Uitspraken

Verweer strekkende tot bewijsuitsluiting

De raadsman heeft bepleit dat de staandehouding van de Renault Clio waarin verdachte en de twee medeverdachten zich op 17 maart 2017 bevonden, onrechtmatig is geweest. Hij heeft hiertoe aangevoerd dat de observatie door verbalisanten in burger die daaraan voorafging geen wettelijke grondslag kende. Immers was er geen sprake van een redelijk vermoeden van schuld als bedoeld in artikel 27 van het Wetboek van Strafvordering (Sv). Dat verbalisanten verdachte en de medeverdachten toch zijn gaan observeren, daarbij foto’s hebben gemaakt en de Renault vervolgens gericht is gecontroleerd, is een vormverzuim in de zin van artikel 359a Sv. Dit dient te leiden tot uitsluiting van het bewijs dat als gevolg van deze onrechtmatige staandehouding is verkregen, aldus de raadsman.

De rechtbank verwerpt dit verweer en overweegt daartoe het volgende.

Uit het dossier blijkt dat verdachte en medeverdachte [medeverdachte 1] zich op 17 maart 2017 ophouden in de buurt van de ingang van het Amstelpark. Verbalisanten in burger vinden het gedrag en de kleding van het tweetal verdacht en houden zicht op beide verdachten. Even later voegt medeverdachte [medeverdachte 2] zich bij verdachte en [medeverdachte 1] . De verbalisanten vermoeden dat het drietal zich met criminele activiteiten bezig houdt en vragen om assistentie van geüniformeerde collega’s. Van stelselmatige observatie in de zin van artikel 126g Sv is geen sprake. Korte tijd later houden de verbalisanten in uniform de auto staande waarin de verdachten zijn weggereden, met als doel de Renault te controleren. [medeverdachte 2] bestuurt de auto, verdachte is de bijrijder en [medeverdachte 1] zit achter hem. [medeverdachte 2] overhandigt zijn rijbewijs (dat overigens was verlopen) aan een verbalisant en vervolgens vraagt een van de verbalisanten naar het kentekenbewijs van de auto. Verdachte [medeverdachte 2] zegt dan dat hij de auto heeft geleend van iemand wiens naam hij niet wil noemen, omdat hij wel vaker problemen heeft gekregen als hij over iemand ging praten. Het kenteken van de auto wordt vergeleken met het chassisnummer, waarna blijkt dat de auto als gestolen staat geregistreerd. Hierop worden alle drie de verdachten aangehouden op verdenking van heling. Bij de insluitingsfouillering van verdachte wordt een sleutel van de Volkswagen Caddy aangetroffen. Deze Volkswagen Caddy stond geparkeerd naast de Renault Clio op parkeerplaats De Borcht .

Anders dan de raadsman is de rechtbank van oordeel dat de staande houding door de verbalisanten in uniform rechtmatig was. Deze vindt haar grondslag in artikel 160 van de Wegenverkeerswet (WVW). De verbalisanten hebben de auto staande gehouden voor een verkeerscontrole en zij hebben naar het rij- en kentekenbewijs gevraagd. Toen bleek dat de auto als gestolen stond gesignaleerd, ontstond er jegens de verdachten een verdenking van heling en mochten zij worden aangehouden. Dat de waarnemingen van de verbalisanten in burger de aanleiding vormden voor de verkeerscontrole, doet aan het voorgaande niet af. De rechtbank verwijst naar het arrest van de Hoge Raad van 1 november 2016 (ECLI:NL:HR:2016:2454, dynamische verkeerscontrole), waarin – kort samengevat – is geoordeeld dat wanneer daadwerkelijk inzage is gevorderd in het rijbewijs en/of de kentekenpapieren, mag worden aangenomen dat dit is gedaan ter controle van de naleving van de WVW en dat dit rechtmatig is, ook als het daarmee mogelijk wordt om opsporingshandelingen te verrichten waarop artikel 160 WVW niet ziet. De controlebevoegdheid is dan namelijk niet uitsluitend voor een ander doel (te weten: opsporing) gebruikt dan waarvoor die controlebevoegdheid is verleend.

De rechtbank komt tot de slotsom dat de staandehouding rechtmatig was. Er is dan ook geen sprake van een vormverzuim, zodat bewijsuitsluiting niet aan de orde is.

Vrijspraak van het onder 1 ten laste gelegde

Ten aanzien van de Renault Clio

De rechtbank is van oordeel dat de heling van de Renault Clio niet kan worden bewezen en overweegt hiertoe het volgende.

De Renault Clio wordt op 20 of 21 september 2016 in Rotterdam weggenomen. Op 17 maart 2017 wordt verdachte in Amsterdam staande gehouden terwijl hij, met medeverdachten [medeverdachte 1] en [medeverdachte 2] , in deze auto rijdt. [medeverdachte 2] is de bestuurder en deze geeft aan dat hij de auto heeft geleend. Hij wil niet zeggen van wie en kan geen kentekenbewijs van de auto overhandigen. Aan de portiersloten en het contactslot wordt geen (braak)schade waargenomen. Ook naar de uiterlijke verschijningsvorm is niet te zien of te vermoeden dat de Renault Clio gestolen is. De Renault Clio bleek voorzien van valse kentekenplaten.

De rechtbank stelt vast dat niet blijkt wanneer en onder welke omstandigheden verdachte de Renault Clio voorhanden heeft gekregen. Voor de vraag of er sprake is van heling is nu juist het moment van het voorhanden krijgen bepalend. Anders dan de officier van justitie is de rechtbank daarom van oordeel dat uit voornoemde omstandigheden niet blijkt dat verdachte ten tijde van het voorhanden krijgen van de Renault Clio wist of had moeten vermoeden dat deze van diefstal (of ander misdrijf) afkomstig was.

Ten aanzien van de Volkswagen Caddy

Dat verdachte de Volkswagen Caddy heeft geheeld kan evenmin worden bewezen. De rechtbank overweegt dat voor een bewezenverklaring van heling is vereist dat is bewezen dat de verdachte ten tijde van het verwerven of voorhanden krijgen wist of redelijkerwijs moest vermoeden dat het voorwerp van misdrijf afkomstig was. In dit geval is niet gebleken wanneer en onder welke omstandigheden verdachte de Volkswagen Caddy voorhanden heeft gekregen. De feiten en omstandigheden die uit het dossier blijken zijn naar het oordeel van de rechtbank niet zodanig dat het niet anders kan dan dat verdachte ten tijde van het voorhanden krijgen van de Volkswagen Caddy wist of moest vermoeden dat deze van misdrijf afkomstig was.

Gelet op het voorgaande zal verdachte van feit 1 worden vrijgesproken.

Oordeel over het onder 2 ten laste gelegde

Ten aanzien van feit 2 heeft verdachte kort gezegd het volgende verklaard:

Ik wist niet dat de Volkswagen Caddy was gestolen. Ik heb er nooit in gereden en ik heb ook nooit achterin gekeken. Op 17 maart 2017 was ik met [medeverdachte 1] . [medeverdachte 2] haalde ons in de Renault Clio op om naar Amsterdam te gaan. De Caddy stond al op de parkeerplaats. In Amsterdam kreeg ik van iemand de sleutel van de Caddy met het verzoek deze aan iemand anders te geven. Ik wil niet zeggen wie dat zijn, in verband met mijn veiligheid. De reden was dat ik dezelfde taal sprak. Toen wij naar Amsterdam gingen had ik geen afspraak met iemand. We waren naar Amsterdam gegaan voor een meisje. Ik heb een kwartiertje in de Caddy gezeten, even gepraat en waarschijnlijk een sigaret gerookt. Ergens in de week voorafgaand aan de aanhouding kwam er een vriend bij mij thuis met een pistool. Hij kreeg het magazijn er niet uit. Mij lukte het ook niet. Toen heb ik even gegoogeld en uiteindelijk kregen wij het magazijn eruit. Waarschijnlijk is dat pistool in de Caddy aangetroffen. Ik weet niet hoe dat daar komt. In verband met mijn veiligheid wil ik niet zeggen wie die vriend is. Ik weet niets van een bivakmuts.

De rechtbank overweegt het volgende.

Op grond van de feiten en omstandigheden die uit de bewijsmiddelen blijken is de rechtbank van oordeel dat het niet anders kan dan dat verdachte wist van de wapens in de Volkswagen Caddy op 17 maart 2017. In de Caddy is een pistool en bivakmuts aangetroffen met verdachtes DNA. Dit pistool bevond zich in een Ikea-tas met twee automatische geweren en munitie. Er worden ook diverse sporen van medeverdachte [medeverdachte 1] aangetroffen, onder meer op tassen, een geweer en een magazijn uit de Ikea-tas. Gelet op deze feiten en omstandigheden acht de rechtbank de verklaring van verdachte volstrekt ongeloofwaardig. Dat verdachte in Amsterdam, zonder daartoe een afspraak te hebben gemaakt, toevalligerwijs een sleutel van de Caddy ontving, vindt de rechtbank niet logisch. Bovendien verklaart dit niet hoe het wapen van de vriend van verdachte in de Caddy is beland. Het kan niet anders dan dat verdachte wist van de aanwezigheid van de wapens in de Volkswagen Caddy. Gelet op de wijze van verpakken houdt de rechtbank verdachte, samen met [medeverdachte 1] , verantwoordelijk voor de inhoud van de Ikea-tas.

Van het voorhanden hebben van de Walther P38 wordt verdachte vrijgesproken, nu zijn sporen hierop niet zijn aangetroffen en dit wapen op een andere plek in de Volkswagen Caddy lag en niet direct zichtbaar was. Het valt niet uit te sluiten dat verdachte van dit wapen niet afwist.