwogen.

Een rechtsvordering tot vergoeding van schade verjaart op grond van art. 3:310 lid 1 BW door verloop van vijf jaren na de aanvang van de dag, volgende op die waarop de benadeelde zowel met de schade als met de daarvoor aansprakelijke persoon bekend is geworden. Hiervoor is nodig dat de benadeelde daadwerkelijk in staat is een rechtsvordering tot vergoeding van de schade in te stellen (HR 31 oktober 2003, ECLI:NL:HR:2003:AL8168). De verjaringstermijn van art. 3:310 lid 1 BW kan echter niet eerder een aanvang nemen dan op de dag na die waarop de schadevordering opeisbaar is geworden, ook indien voordien reeds bekend is dat de schade geleden zal worden en wie de aansprakelijke persoon is (vgl. HR 10 oktober 2003, ECLI:NL:HR:2003:AF9416). (rov. 5.2)

Een regresvordering kan beschouwd worden als een rechtsvordering tot vergoeding van schade in de zin van art. 3:310 lid 1 BW. Uit het arrest ASR/Achmea (HR 6 april 2012, ECLI:NL:HR:2012:BU3784) volgt dat de regresvordering van een hoofdelijk verbonden schuldenaar pas ontstaat op het moment dat hij de schuld aan de schuldenaar voldoet voor meer dan het gedeelte dat hem aangaat en dat dan ook de verjaringstermijn een aanvang neemt. Dit geldt ook voor de regresvordering van Reaal jegens Centraal Beheer, omdat sprake is van een excedent-polis van Reaal. (rov. 5.3)

Het hof volgt Centraal Beheer niet in haar stelling dat met de voorschotbetaling op 15 juni 2001 door Reaal aan de patiënt de regresvordering jegens Centraal Beheer is ontstaan die mede de slotuitkering omvat en dat daarmee de verjaringstermijn voor de gehele vordering op 15 juni 2001 een aanvang heeft genomen. Reaal heeft de slotuitkering van € 213.655,-- op 11 mei 2006 aan de patiënt voldaan. Op dat moment is de regresvordering op Centraal Beheer voor dat bedrag ontstaan en heeft de verjaringstermijn voor dat bedrag een aanvang genomen. (rov. 5.4)

Reaal heeft ten aanzien van de slotuitkering op 6 mei 2011 een stuitingsbrief aan Centraal Beheer gestuurd. De verjaringstermijn is op dat moment opnieuw gaan lopen. Reaal heeft Centraal Beheer vervolgens bij brief van 26 juni 2012 gesommeerd te betalen en bij dagvaarding van 6 juli 2015 in rechte betrokken. De regresvordering voor de slotuitkering was op dat moment nog niet verjaard. (rov. 5.5)

Er bestaat dekking onder de polis van Centraal Beheer. Centraal Beheer heeft niet betwist dat sprake is van een excedent-polis van Reaal, zodat Reaal volledig regres kan nemen op Centraal Beheer. (rov. 5.8-5.15)

Tussen partijen staat vast dat Reaal Centraal Beheer bij brief van 26 juni 2012 voor het eerst heeft gesommeerd het bedrag van € 213.655,- te betalen, en wel voor 1 augustus 2012. Doordat Centraal Beheer niet heeft betaald, is zij per 1 augustus 2012 in verzuim. Het hof zal dan ook de wettelijke rente toewijzen vanaf 1 augustus 2012. (rov. 5.18)