Uitspraken

De vorderingen van [Eiser] betreffen in essentie een rectificatie van de tekst van het [gedaagde] -jaarverslag 2012 als opgenomen onder 2.6.

Vooropgesteld wordt dat [gedaagde] op grond van artikel 2:391 Burgerlijk Wetboek (BW) een wettelijke plicht heeft een bestuursverslag (in 2013 in de wet nog ‘jaarverslag’ genoemd, welke term hierna verder zal worden gebruikt) te publiceren waarin zij een getrouw beeld geeft van – onder meer – de ontwikkelingen binnen de rechtspersoon met inbegrip van personeelsaangelegenheden. [gedaagde] heeft onweersproken aangevoerd dat haar conclusies op grond van het [Naam onderzoeksbureau] -rapport en het daaruit voortvloeiende ontslag van [Bestuurder 1] en [Bestuurder 2] als statutair directeur, ontwikkelingen gedurende het boekjaar zijn, die niet onvermeld mogen en kunnen blijven in het jaarverslag van een rechtspersoon als [gedaagde] .

Bovenstaande wettelijke plicht van [gedaagde] neemt niet weg dat de tekst van een opgesteld jaarverslag onrechtmatig kan zijn jegens (in dit geval) [Eiser] . Het belang van [gedaagde] een jaarverslag over het voorgaande boekjaar te publiceren dat voldoet aan de vereisten die volgen uit artikel 2:391 BW dient in dit geval te worden afgewogen tegen het belang van [Eiser] op bescherming van zijn eer en goede naam. Bij deze belangenafweging dienen alle omstandigheden van het geval te worden betrokken. In dat kader valt op dat [Eiser] op de voet van artikel 3:302 BW een verklaring voor recht vraagt voor zichzelf “en zijn collega’s”. [Eiser] is echter niet onmiddellijk betrokken bij de rechtsverhouding tussen [gedaagde] en die collega’s. Daardoor kan [Eiser] niet vragen om omtrent die rechtsverhouding een verklaring voor recht uit te spreken (zie artikel 3:302 BW) en zal hierna slechts rekening worden gehouden met zijn belang.

Tussen partijen is niet in geschil dat de tekst in het [gedaagde] -jaarverslag 2012 overeenstemt met hetgeen is gepubliceerd in het persbericht van 12 juni 2012 (zie 2.5). Gelet op hetgeen partijen over en weer hebben betoogd, staat voorts vast dat de in het [gedaagde] -jaarverslag 2012 opgesomde gang van zaken – de publicaties in de media, het uitgevoerde [Naam onderzoeksbureau] rapport en de daaruit getrokken conclusies van de RvC – een feitelijk juiste weergave is van hetgeen zich binnen of rond [gedaagde] heeft afgespeeld in het boekjaar 2012.

[Eiser] heeft gesteld dat de tekst van het jaarverslag onrechtmatig is jegens hem omdat hem persoonlijk niets kan worden verweten. Volgens [Eiser] kan uit het onderzoek van [Naam onderzoeksbureau] niet worden afgeleid dat hij niet integer heeft gehandeld. De conclusie dat structureel sprake is geweest van bestuurlijk gedrag dat niet voldoet aan de regels van good governance is volgens [Eiser] disproportioneel. [Eiser] heeft betoogd dat de tekst van de conclusies van de RvC (zonder nuanceringen, waarover meer onder 4.7 en verder) suggestief en onzorgvuldig is omdat daarin – onder meer – niet is vermeld wat de directie nu precies heeft misdaan. [Eiser] is van mening dat enkel de rechtmatigheid van de door het bestuur genomen beslissingen een rol speelde. Uiteindelijk gaat het volgens [Eiser] slechts om enkele gevallen waarin niet werd aanbesteed en is in geen van die gevallen het belang van [gedaagde] geschaad.

Geconstateerd wordt, zoals [gedaagde] heeft aangevoerd, dat in de conclusies van de RvC de naam van [Eiser] niet wordt genoemd. De meest directe verwijzing naar hem is dat gesproken wordt over de toenmalige directie. Ook voor zover over het voltallige bestuur wordt gesproken, is de tekst van de conclusies van de RvC echter niet onrechtmatig jegens [Eiser] . [Eiser] is in de door [Naam onderzoeksbureau] onderzochte jaren lid geweest van het bestuur en niet aannemelijk is geworden dat de conclusies van de RvC ten aanzien van het bestuur als geheel medio 2012 in de gegeven omstandigheden niet (op deze wijze) getrokken hadden mogen worden. Aan dit oordeel draagt bij dat namens [Eiser] op de comparitie is verklaard dat hij de in de conclusies van de RvC geuite beschuldigen medio 2012 kon plaatsen, als zijnde geuit onder de druk van de publicaties in de Telegraaf en de politiek. Tegen deze achtergrond is ook niet aannemelijk geworden dat wederhoor tot andere conclusies van de RvC zou hebben geleid. Ook indien veronderstellenderwijs wordt aangenomen dat [Eiser] had moeten worden gehoord voordat de RvC tot zijn conclusies kwam, kan de omstandigheid dat dit niet is gebeurd derhalve evenmin tot de gevolgtrekking leiden dat onrechtmatig jegens [Eiser] is gehandeld.

[Eiser] heeft voorts gesteld dat [gedaagde] onrechtmatig jegens hem heeft gehandeld door in een later stadium, bij het opstellen van het jaarverslag en daarna, de conclusies van de RvC te handhaven. In de door hem beoogde rectificatie zou volgens [Eiser] vermeld moeten worden dat de in het [Naam onderzoeksbureau] -rapport verwoorde feiten de daaruit door de RvC getrokken – volgens [Eiser] vergaande en schadelijke – conclusies niet rechtvaardigden.

Nu [Eiser] de conclusies van de RvC medio 2012 kon plaatsen, moet door hem helder uiteen worden gezet waarom die tekst daarna niet (meer) aanvaardbaar was. [Eiser] heeft in dit verband gewezen op het (negatieve) advies van de Ondernemingsraad van [gedaagde] van 18 juni 2012 over het voorgenomen ontslag van [Bestuurder 1] en [Bestuurder 2] als statutair directeur van [gedaagde] , alsmede op een beschikking van de kantonrechter van 21 september 2012 waarin op verzoek van [gedaagde] de arbeidsovereenkomst met [Bestuurder 2] is ontbonden tegen toekenning van een vergoeding ten laste van [gedaagde] . Deze stukken zijn volgens [Eiser] bij het opstellen van het jaarverslag ten onrechte buiten beschouwing gelaten.

De beschikking van de kantonrechter heeft echter uitsluitend betrekking op [Bestuurder 2] en niet op [Eiser] . Het advies van de Ondernemingsraad heeft evenmin direct betrekking op de situatie van [Eiser] . Voor het advies van de Ondernemingsraad geldt bovendien dat daaruit blijkt dat er in de onderzochte periode in ieder geval vijf schendingen zijn geweest – op ongeveer 100 gevallen – van de regels ten aanzien van de aanbesteding en daarmee ook van de interne inkoopregels. Naar het oordeel van de rechtbank kon de RvC bij een dergelijk percentage spreken van structureel gedrag dat niet voldoet aan de regels van good governance. Het gaat dan immers over een op de twintig aanbestedingen. Onder deze omstandigheden kan niet worden gezegd dat de RvC op basis van de door [Eiser] bedoelde stukken tot andere conclusies had behoren te komen ten aanzien van [Eiser] . Het is dan ook niet onrechtmatig jegens [Eiser] dat de conclusies van de RvC ongewijzigd en zonder nuancering in het [gedaagde] -jaarverslag 2012 zijn opgenomen. Onder deze omstandigheden is het evenmin onrechtmatig jegens [Eiser] dat [gedaagde] heeft geweigerd deze conclusies te heroverwegen of rectificeren toen [Eiser] daarom vroeg op het moment dat volgens hem de maatschappelijke druk was weggeëbd.

Slotsom is dat hetgeen [Eiser] heeft gesteld niet tot het oordeel kan leiden dat [gedaagde] onrechtmatig jegens hem heeft gehandeld. De vorderingen van [Eiser] zijn reeds om die reden niet toewijsbaar.

[Eiser] zal als de in het ongelijk gestelde partij in de proceskosten worden veroordeeld, aan de zijde van [gedaagde] tot op heden begroot op:

De door [gedaagde] gevorderde nakosten zijn toewijsbaar als na te melden. De gevorderde vermeerdering met wettelijke rente over de proceskosten, inclusief de nakosten, zal worden toegewezen vanaf veertien dagen na aanschrijving van [Eiser] door [gedaagde] op basis van dit vonnis.