Uitspraken

RECHTBANK AMSTERDAM

SECTOR KANTON - LOCATIE AMSTERDAM

EA 11-766

11 juli 2011

150

[verzoekster]

gevestigd te Amsterdam

verzoekster

nader te noemen [verzoekster]

gemachtigde: mr. O. Jungst

[verweerder]

wonende te Apeldoorn

verweerder

nader te noemen [verweerder]

gemachtigde: mr. D.A.A.M. Mijland

[verzoekster] heeft op 25 mei 2011 een verzoekschrift met bewijsstukken ingediend, strekkende tot ontbinding van de tussen partijen bestaande arbeidsovereenkomst.

[verweerder] heeft op 23 juni 2011 een verweerschrift met bewijsstukken ingediend.

2. [verweerder], 42 jaar oud, is per 1 januari 2005 met [verzoekster] een dienstverband aangegaan. Op deze civielrechtelijke arbeidsovereenkomst is de CAO voor het Hoger Beroepsonderwijs van toepassing alsmede de Bovenwettelijke Werkloosheidsregeling Hoger Beroepsonderwijs.

Het huidige salaris van [verweerder] bedraagt € 5.385,75 bruto per maand, exclusief vakantiegeld en overige emolumenten.

5. [verweerder] zou zich niets, althans onvoldoende gelegen laat liggen aan de voor alle docenten geldende regel dat zij in hun agenda niet hele werkdagen mogen blokken voor het geven van lessen. [verweerder] zou dat wél doen om zich aldus ruimte te verschaffen om zijn werk thuis te verrichten. Daardoor wordt het voor [verzoekster] extra moeilijk de planning te maken voor werkoverleg van docenten c.q. het management waaraan [verweerder] geacht wordt deel te nemen. Op dat overleg laat hij ook geregeld verstek gaan.

Daarnaast wordt [verweerder] verweten dat hij tijdens de door [verzoekster] georganiseerde open dagen niet de volle tijd aanwezig is.

7. Als gevolg van een en ander is de arbeidsverhouding tussen [verweerder] en zijn direct leidinggevende, voornoemde [naam leidinggevende], ernstig verstoord.

Op 16 december 2010 heeft [verweerder] zich ziek gemeld in verband met spanningsklachten, verband houdende met dit arbeidsconflict.

In januari 2011 zijn partijen een mediation aangegaan. In maart heeft [naam leidinggevende] de mediation afgebroken, omdat daarin naar zijn inzicht geen vorderingen werden gemaakt.

9. In het verweerschrift wordt de afwijzing van het verzoek bepleit. Voorts bestrijdt [verweerder] de hem gemaakte verwijten. Hij bevestigt dat hij door [naam leidinggevende] is aangesproken op zijn agenda-beheer, maar – zo stelt hij – daarna heeft hij op gepaste wijze voldaan aan het verzoek minder blokkades aan te brengen.

[verweerder] bestrijdt dat hij onvoldoende beschikbaar is voor overleg en op open dagen is hij hooguit een kwartiertje voor het einde weggegaan.

11. Op vragen van de kantonrechter ter zitting heeft [verweerder] bevestigd dat voor een voortzetting van de arbeidsrelatie niet langer voldoende perspectief bestaat. De verstoring van de arbeidsverhouding dient derhalve als onherstelbaar en duurzaam te worden aangemerkt.

Dat geeft op zich zelf al alle reden de verzochte ontbinding uit te spreken. Aldus zal geschieden.

12. Daarmee komt de kantonrechter toe aan de kwestie van een ontbindingsvergoeding.

Uit de veelheid van de verstrekte détails valt niet met zekerheid af te leiden aan wie van partijen de verstoring van de arbeidsverhouding in overwegende mate moet worden toegerekend. Met name is niet helder geworden of [verweerder] onvoldoende bereid is geweest zich aan gerechtvaardigde verlangens van de organisatie aan te passen, of dat [naam leidinggevende], mogelijk geïrriteerd door een losse taakopvatting van [verweerder], wellicht is doorgeschoten in het streven hem te houden aan de geldende regels.

In die situatie is het passend beide partijen in gelijke mate verantwoordelijk te houden.

13. Te bezien is vervolgens of de bovenwettellijke werkloosheidsuitkering waarop [verweerder] aanspraak kan maken, invloed behoort te hebben op de beslissing omtrent een thans toe te kennen ontbindingsvergoeding

Uit de overgelegde tekst van de betreffende regeling valt af te leiden dat de bovenwettelijke voorziening in het geval van [verweerder] bestaat in een uitkering ter hoogte van de WW, en wel gedurende 1 jaar na het einde van de WW-periode. In zijn geval is de duur van de WW-uitkering waarschijnlijk twee jaar.

Een en ander brengt met zich dat de bovenwettelijke regeling niet tot een extra uitkering leidt, indien [verweerder] binnen twee jaar een nieuwe baan zal vinden. En voorts ook dat [verweerder] in die twee jaar geen enkele aanvulling op zijn WW zal ontvangen, indien hem in deze beschikking geen ontbindingsvergoeding zou worden toegekend.

Deze constateringen geven reden om bij de bepaling van de hoogte van de thans toe te kennen vergoeding slechts in zeer beperkte mate met de bovenwettelijke regeling rekening te houden.

15. Nu aan [verweerder] een vergoeding wordt toegekend, moet aan [verzoekster] de gelegenheid worden geboden haar verzoek in te trekken.

16. Er zijn termen de proceskosten te compenseren. Alleen voor het geval dat [verzoekster] haar onderhavige verzoek zou intrekken, wordt zij veroordeeld in de proceskosten van [verweerder].

I. ontbindt de arbeidsovereenkomst tussen partijen met ingang van 1 augustus 2011, en wel op grond van een verandering van omstandigheden,

II. kent aan [verweerder] een vergoeding toe ter hoogte van € 35.000,00 bruto, een en ander strekkende tot aanvulling op door [verweerder] te ontvangen uitkeringen dan wel elders te verdienen loon,

III. veroordeelt [verzoekster] tot betaling van deze vergoeding en verklaart deze veroordeling uitvoerbaar bij voorraad,

IV. bepaalt dat het onder I t/m III gestelde op 26 juli 2011 rechtskracht krijgt, tenzij [verzoekster] haar verzoek vóór die datum zou intrekken,

V. bepaalt dat partijen de eigen proceskosten dragen, tenzij [verzoekster] het verzoek vóór genoemde datum zou intrekken, voor welk geval [verzoekster] wordt veroordeeld in de proceskosten van [verweerder], tot op heden begroot op € 545,00 voor salaris van zijn gemachtigde, inclusief eventueel af te dragen BTW en

VI. wijst het meer of anders verzochte af.