Uitspraken

Tussen partijen is niet in geschil dat de zorgplicht van de bank in het onderhavige geval, gezien de eenvoudige aard van het product, in ieder geval met zich brengt dat de bank zorgvuldig had dienen te berekenen of [eisers] gedurende de looptijd van de lening haar woonlasten zou kunnen voldoen.

Zoals onder 3.2. weergegeven stelt [eisers] dat Rabobank daarin is tekortgeschoten. Volgens haar had Rabobank slechts het inkomen uit dienstverband bij NHL als grondslag mogen nemen en niet het overige inkomen, omdat dat - kort gezegd - niet bestendig was.

Rabobank voert daar tegen aan dat zij wel aan genoemde verplichting heeft voldaan en mocht uitgaan van de juistheid van de door [eisers] verstrekte inkomensgegevens. Op basis van die gegevens kon worden uitgegaan van een gezamenlijk bruto inkomen van € 200.740,- hetgeen ruimschoots voldoende was voor de verstrekte hypothecaire lening. Zelfs als het bedrijfsresultaat niet in de berekening was meegenomen maar alleen het inkomen uit loondienst, zou de verstrekte financiering nog ruimschoots binnen de normen vallen. Rabobank hoefde er niet aan te twijfelen dat het inkomen uit Beheer B.V en Medimetrica bestendig was, omdat deze ondernemingen op het moment van de verstrekking van de lening al ruim 3,5 jaar bestonden. Van startende ondernemingen was derhalve geen sprake. Aldus steeds Rabobank.

De rechtbank overweegt als volgt. Volgens de onder 2.6 vermelde Gedragscode Hypothecaire Financieringen diende Rabobank bij de bepaling van de leencapaciteit rekening te houden met het huidige vaste en bestendige inkomen van [eisers] In de door Rabobank opgestelde inkomensverklaring is uitgegaan van in totaal € 143.460,- aan inkomen voortvloeiend uit Beheer BV en Medimetrica. Dit betrof derhalve ruim 70% van het totaal berekende bruto inkomen van € 200.740,-. Deze ondernemingen waren echter pas eind 2004 opgericht en maakten pas één jaar, in 2006, aanmerkelijk winst. De rechtbank is van oordeel dat het had gepast bij de zorgvuldigheid die van de bank mag worden verlangd dat Rabobank zou hebben getoetst of het inkomen uit Beheer B.V en Medimetrica structureel en bestendig was. Dat Rabobank deze toets heeft verricht is niet (voldoende) gesteld. Zo heeft Rabobank de (voorlopige) jaarcijfers over 2007 niet in de beoordeling meegenomen en heeft zij geen prognose over 2008 bij [eisers] opgevraagd. Ook is niet gebleken dat zij kritisch heeft gekeken naar de door [eiser sub 1] zelf ondertekende werkgeversverklaringen. Rabobank had op het moment van de verstrekking dan ook geen volledig en actueel beeld van de ondernemingen en de bestendigheid van het inkomen daaruit en heeft desondanks de lening van € 850.000,- verstrekt. Rabobank heeft derhalve niet aan haar zorgplicht voldaan. Zelfs indien [eisers] beider inkomens en de jaarcijfers als bestendig aan de bank zou hebben gepresenteerd, hetgeen zij overigens betwist, doet dat niet af aan de onderzoeksplicht die Rabobank in acht had dienen te nemen.

Tot slot beroept Rabobank zich op verjaring, dan wel overschrijding van de klachttermijn. Zij stelt daartoe dat de verjaringstermijn is aangevangen op het moment van verstrekking van de lening op 22 augustus 2008 en de aansprakelijkstelling dateert van 23 februari 2016. Dit beroep faalt echter nu op [eisers] pas een onderzoeksplicht rust met betrekking tot de vraag of Rabobank haar zorgplicht jegens hen heeft nageleefd, indien en zodra zij van de zorgplicht op de hoogte is en gerede aanleiding heeft te veronderstellen dat de bank daarin kan zijn tekortgeschoten. [eisers] heeft gesteld dat zij deze wetenschap pas had na het eerste contact met haar advocaat omstreeks augustus 2015. Rabobank heeft niet gemotiveerd aangevoerd dat [eisers] daarvoor van een en ander wetenschap had.

Tegen deze berekening heeft Rabobank aangevoerd dat het volledige salaris inclusief vakantietoeslag en eindejaarsuitkering ten bedrage van € 60.360,- aan de berekening ten grondslag dient te worden gelegd in plaats van 12 maal het maandsalaris zoals [eisers] stelt. Dit heeft [eisers] niet betwist zodat de rechtbank als uitgangspunt neemt dat het (totale) inkomen van € 60.360,- de basis dient te zijn. Daarnaast voert Rabobank aan dat het inkomen uit de ondernemingen in ieder geval deels meegenomen had mogen worden. Dit concretiseert zij echter niet nader, zodat dit punt als onvoldoende onderbouwd wordt gepasseerd.

[eisers] heeft voorts de wettelijke rente over de renteschade gevorderd en heeft de berekening daarvan weergegeven in haar productie 16. Dit deel van de vordering zal als onvoldoende gemotiveerd betwist worden toegewezen, met dien verstande dat de wettelijke rente over de onder 4.8. vastgestelde renteschade dient te worden berekend op de eerder door [eisers] hanteerde wijze conform het onderstaande rekenschema. De rechtbank gaat er van uit dat partijen voor de berekening op basis hiervan zo nodig (gezamenlijk) een deurwaarder zullen inschakelen.

[eisers] maakt voorts aanspraak op de vergoeding van buitengerechtelijke incassokosten. De rechtbank stelt vast dat het Besluit vergoeding voor buitengerechtelijke incassokosten (hierna: het Besluit) van toepassing is nu het verzuim na 1 juli 2012 is ingetreden. De rechtbank stelt vast dat [eisers] voldoende heeft gesteld en onderbouwd dat buitengerechtelijke incassowerkzaamheden zijn verricht, zodat het in het Besluit bepaalde tarief toewijsbaar is. Nu de wettelijke rente nog nader vastgesteld dient te worden kan het tarief op dit moment nog niet worden vastgesteld. Het tarief dient te worden berekend over de renteschade à € 177.676,03 plus de nog te berekenen wettelijke rente daarover tot 1 november 2016 zoals onder 4.9. weergegeven. De rechtbank gaat er van uit dat partijen voor de berekening op basis hiervan zo nodig (gezamenlijk) een deurwaarder zullen inschakelen.

[eisers] heeft de specificatie van de vordering, die Rabobank ter gelegenheid van de comparitie van partijen heeft overgelegd, niet inhoudelijk betwist, zodat [eisers] zal worden veroordeeld tot betaling van € 259.934,47, te vermeerderen met de contractueel overeengekomen rente van 4.8% als onbetwist gevorderd vanaf 20 juli 2016.

Tijdens de comparitie heeft Rabobank verklaard dat de gevorderde stukken inderdaad zien op het bereiken van een betalingsregeling met [eisers] Dit deel van de vordering zal dan ook wegens gebrek aan belang worden afgewezen.

Aangezien elk van partijen als op enig punt in het ongelijk gesteld is te beschouwen, zullen de proceskosten worden gecompenseerd op de hierna te vermelden wijze.