Uitspraken

Volgens vaste rechtspraak van de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State (hierna: de Afdeling) komt het bevoegd gezag bij het nemen van een verkeersbesluit een ruime beoordelingsmarge/-vrijheid toe en is het aan het bevoegd gezag om alle verschillende bij het nemen van een dergelijk besluit betrokken belangen tegen elkaar af te wegen. De rechter dient zich bij de beoordeling van een dergelijk besluit dan ook terughoudend op te stellen en te toetsen of het besluit niet strijdig is met wettelijke voorschriften, dan wel of de afweging van de betrokken belangen niet zodanig onevenwichtig is, dat het bevoegd gezag niet in redelijkheid tot dat besluit heeft kunnen komen. Volgens eveneens vaste rechtspraak van de Afdeling8 hoeft de absolute noodzaak van een verkeersbesluit niet te worden aangetoond. Voldoende is dat met het verkeersbesluit de daaraan ten grondslag gelegde belangen, bedoeld in artikel 2, eerste en tweede lid, van de Wegenverkeerswet 1994 (WVW 1994) worden gediend en dat inzichtelijk is gemaakt op welke wijze deze belangen tegen elkaar zijn afgewogen. Daarbij is het eveneens vaste rechtspraak dat verweerder beoordelingsruimte toekomt bij de uitleg van de begrippen zoals genoemd in artikel 2 van de WVW 1994.9

Naar het oordeel van de rechtbank heeft verweerder in het bestreden besluit voldoende gemotiveerd dat er aan het verkeersbesluit VOM belangen ten grondslag zijn gelegd die passen binnen de in artikel 2, eerste en tweede lid, van de WVW 1994 neergelegde belangen. De rechtbank overweegt daartoe dat in het bestreden besluit staat dat de in het verkeersbesluit VOM opgenomen verkeersmaatregelen strekken tot de volgende belangen uit artikel 2 van de WVW 1994: het verzekeren van de veiligheid op de weg, het beschermen van weggebruikers en passagiers, het in stand houden van de weg en het waarborgen van de bruikbaarheid daarvan, het voorkomen van door het verkeer veroorzaakte aantasting van het karakter of van de functie van objecten of gebieden, het zoveel mogelijk waarborgen van de vrijheid van het verkeer voor (brom)fietsers en het voorkomen of beperken van door het verkeer veroorzaakte overlast of hinder. Hiermee worden volgens verweerder de volgende doelen beoogd: het bieden van ruimte aan voetganger, fietser en openbaar vervoer, het weren van doorgaand verkeer in de binnenstad, het verbeteren van de doorstroming op het Muntplein en het tegengaan van sluipverkeer.

De rechtbank ziet zich vervolgens voor de vraag gesteld of verweerder inzichtelijk heeft gemaakt op welke wijze hij de onder 9.3.2. genoemde belangen heeft afgewogen tegen de belangen van eiseres en of deze belangenafweging voor eiseres niet zodanig onevenwichtig is, dat verweerder niet in redelijkheid het verkeersbesluit VOM heeft kunnen nemen.

Verweerder heeft zich in het bestreden besluit op het standpunt gesteld dat bij het verkeersbesluit VOM ook de door eiseres naar voren gebrachte belangen – ook vanuit het perspectief van eiseres – in voldoende mate worden behartigd. Het feit dat verweerder de met het verkeersbesluit VOM gediende belangen zwaarder heeft laten wegen dan de door eiseres naar voren gebrachte belangen, maakt niet dat de belangen van eiseres op een onaanvaardbare wijze worden doorkruist. Zo is het uitgangspunt dat alle adressen in het gebied voor gemotoriseerd verkeer bereikbaar blijven, zij het op sommige locaties voor leveranciers in venstertijden of door het afleggen van andere en/of langere routes om een bestemming te bereiken. Hoewel enkele gevolgen van het verkeersbesluit VOM nadelig zijn voor eiseres, is er geen sprake van onevenredigheid, gelet op de gegarandeerde bereikbaarheid van bestemmingen voor gemotoriseerd verkeer en gelet op de (ook voor eiseres) positieve gevolgen van het verkeersbesluit VOM dat bestaat uit een rustiger straatbeeld, een betere doorstroming en afwikkeling van het verkeer. Ten aanzien van specifiek de door eiseres aangeboden service ‘valet parking’ heeft verweerder in het bestreden besluit het volgende opgemerkt: “De nadelige gevolgen voor de valetparking van de maatregelen voor [eiseres], omdat gasten langer op hun auto zouden moeten wachten vanwege de langere aanrijroute, worden ondervangen door [eiseres] een ontheffing te verlenen om vanuit de Reguliersdwarsstraat, waar de garage zich bevindt, toe te staan linksaf te slaan om via de oostelijke zijde van het Rembrandtplein en Amstelstraat de Amstel te bereiken. Zo wordt de aanrijtijd aanmerkelijk bekort en komt het serviceniveau van de valetparking niet in gevaar. Dat de route om de auto’s weg te brengen door de maatregelen langer wordt en dat dat betekent dat de portier die dit als taak heeft, langer weg is, is iets dat de bedrijfsvoering van [eiseres] betreft en daarom minder zwaar weegt dan de grote belangen die met het verkeersbesluit gediend worden (…).” Ter zitting heeft verweerder daarbij opgemerkt dat het met een auto afleggen van de snelst mogelijke route van het hotel van eiseres naar de parkeergarage aan de Reguliersdwarsstraat niet meer dan circa 20 minuten reistijd in beslag neemt. Bovendien mag en kan eiseres momenteel gebruik maken van vier parkeerplaatsen bij het Bastion als ‘buffer’, waarbij auto’s maximaal 20 minuten op deze parkeerplaatsen mogen staan. Ten aanzien van specifiek de door eiseres gewenste ontheffing – voor het mogen rijden van de route Doelensluis - Muntplein - Vijzelstraat – heeft verweerder ter zitting opgemerkt dat er aan geen enkele partij een dergelijke ontheffing of een andersoortige vrijstelling is verleend voor het oversteken van het Muntplein zoals eiseres dat wenst. Het verlenen van een dergelijke ontheffing of vrijstelling is volgens verweerder, gelet op de verkeersveiligheid, ook geen optie, omdat er in dat geval een drukke fietsroute en een van de drukste tramroutes van Amsterdam zouden moeten worden doorkruist. Dat is onwenselijk, temeer nu daarbij het risico bestaat dat een (deel van de) auto stil komt te staan op een van deze routes, aldus verweerder ter zitting. Bovendien heeft het middels een dergelijke ontheffing oversteken van het Muntplein volgens verweerder een ongewenste aanzuigende werking op de rest van het verkeer.

Naar het oordeel van de rechtbank heeft verweerder gelet op het bovenstaande voldoende inzicht gegeven in de wijze waarop verweerder de aan het verkeersbesluit VOM ten grondslag gelegde belangen heeft afgewogen tegen de concrete belangen van eiseres en heeft verweerder in redelijkheid kunnen besluiten dat de belangen die gediend zijn met het verkeersbesluit VOM als geheel zwaarder wegen dan de door eiseres gestelde belangen. De beroepsgrond slaagt niet.

Ten aanzien van het op de zitting gehouden betoog van eiseres dat zij te maken heeft met een derving van lunchinkomsten als gevolg van het verkeersbesluit VOM, doordat– kort gezegd – het hotel minder goed bereikbaar is, merkt de rechtbank op dat eiseres deze inkomstenderving niet voldoende concreet heeft onderbouwd. Reeds daarom leidt deze gestelde inkomstenderving niet tot het oordeel dat verweerder niet in redelijkheid tot het verkeersbesluit VOM heeft kunnen komen.

Het beroep van eiseres op het gelijkheidsbeginsel, waartoe zij – samengevat – betoogt dat er door verweerder een groot aantal ontheffingen voor het doorkruisen van het Muntplein aan diverse partijen zijn of worden verleend, kan reeds niet slagen omdat er in deze zaak geen ontheffing voorligt, maar enkel het verkeersbesluit VOM. Ten overvloede merkt de rechtbank op dat verweerder desgevraagd ter zitting heeft toegelicht dat er voor het oversteken van dat deel van het Muntplein – de route Doelensluis - Muntplein - Vijzelstraat – aan geen enkele partij een ontheffing als bedoeld in artikel 87 van het RVV 1990 is of wordt verleend.

Ten aanzien van het betoog van eiseres dat door verweerder in de belangenafweging ten onrechte geen rekening is gehouden met de in 2018 of 2019 te nemen verkeersmaatregelen in de Paleisstraat, merkt de rechtbank op dat het verkeerbesluit waarin deze mogelijk in de toekomst te nemen verkeersmaatregelen zullen worden neergelegd, in deze zaak niet voorligt. Dit leidt dan ook niet tot het oordeel dat verweerder niet in redelijkheid tot het verkeersbesluit VOM heeft kunnen komen. De rechtbank merkt daarbij op dat eiseres tegen een toekomstig verkeersbesluit, welke mogelijk (onder meer) verkeersmaatregelen in de Paleisstraat omvat, afzonderlijk rechtsmiddelen kan aanwenden zodra een dergelijk verkeerbesluit daadwerkelijk is genomen.