Uitspraken

Bij de beoordeling van een verzoek om een voorlopig getuigenverhoor te bevelen, geldt ingevolge artikel 186 van het Wetboek van Burgerlijke Rechtsvordering (hierna: Rv), gelezen in samenhang met het bepaalde in artikel 166 Rv, als hoofdregel dat indien bewijs door getuigen bij de wet is toegelaten, de rechter een getuigenverhoor beveelt zo vaak een der partijen dit verzoekt, de te bewijzen aangeboden feiten zijn betwist en de te bewijzen feiten tot een beslissing in de zaak kunnen leiden. Een verzoek tot het houden van een voorlopig getuigenverhoor kan, ook als het overigens aan de eisen voor toewijzing voldoet, evenwel onder andere worden afgewezen op de grond dat van de bevoegdheid tot het bezigen van dit middel misbruik wordt gemaakt, waarvan onder meer sprake kan zijn indien verzoeker, in aanmerking nemende de onevenredigheid van de over en weer betrokken belangen, in redelijkheid niet tot toepassing van die bevoegdheid kan worden toegelaten. Ook kan toewijzing van het verzoek achterwege blijven indien het strijdig is met een goede procesorde, dan wel toewijzing van het verzoek moet afstuiten op een ander, door de rechter zwaarwichtig beoordeeld bezwaar. Voorts is ook de in artikel 3:303 BW neergelegde regel, dat zonder belang niemand een rechtsvordering toekomt, op het verzoek tot het houden van een voorlopig getuigenverhoor van toepassing. Deze laatste regel brengt mee dat het verzoek tot het houden van een voorlopig getuigenverhoor behoort te worden afgewezen als de verzoeker daarbij onvoldoende belang heeft.

Hoewel in het kader van de behandeling van het onderhavige verzoek niet de vraag voorligt of de door [verzoeker] (in een mogelijke uiteindelijke bodemprocedure) in te stellen vordering kans van slagen heeft, moet hij – zoals hiervoor is overwogen – wel een belang hebben bij het houden van het voorlopige getuigenverhoor. Zoals de Hoge Raad in zijn arrest van 29 maart 1985 (ECLI:NL:HR:1985:AG4989) heeft overwogen, kan een verzoek ook worden afgewezen als de verzoeker een te zwakke materiële rechtspositie heeft. Dit brengt met zich dat de rechter (bij betwisting) toch zal moeten beoordelen of de vordering die [verzoeker] meent te hebben enige kans van slagen heeft in de bodemprocedure die hij overweegt aanhangig te maken en/of of hetgeen [verzoeker] in het voorlopig getuigenverhoor wil bewijzen, kan bijdragen aan de beoordeling van de vordering in die bodemprocedure, voordat kan worden geoordeeld of het verzoek moet worden toegewezen. Naar het oordeel van de rechtbank is het evident (dat de rechter in een eventueel door [verzoeker] aan te spannen bodemprocedure zal oordelen) dat in deze televisie-spelshow voor de vraag of de kandidaat het bod van de bank accepteert of afwijst (en wil doorspelen) beslissend is of hij wel of niet de rode knop indrukt. Dat het al dan niet drukken op de rode knop beslissend is voor het verdere verloop van het spel, is duidelijk voor iedereen die (sinds 2008) kijkt naar de spelshow op de televisie en (zeker) ook voor de deelnemers. [verzoeker] betwist ook niet dat hij op de hoogte was van de functie van de rode knop en dat hij deze heeft begrepen. Dat dit niet uitdrukkelijk stond vermeld in de spelregels die aan [verzoeker] zijn uitgereikt voorafgaand aan zijn deelname en de Postcode Loterij eerst na de opnames op 16 oktober 2013 heeft besloten dit ook uitdrukkelijk te vermelden in de schriftelijke regels die op haar website zijn te vinden (en die nadien aan de kandidaten worden uitgereikt), betekent niet dat deze – voor iedereen kenbare – regel daarvoor niet bestond. De situatie zou mogelijk anders kunnen zijn als [verzoeker] daadwerkelijk per ongeluk op de rode knop had gedrukt, dat wil zeggen als hij de rode knop per ongeluk had aangeraakt, bijvoorbeeld terwijl hij – zoals [presentatrice] suggereerde – probeerde het kastje te sluiten waarmee de rode knop wordt afgedekt. Dit is in dit geval niet aan de orde. In de beelden van het moment waarop [verzoeker] op de rode knopt drukt die vanuit een andere camerapositie zijn gemaakt dan de beelden die zijn uitgezonden (en die de rechtbank en partijen tijdens de zitting hebben bekeken) is te zien dat [verzoeker] vol overtuiging op de rode knop slaat (ook [verzoeker] en [presentatrice] gebruiken het woord “slaan”, zie hiervoor onder 2.7).

Dit alles betekent dat niet van belang is of [verzoeker] voorafgaand aan het moment van drukken niet van plan was dit te doen (en of hij dit voornemen met zijn vrouw en [presentatrice] heeft besproken). Met Endemol is de rechtbank van oordeel dat het er in een (televisie)spel als dit slechts om gaat wat [verzoeker] op het “moment suprème” heeft gedaan en op dat moment heeft hij – vol overtuiging – op de rode knop gedrukt. Daarmee heeft hij aangegeven het bod van de bank te accepteren en was het spel (voor hem) afgelopen.

Al het voorgaande brengt met zich dat hetgeen [verzoeker] in een voorlopig getuigenverhoor wil bewijzen – waaronder bewijs van zijn stelling dat zijn wil niet overeenstemde met zijn “verklaring” (dat hij voorafgaand aan het “moment suprème” niet de bedoeling had op de rode knop te drukken en dit ook met anderen heeft gedeeld) – niet relevant is voor de beoordeling van de vordering die [verzoeker] overweegt tegen Endemol en/of de Postcode Loterij in te stellen en dat hij dus geen belang heeft bij een voorlopig getuigenverhoor.

De rechtbank ziet geen aanleiding om [verzoeker], zoals verzocht, te veroordelen in de proceskosten.