Uitspraken

De rechtbank gaat op grond van de wettige bewijsmiddelen van de volgende feiten en omstandigheden uit.1

Op 19 januari 2018 heeft er op de Burgemeester de Vlugtlaan te Amsterdam op straat een schietpartij plaatsgevonden. Op dat moment staat verbalisant [verbalisant 1] (hierna: [verbalisant 1] ) met een speciale taak belast ook op de Burgermeester de Vlugtlaan.2 [verbalisant 1] hoort geschreeuw en ziet een groep mannen van 4 tot 6 personen op het trottoir staan. [verbalisant 1] ziet vervolgens twee mannen van deze groep weglopen. De twee weggelopen mannen zijn de later aangehouden verdachte [verdachte] , met een opvallende rode capuchon (hierna: verdachte), en medeverdachte [medeverdachte] , volledig in het zwart gekleed (hierna: medeverdachte). Op 5 tot 10 meter afstand van de groep mannen op het trottoir blijven verdachte en medeverdachte staan op de trambaan van de Burgermeester de Vlugtlaan. Verdachte loopt een paar meter heen en weer en loopt vervolgens terug naar medeverdachte. [verbalisant 1] ziet dan dat verdachte bij medeverdachte staat en een vuurwapen in zijn hand vast houdt. [verbalisant 1] ziet dat verdachte het pistool richt in de richting van de groep mannen op het trottoir. [verbalisant 1] hoort vervolgens een knal en ziet een flits (vuurbal) uit het vuurwapen komen dat verdachte vast heeft.3 De groep mannen in welke richting verdachte schiet, staan voor juwelier [naam juwelier] .4 Getuige [getuige 2] ziet een man een pistool richten en hoort een knal. Hij omschrijft de man (onder andere) als volgt: oranje (strepen?) op zijn jas.5 Verdachte vlucht, maar na een korte achtervolging ziet [verbalisant 1] verdachte op de grond liggen wanneer verdachte door collega’s van [verbalisant 1] wordt aangehouden.6

Bij de aanhouding van verdachte zien verbalisanten op ongeveer twee meter afstand van verdachte een zwart vuurwapen liggen.7 Het vuurwapen van het merk “Beretta” wordt veiliggesteld tezamen met patronen die in de patroonhouder aanwezig zijn. Ook wordt er op de weg in de buurt van de trambaan een huls aangetroffen en veiliggesteld met op de bodem van de huls de tekst “9mm Luger”.8 Het vuurwapen is doorgeladen, voor onmiddellijk gebruik gereed en de inbeslaggenomen negen patronen met bodemstempel “9mm Luger”

zijn geschikt om met het inbeslaggenomen vuurwapen te worden afgevuurd. Het pistool (merk Pietro Beretta) betreft een vuurwapen in de zin van artikel 2, eerste lid, categorie III, sub 1, van de Wet wapens en munitie. De inbeslaggenomen patronen (merk Guillio Fiocchi Lecco) betreffen munitie in de zin van artikel 2, tweede lid, categorie III van de Wet wapens en munitie.9 In het rolluik en de ruit van Juwelier [naam juwelier] wordt een beschadiging en perforatie aangetroffen.10 Kort na het incident zijn schiethanden van verdachte afgenomen. Uit het onderzoek door het Nederlands Forensisch Instituut (hierna: NFI) blijkt dat er een vrijwel zekere relatie is tussen de schiethanden , waarmee de handen van verdachte zijn bemonsterd, en een schietproces.11

Is verdachte de schutter?

Dat er op 19 januari 2018 sprake was van een conflict waarbij is geschoten, is door geen van de partijen betwist. De eerste vraag die de rechtbank moet beantwoorden is of verdachte de schutter is. Anders dan de raadsman heeft betoogd, is de rechtbank van oordeel dat is komen vast te staan dat verdachte de schutter is geweest. Het door verdachte gegeven alternatieve scenario – dat hij niet de schutter is maar het wapen direct na het schot heeft afgepakt van een andere schutter, namelijk medeverdachte – wordt weerlegd door de gebruikte bewijsmiddelen. Hierbij zijn de bevindingen van [verbalisant 1] in het bijzonder van belang. [verbalisant 1] ziet verdachte met een wapen in zijn handen, [verbalisant 1] ziet verdachte schieten en [verbalisant 1] ziet dat verdachte wordt aangehouden. De rechtbank heeft geen aanwijzingen om te twijfelen aan de juistheid van de bevindingen omschreven in het proces-verbaal van [verbalisant 1] . [verbalisant 1] heeft uitgebreid omschreven wat hij wél en wat hij niét heeft waargenomen. Kort nadat het schot is gelost wordt verdachte, na een korte achtervolging, aangetroffen met een wapen op de grond op ongeveer twee meter afstand van verdachte. Dit ondersteunt de bevindingen van [verbalisant 1] . Verder vindt de verklaring van [verbalisant 1] dat de schutter – in tegenstelling tot de medeverdachte die geheel in het zwart gekleed was – een opvallend gekleurde capuchon had, steun in de hiervoor genoemde verklaring van getuige [getuige 2] . De verklaring van [verbalisant 1] vindt daarmee steun in andere bewijsmiddelen en draagt, bezien in onderling verband en samenhang daarmee, bij aan het bewijs van het tenlastegelegde. Bij verdachte zijn bovendien zogenaamde ‘schiethanden’ geconstateerd, wat wijst op (recent) vasthouden van een vuurwapen. Anders dan de raadsman heeft betoogd, is de rechtbank van oordeel dat er geen concrete feiten of omstandigheden zijn op grond waarvan zou kunnen worden geconcludeerd dat de medeverdachte het schot heeft gelost. Alleen bij verdachte – en niet bij de betrokken medeverdachte – is sprake van een combinatie van belastende verklaringen dat hij heeft geschoten en het aantreffen van schotresten op zijn handen. Gelet op deze bevindingen moet geoordeeld worden dat verdachte degene is die heeft geschoten. Daaruit volgt ook dat verdachte een vuurwapen met munitie voorhanden heeft gehad. Van de aangetroffen huls is immers vastgesteld dat deze, net als de patronen aanwezig in het aangetroffen vuurwapen, een bodemstempel met “9mm Luger” hebben en dat deze geschikt zijn om met het inbeslaggenomen vuurwapen te worden afgeschoten.

Is er sprake van voorwaardelijk opzet?

De verdediging heeft betoogd dat als verdachte al de schutter is geweest, betwijfeld moet worden of hij wel voorwaardelijk opzet heeft gehad om iemand te doden. De tweede vraag die de rechtbank dient te beantwoorden is daarom of verdachte met het lossen van een schot, (voorwaardelijk) opzet heeft gehad om iemand van het leven te beroven. De rechtbank beantwoordt deze vraag bevestigend. Verdachte staat tijdens het schieten op redelijk korte - op 5 à 10 meter - afstand van de groep mannen die op het trottoir staan voor juwelier [naam juwelier] . Verbalisant [verbalisant 1] ziet dat verdachte een vuurwapen in zijn hand vast heeft en dat verdachte het vuurwapen richt in de richting van de groep mannen op het trottoir. De hoogte van de schotinslag in het rolluik van Juwelier [naam juwelier] is zichtbaar op (onder meer) foto 2 van de hiervoor genoemde bijlage bij het proces-verbaal (met nummer PL1300-2018014173-52) van verbalisant [verbalisant 1] . De hoogte van de schotinslag, op ongeveer gelijke hoogte als het deurbeslag van de naastgelegen tabakshop [naam snackbar] , past niet bij het standpunt van de verdediging dat het schieten een niet gericht maar alleen bedreigend karakter heeft gehad. Gelet op de hoogte van de schotinslag, is er geschoten op een hoogte waarbij vitale delen van het lichaam konden worden geraakt. Gelet op de korte afstand kan worden vastgesteld dat verdachte zijn schietrichting en schiethoogte bewust heeft bepaald en dat zijn opzet erop was gericht om een van de mannen die op het trottoir voor de juwelier stond van het leven te beroven. Door in de gegeven omstandigheden op die wijze met een vuurwapen te schieten, is er sprake van een aanmerkelijke kans op het intreden van dodelijk letsel. Het schieten is naar haar uiterlijke verschijningsvorm zozeer gericht op dat gevolg dat het niet anders kan zijn dan dat verdachte de aanmerkelijke kans op het mogelijk intreden van dodelijk letsel heeft aanvaard.

Is er sprake van medeplegen?

De rechtbank stelt met de officier van justitie vast dat voor verdenking van de poging doodslag en voorhanden hebben van een wapen (feit 1 en 2) onvoldoende blijkt van een bewuste, nauwe en volledige samenwerking tussen verdachte en medeverdachte. Naar het oordeel van de rechtbank kan dan ook niet worden bewezen dat verdachte het onder 1 en 2 bewezen verklaarde tezamen en in vereniging met een ander heeft begaan. De rechtbank spreekt verdachte vrij van dit onderdeel van de tenlastelegging.

Conclusie

Alles overwegend is de rechtbank van oordeel dat de onder 1 ten laste gelegde poging tot doodslag en het onder 2 ten laste gelegde handelen in strijd met artikel 26, eerste lid, van de Wet wapens en munitie kunnen worden bewezen.

Naar aanleiding van het schietincident wordt de woning waar verdachte samen met zijn ouders ingeschreven staat doorzocht. In een inpandige berging, een washok, van de woning wordt in een tas een schoenendoos aangetroffen met daarin zeven plakken heroïne. Ook de woning van de vriendin van verdachte is doorzocht. In haar woonkamer worden twee ploertendoders en een boksbeugel aangetroffen. Anders dan door de officier van justitie is gesteld, kan op basis van de stukken in het dossier niet worden vastgesteld dat verdachte wetenschap van én beschikkingsmacht over de aangetroffen hoeveelheid heroïne, ploertendoders en boksbeugel heeft gehad. In het dossier zijn er weliswaar aanwijzingen te vinden dat verdachte er mogelijk iets mee te maken heeft gehad, maar niet kan met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid worden vastgesteld dat verdachte de vereiste wetenschap en beschikkingsmacht daarover had. Daarbij speelt een rol dat de plakken heroïne niet open en bloot lagen maar in een schoenendoos in een tas in een washok. De door de officier van justitie overige aangevoerde gegevens leveren – ook in onderling

verband en samenhang bezien – onvoldoende bewijs van het ten laste gelegde op. De rechtbank spreekt verdachte daarom vrij van het onder 3 en 4 ten laste gelegde.