Uitspraken

Feit 1

De rechtbank stelt op basis van het dossier en de behandeling op zitting vast dat verdachte van 2 mei 2012 tot en met 10 juli 2012 bestuurder en enig aandeelhouder was van [bedrijf] . In die tijd is voor meer dan 70.000,- euro aan telefoons en andere elektronica door [bedrijf] op krediet besteld. Nadat [bedrijf] op 20 november 2012 in staat van faillissement was verklaard, bleken de bestelde goederen niet meer aanwezig. Wat er met de goederen is gebeurd, is onbekend gebleven.
De goederen zijn echter niet betaald en niet is gebleken dat de goederen geld hebben opgebracht dat in het vermogen van [bedrijf] is terecht gekomen.

Voor het antwoord op de vraag of verdachte strafrechtelijk verantwoordelijk is voor het uit de boedel van [bedrijf] wegraken van de goederen, zijn de volgende omstandigheden van belang.

Verdachte verklaarde dat hij degene is geweest die de telefoons en de andere elektronica heeft besteld. Verdachte was daarbij bewust op zoek naar leveranciers bij wie pas na levering betaald hoefde te worden. Ten tijde van de bestellingen was er geen businessplan vastgesteld hoe de aanschaf van de goederen terugverdiend kon worden. Op dat moment waren er ook geen klanten of afnemers bekend van de bestelde goederen. Zowel de vennootschap als verdachte zelf beschikte niet over de financiële middelen om de aangeschafte goederen te betalen.

Verdachte verklaarde dat hij de goederen na levering aan zijn compagnon heeft meegegeven die de spullen thuis zou hebben bewaard. Deze compagnon, door verdachte ‘ [compagnon] ’ genoemd, is verder onvindbaar gebleken nu van hem geen adresgegevens bekend zijn geworden. Verdachte beschikte slechts over het telefoonnummer van [compagnon] .
Dit betekent dat als verdachte inderdaad de goederen aan [compagnon] zou hebben meegegeven, hij ze – als bestuurder/enig aandeelhouder – niet terug kon halen. Het gevolg daarvan is dat het enige vermogen waarop schuldeisers bij [bedrijf] verhaal konden halen – de bestelde goederen – niet meer voorhanden was.

Door in deze situatie voor meer dan 70.000,- euro aan goederen op krediet te bestellen en geleverd te krijgen, had verdachte zonder meer moeten weten dat er een vrijwel niet af te wenden risico bestond dat de goederen nooit betaald konden worden en daarom het faillissement van [bedrijf] onafwendbaar zou zijn. Het lag op de weg van verdachte, als bestuurder van [bedrijf] , om in elk geval ervoor te zorgen dat duidelijk was waar de vermogensbestandsdelen van [bedrijf] zich bevonden. In plaats daarvan heeft verdachte de telefoons en andere elektronica uit het zicht van de vennootschap gebracht. Hij zegt deze te hebben meegegeven aan iemand wiens adres hij niet kende. Daarmee heeft verdachte willens en wetens op de koop toe genomen dat de schuldeisers zouden worden benadeeld. Dit alles bij elkaar betekent dat verdachte zich schuldig heeft gemaakt aan het als feit 1 ten laste gelegde feit.

Ten aanzien van de periode die bewezen verklaard kan worden, is het volgende van belang. Verdachte was in de periode van 2 mei 2012 tot en met 10 juli 2012 formeel en feitelijk bestuurder van [bedrijf] . Na 10 juli 2012 was verdachte formeel geen bestuurder meer nadat hij zijn aandelen van [bedrijf] had overgedragen. Voor de periode tot aan het faillissement op 20 november 2012 is de vraag van belang of verdachte na de overdacht van de aandelen van [bedrijf] feitelijk nog wel bestuurder bleef.

Vastgesteld kan worden dat in die periode weinig activiteiten zijn ondernomen vanuit de vennootschap. Wel heeft verdachte op 13 juli 2012, een paar dagen na de aandelenoverdracht, namens [bedrijf] aan de Belastingdienst verzocht om teruggave van ruim 12.000,- euro aan voorbelastingen. Daarmee was verdachte op die dag nog actief als feitelijk bestuurder van [bedrijf] . De rechtbank kan niet vaststellen of verdachte ook na 13 juli 2012 actief is geweest als feitelijk bestuurder van [bedrijf] . Daarom zal bewezen worden verklaard dat verdachte feit 1 in de periode van 2 mei 2012 tot en met 13 juli 2012 heeft begaan.

Feit 2

De wet schrijft voor dat het bestuur van een rechtspersoon een administratie voert en bewaart waaruit te allen tijde de rechten en verplichtingen van de rechtspersoon kunnen worden gekend. Wanneer de rechtspersoon in staat van faillissement wordt verklaard, moet de gevoerde administratie ook te voorschijn worden gebracht. Het als feit 2 ten laste gelegde feit houdt het verwijt in dat verdachte niet aan deze verplichtingen heeft voldaan.

De eerste vraag die in dit kader beantwoord moet worden, is of verdachte als bestuurder van [bedrijf] een dergelijke administratie heeft gevoerd. Bij het beantwoorden van die vraag houdt de rechtbank rekening met de omstandigheid dat verdachte alleen de eerste twee maanden van het bestaan van [bedrijf] bestuurder is geweest. In deze korte periode zijn weinig activiteiten ondernomen die geadministreerd moesten worden. Er kan dan ook niet verwacht worden dat sprake was van een uitgebreide en volledig uitgewerkte administratie. Dat neemt niet weg dat wel sprake moet zijn van een administratie waaruit de rechten en plichten van [bedrijf] gekend kunnen worden.

Uit het dossier blijkt dat met betrekking tot de aanloopkosten van de vennootschap bonnetjes zijn bewaard. Ook lijkt het erop dat de inkoopfacturen aanvankelijk in de e-mailopslag in mappen per leverancier werden bewaard. Dat valt op dit moment echter niet meer vast te stellen doordat de e‑mailberichten op enig moment zijn verwijderd.

Uit het dossier blijkt niet dat de contante geldstromen zijn geadministreerd in bijvoorbeeld een kasboek. Verdachte heeft verklaard dat de borg voor het bedrijfspand contant is betaald. Volgens de notaris is de notarisrekening eveneens contant betaald.

Misschien wel het belangrijkste gedeelte van de administratie dat ontbreekt, heeft betrekking op het voorraadbeheer. Uit de gevoerde administratie blijkt niet hoeveel voorraad is geleverd, waar en door wie die werd beheerd en hoeveel van de voorraad is uitgeleverd en hoeveel nog beschikbaar is.

Daarmee staat vast dat verdachte als bestuurder van [bedrijf] geen administratie heeft gevoerd waaruit de rechten en plichten van [bedrijf] gekend kunnen worden. In het bijzonder doordat verdachte niet heeft bijgehouden waar de voorraden van [bedrijf] waren, heeft verdachte ook de aanmerkelijke kans aanvaard dat de rechten van de schuldeisers benadeeld worden. Daardoor is immers onduidelijk waar het vermogen van [bedrijf] was, waarop de schuldeisers bijvoorbeeld beslag hadden kunnen leggen.

Dat betekent dat verdachte zich schuldig heeft gemaakt aan het als feit 2 primair ten laste gelegde feit.

De rechtbank zal alleen bewezen verklaren dat verdachte geen administratie heeft gevoerd waaruit te allen tijde de rechten en verplichtingen van de rechtspersoon gekend kunnen worden, en niet ook dat verdachte die administratie niet heeft bewaard of te voorschijn gebracht. Uit het niet voeren van de administratie volgt immers per definitie dat die administratie ook niet bewaard of te voorschijn gebracht kan worden.

De rechtbank heeft ten aanzien van feit 1 uiteen gezet dat verdachte van 2 mei 2012 tot en met 13 juli 2012 de formele en/of feitelijke bestuurder is geweest van [bedrijf] . Daarom zal de rechtbank de bewezen verklaarde periode ten aanzien van feit 2 eveneens beperken tot die periode.