Uitspraken

Feiten en omstandigheden

De rechtbank gaat op grond van de wettige bewijsmiddelen van de volgende feiten en omstandigheden uit.1

4.3.4.1. Bewijsmiddelen

Op 6 december 2013 heeft [persoon 1] aangifte gedaan van een poging tot doodslag en een poging tot verkrachting in haar (pees)kamer aan de [adres 2] te Amsterdam2.

Zij zag een man haar kamer binnenkomen. De man haalde een flesje bier uit zijn blauwe jas en zette die neer. Hij hing zijn jas op de kapstok. [persoon 1] had plaatsgenomen op de rand van haar bed. De man kwam schuin voor haar staan en begon zich uit te kleden. De man stond helemaal naakt voor [persoon 1] en wierp zich plots op haar. Hij duwde haar achterover op bed en deed zijn beide handen op haar keel. [persoon 1] hoorde de man zeggen: “Stil zijn! Niet schreeuwen, ik vermoord je met mijn blote handen”. De man kwam bovenop haar liggen en daar bleef hij ook even liggen. [persoon 1] voelde de handen van de man op haar keel. Zij kon nog wel ademen. Zij kon geen kant op en was doodsbang voor wat de man zou gaan doen. Het lukte [persoon 1] niet om bij een van de twee alarmknoppen op haar kamer te komen. Zij voelde dat de man met één hand haar vest probeerde open te knopen. Op dat moment dacht [persoon 1] dat zij beter kon meewerken met de man. Zij hielp de man de knoop van haar vest te openen. Op dat moment werd de man woest. Hij pakte met één hand haar strottehoofd of adamsappel vast. [persoon 1] voelde dat de man met zijn ene hand haar adamsappel vasthield en dichtkneep. [persoon 1] voelde dat zij hierdoor stikte en geen adem meer kon halen. Op dat moment besloot zij dat zij moest vechten. Bij die worsteling heeft [persoon 1] letsel opgelopen. Zij had last van haar nek, adamsappel/strottehoofd en krassen op haar rechterborst. Ook is een deel van een tand afgebroken en zat één van haar onderste snijtanden los. Het lukte haar om de alarmknop in te drukken, waardoor het alarm af ging. Gedurende het gevecht had de man haar keel vast en kneep hij in haar adamsappel/strottehoofd. Op enig moment hoorde de man het geluid van het alarm. De man ging van haar af en stond op. [persoon 1] stond daarop ook gelijk op en opende de deur. Zij ging in de deuropening staan en besloot te gillen. Zij zag dat de man zijn kleding pakte en zo de deur uit rende. Naakt en op blote voeten.

Een GGZ-arts heeft op 6 december 2013 geconstateerd dat [persoon 1] met name pijn had aan het strottehoofd. Pijn bij het bewegen van de hals en nek en pijn bij het slikken. In de hals rechts was een vage blauwrode verkleuring van ongeveer 5 bij 1 cm. In de hals links was een blauwe verkleuring van ongeveer 3 bij 5 mm, met direct er omheen een vlekkerige verkleuring, passend bij een bloeduitstorting. In de onderkaak was de linker snijtand gering beweeglijk en pijnlijk3.

Getuige [getuige 1] heeft gegil vanuit één van de prostitutiekamers op de [adres 2] gehoord. Hij hoorde het alarm afgaan en zag buiten een geheel naakte man die zijn kleding voor elkaar gegrist voor zich hield. Hij pakte de man stevig vast, maar de man gaf hem een kopstoot en liep weg4.

Door de politie is vervolgens geconstateerd dat de verdachte zijn jas en een flesje bier in de peeskamer van [persoon 1] had achtergelaten. In de jas werd een portemonnee aangetroffen met daarin een bankpas op naam van [verdachte] en een identiteitsbewijs op naam van [verdachte] , geboren op [geboortedatum] 1986 en voorzien van een pasfoto5. Als [persoon 1] met deze pasfoto wordt geconfronteerd herkent zij de man als degene tegen wie zij aangifte heeft gedaan6. Op het bierflesje werden twee voor identificatie geschikte dactyloscopische sporen aangetroffen7, waarna het op de bierfles aangetroffen spoor SIN AAFR4799NL wordt geïdentificeerd als zijnde het dactyloscopische signalement van [verdachte]8.

4.3.4.2. Nadere overweging zaak A onder 1

Verdachte heeft op 6 december 2013 door geweld en bedreiging met geweld geprobeerd [persoon 1] te verkrachten. De rechtbank ziet zich vervolgens voor de vraag gesteld in hoeverre de verdachte zich daarbij (ook) heeft schuldig gemaakt aan een poging tot doodslag dan wel poging tot zware mishandeling.

De rechtbank acht, anders dan de officier van justitie, de onder 1 ten laste gelegde poging tot doodslag niet bewezen, zodat verdachte daarvan dient te worden vrijgesproken. De rechtbank acht de poging tot zware mishandeling wel bewezen en overweegt daartoe als volgt.

Verdachte wilde seks met [persoon 1] en daarop was zijn intentie gericht. Hij wilde dat zij zou meewerken en zou stoppen met schreeuwen. Hij had niet de intentie (vol opzet) om haar te doden of zwaar lichamelijk letsel toe te brengen.

Voorwaardelijk opzet op een bepaald gevolg is aanwezig in het geval verdachte bewust de aanmerkelijke kans heeft aanvaard dat dit gevolg zal intreden. De beantwoording van de vraag, of een gedraging de aanmerkelijke kans op een bepaald gevolg in het leven roept, is afhankelijk van de omstandigheden van het geval, waarbij betekenis toekomt aan de aard van de gedraging en de omstandigheden waaronder deze is verricht.

Hoewel kan worden bewezen dat verdachte [persoon 1] bij de keel en hals heeft gegrepen en de keel en hals met kracht heeft dichtgeknepen en enige tijd dichtgeknepen heeft gehouden, brengen deze gedragingen niet zonder meer met zich dat hierdoor de aanmerkelijke kans bestond dat [persoon 1] als gevolg daarvan zou overlijden. Het aan [persoon 1] toegebrachte letsel is relatief beperkt gebleven. Het dossier bevat ook anderszins geen objectieve aanknopingspunten om vast te kunnen stellen dat de keel van [persoon 1] gedurende zodanig lange duur met kracht is dichtgeknepen dat de aanmerkelijke kans bestond dat zij als gevolg daarvan zou komen te overlijden.

Naar het oordeel van de rechtbank heeft verdachte wel voorwaardelijk opzet gehad op het toebrengen van zwaar lichamelijk letsel bij [persoon 1] . Het dichtdrukken van de keel, ook als dat niet heel lang heeft geduurd, kan leiden tot een gebrek aan zuurstof. Daarbij kan ook de halsslagader worden dichtgeknepen, wat tot gevolg heeft dat de bloedtoevoer naar de hersenen wordt belemmerd en dat kan leiden tot een hersenbeschadiging. Het is daarnaast algemeen bekend dat de keel en de hals van vitaal belang en kwetsbaar zijn. [persoon 1] heeft letsel aan de nek en hals opgelopen dat gemakkelijk ernstiger had kunnen uitvallen. Door zo’n kwetsbare plek met kracht gedurende enige tijd dicht te knijpen heeft verdachte bewust de aanmerkelijke kans aanvaard op het toebrengen van zwaar lichamelijk letsel.

4.3.5.1. Bewijsmiddelen

Op 5 december 2013 heeft [persoon 2] aangifte gedaan van een verkrachting, gepleegd op 4 december 2013 in een (pees)kamer aan de [adres 3] te Amsterdam9.

Zij was aan het werk als schoonmaakster in de peeskamer op het moment dat een jonge man via de schuifdeur naar binnen kwam. De man had de schuifdeur gesloten en het gordijn voor de schuifdeur dicht gedaan. [persoon 2] maakte hem meteen duidelijk dat zij geen hoer was, maar een schoonmaakster maar dat interesseerde hem niet. De dader zei: “Kleed u uit en naar het bed”. Zij is eerst op het bed gaan zitten. Hij pakte haar benen en die zwaaide hij op bed. Hij kwam over haar heen zitten en drukte met een hand haar keel dicht. [persoon 2] moest zich uitkleden. [persoon 2] heeft zich uitgekleed vanwege zijn intimiderende uitstraling. Zij dacht dat zij dit maar beter kon laten gebeuren, omdat zij bang was dat zij vermoord zou worden, nadat hij haar keel had dicht gedrukt. Hij was heel sterk met zijn hand en naar haar idee had hij niet al zijn kracht gebruikt om haar keel dicht te drukken. Hij gebruikte de knokkel van de wijsvinger op het midden van haar hals en zo drukte hij haar keel dicht. [persoon 2] kreeg het benauwd. Zij lag plat op haar rug op het bed en had zich toen al uitgekleed. Hij had gezegd: “Kleed je uit, ik maak je dood”. Op het moment dat hij haar keel dicht drukte heeft zij driemaal naar adem gehapt. Hij was eerder uitgekleed dan [persoon 2] . Als zij niet snel genoeg iets deed naar zijn zin, zei hij: “Ik maak je dood”. Hij bleef constant roepen dat zij haar kleding uit moest trekken. Zij lag op haar rug en de dader zat bovenop haar om zijn geslachtsdeel in haar gezicht te krijgen. Hij zei: “In je mond nu, in je mond”. [persoon 2] moest constant kokhalzen en dat werkte voor hem ook niet bevorderlijk, want elke keer als hij een stijve had nam dat weer af. Zij moest hem ongeveer tien minuten oraal bevredigen. Hij zei constant: “In je mond nu, in je mond”. [persoon 2] hield haar benen bij elkaar en hij zei tegen haar: “Ik maak je dood”. Uiteindelijk deed zij haar benen uit elkaar. Hij heeft toen drie likken aan haar vagina gegeven en probeerde haar hierna te vingeren. Dat lukte niet. Haar vagina reageerde niet, omdat zij zich afsloot. [persoon 2] zag dat hij met slijm uit zijn mond met zijn vingers haar vagina bevochtigde. Dit deed hij om vervolgens met zijn penis in haar vagina te komen. Zij weet niet precies op welk moment hij haar penetreerde. Hij trok haar van bed af tot zij op de bedrand lag. Hij stond naast het bed tussen haar benen in en toen stak hij zijn penis in haar vagina. [persoon 2] weet niet waarom de man stopte. Hij stuurde haar naar de badkamer en hoorde dat hij zei: “Nu douchen! Nu douchen! Ook van binnen”. Hij liep ondertussen op en neer naar de kamer en kleedde zich aan.

Ten behoeve van het forensisch onderzoek is [persoon 2] aan een medisch forensisch onderzoek (zedenonderzoek) onderworpen, waarbij haar vagina is bemonsterd10, waarna op de schaamlippen en in de vagina het DNA-profiel van verdachte is aangetroffen11.

Als [persoon 2] enkele dagen na 7 januari 2014 op de internetsite van Opsporing Verzocht de foto van verdachte [verdachte] bekijkt, herkent zij hem als de dader12.

4.3.5.2. Vrijspraak zaak A onder 3 en 5

De rechtbank acht, net als de officier van justitie en de raadsvrouw, de onder 5 ten laste gelegde diefstal van de portemonnee van [persoon 2] niet bewezen. Verdachte zal daarvan dan ook worden vrijgesproken.

Daarnaast acht de rechtbank, anders dan de officier van justitie, de onder 3 ten laste gelegde poging tot doodslag dan wel poging tot zware mishandeling van [persoon 2] evenmin bewezen, zodat verdachte ook daarvan dient te worden vrijgesproken. De rechtbank overweegt daartoe als volgt.

Verdachte wilde seks met [persoon 2] en daarop was zijn intentie gericht. Hij wilde dat zij zou meewerken en heeft daarom haar keel dichtgedrukt. Hij had niet de intentie (vol opzet) om haar te doden of zwaar lichamelijk letsel toe te brengen.

Voorwaardelijk opzet op een bepaald gevolg is aanwezig in het geval verdachte bewust de aanmerkelijke kans heeft aanvaard dat dit gevolg zal intreden. De beantwoording van de vraag, of een gedraging de aanmerkelijke kans op een bepaald gevolg in het leven roept, is afhankelijk van de omstandigheden van het geval, waarbij betekenis toekomt aan de aard van de gedraging en de omstandigheden waaronder deze is verricht.

Hoewel kan worden vastgesteld dat verdachte [persoon 2] bij de keel en hals heeft gegrepen en de keel en hals heeft dichtgeknepen, brengen deze gedragingen niet zonder meer met zich dat hierdoor de aanmerkelijke kans bestond dat [persoon 2] als gevolg daarvan zou overlijden of zwaar lichamelijk letsel zou oplopen. In deze zaak zijn daarvoor een aantal contra-indicaties. [persoon 2] heeft verklaard dat verdachte niet al zijn kracht gebruikte om haar keel dicht te drukken. Omdat ze bang was heeft ze ook meegewerkt, waardoor de rechtbank niet kan uitsluiten, dat verdachte haar keel slechts gedurende een korte periode en niet met al zijn kracht heeft dichtgedrukt (gehouden) waardoor niet bewezen kan worden, dat sprake is geweest van een aanmerkelijke kans op het overlijden van het slachtoffer dan wel op het ontstaan van zwaar lichamelijk letsel, laat staan van het aanvaarden van een dergelijke kans, zodat verdachte van het onder 3 ten laste gelegde dient te worden vrijgesproken.

Ten aanzien van het in zaak B onder 1 en 2 ten laste gelegde

Verdachte wordt ervan verdacht dat hij op 8 februari 2013 te Amsterdam in de woning waar hij toen verbleef [persoon 3] heeft verkracht en wederrechtelijk van haar vrijheid heeft beroofd. Dat er seksuele handelingen tussen verdachte en [persoon 3] hebben plaatsgevonden wordt door verdachte niet weersproken. Verdachte heeft echter ontkend dat hij zich schuldig heeft gemaakt aan het ten laste gelegde. De rechtbank ziet zich gesteld voor de vraag of de seksuele handelingen die [persoon 3] heeft ondergaan onder uitoefening van - kort gezegd - dwang hebben plaatsgevonden en of zij tegen haar wil van haar vrijheid is beroofd. De rechtbank acht dit bewezen.

4.3.6.1. Bewijsmiddelen

Op 10 februari 2013 heeft [persoon 3] aangifte gedaan van een verkrachting, gepleegd op 8 februari 2013 in een woning gelegen aan de [adres 4] te Amsterdam13.

[persoon 3] is op 8 februari 2013 omstreeks 05.00 uur met twee vrienden naar de woning van verdachte gegaan. Tussen 08.00 en 09.00 uur is zij met verdachte naar de Albert Heijn op de hoek gelopen. Terug in de woning hebben [persoon 3] en verdachte naar muziek geluisterd en een goed gesprek gehad. Op een gegeven moment kwam verdachte naar [persoon 3] toe. Hij wilde haar zoenen en ging zowat op haar liggen. [persoon 3] duwde verdachte weg en zei tegen hem dat hij normaal moest doen en dat zij niet met hem wilde zoenen. Verdachte zei toen tegen haar: “Jullie Marokkaanse wijven zijn allemaal hoeren”. [persoon 3] keek in zijn ogen en het leek wel alsof hij een ander persoon was geworden. Hij keek heel agressief en koud uit zijn ogen. Nadat [persoon 3] verdachte van zich af had geduwd, probeerde zij weg te komen uit de woning, maar dat kon niet. Verdachte pakte haar vast en hield haar tegen. [persoon 3] probeerde los te komen en er ontstond een worsteling. [persoon 3] vroeg wat verdachte aan het doen was. Hij zei: “Met andere mannen wil je wel seks en met mij niet”. Uit het niets gaf hij [persoon 3] toen een harde stomp op haar neus. [persoon 3] zag dat er toen overal bloed was. De stomp deed pijn.

[persoon 3] zag haar telefoon op tafel liggen, heeft haar telefoon gepakt en 112 gebeld. Op haar telefoon staat dat zij om 13.21 uur 112 heeft gebeld. Zij kreeg niemand aan de lijn, want verdachte pakte haar telefoon af. Verdachte keek wie [persoon 3] belde en zei: “Je wilt de politie bellen?”. [persoon 3] zei: “Natuurlijk”. [persoon 3] zei dat zij weg wilde. Verdachte zei: “Ik laat je zo niet gaan, je gaat eerst je gezicht wassen”. [persoon 3] wist eigenlijk helemaal niet hoe zij eruit zag. Hij zei dat de badkamer boven was en dat [persoon 3] daar naar toe moest om haar gezicht te wassen. Verdachte liep voorop en zei dat zij mee moest komen. Hij liep met haar mee de badkamer in en draaide de deur op slot. Toen [persoon 3] in de spiegel keek, zag zij dat haar hele gezicht onder het bloed zat. Zij vroeg aan verdachte of hij de badkamer wilde verlaten, omdat zij alleen wilde zijn en zich schoon wilde maken. In de badkamer zei verdachte tegen haar: “je hebt hier zelf om gevraagd”. Hij maakte de deur weer open en ging de gang in. De deur bleef op een kier. [persoon 3] zag dat verdachte steeds heen en weer liep op de gang en dat verdachte heel snel naar beneden liep. [persoon 3] durfde de badkamer niet uit te komen. Zij was bang voor verdachte. Verdachte kwam kort hierop weer terug in de badkamer. [persoon 3] liep de gang op en wilde weg. Verdachte begon toen aan haar te trekken. Hij begon de bovenkant van haar kleding uit te trekken. [persoon 3] wilde dit niet en verzette zich door zijn handen van haar af te duwen. Verdachte sloeg haar toen in haar gezicht en trok aan haar haren. Toen zag [persoon 3] dat verdachte opeens een keukenmes in zijn hand vast hield. Verdachte stond voor haar en zette het mes op haar keel. Verdachte zei: “Doe je kleren uit”. Hij zei weer dat alle Marokkaanse wijven hoeren waren. [persoon 3] werd bang van die enge blik in de ogen van verdachte en van het mes waarmee hij dreigde. Zij heeft zichzelf uitgekleed. Verdachte pakte haar vast en duwde haar de douche in. Verdachte had de douche aangezet. [persoon 3] zag dat hij naakt naast haar kwam staan. Zij vroeg hem: “Waarom doe je dit”. Verdachte zei: “Je gaat nu doen wat ik wil anders maak ik je af”. [persoon 3] voelde dat verdachte zijn vingers in haar vagina deed. Zij duwde zijn hand elke keer weg. Na een tijdje stopte hij hiermee en sleurde haar mee naar zijn slaapkamer. Hij gooide haar op het bed. [persoon 3] was naakt, nat van de douche en schaamde zich dat zij naakt was. Verdachte sloeg een wit laken wat op het bed lag om haar heen. Hij pakte haar ook bij haar keel en probeerde haar te wurgen. Verdachte liep naar de deur van de kamer en draaide de deur op slot. [persoon 3] stapte uit het bed en wilde naar de deur toe lopen om weg te komen. Verdachte probeerde haar weer op het bed te gooien. Er ontstond een vechtpartij waarbij verdachte haar weer sloeg. [persoon 3] krabde en schopte naar verdachte. Verdachte sloeg hard en gaf haar knietjes op haar lichaam. Zij begon te gillen en te schreeuwen, waarop verdachte zijn hand voor haar mond deed. Zij vielen op de grond. [persoon 3] viel met haar rug op de grond. Verdachte lag boven op haar en probeerde zijn lul in haar vagina te stoppen. Het lukte verdachte om zijn lul in haar vagina te stoppen. Dit duurde voor haar gevoel erg lang. Daarna trok verdachte aan haar haar en zei dat zij hem moest pijpen. Verdachte had een stijve penis en stopte deze in haar mond en zei: “Pijpen”. In zijn andere hand hield hij het mes. Hij duwde zijn penis harder in haar mond. Zo diep dat zij moest kotsen. Hij bleef zijn penis in haar mond stoppen en [persoon 3] aan haar haren heen en weer bewegen. Hierna ging verdachte weer boven op haar liggen en stopte weer zijn penis in haar vagina. [persoon 3] bleef hem van haar af duwen tot het op een gegeven moment gestopt is. Zij dacht de hele tijd: “Ik wil weg hier”. [persoon 3] zei: “Klootzak waarom doe je me dit aan. Je hebt me gewoon verkracht”. Verdachte zei eerst niets. Toen [persoon 3] zei dat zij weg wilde zei verdachte: “Je gaat je kleren niet aan doen en je gaat nergens heen”. Hij deed toen met de sleutel de deur van de slaapkamer open. In de badkamer lagen haar kleren die zij aan wilde doen. Verdachte zei dat [persoon 3] eerst moest douchen. Zij zei: “Ik ga niet douchen”. Verdachte zei: “Of je nu gaat douchen of niet, of je nu naar de politie gaat of niet ik heb er schijt aan”. [persoon 3] heeft toen haar kleding aangedaan en is naar beneden gelopen. Zij kon niet uit de woning, omdat verdachte de voordeur op slot had gedaan. [persoon 3] zei dat verdachte de deur open moest maken. Verdachte zei tegen haar dat hij haar niet weg liet gaan, omdat zij dan naar de politie zou gaan. [persoon 3] zei dat zij zeker naar de politie zou gaan, omdat wat hij haar aangedaan had niet normaal was. [persoon 3] kon de woning niet uit en verdachte liet haar niet gaan. Zij heeft het gevraagd, gesmeekt en zij heeft gehuild of hij haar alsjeblieft weg wilde laten gaan. Verdachte liet haar niet gaan. [persoon 3] is op de bank gaan zitten en verdachte zat helemaal aan de andere kant. Op een gegeven moment vroeg hij of [persoon 3] ook eten wilde. [persoon 3] zei dat zij niet wilde, maar weg wilde en is toen gaan schreeuwen. Uiteindelijk heeft verdachte de deur open gedaan en zei: “Of je nu naar de politie gaat dat interesseert mij niet, doe gewoon je ding’. Hierop deed verdachte de deur open met de sleutel, waarop [persoon 3] naar buiten is gelopen. Zij is weggerend. [persoon 3] is toen naar het Slotervaartziekenhuis gerend en daar rond 18.15 uur aangekomen. Verdachte heeft haar vier en half uur vastgehouden tegen haar zin in. Haar lichaam doet pijn en is beurs door wat verdachte haar heeft aangedaan. Haar neus is opgezwollen en onder haar ogen heeft zij blauwe kringen. Zij heeft pijn aan haar linker onderbeen en haar lijf zit onder de krassen.

De politie is op 8 februari omstreeks 18.30 uur benaderd door een arts van de afdeling spoedeisende hulp van het Slotervaartziekenhuis te Amsterdam, alwaar [persoon 3] zich na de verkrachting had vervoegd. Als verbalisanten haar aanspreken doet zij huilend haar verhaal. Het zichtbare letsel op het lichaam van [persoon 3] is door een forensisch arts van de GGD te Amsterdam beschreven in het Onderzoeksrapport Zedendelicten, te weten: zwelling neusrug; bloeduitstorting; een kraswond op de rechterdij; klein stukje hoektand afgebroken; ontvelling en hematoom schouder; een kraswond op de rechterborst; een 3-tal striemen op de linkerborst; hematoom linker handrug; kleine ontvelling linker ringvinger14.

De politie heeft gecontroleerd of [persoon 3] heeft gebeld met 112. Zij heeft haar telefoon aan de politie laten zien. De politie heeft in het logbestand van haar telefoon op 8 februari 2013 bij uitgaande gesprekken om 13.21 uur het nummer 112 gezien. Na contact met een medewerker van de meldkamer van de KLPD te Driebergen is gebleken dat er geen verbinding is geweest op 8 februari met het telefoonnummer van [persoon 3]15.

Op 15 februari 2013 heeft verdachte een verklaring afgelegd bij de rechter-commissaris over wat er op 8 februari 2013 in de woning aan de [adres 4] is gebeurd16. Verdachte heeft verklaard seks met [persoon 3] te hebben gehad, haar tikken in het gezicht en een trap tegen de neus te hebben gegeven. Ook heeft hij haar vastgepakt en naar de douche gebracht.

Volgens verdachte was de seks echter vrijwillig. De rechtbank zal op de verklaring van verdachte nader ingaan bij de bewijsoverwegingen hieronder.

4.3.6.2. Nadere overwegingen

Verkrachting kan worden bewezen als vast komt te staan dat het slachtoffer is gedwongen tot het ondergaan van handelingen die (mede) bestaan uit het seksueel binnendringen van het lichaam. Verdachte heeft verklaard dat de seks, waaronder het binnendringen van zijn penis in de mond en zijn penis in de vagina van [persoon 3] , vrijwillig geschiedde en dat het letsel nadien is ontstaan. [persoon 3] heeft verklaard dat zij tegen haar zin seksuele handelingen, waaronder voornoemde, met verdachte heeft ondergaan. Zij is verder onder meer geslagen, tegen haar wil vastgehouden en met een mes bedreigd.

Verdachte heeft eerst bij de rechter commissaris op 15 februari 2013 en later in een uitgebreid verhoor bij de politie op 21 februari 201317 en ter terechtzitting van 9 december 2015, kort samengevat, verklaard dat hij op 8 februari 2013 in de slaapkamer van zijn woning vrijwillig seks heeft gehad met [persoon 3] . Hij is eerst oraal door [persoon 3] bevredigd en hij is daarna met zijn penis in haar vagina geweest. Op dat moment, terwijl verdachte boven op [persoon 3] lag, vertelde [persoon 3] opeens dat zij een geslachtsziekte had. Verdachte werd boos op haar, heeft haar bij de keel gegrepen en een aantal tikken in het gezicht gegeven. Daarna is eerst verdachte naar beneden gegaan. Toen [persoon 3] naar beneden kwam zei zij tegen verdachte dat zij de politie ging bellen en zou zeggen dat verdachte haar had verkracht. Zij probeerde ook 112 te bellen. Verdachte heeft toen een trap tegen haar neus gegeven. Zij begon uit haar neus te bloeden. Verdachte heeft gezegd dat zij zich moest gaan wassen. Zij wilde niet douchen en daarom heeft verdachte haar daartoe gedwongen. Hij heeft [persoon 3] vastgepakt en naar boven naar de douche gedirigeerd. [persoon 3] heeft de woning een paar uur, minimaal 2 uur, na dit voorval verlaten. Zij heeft na het douchen nog even op de bank gezeten en heeft op verzoek van verdachte wat gegeten.

De rechtbank acht de verklaring van [persoon 3] betrouwbaar en acht de verklaring van verdachte ongeloofwaardig om de volgende redenen, in onderlinge samenhang beschouwd.

De verklaring van [persoon 3] is naar het oordeel van de rechtbank op hoofdlijnen consistent. Dat er wel verschillen zijn aan te wijzen tussen haar aangifte, haar nadere verhoor bij de politie op 19 februari 2013 (P. 103-108) en haar verklaringen bij de rechter commissaris op 5 juni 2013 en 14 november 2013, zoals de verdediging naar voren heeft gebracht, doet aan de geloofwaardigheid van haar verklaring niet af. Ook de omstandigheid dat [persoon 3] drugs had gebruikt en alcohol heeft gedronken, maakt niet dat de rechtbank twijfelt aan haar verklaring. De rechtbank hecht veel belang aan het feit dat de verklaring van [persoon 3] wordt ondersteund door het bij haar geconstateerde letsel (zwelling neusrug; bloeduitstorting; een kraswond op de rechterdij; klein stukje hoektand afgebroken; ontvelling en hematoom schouder; een kraswond op de rechterborst; een 3-tal striemen op de linkerborst; hematoom linker handrug; kleine ontvelling linker ringvinger), dat veel meer past bij haar verklaring dan bij de verklaring van verdachte, en het feit dat is komen vast te staan dat zij, zoals zij heeft verklaard, heeft geprobeerd 112 te bellen om 13.21 uur.

Voorts acht de rechtbank de verklaring van verdachte over het ontstaan van een ruzie, waarna hij zou zijn overgegaan tot gewelddadig gedrag, onaannemelijk. Volgens verdachte zou [persoon 3] terwijl zij met verdachte seks had, ineens hebben gezegd dat zij een geslachtsziekte heeft. [persoon 3] ontkent dit te hebben gezegd en heeft verklaard dat zij ook geen geslachtsziekte had.

De rechtbank acht het niet waarschijnlijk dat [persoon 3] tijdens de, in de visie van verdachte, vrijwillige seks een dergelijke opmerking zou hebben gemaakt. Allereerst ontbreekt hiervoor, ook in de verklaring van verdachte, een logische reden. Daarnaast is gebleken dat [persoon 3] op 14 december 2012 is getest op veel voorkomende geslachtsziektes en het resultaat van die test was negatief18. De door [persoon 3] na het seksuele contact met verdachte afgelegde test was eveneens negatief19. De verklaring van verdachte wordt op dit niet onbelangrijke punt dus niet en die van [persoon 3] wél ondersteund door objectieve testresultaten.

De raadsvrouw heeft betoogd dat [persoon 3] wellicht direct na het seksuele contact met verdachte en voor de afname van de (nieuwe) test is behandeld tegen geslachtsziekten waardoor de uitslag negatief was. Dat hypothetische scenario wordt evenwel door geen enkel objectief gegeven ondersteund en is niet dermate aannemelijk dat dit voor de rechtbank tot de conclusie leidt dat verdachte moet worden geloofd en [persoon 3] niet.

De rechtbank acht het ook ongeloofwaardig dat verdachte verklaart nog precies te weten wat er is gebeurd voor het tijdstip dat [persoon 3] 112 heeft gebeld maar dat hij zich nauwelijks iets weet te herinneren over wat er na de 112 melding van 13.21 uur en voor het verlaten van de woning door [persoon 3] is voorgevallen. Dit terwijl het na de 112 melding nog uren heeft geduurd voordat [persoon 3] de woning heeft verlaten en zich in het ziekenhuis heeft gemeld. Dat [persoon 3] na de mishandeling door verdachte nog enkele uren vrijwillig in zijn woning is gebleven, zoals hij heeft verklaard, acht de rechtbank niet aannemelijk.

Wederrechtelijke vrijheidsberoving

Hiervoor is weergegeven waarom de rechtbank de verklaring(en) van [persoon 3] geloofwaardig acht en bruikbaar voor het bewijs. Mede gezien de feiten en omstandigheden die haar verklaring ondersteunen, zoals die hiervoor zijn genoemd, acht de rechtbank eveneens bewezen dat er sprake is geweest van wederrechtelijke vrijheidsberoving op een wijze zoals is ten laste gelegd.

Schakelbewijs

Hoewel de feitelijke handelingen van verdachte op 8 februari 2013 en de feitelijke handelingen van verdachte op 4 en 6 december 2013 enigszins met elkaar overkomen, zijn er naar het oordeel van de rechtbank onvoldoende aanknopingspunten om schakelbewijs toe te passen.

Ten aanzien van het in zaak A onder 1, 2 primair en 4 en in zaak B onder 1 en 2 ten laste gelegde

Voor zover de officier van justitie en de raadsvrouw andere standpunten hebben aangevoerd, hoeven deze - gelet op het vorenstaande - niet verder te worden besproken of worden ze door de feiten en omstandigheden, zoals hiervoor weergegeven in de door de rechtbank gebruikte bewijsmiddelen, weerlegd.