Uitspraken

Met de officier van justitie en de raadsman acht de rechtbank het primair ten laste gelegde niet bewezen. Verdachte zal daarvan worden vrijgesproken.

De rechtbank is, met de officier van justitie, van oordeel dat bewezen kan worden dat verdachte zich schuldig heeft gemaakt aan de hem subsidiair ten laste gelegde zware mishandeling. De rechtbank overweegt daartoe als volgt.

Verdachte had ruzie met aangever over de reparatie van zijn scooter. Aangever zat zich achter de toonbank van zijn winkel en verdachte had een plastic tas in zijn rechterhand met daarin een scooter-cilinder met een gewicht van bijna één kilo. Zowel verdachte als aangever hebben verklaard dat de ruzie escaleerde, waarna aangever van achter de toonbank is gelopen. Verdachte en aangever kwamen vervolgens voor de toonbank tegenover elkaar te staan. Vanaf dit punt lopen de lezingen van het incident uiteen. Volgens verdachte maakte aangever een steekbeweging met een voorwerp met een scherpe punt (vermoedelijk een tang). Ter terechtzitting heeft verdachte verklaard dat hij, als reactie op de steekbeweging, in een reflex een afwerende beweging heeft gemaakt waarbij hij zijn beide armen omhoog heeft bewogen tot boven zijn hoofd. De tas, die hij nog steeds in zijn rechterhand had, zwaaide daardoor door het gewicht van de cilinder in de richting van aangever, die door de cilinder op zijn hoofd werd geraakt. Aangever heeft verklaard dat hij heeft geprobeerd om verdachte rustig te krijgen toen hij tegenover verdachte stond. De getuigen [getuige 1] en [getuige 2] hebben verklaard dat verdachte hierna met de tas met scooteronderdelen tegen het hoofd van aangever sloeg, waarna aangever op de grond viel.

Het incident is vastgelegd op camerabeelden. In het dossier bevinden zich terzake van de beelden twee processen-verbaal. De beelden zijn onder meer bekeken en in een proces verbaal beschreven door de verbalisanten [verbalisant 1] en [verbalisant 2] . Dit proces verbaal acht de rechtbank van belang omdat afgaande op dit proces verbaal zowel verdachte als aangever alsook hun handelingen volledig in beeld te zien zijn.

Voorts zijn er ter terechtzitting camerabeelden getoond. Die beelden bleken niet volledig te corresponderen met de beelden die door de verbalisanten [verbalisant 1] en [verbalisant 2] zijn beschreven. Zo is op de ter terechtzitting getoonde beelden de armbeweging door verdachte waardoor een gele plastic tas tegen het gezicht van aangever aankomt en de val van aangever tegen een scooter, niet te zien. De beelden ter zitting vertonen dus, zo stelt de rechtbank vast, een hiaat in de tijd waarvoor de officier van justitie geen verklaring kon geven. Wat hier ook van zij, dit laat onverlet dat twee verbalisanten, [verbalisant 1] en [verbalisant 2] , in detail en op ambtseed hebben opgeschreven wat zij op camerabeelden hebben waargenomen. De rechtbank heeft geen reden aan te nemen dat deze verbalisanten niet waarheidsgetrouw hebben opgeschreven wat zij aan feitelijkheden op de beelden hebben waargenomen.

Uit de beschrijving van de beelden door deze verbalisanten blijkt dat verdachte en aangever met hun hoofden tegen elkaar staan en dat verdachte een gele plastic tas vasthoudt. Verdachte doet een stap achteruit en maakt direct daarna met zijn rechterarm een achterwaartse beweging en vervolgens met kracht een voorwaartse beweging. De gele plastic tas komt vervolgens tegen de linkerzijde van het gezicht van aangever aan waarna aangever tegen een scooter valt.

Dit komt overeen met de verklaringen van de getuigen [getuige 1] en [getuige 2] , in die zin dat verdachte de tas naar het hoofd van aangever sloeg. De raadsvrouw heeft aangevoerd dat deze getuigen niet objectief hebben verklaard nu zij in dienst zijn bij aangever. De rechtbank verwerpt dit verweer. Allereerst worden de getuigenverklaringen ondersteund door de beschrijving van de camerabeelden door verbalisanten [verbalisant 1] en [verbalisant 2] . Ook overigens ziet de rechtbank geen aanknopingspunten om aan te nemen dat zij geen objectieve getuigen zouden zijn. De verklaringen van deze getuigen komen in hoge mate onderling overeen en zijn onmiddellijk na het incident afgelegd, zodat hoogst onaannemelijk is dat de verklaringen op elkaar zijn afgestemd. Ook de ter zitting getoonde beelden weerleggen de verklaringen van deze getuigen niet. Op die beelden is te zien dat aangever achter de toonbank staat en een klein voorwerp in zijn rechterhand vast lijkt te houden. Het voorwerp is niet duidelijk te zien, maar het lijkt niet groter dan een schrijfpen. Vervolgens is te zien dat aangever en verdachte vóór de toonbank tegenover elkaar staan. Of de aangever dan nog steeds een voorwerp in zijn rechterhand heeft, is niet te zien. Verdachte stapt naar achteren en verdwijnt vervolgens uit beeld, waarna aangever op de grond valt.

Voor het scenario van verdachte – dat aangever een stekende beweging maakte – is geen steun te vinden in de bewijsmiddelen. De getuigen [getuige 1] en [getuige 2] verklaren daar niet over, in het proces verbaal van de verbalisanten [verbalisant 1] en [verbalisant 2] is daarover niet geverbaliseerd en ook op de ter zitting getoonde beelden is daaromtrent niets te zien.

Zwaar lichamelijk letsel

De rechtbank is van oordeel dat het door verdachte aan aangever toegebrachte letsel, te weten een breuk van de schedel, naar gewoon spraakgebruik als zwaar lichamelijk letsel moet worden aangemerkt. Aangever heeft hiervoor een operatie moeten ondergaan en heeft van de neuroloog te horen gekregen dat zijn herstel enkele maanden kan duren, mits hij zichzelf in acht neemt. Anders kunnen de klachten nog veel langer duren. Uit de brief van de huisarts blijkt dat aangever op 26 oktober 2017 nog steeds last heeft van de gevolgen van de mishandeling. Aangever heeft last van concentratieproblemen, geheugenproblemen, een slaapstoornis, prikkelbaarheid, angstklachten en herbeleving. Daarnaast heeft aangever een litteken op zijn hoofd dat altijd zichtbaar zal blijven, ook omdat op deze plek geen haargroei meer mogelijk is.

Voorwaardelijk opzet

Verdachte heeft met een cilinder van bijna één kilo tegen het hoofd van aangever geslagen. Uit de verklaring van getuige [getuige 1] en de beschrijving van de camerabeelden blijkt dat verdachte hard heeft geslagen. Aangever is door deze klap op de grond gevallen. Algemeen bekend is dat het hoofd één van de meest kwetsbare delen van het lichaam is en dat hoofdletsel ernstige gevolgen kan hebben voor de gezondheid.

De rechtbank is van oordeel dat uit voornoemde feiten en omstandigheden volgt dat verdachte, door met kracht met een cilinder tegen het hoofd van aangever te slaan, bewust de aanmerkelijke kans heeft aanvaard dat hij aangever zwaar lichamelijk letsel zou toebrengen.

De rechtbank acht daarom bewezen dat verdachte opzet had op het toebrengen van zwaar lichamelijk letsel.