Uitspraken

De raadsman heeft als standpunt naar voren gebracht, onder verwijzing naar zijn pleitnotities, dat verdachte van het primair en subsidiair ten laste gelegde dienst te worden vrijgesproken.

Ten aanzien van het primair ten laste gelegde heeft de raadsman - samengevat - bepleit dat het slachtoffer meerdere verklaringen heeft afgelegd en dat deze verklaringen zich kenmerken door onduidelijkheden en tegenstrijdigheden, hetgeen niet verwonderlijk is, nu het slachtoffer naar eigen zeggen 15 tot 20 glazen bier had gedronken en cocaïne had gebruikt. Tegenover deze verklaringen van het slachtoffer staat de uitgebreide en gedetailleerde verklaring van verdachte. Verdachte heeft het slachtoffer eerst gezien in een bar en komt haar even later weer tegen voor het American hotel. Het slachtoffer herkende verdachte en vervolgens gaan ze op een bankje zitten waar verdachte haar overal uitgebreid heeft aangeraakt, wat allemaal werd toegelaten door het slachtoffer. Vervolgens lopen ze met zijn allen naar het Vondelpark, wat is gezien door twee taxichauffeurs. Zij hebben ook gezien dat een van de mannen zijn hand op de billen van de vrouw liet rusten. Het slachtoffer heeft bij de rechter-commissaris verklaard dat de sfeer tot zelfs in de bosjes nog goed was. Verdachte heeft verklaard dat hij wel met enige verwachtingen het park en de bosjes in was gelopen. Hij ging er vanuit dat het slachtoffer wist wat er ging gebeuren. Vervolgens heeft het slachtoffer naar eigen zeggen een duw en een black out gekregen, waarover bij de verdediging, onder verwijzing naar de pleitnotities, grote twijfels bestaan. Zo valt op dat het slachtoffer haar herinneringen aan het reconstrueren is, wat op belangrijke onderdelen later niet blijkt te kloppen. Zo weet het slachtoffer niet te vertellen of zij inderdaad verkracht is en dat alles maakt haar verklaring dusdanig problematisch dat er teveel twijfel is ontstaan over de andere feitelijkheden die bovendien niet voldoende worden ondersteund. Dat verdachte de broek van het slachtoffer heeft uitgetrokken wordt niet betwist. Verdachte heeft daaromtrent verklaard dat hij eerst een jas op de grond had gelegd, hij vervolgens op de grond ging liggen en daarna het slachtoffer mee naar de grond heeft getrokken. Gelet op de omstandigheden waaronder dit is gebeurd en de verklaring van verdachte dat dit allemaal vrij gemakkelijk ging, is geen sprake geweest van dwang en dient verdachte van de ten laste gelegde verkrachting te worden vrijgesproken.

Ten aanzien van het subsidiair ten laste gelegde blijkt uit de verklaring van verdachte dat geen sprake is geweest van bewusteloosheid, verminderd bewustzijn of onmacht. Het slachtoffer was immers wel tot een en ander toe in staat. Zij is meegelopen naar het Vondelpark tot in de bosjes en heeft daarvoor en daarna meerdere personen gebeld. Ook de omstandigheid dat het slachtoffer een black-out heeft gehad is niet redengevend. Het niet meer kunnen herinneren is iets anders dan het bewusteloos, verminderd bewustzijn of onmachtig zijn, zodat verdachte ook hiervan dient te worden vrijgesproken.

5.1.

De rechtbank acht, net als de officier van justitie en de verdediging, de primair ten laste gelegde verkrachting niet bewezen, zodat verdachte daarvan dient te worden vrijgesproken.

5.2.

Ten aanzien van het subsidiair ten laste gelegde gaat de rechtbank op grond van de wettige bewijsmiddelen van de volgende feiten en omstandigheden uit1.

Op 17 september 2012 te Amsterdam is aangeefster [slachtoffer]2 met haar vriend [persoon 1]3 en [persoon 2]4 de stad in gegaan. Aangeefster [slachtoffer] heeft in verschillende horecagelegenheden meerdere pullen, vaasjes en glazen bier gedronken en heeft drie snuifjes cocaïne gebruikt. Aan het einde van de avond kreeg zij ruzie met haar vriend en is zij weggelopen. Dat aangeefster op dat moment behoorlijk dronken was en is weggelopen wordt bevestigd door haar vrienden. Aangeefster is in de richting van het American hotel gelopen en in het Vondelpark terecht gekomen. Voor het Vondelpark heeft zij twee jongens ontmoet, waaronder verdachte. Zij is met deze jongens verder het Vondelpark ingelopen, hetgeen ter terechtzitting van 12 februari wordt bevestigd door verdachte. Verdachte heeft ter terechtzitting verklaard dat hij aangeefster heeft ontmoet in een bar. Hij heeft gezien dat de vriend van aangeefster boos op haar werd en dat zij naar buiten liep. Een paar minuten later heeft verdachte weer met aangeefster gesproken op het Leidseplein. Verdachte zag dat zij dronken was. Toen verdachte op een bankje bij het American hotel zat, ging aangeefster bij verdachte op zijn schoot zitten. Verdachte mocht haar overal aanraken en hij heeft aangeefster betast op de billen, borsten en vagina. Het was op dat moment de keuze van verdachte om aangeefster overal aan te raken en zij haalde zijn handen niet weg. Ook in het Vondelpark heeft verdachte aan het lichaam van aangeefster gezeten en heeft zij niet gezegd of laten merken dat zij dat niet wilde. Aangeefster was erg dronken en zat er, aldus verdachte, niet mee dat zij met meerdere jongens de bosjes in ging in het Vondelpark. Daar aangekomen zijn twee van de vier jongens weggelopen en heeft verdachte met de andere jongen afgesproken dat hij als eerste met aangeefster zou gaan. Verdachte heeft zijn penis in de vagina van aangeefster gebracht, maar realiseerde zich op dat moment ook dat hij geen condoom om had, en dat hij zo eigenlijk niet verder kon gaan met de seksuele handelingen. Aangeefster [slachtoffer] kon zich nog wel herinneren dat zij achter de jongens aan de bosjes is ingelopen, maar kon niet zeggen of verdachte wel of niet in haar is geweest. Dat verdachte seksueel is binnengedrongen in het lichaam van aangeefster wordt niet betwist door verdachte en is bovendien duidelijk geworden na onderzoek door het Nederlandse Forensisch Instituut5. Op de buitenste schaamlippen van aangeefster is het DNA-profiel van verdachte aangetroffen.

De rechtbank stelt vast dat niet ter discussie staat dat verdachte de seksuele handelingen heeft verricht met aangeefster. Voor de beoordeling van de vraag of verdachte heeft gehandeld in strijd met artikel 243 van het Wetboek van Strafrecht dient te worden beoordeeld of aangeefster ten tijde van de seksuele handelingen verkeerde in een staat van bewusteloosheid, verminderd bewustzijn of van lichamelijk onmacht.

Uit het verhandelde ter terechtzitting en de stukken van het dossier kan de rechtbank niet afleiden dat aangeefster ten tijde van de seksuele handelingen buiten bewustzijn is geweest of dat zij in een fysieke weerloze toestand heeft verkeerd. De vraag is dan ook of aangeefster verkeerde in een staat van verminderd bewustzijn.

Uit de wetsgeschiedenis blijkt dat de wetgever met het opnemen van het bestanddeel verminderd bewustzijn in artikel 243 van het Wetboek van Strafrecht heeft beoogd strafbaar te stellen het plegen van seksuele handelingen, waaronder het seksueel binnendringen, met iemand die verkeert tussen waakzaamheid en geheel van de wereld zijn, waarbij van degene die verminderd bewust is in redelijkheid niet kan worden verwacht dat hij of zij weerstand biedt aan de seksuele verlangens van een ander.

Onder verwijzing naar hetgeen hiervoor in rubriek 5.2. is overwogen, stelt de rechtbank vast dat aangeefster als gevolg van het gebruik van alcoholhoudende drank en cocaïne in een zodanig vergaande staat van dronkenschap verkeerde, dat zij nauwelijks meer normaal kon functioneren. Uit de verklaring van verdachte blijkt ook dat hij wist dat aangeefster erg dronken was. De omstandigheid dat aangeefster niet aan verdachte kenbaar heeft gemaakt dat zij geen sex met hem wilde is voor verdachte geen vrijbrief om gebruik te maken van de ontstane situatie.

Anders dan de officier van justitie en de verdediging is de rechtbank van oordeel dat niet aannemelijk is geworden dat aangeefster op enige wijze heeft ingestemd met de handelingen van verdachte die mede bestonden uit het seksueel binnendringen van het lichaam van aangeefster. Verdachte heeft door zijn handelen minst genomen de aanmerkelijke kans aanvaard dat aangeefster ten tijde van de seksuele handelingen in een staat van verminderd bewustzijn verkeerde.

ten aanzien van het subsidiair ten laste gelegde,

op 17 september 2012 te Amsterdam met [slachtoffer] van wie hij, verdachte, wist dat die [slachtoffer] in staat van verminderd bewustzijn verkeerde, handelingen heeft gepleegd, die mede bestonden uit het seksueel binnendringen van het lichaam van die [slachtoffer], immers heeft verdachte zijn penis in de vagina van die [slachtoffer] gebracht.

Voor zover in de tenlastelegging taal- en/of schrijffouten voorkomen, zijn deze verbeterd. Verdachte is hierdoor niet in de verdediging geschaad.