Uitspraken

De Nederlandse rechter komt rechtsmacht toe omdat beide partijen hun gewone verblijfplaats in Nederland hebben.

Er zal Nederlands recht op het verzoek tot ontbinding van het huwelijk worden toegepast op grond van artikel 10:56, lid 1, van het Burgerlijk Wetboek.

Tussen partijen staat vast dat het huwelijk duurzaam is ontwricht. Het verzoek tot echtscheiding is dan ook toewijsbaar.

De Nederlandse rechter is bevoegd en het Nederlandse recht is van toepassing ten aanzien van de hierna te noemen nevenvoorzieningen voor zover niet betrekking hebbend op het huwelijksvermogensrecht.

Partijen hebben geen belang meer bij een beslissing op dit punt nu de man de voormalige echtelijke woning heeft overgenomen. De rechtbank zal het verzoek van de vrouw afwijzen.

De rechtbank stelt vast dat Nederlands recht van toepassing is op de huwelijksgoederengemeenschap van partijen. De rechtbank zal nu beide partijen daarom verzocht hebben de verdeling vaststellen.

De rechtbank zal uitgaan van de wettelijke peildatum voor de omvang van de gemeenschap, te weten de datum van indiening van het verzoekschrift, 15 augustus 2016. Vanaf dat moment is de gemeenschap vatbaar voor verdeling. Voor wat betreft de waarde van de boedelbestanddelen zal ten aanzien van de banksaldi en de schulden in beginsel worden uitgegaan van de waarde per peildatum, ten aanzien van de overige bestanddelen de waarde op het moment van de feitelijke verdeling. Voor zover relevant wordt ten aanzien van de peildatum voor de waardering hieronder nader overwogen.

Uit de stukken en het verhandelde ter terechtzitting is gebleken dat de gemeenschap per peildatum bestond uit de volgende bestanddelen:

1. de woning;

2. het goud en de sierraden;

3. de studieschuld van de man;

4. de inboedel.

5. de ontslagvergoeding van de man;

6. de lening van de ouders van de man;

7. de schenking van de ouders van de vrouw.

Nu de echtelijke woning reeds aan de man is overgedragen, de vrouw haar onderbedelingsvordering ten aanzien van de echtelijke woning reeds heeft ontvangen en zij is ontslagen uit de hoofdelijke aansprakelijkheid, hebben partijen geen behoefte meer aan een beslissing op dit punt.

Tussen partijen staat vast dat de gouden sieraden en munten die partijen bij het huwelijk hebben gekregen zich in de kluis bij de vrouw bevinden. Ook staat vast dat er gouden sieraden van de moeder van de man in de kluis liggen, welke staan op de eerste bladzijde van productie 6 van 18 september 2017 van de zijde van de man. De vrouw heeft toegezegd deze sieraden aan de man te verstrekken.

- 1 stuk 22 karaats gouden armband met steens á € 640,=

- 11 stuks Turkse 2,5 munt 22 karaats á € 6.600,=

- 3 stuks Turkse hele munt 22 karaats á € 720,-

- 3 stuks 14 karaats gouden kettingen á 900,=

- 1 stuks Ottomaanse munt 22 karaats á € 1.200,=

- 1 stuks Ottomaanse munt 22 karaats á € 240,=

- 15 stuks Turkse munten (kwart) 22 karaats á € 900,=

- 1 stuks Turkse munt met rand 22 karaats á 195,=

- 1 stuks 14 karaats gouden set inclusief collier , armband en oorbel á € 1.875,=

- 6 stuks 22 karaats gouden slavenarmband á € 803,= per stuk;

- 1 stuk 14 karaats gouden ketting á € 300,=

- 1 stuk Ottomaanse munt 22 karaats € 240,=

De man voert hiertegen aan dat nu partijen in algehele gemeenschap van goederen zijn gehuwd ook de voorhuwelijkse sieraden in de gemeenschap vallen en de vrouw onvoldoende heeft gesteld om tot een verknochtheid te komen. Hij heeft voorts geen weet van het weggeven van de munten tijdens het huwelijk. Dat de collierset kwijt zou zijn betwist de man, nu de vrouw hiervan op geen enkele wijze is gebleken behalve door de niet onderbouwde stelling van de vrouw. De man wijst erop dat partijen de sieraden hebben laten verzekeren en de vrouw hiervan ook geen melding heeft gemaakt bij de verkering.

Zoals hierboven overwogen is op het huwelijksvermogensregime Nederlands recht van toepassing. Dat wil zeggen dat er sprake is van een gemeenschap van goederen. Goederen die aan een der echtgenoten op enigerlei bijzondere wijze verknocht zijn, vallen slechts in de gemeenschap voor zover die verknochtheid zich hiertegen niet verzet. Niet gesteld noch gebleken is dat de sieraden aan de vrouw zijn geschonken onder voorwaarde dat deze niet in enige gemeenschap van goederen zouden vallen. Het antwoord op de vragen of een goed op bijzondere wijze aan één der echtgenoten is verknocht en, zo ja, in hoeverre die verknochtheid zich ertegen verzet dat het goed in de gemeenschap valt hangt af van de aard van dat goed, zoals deze aard mede door de maatschappelijke opvattingen wordt bepaald. Het feit dat het de vrouw is die de sieraden kan dragen en de door de vrouw aangevoerde aspecten ten aanzien van de gelegenheid van de verkrijging brengen niet met zich mee dat deze sieraden aan de vrouw zijn verknocht. De sieraden vallen naar het oordeel van de rechtbank in de tussen partijen bestaande gemeenschap van goederen en dienen in de verdeling te worden betrokken.

Nu de vrouw op zich de waarden van de verbeterde taxatie zoals door de man bij productie 6 van 18 september 2017 in het geding gebracht, niet betwist zal de rechtbank uitgaan van de juistheid daarvan. Partijen zullen de stukken verdelen door om en om één stuk uit te zoeken, op die wijze dat zij in waarde per saldo gelijk uit komen. De vrouw heeft aldus de mogelijkheid de armbanden die zij voor haar huwelijk heeft gekregen uit te zoeken, waartegenover de man armbanden tot een gelijke waarde die partijen gekregen hebben bij het huwelijk kan uitzoeken.

Ten aanzien van het door de vrouw gestelde over de collierset en de munten overweegt de rechtbank als volgt. Die stelling komt erop neer dat de munten en sieraden niet verdeeld behoeven te worden, omdat deze zich niet meer in de gemeenschap zouden bevinden. De man heeft dit betwist. Naar het oordeel van de rechtbank betreft dit een bevrijdend verweer van de vrouw, waarvan de bewijslast op haar rust. Zij heeft hiervan evenwel geen bewijs geleverd of aangeboden. Het moet derhalve ervoor worden gehouden dat de munten en sieraden nog niet zijn verdeeld en dat de man daarover geen beschikking heeft noch heeft kunnen hebben gezien zijn detentie. De waardes van de munten en collierset zullen in de verdeling betrokken dienen te worden.

De man wenst dat de waarde van de studieschuld in de verdeling betrokken wordt. Hij heeft aangegeven dat zijn eerder aanbod dat hij de schuld volledig op zich zou nemen enkel heeft gedaan om de vrouw te bewegen snel mee te werken aan de levering van de echtelijke woning aan hem, hetgeen zij niet heeft gedaan. Daarom wenst hij alsnog dat de schuld wordt meegenomen. Hij betwist hetgeen de vrouw aanvoert over de schuld.

De vrouw werpt daartegen op dat zij nimmer van het bestaan van de schuld heeft geweten en ook de man voor of gedurende het huwelijk daarvan geen melding heeft gemaakt. Pas in 2015, bij het doen van hun aangifte is zij op de hoogte gekomen van het bestaan hiervan. De man moet de schuld zelf aflossen. De vrouw vindt dat de schuld aan de man verknocht is nu zij maar heel kort gehuwd zijn geweest, de man feitelijk bijna nooit thuis was, zij niet van de studie heeft kunnen profiteren en de man door zijn eigen toedoen niet heeft kunnen afstuderen. Tevens stelt zij dat de man pas na de peildatum de melding over het opeisbaar worden van de schuld heeft ontvangen deze niet in de gemeenschap valt.

De schuld bedroeg in september 2017 € 29.743,48. Nu de man niet meer heeft kunnen lenen vanaf de peildatum maar hooguit heeft kunnen aflossen op de schuld houdt de rechtbank het erop dat de schuld minimaal dit bedrag bedraagt. Nu schulden geen goederen zijn kan de rechtbank de schulden niet verdelen en dus niet de waarde van de schuld in de verdeling betrekken, zoals door de man is verzocht. De rechtbank kan alleen een beslissing nemen over de draagplicht en zal op grond van het vorenstaande bepalen dat partijen ieder voor de helft draagplichtig zijn voor deze schuld.

De vrouw heeft ter zitting verklaard haar verzoek dienaangaande niet te handhaven. De rechtbank zal daarover geen beslissing meer nemen.

Gezien de datum van ondertekening van het door de man in het geding gebrachte stuk alsmede de daarin opgenomen (reeds verrichte) werkzaamheden aan de op dat moment nog niet in eigendom aan partijen toebehorende woning is de rechtbank van oordeel dat geen waarde dient te worden gehecht aan dit stuk. Nu de man heeft nagelaten de door hem gestelde schuld op enige andere wijze te onderbouwen moet het ervoor gehouden worden dat geen schuld aanwezig was.

Nu de man ter zitting zijn verzoek om overlegging van de pensioengegevens niet gehandhaafd heeft en partijen besproken hebben dat zij over en weer afstand willen doen, maar dat zelf zullen regelen, behoeft de rechtbank omtrent de pensioenen niets te beslissen.

Daarom wordt als volgt beslist.