Uitspraken

Hema verzoekt ontbinding van de arbeidsovereenkomst wegens gewichtige redenen en stelt dat [Verweerster] zich zodanig heeft gedragen dat dit een dringende reden als bedoeld in artikel 7:678, eerste lid BW heeft opgeleverd. Daarnaast vraagt Hema ontbinding wegens gewichtige redenen in de zin van een verandering in de omstandigheden van zodanige aard dat de arbeidsovereenkomst tussen partijen billijkheidshalve dadelijk behoort te eindigen.

Daartoe stelt Hema - kort gezegd - dat [Verweerster] regelmatig op onbehoorlijke wijze klanten en collega’s heeft bejegend. Zoals blijkt uit de door haar overgelegde verslagen van de jaarlijkse functioneringsgesprekken (vanaf 2007 tot en met 2013, met uitzondering van 2008) heeft Hema dit steeds met [Verweerster] besproken en heeft zij [Verweerster] op 17 mei 2010, 17 mei 2011, 21 november 2011, en 4 januari 2013 zelfs schriftelijk gewaarschuwd voor haar klantonvriendelijke gedrag. [Verweerster] heeft echter volgens Hema grote moeite met zelfreflectie en geeft steevast een ander de schuld van haar gedrag.

Hema stelt voorts dat [Verweerster] op 3 december 2013 terwijl zij achter de kassa zat een klant, die zij zojuist had bediend en die had gevraagd naar de kortingsactie voor “takkewijf” had uitgescholden. Haar teamleider [naam 4] heeft dat schriftelijk bevestigd. Deze gebeurtenis was voor Hema de druppel die de emmer deed overlopen. Volgens Hema weigert [Verweerster] met haar gedragingen om te voldoen aan de redelijke opdracht om zich klantvriendelijk te gedragen (art. 7:678 lid 2 BW) maar ook veronachtzaamt zij hiermee op grovelijke wijze de plichten die de arbeidsovereenkomst haar oplegt door in strijd te handelen met onder meer de binnen HEMA geldende Ondernemingscode en Huisregels filialen (art. 7:678 lid 2 sub k BW).

Het uitschelden van de klant op 3 december 2013 in combinatie met de bovengenoemde kritiek op het functioneren levert een dringende reden op die ontbinding van de arbeidsovereenkomst rechtvaardigt, aldus Hema.

Het vertrouwen in [Verweerster] is volgens Hema ook onherstelbaar geschaad. Het dienstverband kan daarom ook niet gecontinueerd worden. Hema meent dat de gedragingen van [Verweerster] een gewichtige reden opleveren, waarbij als de arbeidsovereenkomst wordt ontbonden op grond van een verandering van omstandigheden, er geen aanleiding is om [Verweerster] een vergoeding toe te kennen.

[Verweerster] betwist dat zich een dringende reden voor ontslag op staande voet heeft voorgedaan en ook dat er overigens gewichtige redenen voor ontbinding zijn in de door Hema bedoelde zin en verzet zich tegen de door Hema gevorderde ontbinding. [Verweerster] heeft altijd plezierig bij Hema gewerkt en wenst het dienstverband voort te zetten.

[Verweerster] betwist dat zij niet goed zou functioneren. Haar is ook nooit een verbetertraject aangeboden. Volgens [Verweerster] heeft zij een goede band met haar collega’s. Zij is vaak alert om bij te springen bij de kassa als het druk is. [Verweerster] voert aan dat zij ‘s-ochtends anderhalf uur eerder begint om de winkel alvast schoon te maken. Zij wijst erop dat verschillende collega’s haar na de schorsing een hart onder de riem hebben gestoken. [Verweerster] betwist dat zij klantonvriendelijk zou zijn. Sommige klanten vragen speciaal naar haar om hen te helpen met het opnemen van bh-maten.

[Verweerster] voert aan dat zij de verschillende functioneringsverslagen van Hema niet heeft ontvangen. Deze komen haar ook niet bekend voor. Het heeft er volgens haar alle schijn van dat ze in het kader van deze procedure zijn opgesteld. Volgens [Verweerster] heeft zij ook de waarschuwingsbrieven niet ontvangen, waarschijnlijk omdat Hema bij haar adres niet heeft vermeld dat zij op de eerste etage woont.

[Verweerster] wijst erop dat haar dochter in 2011 een zelfmoordpoging heeft gedaan. Zij heeft daardoor veel spanningen gehad. Dat dit mogelijk zichtbaar was, kan haar niet aangerekend worden. [Verweerster] voert ook aan dat uit onderzoek blijkt dat mensen die een hersenbloeding hebben gehad blijvend last hebben van neuropsychologische problemen, waardoor zij sneller prikkelbaar en vermoeid zijn. Dit uit zich onder andere in impulsief reageren en heftige emoties. Indien zij prikkelbaar was, kan haar daarvan dus geen verwijt worden gemaakt, aldus [Verweerster].

[Verweerster] betwist uitdrukkelijk dat zij op 3 december 2013 een klant voor takkewijf zou hebben uitgemaakt. Zij betwist ook dat zij aan [naam 4] zou hebben toegegeven dat haar reactie niet juist was en dat dit nooit meer zou gebeuren. De verklaring van [naam 4] is dan ook volgens [Verweerster] onjuist. Volgens [Verweerster] was zij op 3 december 2013 samen met collega’s stickers aan het uitdelen voor een kortingsactie, die een paar dagen later zou beginnen. Verschillende klanten kwamen geïrriteerd naar haar toe dat zij de stickers niet meteen konden gebruiken. Zij heeft toen achteraf, waar geen klanten bij waren tegen een collega gezegd dat zij het een takkestreek vond dat iedere keer hetzelfde probleem ontstaat als een kortingsactie nog niet geldig is op het moment dat medewerkers reclame maken.

Volgens [Verweerster] heeft Hema niet direct kenbaar gemaakt dat er sprake is van een dringende reden. Pas in het verzoekschrift heeft Hema aangegeven dat de voorgeschiedenis ook mee wordt genomen bij de onderbouwing van de dringende reden. Dit is volgens haar in strijd met de jurisprudentie. [Verweerster] wijst erop dat een dringende reden een ultimum remedium is en dat Hema deze veel te snel heeft gebruikt. De gevolgen zijn voor haar desastreus gelet op haar leeftijd, de eenzijdige werkervaring, de situatie op de arbeidsmarkt en haar motorische beperking.

De omstandigheden zijn volgens [Verweerster] ook niet dusdanig dat er sprake is van een verandering in omstandigheden. Zij verzoekt voor het geval de kantonrechter de arbeidsovereenkomst toch zal ontbinden om haar daarbij als vergoeding het bedrag van € 28.749,90 bruto ten laste van Hema toe te kennen.