Uitspraken

De officier van justitie heeft zich, overeenkomstig het op schrift gestelde requisitoir, op het standpunt gesteld dat bewezen kan worden dat [verdachte] medeplichtig was aan de door [medeverdachte] gepleegde poging tot doodslag (feit 1 subsidiair) gelet op de waarnemingen van verbalisant [verbalisant] (hierna: [verbalisant] ) en de camerabeelden van Intersafe. Door medeverdachte [medeverdachte] een wapen ter beschikking te stellen wanneer [medeverdachte] “Geef, geef!” roept heeft verdachte vol opzet gehad op het verschaffen van het wapen. Door het wapen te verschaffen heeft hij minimaal voorwaardelijk opzet gehad op de poging tot doodslag. Verdachte heeft het wapen waarmee is geschoten vervoerd en aan medeverdachte [medeverdachte] ter beschikking gesteld en/of verschaft. Ook het voorhanden hebben van het wapen kan bewezen worden verklaard (feit 2) aldus de officier van justitie.

De raadsvrouw heeft overeenkomstig de door haar op schrift gestelde pleitnotitie vrijspraak bepleit van de aan verdachte tenlastegelegde feiten. Subsidiair heeft de raadsvrouw verzocht om verdachte vrij te spreken van het aan hem primair tenlastegelegde medeplegen. Enkel en alleen [verbalisant] verklaart over het aanwezig hebben en verschaffen van een wapen. Zijn (op dit punt niet op zekere waarnemingen gebaseerde) bevindingen vinden geen steun in het dossier. Derhalve kan niet worden geconcludeerd dat verdachte een vuurwapen voorhanden heeft gehad waardoor sprake is geweest van een nauwe en bewuste samenwerking of medeplichtigheid aan een poging doodslag dan wel zware mishandeling.

De rechtbank acht het ten laste gelegde niet bewezen. De rechtbank overweegt daartoe het volgende.

Op 19 januari 2018 heeft er op de Burgemeester de Vlugtlaan te Amsterdam op straat een schietpartij plaatsgevonden. De vraag ligt voor of verdachte die nacht een vuurwapen voorhanden heeft gehad en of hij medepleger was van een poging doodslag subsidiair dat hij medeplichtig is aan een poging tot doodslag doordat hij de schutter het wapen heeft overhandigd.

Voor het beantwoorden van deze vraag is van belang van welke feiten uit gegaan moet worden.

Allereerst is van belang wie heeft geschoten. Gelet op het NFI-schotrestenonderzoek en de waarnemingen van getuigen, waaronder die van [verbalisant] , gaat de rechtbank ervan uit dat medeverdachte [medeverdachte] de schutter was. Het dossier bevat geen bewijs dat verdachte de schutter is geweest. Uit het NFI schotrestenonderzoek zijn op de bemonsteringen van verdachte géén schotresten aanwezig. Ook zijn er geen mensen geweest die verdachte hebben zien schieten. Verdachte ontkent ook te hebben geschoten.

Vervolgens is van belang of vastgesteld kan worden dat verdachte een wapen bij zich had en zo ja, of hij dat wapen heeft overhandigd aan [medeverdachte] . In dat geval zou hij [medeverdachte] hebben geholpen om het schieten mogelijk te maken en is vervolgens van belang of daardoor sprake kan zijn van medeplegen of medeplichtigheid.

De rechtbank is van oordeel dat op basis van het dossier niet voldoende vastgesteld kan worden dat verdachte het wapen bij zich had en aan [medeverdachte] heeft overhandigd.

Verdachte ontkent dat hij het wapen voorhanden heeft gehad en dat hij aan medeverdachte [medeverdachte] het wapen heeft overhandigd. In het dossier bevindt zich een proces-verbaal van [verbalisant] . [verbalisant] is op 19 januari 2018 met een speciale taak belast op de Burgermeester de Vlugtlaan aanwezig. [verbalisant] heeft uitgebreid omschreven wat hij wél en wat hij niét heeft waargenomen. [verbalisant] omschrijft dat hij ziet dat medeverdachte [medeverdachte] met een wapen in zijn handen staat en [verbalisant] ziet medeverdachte schieten. [verbalisant] heeft weliswaar vrij stellig verklaart over wat hij die avond heeft waargenomen, maar met betrekking tot het al dan niet door verdachte overhandigen van het vuurwapen aan medeverdachte [medeverdachte] , is [verbalisant] bepaald minder stellig. [verbalisant] relateert daarbij: “Hoewel ik niet zag wat er daadwerkelijk gebeurde tussen [medeverdachte] en NN2 ben ik in de veronderstelling dat [medeverdachte] een vuurwapen uit de tas van NN2 pakte of aangereikt kreeg.” Het betreft dan ook geen waarneming maar een veronderstelling van [verbalisant] .

De rechtbank stelt vast dat voor het door verdachte voorhanden hebben en verschaffen van het wapen, naast het proces-verbaal van [verbalisant] , geen ondersteunend bewijs aanwezig is. Nu [verbalisant] op dit punt in zijn bevindingen minder stellig is én deze veronderstelde waarneming van [verbalisant] onvoldoende steun vindt in ander redengevend bewijs, kan op grond van het dossier en het verhandelde ter terechtzitting niet buiten redelijke twijfel worden vastgesteld dat verdachte het vuurwapen bij zich had en aan de schutter heeft verschaft. Het bewijs is hiertoe ontoereikend. Het feit dat verdachte samen met medeverdachte [medeverdachte] ter plaatse was en de camerabeelden van Intersafe de overige bevindingen van [verbalisant] ondersteunen – zoals door de officier van justitie aangevoerd – maakt dat niet anders.

Het voorgaande brengt mee dat verdachte zal worden vrijgesproken van alle ten laste gelegde feiten.