Uitspraken

Uit hetgeen ter zitting is verklaard en partijen aan stukken hebben overgelegd, leidt de kantonrechter het navolgende af.

In ieder geval in 2011 zijn er problemen op de afdeling klinische genetica ontstaan, waarvoor een aantal stafleden – waaronder [verweerder] – op de stafvergadering van 10 januari 2012 aandacht vragen. [naam 4], werkzaam bij het bureau Dignitas Mediation Coaching & Conflict Management, wijt in haar rapport van september 2012 de problemen op de afdeling aan een viertal factoren, te weten cultuurverschillen, verschillende stijlen van leidinggeven, gebrekkige communicatie en vertraging van de werkwijze van de zorgadministratie. [naam 4] stelt een aantal organisatorische maatregelen voor en adviseert onder leiding van een derde gesprekken aan te gaan om het vertrouwen tussen enkele stafleden – waaronder [verweerder] – en [naam 2] als hoofd van de afdeling te herstellen.

Vervolgens is [verweerder] na de rapportage van [naam 4] er herhaaldelijk op gewezen dat - in ieder geval vanuit het perspectief van VUmc / [naam 2] - de vertrouwensrelatie tussen hem en [naam 2] verstoord is geraakt. Zo blijkt uit de overgelegde gespreksverslagen dat dit tijdens de besprekingen met [naam 5] en [naam 6] op 16 oktober 2012 en 1 november 2012 aan [verweerder] is verteld, maken de gesprekleiders [naam 7] en [naam 8] daarvan melding in hun bevindingen bij brief van 23 november 2012, wijst [naam 5] daarop in haar brieven aan [verweerder] van 12 december 2012 en 21 december 2012 en staat dit geïllustreerd met voorbeelden in de notitie van [naam 2] d.d. 23 januari 2013.

Op de ernst van de verstoorde relatie is [verweerder] in ieder geval geattendeerd in de brief van [naam 5] van 12 december 2012, waarin [naam 5] meldt dat er “geen sprake meer is van een werkbare situatie”.

Als [verweerder] op de verstoorde werkrelatie wordt aangesproken, vraagt [verweerder] vooral aandacht voor de problemen op de afdeling en dat die problemen onvoldoende worden opgelost. [verweerder] ontkent steeds dat er tussen hem en [naam 2] een geschil of probleem is. Omdat [verweerder] in zijn beleving geen geschil met [naam 2] heeft, weigert hij aan mediation mee te werken. Zijn standpunt blijkt onder meer uit de e-mail van 29 oktober 2012 en de brief van zijn gemachtigde Versteeg van 17 december 2012.

De kantonrechter acht voldoende aannemelijk dat [naam 2] op het gesprek onder leiding van [naam 3] van 21 maart 2013 aan [verweerder] in duidelijke bewoordingen de door haar ervaren problemen met [verweerder] kenbaar heeft gemaakt. Mogelijk is de wijze waarop [naam 2] bij aanvang van het gesprek haar standpunt heeft verwoord bij [verweerder] overgekomen alsof [naam 2] niet meer met hem wilde samenwerken, maar onvoldoende aannemelijk is geworden dat [naam 2] dit standpunt in het begin van het gesprek – dat uiteindelijk ongeveer een uur heeft geduurd – daadwerkelijk heeft ingenomen.

De kantonrechter acht voorts voldoende aannemelijk dat [verweerder] de aan hem gemaakte verwijten heeft bestreden met het argument dat de perceptie van [naam 2] over zijn gedragingen jegens haar niet door de feiten worden gedragen. Voorts acht de kantonrechter voldoende aannemelijk dat [verweerder] bij [naam 2] aandacht heeft gevraagd voor de volgens hem nog steeds bestaande problemen op de afdeling en dat hij op zichzelf bereid is onder haar als leidinggevende te blijven werken.

Tot slot is voldoende aannemelijk geworden dat voor het oplossen van de problemen op de (polikliniek van de) afdeling klinische genetica het van belang is dat de verhoudingen tussen alle stafleden en [naam 2] worden genormaliseerd.

VUmc stelt dat de werkrelatie tussen [naam 2] en [verweerder] ernstig is verstoord. [naam 2] ervaart de opstelling van [verweerder] in 2012/2013, zoals beschreven in haar notitie van 23 januari 2013, dat zij door [verweerder] niet gerespecteerd wordt en dat hij haar gezag niet aanvaard. Externen - zoals [naam 4], [naam 7] en [naam 8], die met [naam 2], [verweerder] en anderen gesprekken hebben gevoerd - concluderen een verstoorde werkrelatie tussen [verweerder] en [naam 2]. Het hoofd van de divisie II en III [naam 5] kwalificeert eind 2012 de ontstane situatie tussen beiden als onwerkbaar.

In deze context kan [verweerder] niet volstaan met een betwisting/ontkenning van een door [naam 2] ervaren verstoorde werkrelatie. Van hem mocht - mede gezien zijn positie binnen VUmc, zijn leeftijd en zijn werkervaring (ook als voormalig leidinggevende) - worden verwacht dat hij tenminste zou erkennen dat zijn gedragingen bij [naam 2] anders overkomen dan hij bedoelt en dat hij bereid is zijn gedragingen aan te passen. Door dit na te laten, zelfs te betwisten dat [naam 2] op grond van zijn gedragingen kan veronderstellen dat hij haar als leidinggevende ondermijnde en slechts aandacht te vragen voor de buiten zijn persoon staande problemen op de afdeling is een situatie ontstaan waarin de basis ontbreekt om tot een normalisatie van de verhoudingen te komen. Deze situatie duurt al meer dan een jaar, waarbij [verweerder] al bijna een half jaar met behoud van loon is vrijgesteld van werkzaamheden.

Onder deze omstandigheden is naar het oordeel van de kantonrechter sprake van een onherstelbare verstoorde werkrelatie, waarin bij het VUmc het noodzakelijk vertrouwen in een vruchtbare samenwerking blijvend is komen te ontbreken. De kantonrechter zal derhalve de arbeidsovereenkomst ontbinden.

Bij het bepalen van de vergoeding naar billijkheid betrekt de kantonrechter onder meer de navolgende omstandigheden.

De voor [verweerder] geldende nadelige financiële gevolgen van het einde van het dienstverband worden in belangrijke mate beperkt door de WW-uitkering en de - volledig voor VUmc komende - bovenwettelijke uitkering (BWUMC-uitkering).

Uit r.ov. 6 volgt dat aan [verweerder] een verwijt kan worden gemaakt voor het laten voortbestaan van een verstoorde werkrelatie. Bij de weging van het verwijt betrekt de kantonrechter onder meer ten nadele van VUmc dat de opstelling van [verweerder] – mede gezien de houding van enkele andere stafleden – kennelijk mede was ingegeven doordat [verweerder] (en enkele andere stafleden) zich binnen VUmc niet veilig voelde om individuele gesprekken met [naam 2] aan te gaan.

Ook weegt mee dat beide partijen zich (lange tijd) weinig coöperatief hebben opgesteld door vast te houden aan hetzij individuele (mediation) gesprekken (standpunt [naam 2]/VUmc) hetzij gezamenlijke gesprekken met alle betrokkenen stafleden met [naam 2] (standpunt van [verweerder]).

Voorts weegt onder meer mee dat:

Na afweging van de omstandigheden van het geval kent de kantonrechter aan [verweerder] een vergoeding naar billijkheid van € 20.000,00 bruto toe.

Aldus gegeven door mr. D.H. de Witte, kantonrechter, en uitgesproken ter openbare terechtzitting van 14 oktober 2013 in tegenwoordigheid van de griffier.