Uitspraken

[gedaagde] heeft op zijn eigen website [website] teksten gepubliceerd over de school en de ASKO, waarin hij een overwegend negatief beeld van zowel de school als de ASKO schetst. Hij schrijft met name over pestproblemen en tv-kijken onder schooltijd, vermeldt kritiek die de Onderwijsinspectie op de school heeft geuit en beschuldigt (de directeur van) de school en (de voorzitter van het bestuur van) de ASKO van het bagatelliseren en traineren van klachten van ouders alsmede van intimiderend en niet-integer gedrag. Hij vermeldt op zijn website ook dat hij over al deze zaken een klacht heeft ingediend bij de Klachtencommissie en dat die klacht ongegrond is verklaard. [gedaagde] is het daarmee niet eens en uit op zijn website kritiek op de uitspraak. [gedaagde] schetst aldus op zijn website, ook in zijn eigen visie, niet een representatief beeld van de school en van de ASKO. Ter zitting is immers gebleken dat hij zijn kinderen graag op de school wil houden, dat hij overwegend tevreden is over de school en dat de school vooral voor zijn oudste dochter veel heeft gedaan. Het is dan ook opmerkelijk dat hij de behoefte voelt om op internet een overwegend negatief beeld neer te zetten. Het lijdt geen twijfel dat dit voor de ASKO en voor (de personeelsleden van) de school belastend is. [gedaagde] stelt dat zijn website bedoeld is om zijn klachten breder onder de aandacht te brengen, opdat de school en de ASKO leren van zijn klachten en daarmee iets doen. Volgens hem is dat tot op heden onvoldoende gebeurd. Ook meent dat hij de Klachtencommissie klachten anders zou moeten toetsen en wil hij in elk geval andere ouders een beter beeld geven van de mogelijkheden en onmogelijkheden van een procedure bij de klachtencommissies in het onderwijs, zo heeft hij het belang van de inhoud van zijn website toegelicht.

Aan de ASKO moet worden toegegeven dat [gedaagde] op zijn website regelmatig spijkers op laag water zoekt en dat niet aannemelijk is geworden dat op de school of bij de ASKO van wantoestanden sprake is. De Klachtencommissie heeft in haar beslissing van 1 juli 2016 al overwogen “dat de discussie zich gaandeweg heeft verhard” en dat [gedaagde] en zijn echtgenote daarin “ook een belangrijke niet te veronachtzamen rol [hebben] gespeeld door het stellen van eisen, aankondigen van klachten (ook van andere ouders) en gebruik van kwalificaties als zware misstanden, zonder dat [zij] de visie van school hebben gehoord”. De voorzieningenrechter ziet in de openbaarmaking van alles wat in [gedaagde] ogen niet deugt – dan wel in het verleden niet deugde – op de school een weinig gelukkige, nieuwe stap in het proces van verharding. In dit kort geding is echter niet aan de orde de vraag of [gedaagde] met zijn uitingen op internet verstandig handelt maar slechts of hij hiermee jegens de ASKO onrechtmatig handelt.

Deze vraag moet in het licht van alle omstandigheden van het geval ontkennend worden beantwoord. Ouders hebben er een legitiem belang bij de school van hun kinderen kritisch te volgen en kritiek ook openbaar te maken. Dit belang vervalt niet nadat die kritiek is voorgelegd aan een onafhankelijke klachtencommissie en ongegrond is bevonden, al zal die omstandigheid wel invloed hebben op de vraag of de kritiek binnen de grens van het toelaatbare blijft. Aan het oordeel dat [gedaagde] binnen die grens is gebleven, draagt bij dat [gedaagde] op zijn website meer dan eens vermeldt dat hij over de zaken die hij op zijn website aan de kaak stelt – waaronder het “niet-integere” en “intimiderende” gedrag – heeft geklaagd bij de Klachtencommissie én dat die klacht ongegrond is verklaard. Het staat [gedaagde] vrij zijn kritiek op die uitspraak openbaar te maken. Voorts is van belang dat [gedaagde] op zijn website geen feiten vermeldt die aantoonbaar onjuist zijn. Wel gebruikt hij kwalificaties als “intimiderend”, “niet-integer” en “doorzichtige verdraaiingen” die voor de ASKO en het personeel van de onder haar verantwoordelijkheid vallende school grievend zijn en ook tot een aantasting kunnen leiden van het vertrouwen van ouders en derden in de ASKO en de school. Kwalificaties zijn echter tot op zekere hoogte subjectief, zodat daarvoor een zekere marge moet worden gelaten. Steeds vermeldt [gedaagde] bovendien nagenoeg in één adem met zijn negatieve kwalificatie dat zijn klacht op dat punt ongegrond is verklaard. Daar komt nog bij dat partijen op onderdelen van mening verschillen over de feiten die hebben plaatsgehad zonder dat de voorzieningenrechter kan vaststellen wie het gelijk aan zijn zijde heeft. Of sprake is geweest van “verdraaiingen” aan de zijde van de directeur van de school bijvoorbeeld, kan de voorzieningenrechter niet vaststellen. Van belang is voorts dat [gedaagde] zijn weinig vleiende kwalificaties op zijn website toelicht en de lezer daarmee in staat stelt eigen conclusies te trekken, die waarschijnlijk niet altijd zullen samenvallen met die van [gedaagde] . Zo licht [gedaagde] op enkele plaatsen toe wat hij onder niet-integer gedrag verstaat. Hij stelt bijvoorbeeld dat het feit dat de directeur van de school zichzelf “meester” noemt op twitter en op de website van de school duidt op niet-integer gedrag omdat hij niet de Pabo heeft gedaan. Op deze kwestie komt hij vervolgens nog meer dan eens terug. De gemiddelde lezer zal aan het feit dat de directeur van de school zich meester noemt, minder zwaar tillen dan [gedaagde] en zal de kwalificatie “niet-integer” dus kunnen relativeren. Hij schrijft verder: “De meeste ouders zullen het verdedigen van TV-kijken als onderdeel van ‘spelenderwijs leren’ niet integer vinden.” Deze context relativeert de op zichzelf ernstige beschuldiging van niet-integer gedrag. Hetzelfde geldt voor de beschuldiging van intimiderend gedrag. Duidelijk wordt dat [gedaagde] hier (onder meer) het oog heeft op een brief van de voorzitter van het bestuur van de ASKO, waarin volgens [gedaagde] is geïnsinueerd dat zijn klagen niet in het belang van zijn kinderen was.

Wat betreft de door [gedaagde] op zijn website aan de orde gestelde sociale veiligheid van de kinderen op de school blijft [gedaagde] ook binnen de grenzen van het toelaatbare. Hij noemt in dat verband twee feitencomplexen waarvan niet is gesteld of gebleken dat zij onjuist zijn weergegeven: de problemen die in 2011 hebben gespeeld op dit punt en dat er aan het einde van schooljaar 2015/2016 twee kinderen van school zijn gegaan in verband met pestproblematiek. [gedaagde] beweert op zijn site met name niet dat er thans ernstige pestproblemen zijn op de school of een andere ASKO-school. Het maatschappelijk belang van het probleem van pesten op school rechtvaardigt het kritisch volgen van scholen op dit punt.

Tot slot is ook niet gesteld of gebleken dat de kritiek die de Onderwijsinspectie in 2014 op de school heeft gegeven onjuist op de website van [gedaagde] is weergegeven. Wel is het oordeel van de Onderwijsinspectie selectief weergegeven, maar het is voor de ASKO of de school niet moeilijk om hier tegenwicht aan te bieden door op de eigen website het volledige oordeel weer te geven, al dan niet in combinatie met vermelding van de sindsdien in gang gezette verbeteringen.

Ook overigens worden de schadelijke gevolgen van de bestreden uitingen van [gedaagde] op internet voor de ASKO vooralsnog beperkt geacht. Aannemelijk is wel dat de medewerkers van de ASKO en de school het als onaangenaam ervaren dat alles wat zij doen of zeggen op de website van [gedaagde] kan belanden; vooralsnog is niet aannemelijk geworden dat dit het werkklimaat of de rust op school noemenswaardig verstoort. Voorts is vooralsnog ook niet aannemelijk geworden dat de ASKO dan wel de school bij het aantrekken van nieuwe kinderen of nieuw personeel noemenswaardig last heeft van de bestreden uitingen. De door de ASKO aangevoerde privébelangen van de directeur van de school en van de voorzitter van het bestuur de ASKO kunnen er ook niet toe leiden dat [gedaagde] op dit moment in zijn vrijheid van meningsuiting moet worden beperkt; reeds daarom niet, omdat in dit kort geding niet aan de orde is of de uitingen van [gedaagde] jegens hen onrechtmatig zijn, maar slechts of die jegens de ASKO onrechtmatig zijn.

Het voorgaande leidt tot de conclusie dat de vordering onder 2 moet worden afgewezen. [gedaagde] vordert onder 1 een verbod om (het bestuur van) de ASKO of (het personeel van) de school ten overstaan van derden in verband brengen met wantoestanden. Buiten de website om is echter slechts gebleken van één incident waarmee [gedaagde] derden heeft benaderd met zijn kritiek op de school, te weten de onder 2.6 vermelde flyer, die hij op het schoolplein heeft verspreid toen hij zich kandidaat had gesteld voor de medezeggenschapsraad van de school. Naar [gedaagde] heeft gesteld en de ASKO niet heeft weersproken, is [gedaagde] tot verspreiding van deze flyer overgegaan nadat de (medezeggenschapsraad van de) school de door [gedaagde] opgestelde concepttekst waarmee hij zich aan de ouders van de school als kandidaat-lid voor de medezeggenschapsraad wilde voorstellen, had geweigerd. Gelet op deze context en de inhoud van de mededelingen die hij in de flyer doet, heeft [gedaagde] met het verspreiden van die flyer de grenzen van het toelaatbare ook niet overschreden. De ASKO heeft voorts nog een mail van [gedaagde] aan de voorzitter van de raad van toezicht van de ASKO overgelegd, maar die voorzitter kan niet als een derde worden beschouwd. Nu niet is gebleken van ontoelaatbare uitingen van [gedaagde] ten overstaan van derden, en van een dreiging daarvan ook onvoldoende is gebleken, moet ook de vordering onder 1 worden afgewezen.

Voor zover onder 3 een verbod wordt gevorderd om binnen het gebouw of op het schoolplein van de school te flyeren, is dit evenmin toewijsbaar. [gedaagde] heeft slechts eenmaal geflyerd en dat was niet onrechtmatig jegens de ASKO. Het onder 3 gevorderde verbod om geluidsopnames te maken binnen het gebouw of op het schoolplein van de school, moet ook worden afgewezen. Dat [gedaagde] op grote schaal of met enige regelmaat geluidsopnames maakt op school, is niet gesteld en vooralsnog ook niet gebleken. [gedaagde] heeft weliswaar erkend dat hij op 12 februari 2016 een gesprek met de directeur van de school en de vertrouwenspersoon van de ASKO heeft opgenomen en via internet aan derden heeft aangeboden, maar de ASKO heeft nagelaten feiten en omstandigheden te stellen die meebrengen dat het maken van die opname jegens haar onrechtmatig moet worden geacht. Met name is niet gesteld dat binnen de school of op het schoolplein (voor eenieder, althans voor ouders) een specifiek verbod geldt om geluidsopnames te maken. Evenmin zijn feiten of omstandigheden gesteld die meebrengen dat het maken van geluidsopnames – mede gelet op artikel 8 EVRM – in dit geval niettemin onrechtmatig handelen van [gedaagde] jegens de ASKO oplevert. Nu ook niet is gesteld of gebleken dat [gedaagde] de rust en veiligheid voor kinderen, personeel en andere ouders heeft verstoord op een wijze die onrechtmatig is jegens de ASKO of dat dreigt te doen, moet de vordering onder 3 worden afgewezen.

Voor het treffen van andere voorzieningen, zoals subsidiair gevorderd, wordt ook geen aanleiding gezien.

De ASKO zal als de in het ongelijk gestelde partij in de proceskosten worden veroordeeld. De kosten aan de zijde van [gedaagde] worden begroot op:

- griffierecht € 288,00

- salaris advocaat 816,00

Totaal € 1.104,00