Uitspraken

Op basis van de bestuurlijke rapportage van de politie is verweerder tot de conclusie gekomen dat door gedragingen in de woning de openbare orde in ernstige mate is verstoord. Verder acht verweerder het wenselijk om onmiskenbaar duidelijk te maken dat deze woning op geen enkele wijze nog een rol kan spelen in de criminele sfeer. Om die reden heeft verweerder op grond van artikel 174a van de Gemeentewet tot sluiting van de woning bevolen voor de duur van drie maanden, namelijk van [datum 1] tot [datum 2] .

In artikel 174a, eerste lid, van de Gemeentewet is bepaald dat de burgemeester kan besluiten een woning, een niet voor het publiek toegankelijk lokaal of een bij die woning of dat lokaal behorend erf te sluiten, indien door gedragingen in de woning of het lokaal of op het erf de openbare orde rond de woning, het lokaal of het erf wordt verstoord.

Bij de beoordeling van het geschil stelt de voorzieningenrechter voorop dat, gelet op de tekst van artikel 174a, eerste lid, van de Gemeentewet, verweerder bij de uitoefening van de in die bepaling neergelegde bevoegdheid over beleidsvrijheid beschikt. Dit brengt mee dat de bestuursrechter de uitoefening van die bevoegdheid terughoudend dient te toetsen. De vaststelling of sprake is van een voor artikel 174a, eerste lid, van de Gemeentewet vereiste verstoring van de openbare orde en dus of verweerder bevoegd is, toetst de bestuursrechter vol.

Bij de beoordeling van de vraag of er sprake is van zodanig overlast dat de veiligheid en gezondheid van mensen in de omgeving van de woning ernstig wordt bedreigd is van belang dat het gedrag in de woning er de oorzaak van is dat rond de woning de openbare orde wordt verstoord. Dat houdt in dat de gedragingen op zich niet per se op zichzelf overlastgevend hoeven te zijn. Gedragingen die zich niet in het openbare leven afspelen kunnen de openbare orde echter wel raken omdat zij een weerslag kunnen hebben op het openbare leven.

Verzoekster stelt dat de eigenaar van de vuurwapens in detentie zit en zij geen verdachte is met betrekking tot het voorhanden hebben van vuurwapens, waardoor de kans op herhaling is uit te sluiten. Ook in dit standpunt ziet de voorzieningenrechter geen reden om te oordelen dat verweerder niet bevoegd is om de woning te sluiten. Het direct onder handbereik hebben van doorgeladen vuurwapens en een gepantserde auto in en in nabijheid van de door verzoekster gehuurde woning lijkt te duiden op (in ieder geval een vrees voor) dreiging uit het criminele milieu. In dat geval kan een snelle sluiting aangewezen zijn. Niet is uit te sluiten dat de woning, zolang die open blijft, een mogelijk doelwit is. Immers, alleen met sluiting van de woning kan kenbaar gemaakt worden dat degenen die zich als mogelijk potentieel doelwit in de woning hebben bevonden daar niet meer zijn en dat de woning daarom geen mogelijk doelwit meer kan zijn bij eventuele afrekeningen.

Ten aanzien van de vraag of de uitoefening van de bevoegdheid evenredig is heeft verzoekster gewezen op artikel 8 van het EVRM en op de belangen van haar en met name haar kinderen bij het behoud van de woning. De kinderen zijn al getraumatiseerd door de politie-inval en het feit dat de partner van verzoekster in detentie zit. Ook is er sprake van een inbreuk op hun woonrecht.

De voorzieningenrechter is van oordeel dat verweerder ook na afweging van de betrokken belangen, in redelijkheid een sluiting voor de duur van drie maanden heeft kunnen bevelen. De voorzieningenrechter begrijpt dat de sluiting voor verzoekster en haar kinderen ingrijpend is, maar de sluiting is gelet op de ernstige verstoring van de openbare orde gerechtvaardigd. Ook heeft verweerder zich bereid getoond om voor passende opvang van verzoekster en haar twee kinderen te zorgen, zodat ze niet op straat komen te staan. In beginsel zal dit in ieder geval een verblijf van twee weken in een hotel zijn, waarbij ook voor vervoer van het oudste kind naar school gezorgd zal worden. Indien na het verstrijken van die termijn geen duurzame oplossing gevonden is, zal de verweerder er ook voor zorgen dat het gezin niet op straat komt te staan. Dat de kinderen getraumatiseerd zijn door de politie­ inval is, hoe naar dit op zichzelf ook is, geen gevolg van het besluit tot sluiting van de woning, maar van de politie-inval en dus niet het gevolg van het handelen door verweerder.

De voorzieningenrechter komt tot de conclusie dat het bestreden besluit in bezwaar hoogstwaarschijnlijk zal standhouden. Het verzoek om een voorlopige voorziening wordt daarom afgewezen.

Voor een proceskostenveroordeling of een bepaling dat het griffierecht wordt vergoed, bestaat geen grond.