Uitspraken

Safe Houses verzoekt voorwaardelijk (voor zover in de toekomst onherroepelijk komt vast te staan dat de arbeidsovereenkomst niet op 14 december 2012 rechtsgeldig is geëindigd) ontbinding van de arbeidsovereenkomst wegens gewichtige redenen en stelt dat [verweerder] zich zodanig heeft gedragen dat dit een dringende reden als bedoeld in artikel 7:678, eerste lid BW heeft opgeleverd. Daarnaast vraagt Safe Houses ontbinding wegens gewichtige redenen in de zin van een verandering in de omstandigheden van zodanige aard dat de arbeidsovereenkomst tussen partijen billijkheidshalve dadelijk behoort te eindigen, zonder toekenning van een vergoeding.

Daartoe stelt Safe Houses – kort gezegd – dat bij haar een zero-tolerance beleid geldt met betrekking tot drugs(testen). Er worden geen uitzonderingen gemaakt. Safe Houses heeft daar belang bij in verband met het verleden van de medewerkers en de precaire situatie van de bewoners. Ex-verslaafden hebben belang bij duidelijke regels. De belangrijkste is clean zijn en clean blijven. Safe Houses zet dit middel echter alleen in als er aanleiding is om vraagtekens te zetten bij de gedragingen van de werknemer. Zulk gedrag kan namelijk duiden op een terugval, hetgeen absoluut onacceptabel is binnen Safe Houses. Om problemen te voorkomen omtrent de testen met de werknemers is afgesproken dat niet alleen een positieve test, maar ook het weigeren van de test reden is voor op staande voet. [verweerder] wist dit.

[naam 1] heeft [verweerder] naar aanleiding van vreemd gedrag, te weten het afknippen van het haar van een collega, driemaal rustig gevraagd zijn medewerking te verlenen aan een drugstest. [verweerder] bleef weigeren, ook nadat hij was gewezen op de gevolgen daarvan en reageerde door te zeggen “ontsla me dan”. Toen [naam 1] [verweerder] er op wees dat niet hij maar [naam 2] de bevoegdheid heeft om iemand te ontslaan, zei [verweerder] “dan ga ik zelf wel weg”, waarna hij de sleutels op zijn bureau gooide en wegliep. Safe Houses neemt dan ook allereerst het standpunt in dat [verweerder] zelf ontslag heeft genomen. [naam 2] heeft [verweerder] vervolgens, zodra hij op de hoogte was van het incident, per e-mail ontslag op staande voet aangezegd. Dit is [verweerder] in het latere telefoongesprek ook nog duidelijk verteld. Subsidiair stelt Safe Houses dat het dienstverband door het op staande voet rechtsgeldig is geëindigd op 14 december 2012.

Aan haar primaire verzoek legt Safe Houses dezelfde reden ten grondslag als die van het ontslag op staande voet. Subsidiair stelt Safe Houses dat door het voorval sprake is van een verstoring in de arbeidsrelatie. Het vertrouwen is verstoord en niet langer aanwezig. [verweerder] heeft in het verleden verschillende waarschuwingen ontvangen. Na de waarschuwingen gaat het tijdelijk beter, maar dan valt [verweerder] terug in recalcitrant gedrag. [verweerder] heeft deze situatie zelf veroorzaakt, door het afknippen van het haar van een collega en het daarna weigeren van de test. Dat onderhavig verzoek is ingediend ligt volgens Safe Houses derhalve volledig in de risicosfeer van [verweerder]. Vanwege deze grove verwijtbaarheid komt hem geen vergoeding toe. Bovendien krijgt [verweerder] al vijf maanden salaris, terwijl hij geen arbeid verricht.

[verweerder] betwist dat zich een dringende reden heeft voorgedaan en ook dat er overigens gewichtige redenen voor ontbinding zijn in de door Safe Houses bedoelde zin. [verweerder] verzet zich tegen de door Safe Houses gevorderde ontbinding en verzoekt voor het geval de kantonrechter de arbeidsovereenkomst zal ontbinden hem een vergoeding toe te kennen op basis van C = 1,5, zijnde € 23.040,63 bruto, naast een vergoeding voor opleiding/coaching en outplacement van € 10.000,- ex btw, ter voorbereiding op de arbeidsmarkt.

[verweerder] voert – kort gezegd – aan dat als Safe Houses het knip-incident met hem had besproken, zij had kunnen vernemen dat het tussen [verweerder] en de bewuste collega, [Naam 3], reeds onderling was uitgesproken en was afgedaan, zoals [Naam 3] na het ontslag ook aan Safe Houses heeft bericht. De mogelijkheid om de visie van [verweerder] op het incident te vernemen heeft Safe Houses niet benut. In plaats daarvan stond Safe Houses op het afnemen van de drugstest zonder enige aankondiging of uitleg en zonder dat eerst een gesprek met [verweerder] was gevoerd. De drugstest is aangekondigd in het bijzijn van collega’s. Safe Houses wilde niet meewerken aan het verzoek van [verweerder] een gesprek te hebben zonder collega’s erbij.

[verweerder] had niets te verbergen; hij was en is clean, getuige ook de uitslag van de test die hij later bij de huisarts heeft laten afnemen. De reden om niet meteen mee te werken is dat hij zich overvallen en geïntimideerd voelde op het moment dat hij zo plots werd geconfronteerd met het verzoek een drugstest te ondergaan. Gelet op die omstandigheid kan de weigering van [verweerder] niet gelden als een dringende reden, waarbij nog komt dat Safe Houses de subjectiviteit ervan zelf heeft onderuit gehaald, door [verweerder] voor te stellen om na het ontslag als zzp-er werkzaamheden voor Safe Houses uit te voeren. Evenmin is er een veran-dering van omstandigheden, nu – mede gelet op het voorgaande – een verstoring in de arbeidsrelatie niet is gebleken.

Tot slot spelen de persoonlijke omstandigheden van [verweerder] een rol. Door zijn verslaving in het verleden is hij in een WSNP-traject gekomen, welk traject in september 2012 succesvol is geëindigd. [verweerder] is in staat om zelfstandig te gaan wonen, maar dat lukt niet zonder vast inkomen. Verder volgt [verweerder] een opleiding, welke vanwege het ontslag is gestopt. Deze opleiding is van groot belang voor [verweerder]. Voorts is [verweerder] vanwege zijn verleden beperkt in zijn kansen op de arbeidsmarkt.