Uitspraken

Het oordeel over het onder 1 ten laste gelegde

Verdachte heeft bekend dat hij, met onder andere medeverdachte [medeverdachte] , cocaïne en MDMA pillen heeft gedeald (gemiddeld twee dagen in de week), dat hij op die dagen grotendeels verantwoordelijk was voor het opnemen van de handelslijn met telefoonnummer [telefoonnummer] en dat hij de verdovende middelen heeft vervoerd met een auto. Hij heeft verder verklaard dat hij dit heeft gedaan om wat geld bij te verdienen. Verdachte heeft wel de ten laste gelegde periode betwist. De verdediging heeft bepleit dat verdachte pas op zijn vroegst vanaf augustus 2014 cocaïne en MDMA heeft gedeald en niet gedurende de volledige ten laste gelegde periode van drie jaar.

Anders dan de verdediging leidt de rechtbank uit het dossier en het verhandelde ter terechtzitting af dat verdachte ook vóór augustus 2014 in verdovende middelen heeft gehandeld. Koper [persoon 3] heeft immers in oktober 2016 verklaard al drie jaar zijn verdovende middelen bij beide verdachten te kopen. Dit wordt ondersteund door de verklaring van [persoon 7] . Zij heeft op 4 augustus 2014 verklaard dat zij al geruime tijd verslaafd is en dat zij haar dealer wil aangeven om van haar verslaving af te komen. Zij heeft daarbij de (persoonlijke) informatie opgegeven van de twee ‘loopjongens’, naar later blijkt verdachte en medeverdachte, die haar de cocaïne leverden. Hieruit blijkt dat zij in 2014 al een langere ‘handelsrelatie’ had met beide verdachten.

Al met al volgt hieruit dat verdachte gedurende een langere periode heeft gedeald dan hij heeft verklaard. De rechtbank acht wettig en overtuigend bewezen dat verdachte in de periode van 25 oktober 2013 tot en met 25 oktober 2016 heeft gehandeld in cocaïne en MDMA.

Ten aanzien van het onder 3 ten laste gelegde

Op 25 oktober 2016 is op het verblijfsadres van verdachte aan de [adres] te [plaats] een geldbedrag van in totaal € 33.900,- in contanten aangetroffen. Verdachte heeft verklaard dat alleen het bedrag van € 300,- dat in zijn paspoort is aangetroffen van hem is. Uit het dossier blijkt dat voornoemd paspoort in het dressoir in de ‘ouderslaapkamer’ lag en dat in hetzelfde dressoir ook een weegschaal, een zakje met verdovende middelen, wikkels met een groen logo en nog een geldbedrag van € 2.750,- zijn aangetroffen. Nu verdachte heeft bekend dat de in het dressoir aangetroffen cocaïne zijn handelsvoorraad betrof en dat het paspoort met daarin het bedrag van € 300,- van hem is, blijkt hieruit dat hij gebruik heeft gemaakt van dat dressoir en dat hij dus ook de beschikkingsmacht had over de andere voorwerpen die daarin lagen. De rechtbank acht de verklaring van verdachte dat het geldbedrag van € 2.750,- niet van hem is dan ook niet aannemelijk. Omdat het geld op een – voor dergelijke hoge bedragen – ongebruikelijke plek (in een dressoir) lag, de geldbedragen onder meer uit grote biljetten van 500 euro bestonden en de ervaring leert dat bij transacties met een criminele achtergrond vaak biljetten van 500 euro gebruikt worden, mocht van verdachte worden verwacht dat hij een verklaring over de herkomst van het bedrag zou geven. Het moet dan gaan om een concrete, min of meer verifieerbare en niet op voorhand als volslagen onwaarschijnlijk aan te merken verklaring. Verdachte heeft geen verklaring afgelegd over de herkomst van de geldbedragen. De rechtbank houdt het er daarom voor dat de geldbedragen van € 2.750,- en € 300,- uit enig misdrijf afkomstig zijn en dat verdachte hiervan wetenschap had. Verdachte heeft zich door het voorhanden hebben daarvan schuldig gemaakt aan witwassen.

Partiële vrijspraak

Met de raadsvrouw is de rechtbank van oordeel dat niet kan worden vastgesteld dat verdachte ook de wetenschap van de aanwezigheid van en de beschikkingsmacht had over de geldbedragen die in de beautycase, de kledingkast en onder het bed zijn aangetroffen. Verdachte zal ter zake van het witwassen van deze bedragen worden vrijgesproken.

Met de officier van justitie en de raadsvrouw is de rechtbank verder van oordeel dat niet aannemelijk is geworden dat de in de tenlastelegging genoemde horloges van enig misdrijf afkomstig zijn. Het witwassen van voornoemde horloges kan dan ook niet bewezen worden verklaard. Verdachte zal ook daarvan worden vrijgesproken.