Uitspraken

Overwegingen

1. Op 12 september 2016 heeft eiser per e-mail met een beroep op de Wob verzocht om openbaarmaking van:

2. In het primaire besluit is op het Wob-verzoek beslist. Verweerder heeft een aantal documenten (e-mails) tussen verweerder en het Ministerie van Onderwijs Cultuur & Wetenschap (hierna OC&W) openbaar gemaakt, waarbij daarin vermelde persoonsgegevens en de naar die persoon te herleiden contactgegevens onleesbaar zijn gemaakt met een beroep op de in artikel 10, lid 2, aanhef en onder e van de Wob genoemde weigeringsgrond. Openbaarmaking van deze gegevens zou volgens verweerder leiden tot een onevenredige inbreuk op de persoonlijke levenssfeer van de betrokken personen. Dat belang weegt zwaarder. Tevens is in de e-mail van 8 september 2016 (hierna: document 5) een passage onleesbaar gemaakt met een beroep op artikel 11, eerste lid, van de Wob, omdat deze passage volgens verweerder een persoonlijke beleidsopvatting betreft. Twee bijlagen behorend bij de hiervoor bedoelde openbaargemaakte e-mails worden eveneens geweigerd met een beroep op artikel 11, eerste lid, van de Wob. Het betreft concept-antwoorden op Kamervragen. Er zijn volgens verweerder verder geen andere documenten die op het Wob-verzoek betrekking hebben.

3. Met het bestreden besluit heeft verweerder het bezwaar van eiser ongegrond verklaard en het primaire besluit gehandhaafd. Verweerder heeft in het besluit nog toegelicht dat er geen telefoonnotities worden gemaakt. Alle relevante documenten zijn bij het Wob-verzoek betrokken, meer is er niet. Verwezen wordt naar ECLI:NL:RVS:2010:BN5699. Het is aan eiser om aannemelijk te maken dat er meer is.

4. Eiser heeft in beroep, samengevat, aangevoerd dat verweerder de kern van het Wob-verzoek omzeilt. De jurisprudentie wordt door verweerder onjuist toegepast.

5. Artikel 10, tweede lid, aanhef en onder e van de Wob bepaalt dat het verstrekken van informatie ingevolge deze wet achterwege blijft voor zover het belang daarvan niet opweegt tegen het belang van de eerbiediging van de persoonlijke levenssfeer.

6. Op grond van artikel 11, eerste lid, van de Wob wordt, in geval van een verzoek om informatie uit documenten, opgesteld ten behoeve van intern beraad, geen informatie verstrekt over daarin opgenomen persoonlijke beleidsopvattingen.

7. De rechtbank heeft met toepassing van artikel 8:29, vijfde lid, van de Awb, kennis genomen van de niet openbaar gemaakte informatie. De rechtbank heeft daarbij vastgesteld dat, op de twee bijlagen en de passage in document 5 na, de weggelaten delen inderdaad allemaal zien op persoonsgegevens en tot de persoon te herleiden (contact)gegevens, zoals telefoonnummers en e-mail adressen.

Uit vaste rechtspraak van de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State (de Afdeling) volgt dat, waar het gaat om beroepshalve functioneren van ambtenaren, slechts in beperkte mate een beroep kan worden gedaan op het belang van eerbiediging van hun persoonlijke levenssfeer, maar dat dit anders ligt indien het betreft het openbaarmaken van namen van de ambtenaren. Namen zijn immers persoonsgegevens en het belang van eerbiediging van de persoonlijke levenssfeer kan zich tegen het openbaarmaken daarvan verzetten. Voorts is van belang dat het hier niet gaat om het opgeven van een naam aan een individuele burger die met een ambtenaar in contact treedt, maar om openbaarmaking van de naam in de zin van de Wob.1

8. Anders dan eiser stelt, is aan het onleesbaar maken van de persoonsgegevens door verweerder wel degelijk een belangenafweging voorafgegaan, waarbij het belang van de betreffende schrijvers en geadresseerden van de e-mails op bescherming van hun persoonlijke levenssfeer zwaarder is bevonden dan het belang van eiser bij openbaarmaking van deze informatie. Naar het oordeel van de rechtbank heeft verweerder in dit geval het belang van de betrokkenen bij de eerbiediging van hun persoonlijke levenssfeer zwaarder mogen laten wegen dan het belang van eiser. Daarbij wordt mede relevant geacht dat het gaat om personen zonder publieke functie, zodat zij niet reeds uit dien hoofde openbaarmaking van hun persoonsgegevens hebben te dulden. Verweerder heeft openbaarmaking van de persoonsgegevens dan ook mogen weigeren, ook in het licht bezien van een recente volgens eiser te signaleren tendens dat de weigering om overheidsdocumenten openbaar te maken niet de uitoefening van het recht om informatie te kunnen ontvangen en te delen, zoals beschermd door artikel 10 EVRM, de vrijheid van meningsuiting, mag hinderen. Eisers verwijzing naar het arrest van het Europees Hof voor de rechten van de mens, EHRM (GK) 8 november 2016, [naam] v. Hongarije (nr. 18030/11) kan hem hier niet baten. Openbaarmaking van de persoonsgegevens is hier terecht geweigerd.

9. De rechtbank heeft met toepassing van artikel 8:29, vijfde lid, van de Awb, ook kennis genomen van de twee geweigerde bijlagen en van de onleesbaar gemaakte passage in document 5. De rechtbank heeft daarbij vastgesteld dat de passage inderdaad valt onder intern beraad en dat het een persoonlijke beleidsopvatting van de schrijver van de betreffende e-mail betreft. Deze mocht naar het oordeel van de rechtbank dan ook worden geweigerd op grond van artikel 11, eerste lid, van de Wob.

De twee bijlagen bevatten inderdaad Kamervragen en de concept antwoorden hierop. Zoals verweerder ter zitting heeft toegelicht, heeft verweerder met OC&W contact gehad over de wijze waarop de Kamervragen beantwoord moesten worden. Er is als het ware aan de antwoorden geschaafd. De rechtbank constateert na lezing van deze stukken dat de geweigerde bijlagen een product zijn van dit schavingsproces en dat het stukken betreft die zien op intern beraad. De concept antwoorden zijn daarmee aan te merken als persoonlijke beleidsopvattingen. De rechtbank verwijst in dit verband naar gangbare jurisprudentie van de Afdeling waarin is geoordeeld dat conceptantwoorden op Kamervragen, voor zover deze afwijken van de definitieve antwoordden en derhalve niet reeds openbaar zijn, persoonlijke beleidsopvattingen bevatten die mogen worden geweigerd op grond van artikel grond van 11, eerste lid, van de Wob.2 Verweerder heeft de openbaarmaking van de passage in document 5 en de beide bijlagen dan ook mogen weigeren.

10. Eiser heeft zijn vraagtekens gezet bij de volledigheid van de verstrekte informatie. Verweerder heeft ter zitting nogmaals toegelicht dat er geen andere stukken zijn. Er worden geen telefoonnotities meer gemaakt, waardoor deze ook niet openbaar gemaakt kunnen worden. Ook is er volgens verweerder geen contact geweest met Gate48. Ter zitting heeft verweerder in dit verband tevens toegelicht dat CREA slechts een aan verweerder gelieerde stichting is en er geen bemoeienis is van verweerder met de programmering van CREA.

11. De mededelingen van verweerder over het niet bestaan van verdere informatie komt de rechtbank niet ongeloofwaardig voor. Volgens vaste rechtspraak van de Afdeling is het daarmee in beginsel aan eiser om aannemelijk te maken dat dergelijke documenten toch bij verweerder berusten. Naar het oordeel van de rechtbank is eiser daar onvoldoende in geslaagd. Dat er volgens eiser wel degelijk een organisatorisch verband bestaat tussen verweerder en CREA, wat hier ook van zij, is hiervoor onvoldoende. De beroepsgrond slaagt dan ook niet.

12. Voorop wordt gesteld dat het ambtshalve oproepen van getuigen een discretionaire bevoegdheid van de rechter betreft. Ook na bestudering van de niet openbaar gemaakte informatie, ziet de rechtbank geen aanleiding tot het oproepen van Gate48 als getuige. De rechtbank zal dan ook geen gebruik maken van voornoemde bevoegdheid.

13. Gelet op het hiervoor overwogene heeft verweerder op correcte wijze beslist op het Wob-verzoek van eiser.

14. Het beroep is ongegrond. Voor een proceskostenvergoeding bestaat geen aanleiding.

Rechtsmiddel