Uitspraken

Ontvankelijkheid van de officier van justitie

De raadsman heeft ter terechtzitting – kort gezegd – primair betoogd dat de officier van justitie niet-ontvankelijk dient te worden verklaard in de vervolging, omdat het dossier sterke aanwijzingen bevat dat de FBI zelf actief heeft geprobeerd om (nep)semtex te verkopen en hiertoe afspraken heeft gemaakt, waardoor sprake is van uitlokking.

De officier van justitie heeft zich op het standpunt gesteld dat er geen aanwijzingen zijn dat er sprake is van uitlokking door de FBI. De informatie is volgens mededelingen aan het LIRC op rechtmatige wijze verkregen en kan om die reden worden meegenomen bij het strafrechtelijk onderzoek. Zij acht zichzelf ontvankelijk in de vervolging van verdachte.

De rechtbank verwerpt het verweer van de raadsman. Van uitlokking is pas sprake als verdachte door het handelen van de FBI tot andere handelingen is gebracht dan die waarop zijn opzet al was gericht. Hiervoor zijn geen aanwijzingen in het dossier. De rechtbank heeft op 22 december 2016 al overwogen dat de enkele stelling, dat de FBI op het dark web aanwezig is, onvoldoende is om aan te nemen dat mogelijk sprake is van uitlokking. Weliswaar is destijds ook overwogen dat het onderzoek nog gaande was, maar er zijn tot op heden geen nadere onderzoeksresultaten die aanknopingspunten bieden voor het door de verdediging geschetste uitlokkingsscenario. Hoewel de rechtbank net als de verdediging best wil aannemen dat de FBI als pseudo-verkoper van de semtex heeft gefungeerd, is daarmee niet zonder meer aannemelijk dat de FBI de koper ‘ [naam] ’ heeft gebracht tot handelen waar zijn opzet niet reeds op was gericht. In de beperkte informatie die de FBI heeft doorgegeven staat immers vermeld dat het onderzoek ermee is gestart dat deze [naam] op AlphaBay een verzoek had geplaatst om onder meer semtex te kopen. Ook de overige informatie van de zijde van de FBI wijst niet op het wekken van de interesse van [naam] voor het kopen van semtex. Integendeel. Daarbij merkt de rechtbank ten overvloede nog op dat de verdediging tegelijkertijd het standpunt verdedigt dat verdachte niet de koper is geweest, zodat op voorhand niet zonder meer valt in te zien welk belang verdachte heeft bij dit uitlokkingsverweer. Ook merkt de rechtbank ten overvloede nog op, dat is gesteld noch gebleken dat het openbaar ministerie enige rol bij of invloed op het handelen van de FBI heeft gehad.

De officier van justitie is ontvankelijk in de vervolging van verdachte.

Voorwaardelijk verzoek tot het horen van getuigen

Subsidiair heeft de raadsman een voorwaardelijk verzoek tot het horen van getuigen ingediend. De verdediging zou de in Nederland gestationeerde liaison van de Verenigde Staten van Amerika en [persoon] willen horen om te onderzoeken wat de rol van de FBI is geweest en of verdachte is uitgelokt.

De officier van justitie heeft zich op het standpunt gesteld dat de voorwaardelijke getuigenverzoeken moeten worden afgewezen, omdat dit op 22 december 2016 al door de rechtbank is gedaan. Om die reden is geen sprake meer van het verdedigingsbelang. Bovendien heeft de raadsman bepleit dat verdachte geen (nep)semtex op het dark web heeft gekocht, zodat verdachte niet degene zou zijn die is uitgelokt.

De rechtbank wijst het verzoek tot het horen van de getuigen als onvoldoende onderbouwd af. De rechtbank heeft hierboven al vastgesteld dat het dossier geen aanwijzingen bevat dat sprake is van uitlokking. Daarbij is het de vraag welk belang de verdediging heeft bij het horen van de verzochte getuigen, aangezien het standpunt van de verdediging is dat verdachte niet de koper van de semtex is.

De dagvaarding is geldig, deze rechtbank is bevoegd tot kennisneming van de ten laste gelegde feiten en de officier van justitie is ontvankelijk. Er zijn geen redenen voor schorsing van de vervolging.

De officier van justitie heeft overeenkomstig haar op schrift gestelde aantekeningen gerekwireerd tot bewezenverklaring van het onder 1 primair ten laste gelegde op grond van de berichten van de FBI, de observatie op 27 september 2016 en de markeringsstof die op de handen van verdachte is aangetroffen. Bewezen kan worden dat verdachte door het verwerven of voorhanden hebben van (nep)semtex en ontstekers samen met een ander voorbereidingshandelingen heeft verricht voor moord, doodslag, diefstal met geweld of brandstichting. Bovendien had verdachte spullen in zijn slaapkamer, zoals vuurwerk en een taser, die doorgaans gebruikt worden voor het plegen van plofkraken. Hoewel uit deze omstandigheden geen concreet strafbaar feit kan worden afgeleid, maakt de aard van de voorwerpen dat bewezen kan worden dat de voorwerpen waren bestemd tot het begaan van één van die misdrijven.

Verdachte heeft het lieveheersbeestje, waarin de (nep)semtex zat verstopt, meteen opengemaakt. De verklaring van verdachte, dat hij het pakket moest ophalen van een opdrachtgever, voor wie hij verklaart erg bang te zijn, en dat hij het heeft opengemaakt uit nieuwsgierigheid, moet als kennelijk leugenachtig worden aangemerkt. Als hij zich daadwerkelijk bedreigd voelde door de opdrachtgever, had hij het pakket nooit meteen geopend en had hij zijn opdrachtgever meteen gebeld na het in ontvangst nemen van het pakket. Daarbij had verdachte samen met medeverdachte [medeverdachte] gereedschap in de auto aanwezig om het lieveheersbeestje open te maken en hadden zij de auto op een strategische plek, namelijk in een wasstraat, gezet om het lieveheersbeestje te openen.

Ten aanzien van feit 2 heeft de officier van justitie gerekwireerd dat het feit kan worden bewezen op grond van het proces-verbaal van de doorzoeking, het NFI-rapport en de bekennende verklaring van verdachte.

De officier van justitie heeft ten aanzien van feit 3 vrijspraak gevorderd, omdat het dossier onvoldoende bewijs bevat.

De raadsman heeft overeenkomstig zijn pleitaantekeningen verzocht om verdachte vrij te spreken van het onder 1 en 3 ten laste gelegde.

Ten aanzien van het onder 1 ten laste gelegde heeft de raadsman primair verzocht om vrijspraak, omdat alleen het ophalen van het pakket en het uit nieuwsgierigheid openen hiervan onvoldoende is voor het aannemen van een aanmerkelijke kans op voorbereidingshandelingen zoals onder 1 ten laste gelegd. Subsidiair moet verdachte worden vrijgesproken, omdat sprake is van voorbereiding van een vierjaars-feit en niet van een achtjaars-feit. Meer subsidiair moet verdachte worden vrijgesproken, omdat niet duidelijk is op welk concreet strafbare feit de voorbereiding ziet.

Ten aanzien van feit 2 heeft de raadsman zich gerefereerd aan het oordeel van de rechtbank.

Vrijspraak van het onder 1 en 3 ten laste gelegde

De rechtbank acht niet bewezen wat onder 1 en 3 is ten laste gelegd. Verdachte zal daarvan worden vrijgesproken.

Aan verdachte is – kort gezegd – ten laste gelegd dat hij tezamen en in vereniging met anderen (nep)semtex en ontstekers heeft verworven of voorhanden gehad en dat die goederen bestemd waren tot het begaan van moord, doodslag, diefstal met geweld of brandstichting dan wel dat hij hieraan medeplichtig is geweest. Voor zover verdachte al middelen heeft besteld en/of voorhanden heeft gehad die naar hun uiterlijke verschijningsvorm en gebruik bestemd kunnen zijn voor het begaan van de hiervoor genoemde misdrijven, moet, zoals de Hoge Raad in zijn uitspraak van 28 januari 2014 (ECLI:NL:HR:2014:179) heeft bepaald, niet alleen gekeken worden naar de aard van de voorwerpen, maar ook naar het misdadig doel dat verdachte met het gebruik van die voorwerpen voor ogen had. Er moet sprake zijn van een min of meer concreet strafbaar feit.

De rechtbank stelt voorop dat vastgesteld kan worden dat verdachte op de dag van zijn aanhouding wist dat hij iets crimineels aan het doen was toen hij het pakketje in ontvangst nam en meenam. De rechtbank is echter van oordeel dat niet met voldoende bepaaldheid is gebleken welk crimineel doel verdachte met dat pakketje voor ogen had. Voor het bewijs dat de ten laste gelegde voorwerpen “bestemd waren tot het begaan van dat misdrijf” moeten ook de contouren van het (feitelijk) te plegen misdrijf blijken, hetgeen in de onderhavige zaak ontbreekt. De rechtbank stelt vast dat de officier van justitie in haar requisitoir niet heeft kunnen benoemen om welk soort misdrijf het zou gaan. Ook in de informatie die het LIRC ontving worden meerdere soorten misdrijven genoemd. De spullen, die in de slaapkamer van verdachte zijn aangetroffen, wijzen evenmin in een zodanige richting dat een concreet crimineel doel kan worden vastgesteld. De verklaring van verdachte biedt in dit verband ook onvoldoende aanknopingspunten. Omdat onvoldoende duidelijk is wat de bedoeling van verdachte en eventuele mededaders was, kan de waardering van de betrouwbaarheid van de verklaring van verdachte over zijn rol in het midden blijven. Verdachte wordt vrijgesproken van het onder 1 primair en subsidiair ten laste gelegde.

Ook zal verdachte worden vrijgesproken van het onder 3 ten laste gelegde, omdat het dossier onvoldoende bewijs bevat dat verdachte zich schuldig heeft gemaakt aan witwassen. Er is blijkbaar wel nader onderzoek gedaan naar de herkomst van het in beslag genomen goud en geld, maar daarvan bevinden zich geen processen-verbaal in het dossier en het beslag is geretourneerd aan een familielid van verdachte. Daaruit leidt de rechtbank genoegzaam af dat het vermoeden van een criminele herkomst kennelijk is ontzenuwd.

Bewezenverklaring van het onder 2 ten laste gelegde

De rechtbank acht bewezen dat verdachte op 27 september 2016 een wapen, merk: Erma Werke, model: EP 552S, kaliber: .22 Long Rifle, en een patroon, type: .22 Long Rifle, voorhanden heeft gehad op grond van de bekennende verklaring die verdachte ter terechtzitting heeft afgelegd, het proces-verbaal van de doorzoeking en het NFI-rapport. De rechtbank begrijpt, anders dan de tenlastelegging lijkt te suggereren, dat het een wapen van categorie III betreft. Immers is uit het proces-verbaal wapenonderzoek gebleken dat het pistool met itemnummer 5260295 een vuurwapen in de zin van categorie III is, waarvan het voorhanden hebben strafbaar is gesteld in artikel 55 lid 3 onder a van de Wet wapens en munitie.