Uitspraken

Het is juist dat [persoon 1] in de genoemde avond/nacht op verdachtes kantoor is verschenen, samen met medeverdachten [persoon 2] en [persoon 8], en dat toen is gesproken over het getuigenverhoor waarvoor [persoon 1] bij de rechter-commissaris was uitgenodigd. Van enige beïnvloeding van [persoon 1] is echter geen sprake geweest.

[persoon 2] heeft [persoon 1] niet gedicteerd wat hij moest verklaren zoals omschreven in de tenlastelegging en verdachte heeft evenmin [persoon 1] iets gedicteerd. Verdachte heeft ook geen drie A4’tjes met teksten opgesteld en [persoon 1] gezegd dat hij zo moest verklaren. Ook [persoon 2] heeft dit niet gedaan. Er zijn [persoon 1] geen aantekeningen gedicteerd. Er is geen kopie gemaakt die avond, ook niet van het paspoort van [persoon 4]. Er zijn die avond geen kopieën verstrekt van de verklaringen van [persoon 4]. Er is geen rollenspel gespeeld, niet eenmaal, niet meermalen. Verdachte is niets bekend over het in het vooruitzicht stellen van een geldbedrag. [persoon 2] heeft [persoon 1] op het advocatenkantoor niet onder druk gezet of bedreigd in woord of gebaar, althans niet in aanwezigheid van verdachte. [persoon 2] heeft niet met stemverheffing gesproken en/of geschreeuwd. Noch heeft hij zijn vuisten geheven of een ‘pistoolgebaar’ gemaakt. Althans, niet in aanwezigheid van verdachte en het verheffen van de stem of schreeuwen zou verdachte gehoord moeten hebben wanneer hij zich in het keukentje of op het toilet bevond, als dat zou zijn gebeurd. Verdachte heeft [persoon 1] evenmin onder druk gezet. De sfeer was gemoedelijk en die gemoedelijkheid sluit de beweerde bedreigingen/agressie door [persoon 2] jegens [persoon 1] buiten aanwezigheid van verdachte vrijwel zeker uit, omdat het gewoon niet bij elkaar past. Er is geen dossier [X] of dossier van [persoon 2]/[X] op tafel geweest en dus is er ook niet in gebladerd. Er bevond(en) zich geen kast(en) in de wachtruimte en dus is het dossier daar ook niet uit gepakt. Noch is het mogelijk dat [persoon 2] ongevraagd dossiers inkeek. De zonwering is naar beneden gedaan door verdachte voor de privacy van zijn cliënt en de overige bezoekers. Het gesprek heeft geen 4¾ uur geduurd, maar 1¾ tot 2 uur.

[persoon 1] zou in de strafzaak [X], waarin medeverdachte [persoon 2] een van de verdachten is en werd bijgestaan door verdachte als diens raadsman, op verzoek van [persoon 2], op 19 januari 2012 bij de rechter-commissaris in Amsterdam als getuige worden gehoord.

Op 13 januari 2012 hebben [persoon 2] en [persoon 6], nadat zij zijn adres hadden achterhaald, [persoon 1] thuis in [plaats] bezocht. [persoon 1] heeft die dag met zijn advocaat, mr. [persoon 5], gebeld.

Een paar dagen later, op 17 januari 2012, heeft [persoon 1] opnieuw thuis bezoek van [persoon 2] gekregen. Ditmaal werd [persoon 2] vergezeld door [persoon 7]. [persoon 1] heeft die dag telefonisch contact opgenomen met het kabinet van de rechter-commissaris en opnieuw met mr. [persoon 5]. Hij is die dag met [persoon 2] en [persoon 7] meegegaan met de auto. Zij hebben hem naar Amersfoort gebracht en daar heeft [persoon 1] zijn intrek genomen in het Hotel [naam A].

In de late avond van 17 januari 2012 is [persoon 1] opgehaald door [persoon 2], ditmaal in het gezelschap van [persoon 8]. Zij zijn vervolgens gedrieën naar het advocatenkantoor van verdachte gegaan. Nadat hij [persoon 1], [persoon 2] en [persoon 8] had binnengelaten en naar een kamer aan de voorzijde van het kantoor had geleid, heeft verdachte de zonwering voor het raam van die kamer neergelaten. Vervolgens heeft een bespreking plaatsgevonden over de strafzaak waarin [persoon 1] als getuige zou worden gehoord. Daarna is [persoon 1] door [persoon 2] en [persoon 8] teruggebracht naar zijn hotel in Amersfoort.

Op 19 januari 2012 is [persoon 1] opgehaald door [persoon 7] en [persoon 2] en naar de rechtbank in Amsterdam gebracht waar hij die dag door de rechter-commissaris als getuige zou worden gehoord.

In de tweede plaats is er voor de verklaring van [persoon 1] dat hij een verklaring moest afleggen die [persoon 2] zou ontlasten, wel degelijk steunbewijs.

[persoon 6] heeft immers bij de politie verklaringen afgelegd die dit onderdeel van de verklaringen van [persoon 1] schragen. Weliswaar heeft [persoon 6] die verklaringen ingetrokken en is de verdediging daarom van oordeel dat deze niet tot bewijs kunnen dienen, maar de rechtbank heeft [persoon 6] over zijn voor de intrekking van deze verklaringen opgegeven redenen ter zitting als getuige gehoord en is op grond daarvan tot de overtuiging gekomen dat die redenen geen geloof verdienen. De rechtbank gebruikt die verklaringen dan ook voor het bewijs.

Daarvoor is temeer reden, nu 1) de verklaringen van [persoon 6] en [persoon 1] ten aanzien van wat er op 13 januari 2012 bij [persoon 1] thuis is voorgevallen, worden bevestigd door de verklaring van [persoon 9] (welke verklaring op zich eveneens steun biedt aan de hier bedoelde verklaringen van [persoon 1]); [persoon 9] heeft verklaard dat hij ‘heeft gehoord dat ze het over papieren hadden en wat [persoon 1] moest zeggen’ en 2)

uit de tussen [persoon 6] en [persoon 1] op 19 en 23 februari en op 5 maart 2012 gevoerde telefoongesprekken moet worden afgeleid dat [persoon 6], zoals hij in de later door hem ingetrokken verklaringen heeft erkend, [persoon 1] moest herinneren aan de afspraak die [persoon 1] en [persoon 2] hadden gemaakt; [persoon 6] heeft hierover bij de politie het volgende verklaard: “Ik moest [van [persoon 2]] zorgen dat [persoon 1] zijn verklaring die hij bij de politie had afgelegd [zou] intrekken. (…) Ik heb inderdaad met [persoon 1] gesproken over de telefoon dat hij zich aan de gemaakte afspraken moest houden.” De rechtbank leidt hieruit af dat [persoon 2] met [persoon 1] een afspraak had gemaakt wat [persoon 1] tegenover de rechter-commissaris zou zeggen.

Ten slotte bieden ook de verklaringen van verdachte steun aan de verklaringen van [persoon 1] dat hij is geïnstrueerd wat hij moest gaan verklaren bij de rechter-commissaris. Verdachte heeft verklaard dat op zijn kantoor met [persoon 1] over de inhoud van de getuigenverklaring is gesproken.

De rechtbank acht op grond van het voorgaande bewezen dat verdachte zich jegens [persoon 1] heeft geuit om diens verklaringsvrijheid te belemmeren. Er zijn afspraken gemaakt met [persoon 1] over hoe en wat hij moest verklaren. Het motief van [persoon 2] om [persoon 1] te laten getuigen was om hem te ontlasten in de tegen hem aanhangige strafzaak [X].

Onderdeel van deze afspraken was ook dat [persoon 1] kennelijk moest verdoezelen dat hij voor het verhoor bij de rechter-commissaris door [persoon 2] was opgehaald. [persoon 1] heeft verklaard dat hem door verdachte is gezegd dat hij geheid de vraag van de rechter-commissaris of een van beide officieren van justitie zou krijgen waarom hij, hoewel hij geen uitnodiging voor het verhoor had ontvangen, toch was gekomen en welk antwoord hij op die vraag moest geven, namelijk dat hij van zijn advocaat mevrouw mr. [persoon 5] had vernomen dat hij voor het verhoor was opgeroepen.

De rechtbank wordt in haar overtuiging gesterkt door de angst van [persoon 1] voor [persoon 2] die uit het dossier naar voren komt. [persoon 1] heeft op 26 januari 2012 verklaard dat hij nog steeds bang is. Ook zijn broer [persoon 10] heeft verklaard dat [persoon 1] bang was. [persoon 1] heeft verklaard dat hij op verschillende plaatsen verbleef omdat hij bang was en dat wordt bevestigd door [persoon 6]. Laatstgenoemde heeft verklaard ook zelf bang te zijn. Uit het dossier volgt dat verdachte ook niet zonder vrees voor [persoon 2] door het leven ging.

Tot de overtuiging van de rechtbank draagt ten slotte bij dat op het kantoor van verdachte verschillende briefjes zijn aangetroffen, waarin instructies van [persoon 2] staan die ertoe strekten andere getuigen te beïnvloeden.