Uitspraken

Afdeling privaatrecht

zaaknummer / rolnummer: C/13/517266 / HA ZA 12-612

Vonnis van 13 maart 2013

in de zaak van

tegen

Partijen zullen hierna [eiseres sub 1] en de Stichting (gezamenlijk [eiseres sub 1] c.s.) en de UvA genoemd worden.

1.2. Ten slotte is vonnis bepaald.

2.2. De Stichting heeft blijkens haar statuten ten doel het bevorderen van emancipatie van vrouwen en het bestrijden van hun discriminatie, in het bijzonder door het bevorderen van grensverleggende jurisprudentie. De Stichting tracht dit doel onder meer te verwezenlijken door het voeren en financieel ondersteunen van juridische procedures.

2.3. Op 18 maart 2008 heeft de UvA een vacature voor de functie van Universitair Docent (hierna: UD) bij de onderzoeksgroep HME van de FEB geplaatst (hierna: de vacature). De onderzoeksgroep HME (die in 2011 is opgeheven) maakte deel uit van de afdeling Algemene Economie en legde de nadruk op de historische en methodologische studie van de hedendaagse economiebeoefening. De tekst van de vacature luidde, voor zover hier van belang, als volgt:

2.4. Op 29 april 2008 heeft [eiseres sub 1] naar aanleiding van de vacature een sollicitatiebrief met CV gestuurd aan de selectiecommissie, bestaande uit de heren prof. [A] (hierna: [A]), dr. [B] en dr. [C]. De sollicitatiebrief van [eiseres sub 1] luidt, voor zover thans relevant, als volgt:

2.5. Per e-mail van 19 mei 2008 heeft [A] aan [eiseres sub 1] bericht:

2.6. In totaal waren er vijfentwintig sollicitanten voor de vacature, waarvan zeven vrouwen. Vier mannelijke sollicitanten zijn door de selectiecommissie op de zogenoemde shortlist geplaatst. Uiteindelijk is de sollicitatieprocedure versneld afgerond. Aan de vier sollicitanten die op de shortlist waren geplaatst, is niet gevraagd een presentatie van een paper te houden. De vacature is vervuld door de heer [D], een op dat moment eenendertigjarige kandidaat afkomstig uit [land].

2.7. In reactie op door [eiseres sub 1] verzochte opheldering over haar afwijzing heeft [A] per e-mail van 21 mei 2008 aan [eiseres sub 1] bericht:

1. Quality of publications

Here we were particularly interested in whether candidates published in journals, especially in history of economics, and whether candidates’ publications were single-authored

2. Letters of recommendation

3. Teaching experience

Here we focused on experience in teaching the history of economics, since this is the expected main advanced teaching responsibility

4. Evidence of teaching performance

Though we thought yours was a very good application, we believed other applications were stronger. (…)”

2.8. Bij e-mail van 22 mei 2008 heeft [eiseres sub 1] in reactie hierop aan [A] bericht:

2.9. Bij e-mail van diezelfde datum heeft [A] in reactie hierop aan [eiseres sub 1] bericht:

2.10. Bij e-mail van 26 mei 2008 heeft [eiseres sub 1], voor zover thans relevant, aan [A] bericht:

When feminist economics is not recognized as a field of research, but even stronger when feminist economists are being punished for their activities in the field or leave because of the unfriendly and uncooperative environment what else to expect than that feminist economists leave economics? (…) Are you not concerned that your whole group consists of men right now? How do you explain that? You have done the history of economics and feminist economics no favor by excluding me from the field of the history of philosophy of economics. (…)”

2.11. Bij e-mail van 27 mei 2008 heeft [A] aan [eiseres sub 1] bericht, voor zover hier van belang:

So basically from the point of view of the Amsterdam UD position your publication record is weak. You do not publish in our field, nor do you publish in competitive, refereed locations. (…)

2.12. [eiseres sub 1] heeft op 27 juni 2008 een klacht ingediend over de sollicitatieprocedure bij de (toenmalige) [functie] van de FEB, prof. [G] (hierna: [G]). In reactie hierop heeft [G] bij brief van 23 juli 2008, voor zover hier van belang, aan [eiseres sub 1] bericht:

“(…) De voorzitter heeft aan mij de sollicitatieprocedure en de uitkomsten daarvan nader toegelicht. Ik heb geen onregelmatigheden kunnen constateren in de door de selectiecommissie gevolgde procedure. Ook de motivering van het besluit tot afwijzing van uw sollicitatie komt mij niet onredelijk voor (…)”

2.13. Op 12 november 2008 heeft [eiseres sub 1] de Commissie Gelijke Behandeling (hierna: de CGB) om een oordeel gevraagd over de sollicitatieprocedure. In haar verzoek heeft zij – kort gezegd – naar voren gebracht dat naar haar mening in de sollicitatieprocedure sprake is geweest van ongelijke behandeling op basis van (onder meer) sekse, waardoor zij is benadeeld.

2.14. Bij brief van 16 januari 2009 heeft de CGB om nadere informatie gevraagd aan [eiseres sub 1]. Bij brief van diezelfde datum heeft de CGB het verzoek van [eiseres sub 1] doorgestuurd aan de UvA met het verzoek om een schriftelijke reactie. [eiseres sub 1] heeft de door de CGB gestelde vragen beantwoord bij brief van 12 februari 2009. Ook [G] heeft namens de UvA bij brief van 12 februari 2009 gereageerd. Bij deze brief van de UvA is als bijlage 2 een brief van de selectiecommissie gedateerd 6 februari 2009 overgelegd, die, voor zover hier van belang, luidt:

De commissie [rb: de selectiecommissie] is als volgt te werk gegaan:

Vervolgens heeft de commissie alleen gekeken naar die kandidaten die van ons alledrie (…) een 1 hadden gekregen. Dat waren vier kandidaten, waar mevrouw [eiseres sub 1] niet tussen zat. (…)

De commissie kende (…) het werk van de kandidaten zeer goed en kon ook zonder aanvullend (en zeer duur) gesprek tot een oordeel komen. (…)

er waren vele kandidaten met een uitstekende staat van dienst op het gebied van onderwijs en dat was dus geen discriminerend criterium. Dat maakte het onderzoeksprofiel van de kandidaat des te belangrijker (…)

Maar met alle respect voor haar onderzoek, haar werk over [H] heeft eenvoudigweg geen betrekking op de (…) onderzoeksbeschrijving van onze leerstoel. Zoals wij al hebben aangegeven viel mevrouw [eiseres sub 1] al in de eerste ronde buiten onze verdere beschouwing. Zouden wij retrospectief aan moeten geven waarom dat zo was, dan ligt de reden in onze nadruk op de historische en methodologische studie van de hedendaagse economiebeoefening, een nadruk die in het historische werk van mevrouw [eiseres sub 1] over [H] evident afwezig is.

Rest ons nog op te merken dat mevrouw [eiseres sub 1], in tegenstelling tot de door ons geselecteerde kandidaten, geen referentiebrieven van internationaal vooraanstaande vakgenoten hij haar sollicitatie had bijgesloten. (…)”

2.15. Op 2 maart 2009 heeft een zitting plaatsgevonden bij de CGB. Vervolgens heeft de CGB partijen om nadere informatie verzocht. [G] heeft bij brief van 17 juni 2009, voor zover hier van belang, aan de CGB bericht:

Mevrouw [eiseres sub 1] is niet vanwege haar sekse of leeftijd afgewezen. Zij kwam niet in aanmerking aangezien zij in vergelijking met de andere kandidaten voor de vacature een veel zwakker CV heeft. (…)”

2.16. Op 20 oktober 2009 heeft de CGB haar oordeel uitgesproken. Dit oordeel luidt, voor zover hier van belang, als volgt:

3.39 Zoals hierboven reeds is overwogen (…), heeft de Commissie geconstateerd dat bij de behandeling van de sollicitatie van verzoekster [rb: [eiseres sub 1]] sprake was van vage en schuivende selectiecriteria en dat de gevolgde sollicitatieprocedure ondoorzichtig was. Deze constatering maakt dat ook de verklaring van verweerder, dat men zich bewust is van de ondervertegenwoordiging van vrouwen onder de wetenschappelijke staf en dat, zo begrijpt de Commissie dit argument althans, men zich hiervan ‘dus’ ook bij werving en selectie bewust is, niet overtuigt.

3.40 Deze feiten, bezien in het licht van de ondervertegenwoordiging van vrouwen bij verweerder (…) en het zelfs afnemende aantal vrouwelijke wetenschappers bij de betreffende afdeling, kunnen naar het oordeel van de Commissie doen vermoeden dat het feit dat verzoekster een vrouw is, in de sollicitatieprocedure een rol heeft gespeeld. (…)

Weerlegging van het vermoeden?

3.44 Op grond hiervan concludeert de Commissie dat verweerder niet heeft bewezen dat het geslacht van verzoekster niet (mede) een rol heeft gespeeld bij de beslissing haar niet in dienst te nemen voor de functie universitair docent.

2.17. Bij brief van 23 november 2010 heeft de advocaat van [eiseres sub 1] c.s. aan de heer prof. dr. [J], [functie] van de FEB van de UvA (hierna: [J]), voor zover thans relevant, bericht:

“(…) In de eerste plaats is de universiteit naar haar [rb: [eiseres sub 1]] mening aansprakelijk voor de schade die zij heeft geleden doordat jegens haar onderscheid naar geslacht is gemaakt bij de selectieprocedure voor de functie van UD aan de economische faculteit. (…)

Daarnaast is het mw [eiseres sub 1] – en met haar de Stichting Proefprocessenfonds Clara Wichmann – gebleken dat er naar aanleiding van het oordeel van de Commissie Gelijke Behandeling geen concrete maatregelen zijn genomen om ervoor te zorgen dat er in de toekomst geen direct onderscheid op basis van geslacht meer zal voorkomen bij de aanstellingsprocedures van academisch personeel. (…)

Wij zouden daarom graag van u vernemen welke administratieve maatregelen u gaat nemen om te garanderen dat de universiteit niet langer aanstellingsprocedures van academisch personeel laat bestaan die, in veel gevallen, als discriminatoir zijn aan te merken en/of discriminatie tot gevolg hebben. (…)”

2.18. In reactie hierop heeft [J] bij brief van 15 december 2010 aan de advocaat van [eiseres sub 1] c.s. bericht dat de UvA geen aansprakelijkheid aanvaardt voor de door [eiseres sub 1] c.s. gestelde schade en dat gewerkt wordt aan een beleidsregeling die moet voorzien in een aantal concrete maatregelen, ook bij sollicitaties.

3.4. Op de stellingen van partijen wordt hierna, voor zover van belang, nader ingegaan.

4.1. Volgens de UvA is de Stichting in haar vorderingen niet-ontvankelijk omdat niet aan de eisen van de in artikel 3:305a Burgerlijk Wetboek (BW) bedoelde collectieve actie is voldaan. De UvA voert daartoe aan dat indien zou worden vastgesteld dat in het individuele geval van [eiseres sub 1] een verboden onderscheid naar geslacht is gemaakt, dat niet betekent dat de UvA jegens het collectief waarvoor de Stichting de belangen zegt te behartigen enige in haar belang gestelde norm zou hebben geschonden.

4.2. Ingevolge artikel 3:305a lid 1 BW kan, zoals in dit geval, een stichting een rechtsvordering instellen die strekt tot bescherming van gelijksoortige belangen van andere personen, voor zover zij deze belangen ingevolge haar statuten behartigt. De te behartigen doelstelling moet in de statuten zijn geformuleerd en er moeten activiteiten op het desbetreffende terrein zijn ontplooid. Volgens haar statuten heeft de Stichting ten doel het bevorderen van de emancipatie van vrouwen en het bestrijden van hun discriminatie, in het bijzonder door het bevorderen van grensverleggende jurisprudentie, en tracht de Stichting dit doel onder meer te verwezenlijken door het voeren en financieel ondersteunen van juridische procedures (zie hiervoor onder 2.2). Tussen partijen is niet in geschil dat de Stichting ook daadwerkelijk activiteiten ontplooit op dat terrein. Ter comparitie is namens de Stichting toegelicht dat de groep die de Stichting in het onderhavige geval vertegenwoordigt, de vrouwen in Nederland zijn die willen solliciteren naar een wetenschappelijke functie bij de UvA. De gevorderde verklaring voor recht dat de UvA onderscheid naar geslacht heeft gemaakt bij de vervulling van de vacature komt overeen met de hiervoor geschetste doelstellingen van de Stichting. De Stichting heeft de onderhavige vorderingen op eigen naam ingesteld, hetgeen de Stichting naar het oordeel van de rechtbank op grond van haar statuten vrijstond en ook in overeenstemming is met artikel 3:305a lid 1 BW. Dat het collectief van personen om wiens gelijksoortige belangen het gaat in dit geval niet concreet af te bakenen is, maakt, anders dan de UvA meent, niet dat de vorderingen van de Stichting in dit geval daarom niet als een zogenoemde collectieve actie in de zin van artikel 3:305a lid 1 BW kunnen worden aangemerkt.

4.3. Lid 2 van artikel 3:305a BW bepaalt dat een rechtspersoon als bedoeld in het eerste lid niet ontvankelijk is indien hij in de gegeven omstandigheden onvoldoende heeft getracht het gevorderde door het voeren van overleg met de gedaagde te bereiken. Dat enige vorm van overleg heeft plaatsgevonden tussen de Stichting en de UvA blijkt uit de hiervoor onder 2.17 en 2.18 geschetste feiten. Omdat de UvA niet heeft weersproken dat de Stichting daarmee stappen heeft gezet om tot een minnelijke regeling buiten rechte te komen, wordt er van uit gegaan dat is voldaan aan de vereisten met betrekking tot de collectieve actie die volgen uit artikel 3:305a BW. De Stichting is derhalve ontvankelijk in haar vorderingen, met dien verstande dat de gevorderde schadevergoeding te voldoen in geld op basis van artikel 3:305a lid 3 BW niet tot de mogelijke vorderingen behoort die de Stichting kan instellen.

Onderscheid naar geslacht

4.4. Voorop gesteld wordt dat het oordeel van de CGB van 20 oktober 2009 (zie hiervoor onder 2.16) voor de civiele rechter niet bindend is en geen rechtskracht heeft. Derhalve zal in onderhavige procedure in volle omvang getoetst dienen te worden of de UvA bij de vervulling van de vacature in strijd heeft gehandeld met de Wet gelijke behandeling van mannen en vrouwen.

4.6. Indien een vermoeden van onderscheid komt vast te staan, dient de wederpartij ingevolge artikel 6a WGBMV te bewijzen dat niet in strijd met die wet is gehandeld. Uit de wetsgeschiedenis volgt dat in dat geval geen sprake is van een omkering van de bewijslast, maar van een zogenoemde verschuiving van de bewijslast. Deze eigen bewijsstructuur van de WGBMV wijkt dus af van het bewijsvermoeden uit artikel 150 Rv, waartegen slechts tegenbewijs behoeft te worden geleverd.

4.10. Uit de omstandigheid dat de selectieprocedure uiteindelijk versneld is afgerond zonder met de op de shortlist geplaatste kandidaten te spreken, blijkens de brief van de selectiecommissie omdat men deze kandidaten al kende, leidt [eiseres sub 1] c.s. af dat de persoonlijke netwerken van de leden van de selectiecommissie mede bepalend zijn geweest voor de keuze van de uiteindelijk geselecteerde kandidaat.

4.11. [eiseres sub 1] c.s. voert verder aan dat de vier kandidaten die op de shortlist zijn geplaatst mannen waren, terwijl zeven van de vijfentwintig, zijnde 28% van de sollicitanten vrouw was. Statistisch gezien had dus tenminste één vrouw op de shortlist geplaatst moeten worden, aldus nog steeds [eiseres sub 1] c.s.

4.12. [eiseres sub 1] c.s. meent dat de UvA een kandidaat heeft aangenomen die onvoldoende althans minder gekwalificeerd is dan [eiseres sub 1] voor de functie van UD bij de onderzoeksgroep HME van de FEB, aangezien hij geen onderwijservaring heeft en niet in het Engels én Nederlands kan doceren. De onderwijservaring van [eiseres sub 1] is afgedaan als niet relevant en haar kwalificaties op het gebied van onderzoek zijn beperkter geïnterpreteerd dan zij werkelijk waren. De onderzoekservaring van [eiseres sub 1] is volgens [eiseres sub 1] c.s. als onvolwaardig betiteld omdat deze deels betrekking heeft op “feminist economics” en “gender”-aspecten.

4.13. Tot slot voert [eiseres sub 1] c.s. aan dat vrouwen zijn ondervertegenwoordigd in wetenschappelijke functies in Nederland. Vrouwen zijn bovendien ondervertegenwoordigd bij de FEB van de UvA, in het bijzonder bij de afdeling Algemene Economie, waar zelfs sprake is van een afname in het aantal vrouwelijke wetenschappers, aldus steeds [eiseres sub 1] c.s.

4.15. De UvA erkent dat de selectiecommissie alleen uit mannen bestond, maar voert aan dat dit een logische en representatieve afspiegeling van de onderzoeksgroep HME betrof. Verder was er – voor zover nodig – wel degelijk een objectieve buitenstaander van Human Resources bij de sollicitatieprocedure betrokken. Dit blijkt volgens de UvA uit het feit dat [eiseres sub 1] contact heeft gehad met [functie] van de afdeling P&O van de UvA, [F], naar aanleiding van het feit dat zij niet geplaatst was op de shortlist.

4.17. De UvA erkent dat de procedure versneld is afgewikkeld na het opstellen van de shortlist. Er hebben geen gesprekken plaatsgevonden met de kandidaten die op de shortlist waren geplaatst en de geselecteerde kandidaten is evenmin gevraagd om een paper te presenteren. De UvA voert echter aan dat dit niet relevant is voor beantwoording van de vraag of de beslissing om [eiseres sub 1] niet op de shortlist te plaatsen het gevolg is van een verboden onderscheid naar geslacht. De versnelde afwikkeling van de procedure speelde zich immers af nadat de shortlist was samengesteld. Dat op basis van persoonlijke netwerken zou zijn geselecteerd – hetgeen de UvA betwist – omdat is afgegaan op ervaring met de kandidaten die op de shortlist stonden, is volgens de UvA om dezelfde reden niet relevant.

4.18. Door de UvA wordt eveneens erkend dat 28% van de sollicitanten bestond uit vrouwen. Het feit dat vier mannen op de shortlist terecht zijn gekomen, is volgens de UvA uit statistisch oogpunt echter niet verdacht.

4.19. In het verlengde van het verweer van de UvA dat hiervoor reeds is weergegeven, betwist de UvA dat [eiseres sub 1] meer geschikt was voor de vacature dan de uiteindelijk geselecteerde kandidaat. De UvA benadrukt dat [eiseres sub 1] niet op de shortlist is geplaatst omdat het onderzoek van [eiseres sub 1] niet afdoende aansluit bij het onderzoek van de onderzoeksgroep HME en haar cv (mede) dientengevolge zwakker is dan dat van de geselecteerde kandidaten. In de brief van 6 februari 2009 is door de leden van de selectiecommissie toegelicht hoe de selectie voor de shortlist tot stand is gekomen: de leden van de selectiecommissie hebben alle kandidaten ingeschaald op een schaal van 1 tot 3 betreffende hun geschiktheid voor de functie. [eiseres sub 1] had geen enkele 1, terwijl de vier kandidaten die voor de shortlist zijn geselecteerd van alle commissieleden een 1 hadden gekregen (zie hiervoor onder 2.14), aldus steeds de UvA.

4.20. De algemene beschouwingen van [eiseres sub 1] c.s. over de positie van vrouwen in wetenschappelijke functies en bij de UvA in het bijzonder acht de UvA niet relevant, omdat deze algemene cijfers volgens de UvA niet kunnen bijdragen aan het aannemen van een vermoeden van onderscheid in het specifieke geval van [eiseres sub 1].

4.22. Vast is komen te staan dat de selectiecommissie uitsluitend uit mannen bestond en dat geen objectieve buitenstaander bij de sollicitatieprocedure is betrokken door de UvA. Dat [eiseres sub 1] contact heeft gehad met [F] van P&O naar aanleiding van het feit dat zij niet op de shortlist was geplaatst, brengt niet met zich dat een medewerker van P&O (of een andere objectieve buitenstaander) daarvóór ook was betrokken bij de selectie van de kandidaten voor de shortlist. Vast staat eveneens dat de sollicitatieprocedure zoals die was omschreven in de tekst van de vacature, na het vaststellen van de shortlist, niet is gevolgd. Hoewel dit geen directe relevantie heeft voor de vraag of daarvóór, bij het besluit van de selectiecommissie om [eiseres sub 1] niet op de shortlist te plaatsen, onderscheid is gemaakt naar geslacht, heeft dit bijgedragen aan de door [eiseres sub 1] c.s. ervaren ondoorzichtigheid van de sollicitatieprocedure. Het geeft voeding aan de gedachte dat de sollicitatieprocedure met onvoldoende mate van objectiviteit is verlopen en draagt daarmee bij aan het vermoeden dat een onderscheid tussen de sollicitanten is gemaakt dat in strijd is met artikel 3 lid 1 WGBMV. Tussen partijen is voorts niet in geschil dat 28% van de sollicitanten vrouw was, terwijl 0 % van de vier kandidaten die op de shortlist werden geplaatst vrouw was. Tenslotte is niet in geschil dat vrouwen in het algemeen zijn ondervertegenwoordigd in wetenschappelijke functies in Nederland en in het bijzonder bij de afdeling Algemene Economie van de FEB van de UvA, waar zelfs sprake is van een afname in het aantal vrouwelijke wetenschappers. Weliswaar is juist dat uit deze algemene gegevens op zich niet kan worden afgeleid dat in het individuele geval van [eiseres sub 1] onderscheid naar geslacht is gemaakt, maar dergelijke algemene gegevens kunnen echter eveneens bijdragen aan het vestigen van een vermoeden van onderscheid dat in strijd is met de WGBMV. In een situatie waar in het algemeen sprake is van ondervertegenwoordiging van vrouwen, kan sneller worden aangenomen dat voldoende (hulp- of intermediaire) feiten zijn gesteld die onderscheid naar geslacht in een individueel geval doen vermoeden.

4.25. Bij beoordeling van de vraag of, niettegenstaande het tegen de UvA werkende vermoeden van het tegendeel, niet in strijd is gehandeld met de WGHMV komt veel betekenis toe aan de mate van waarin het verloop van de sollicitatieprocedure en met name de uitkomst daarvan inzichtelijk en begrijpelijk zijn en daardoor op objectiviteit getoetst kunnen worden. Ondoorzichtigheid in een sollicitatieprocedure en de uitkomst daarvan duiden naar het oordeel van de rechtbank, evenals ondoorzichtigheid van beloningspraktijken (zie HvJEG in de zaak Danfoss), op een verboden onderscheid.

4.26. [eiseres sub 1] c.s. stelt zich op het standpunt dat de sollicitatieprocedure niet inzichtelijk en begrijpelijk is verlopen – kort gezegd – omdat de selectiecriteria voortdurend blijken te zijn verschoven, omdat die selectiecriteria subjectief waren en omdat uiteindelijk een kandidaat is geselecteerd die volgens haar minder gekwalificeerd is dan [eiseres sub 1] (zie hiervoor onder 4.9 en 4.12). [eiseres sub 1] c.s. wordt daarin niet gevolgd. De rechtbank is van oordeel dat de UvA op afdoende wijze inzichtelijk en begrijpelijk heeft gemaakt hoe de sollicitatieprocedure is verlopen en op grond van welke inhoudelijke afwegingen [eiseres sub 1] niet op de shortlist is geplaatst door de selectiecommissie. Daartoe overweegt de rechtbank als volgt.

4.27. Vast staat dat de onderzoeksgroep HME de nadruk legde op de historische en methodologische studie van de hedendaagse economiebeoefening. De tekst van de vacature vermeldt, naast de selectiecriteria die door [eiseres sub 1] c.s. zijn opgesomd, ook dat de kandidaten bij hun sollicitatie uiteen dienen te zetten hoe hun onderzoek past binnen de onderzoeksinteresse van de onderzoeksgroep HME. Daartoe staat in de vacature een link opgenomen naar de website waarop het onderzoeksprofiel van de onderzoeksgroep is omschreven (zie hiervoor onder 2.3). [eiseres sub 1] heeft daar aan gehoor gegeven en heeft in haar sollicitatiebrief van 29 april 2008 – kort gezegd – uiteengezet dat zij onderzoek verricht naar de rol van ‘gender’ in de geschiedenis van het economisch denken, ook wel aangeduid als feministische economie, en heeft vermeld dat dit volgens haar een waardevolle aanvulling zal zijn op de onderzoeken van de onderzoeksgroep HME (zie hiervoor onder 2.4).

4.28. Per e-mail van 19 mei 2008 heeft [eiseres sub 1] een afwijzing van haar sollicitatie ontvangen van [A]. Naar aanleiding daarvan heeft [eiseres sub 1] om een nadere toelichting gevraagd aan [A]. In de e-mailwisseling tussen [eiseres sub 1] en [A] die hierop is gevolgd, heeft [A] naar het oordeel van de rechtbank getracht aan [eiseres sub 1] duidelijk te maken dat zij niet geselecteerd is voor de shortlist omdat haar onderzoek vakinhoudelijk onvoldoende aansluiting heeft bij het onderzoek van de onderzoeksgroep HME, dat zich specifiek richt op“the history of economics”. Dit blijkt uit de navolgende passages uit de e-mails van [A] aan [eiseres sub 1] van 19 en 21 mei 2008: “we were emphasizing experience in teaching history of economic thought”, “we were particularly interested in whether candidates published in journals, especially in history of economics” en “we focused on experience in teaching the history of economics” (zie hiervoor onder 2.5 en 2.7). Ter comparitie heeft de UvA nader toegelicht dat de onderzoeksgroep HME een zeer specifieke signatuur had, waar de – zo begrijpt de rechtbank – eveneens specifieke onderzoeken van [eiseres sub 1] naar de rol van ‘gender’ in de geschiedenis van het economisch denken en de feministische economie niet althans niet voldoende op aansluiten. Hieruit volgt dat de selectiecommissie de mening van [eiseres sub 1] dat haar onderzoek een waardevolle aanvulling zal zijn op de onderzoeken van de onderzoeksgroep HME niet deelde.

4.30. Uit de hiervoor geciteerde correspondentie volgt dat [eiseres sub 1] door de selectiecommissie niet op de shortlist is geplaatst omdat haar onderzoek op het vlak van de feministische economie vakinhoudelijk niet, althans in onvoldoende mate aansluit op het onderzoeksprofiel van de onderzoeksgroep HME op het vlak van “the history of economics”. De selectiecommissie was van mening dat de vier geselecteerde kandidaten in dat licht bezien geschikter waren. In dat kader heeft de UvA – onweersproken – gesteld dat de leden van de selectiecommissie alle sollicitanten hebben ingeschaald op een schaal van 1 tot 3 op hun geschiktheid voor de functie en dat [eiseres sub 1] van geen van de leden van de selectiecommissie een 1 had gekregen, terwijl de vier geselecteerde kandidaten van alle commissieleden een 1 hadden gekregen. De selectiecommissie heeft de in de vacature genoemde selectiecriteria, toegespitst op de vakinhoudelijke identiteit van de onderzoeksgroep HME, toegepast. Dat in de achteraf hierop gegeven toelichting door [A], de overige leden van de selectiecommissie en [G] niet steeds exact dezelfde bewoordingen zijn gebruikt, doet hier niet aan af. Het feit dat [eiseres sub 1] zich niet kan verenigen met het oordeel van de selectiecommissie dat haar onderzoek op het gebied van de feministische economie onvoldoende aansluit op het onderzoek van de onderzoeksgroep HME, maakt niet dat niet inzichtelijk en begrijpelijk is hoe de sollicitatieprocedure is verlopen en hoe de selectiecommissie tot haar oordeel is gekomen.

4.31. Bij de comparitie van partijen heeft [eiseres sub 1] c.s. zich beroepen op een jaarverslag 2006 waarin een publicatie van [eiseres sub 1] volgens haar als “key” publicatie van de onderzoeksgroep HME wordt vermeld. [eiseres sub 1] c.s. heeft bij de comparitie verzocht dat jaarverslag 2006 alsnog in het geding te mogen brengen. Het standpunt van de UvA dat [eiseres sub 1] niet op de shortlist is geplaatst omdat het onderzoek van [eiseres sub 1] niet aansloot bij dat van de onderzoeksgroep HME was reeds vóór aanvang van onderhavige procedure bij [eiseres sub 1] c.s. bekend. Zij was in de gelegenheid om dat standpunt van de UvA zowel bij dagvaarding als bij de comparitie van partijen, desgewenst aan de hand van dat jaarverslag 2006, te bestrijden. Het verzoek van [eiseres sub 1] c.s. om het jaarverslag 2006 alsnog in het geding te mogen brengen en het debat in deze instantie aan de hand van dat jaarverslag nog voort te zetten, komt in strijd met de eisen van een goede procesorde en wordt verworpen.

4.32. In onderhavige procedure kan niet geoordeeld worden over de geschiktheid van [eiseres sub 1] voor de vacature. Het hiervoor geschetste verloop van de sollicitatieprocedure en de uitkomst daarvan zijn naar het oordeel van de rechtbank (in ieder geval achteraf bezien) voldoende inzichtelijk, begrijpelijk en toetsbaar op objectiviteit. De rechtbank dient te beoordelen in hoeverre de door de UvA gegeven verklaring voor de afwijzing van [eiseres sub 1] tegenover het door [eiseres sub 1] c.s. gevestigde vermoeden van onderscheid naar geslacht, overtuigend is. De UvA heeft – gelet op al hetgeen hiervoor onder 4.26 t/m 4.30 is overwogen – voldoende inzichtelijk gemaakt welke vakinhoudelijke redenen aan de afwijzing van [eiseres sub 1] ten grondslag hebben gelegen. Daarmee is het vermoeden dat ten aanzien van [eiseres sub 1] onderscheid naar geslacht is gemaakt weerlegd en is afdoende komen vast te staan dat de UvA niet in strijd heeft gehandeld met artikel 3 lid 1 WGBMV. De hiervoor onder 4.22 vastgestelde contra-indicatoren stellen niet terzijde dat de selectiecommissie een vakinhoudelijke keuze heeft gemaakt toen zij besloot [eiseres sub 1] niet op de shortlist te plaatsen.

Proceskosten

4.34. [eiseres sub 1] c.s. zal als de in het ongelijk gestelde partij worden veroordeeld in de kosten van het geschil, aan de zijde van de UvA tot op heden begroot op:

4.35. Uitvoerbaarverklaring bij voorraad van de kostenveroordeling is niet door de UvA verzocht.

5.1. wijst het gevorderde af;

5.2. veroordeelt [eiseres sub 1] c.s. in de kosten van het geschil, aan de zijde van de UvA tot op heden begroot op EUR 1.312,00.

Dit vonnis is gewezen door mr. R.H.C. van Harmelen en in het openbaar uitgesproken op 13 maart 2013.