Uitspraken

De rechtbank gaat op grond van het dossier en hetgeen ter zitting is besproken uit van het volgende.1

Verdachte is vanaf 15 augustus 2008 algemeen directeur en sinds 21 april 2011 enig aandeelhouder van [bedrijf] . De bedrijfsactiviteiten bestaan uit de im- en export van en groothandel in diverse metaalproducten, waaronder betonblokmallen, machines en gereedschap.2

Op 23 april 2015 heeft de Belastingdienst een boekenonderzoek aangekondigd bij [bedrijf] . De controle heeft plaatsgevonden op 18 mei 2015.3 Uit het onderzoek is gebleken dat de omzet op basis van de administratie significant hoger is dan de omzet zoals opgenomen in de aangiften vennootschapsbelasting over 2012 en 2013. Over het jaar 2012 is € 201.523,- te weinig aangegeven en over het jaar 2013 is € 269.015,- te weinig aangegeven.4 Daarnaast bleek dat in 2012 en 2013 te hoge bedragen voorbelasting waren geclaimd. Deze onjuistheden hebben ertoe geleid dat in de jaren 2012 en 2013 in totaal € 196.742,- te weinig belasting is geheven.5

Verdachte heeft bij de FIOD verklaard dat de aangiften OB over de jaren 2012 en 2013 inderdaad onjuist zijn. Hij deed de aangiften uit zijn hoofd. Ter zitting heeft verdachte nog verklaard dat hij de aangiften omzetbelasting heeft gedaan die in het dossier zitten. Hij deed dit uit het hoofd. Hij dacht dat hij aardig in de richting zat. Voor zover hij dacht dat het een onjuiste aangifte was, dacht hij wel dat hij te weinig belasting betaalde en niet te veel.

Volgens de officier van justitie kan het ten laste gelegde bewezen worden verklaard, op grond van de onderzoeksbevindingen van de FIOD en de bekennende verklaring van verdachte. Verdachte moet wel vrijgesproken worden van het medeplegen, omdat nergens uit blijkt dat er een ander persoon bij betrokken is dan verdachte zelf.

De raadsman heeft zich gerefereerd aan het oordeel van de rechtbank als het gaat om een bewezenverklaring. Hij is met de officier van justitie eens dat verdachte moet worden vrijgesproken van het medeplegen.

De rechtbank acht bewezen dat er voor [bedrijf] onjuiste aangiften OB zijn gedaan over de jaren 2012 en 2013 en dat verdachte dit als leidinggevende heeft gedaan. De rechtbank komt tot deze conclusie op grond van de hiervoor genoemde bevindingen van de FIOD en de bekennende verklaring van verdachte. Er is niet gebleken van betrokkenheid van een ander persoon, zodat verdachte van dat deel van de tenlastelegging zal worden vrijgesproken.

De officier van justitie heeft gevorderd dat verdachte voor de door haar geachte feiten zal worden veroordeeld tot een gevangenisstraf van negen maanden, waarvan vier maanden voorwaardelijk, met een proeftijd van 2 jaren.

De verdediging heeft verzocht om geen onvoorwaardelijke gevangenisstraf aan verdachte op te leggen. Verdachte heeft weliswaar fouten gemaakt, maar die heeft hij vervolgens meteen gecorrigeerd. Hij heeft te kampen gehad met verslavingen en heeft die problemen inmiddels opgelost. Hij heeft altijd een meewerkende proceshouding gehad en probeert een betalingsregeling te treffen met de Belastingdienst

Verdachte heeft gedurende een periode van twee jaren in totaal 24 keer een onjuiste aangifte OB gedaan voor zijn onderneming. Hij heeft de aangiften OB uit zijn hoofd gedaan, wetende dat de aangiften die hij deed onjuist waren en dat hierdoor te weinig belasting zou worden geheven. Verdachte heeft hiermee onder meer zijn gok- en alcoholverslaving bekostigd. Verdachte moet als ondernemer weten dat de Belastingdienst de ingediende aangiften OB niet ieder jaar nauwgezet controleert. Er worden jaarlijks namelijk miljoenen aangiften ingediend en de Belastingdienst heeft simpelweg niet de capaciteit om die allemaal te controleren. Wetende dat de Belastingdienst steekproefsgewijs controleert, dient hij vanuit zijn professionele hoedanigheid niet alleen in te staan voor het op de juiste wijze doen van aangifte OB, maar moeten de Belastingdienst en de maatschappij erop kunnen vertrouwen dat hij geen misbruik maakt van zijn positie. Verdachte heeft er immers niets aan gedaan om te waarborgen dat zijn aangiften OB juist waren en hij zat er niet een klein beetje naast: hij heeft bijna een half miljoen euro aan omzet niet opgegeven bij de Belastingdienst. Door deze onjuiste aangiften is aanvankelijk een te laag bedrag aan belasting geheven en heeft de Belastingdienst, na een uitvoerige controle, een naheffing aan verdachte opgelegd van bijna twee ton. Verdachte heeft ruim drie jaar later nog steeds niets terugbetaald en gelet op de hoogte van alle schulden die verdachte heeft is het maar de vraag of er iets terugbetaald zal gaan worden. Hiermee heeft verdachte niet alleen de Belastingdienst benadeeld, maar de maatschappij als geheel. De rechtbank rekent dit verdachte zwaar aan.

De rechtbank betrekt bij de strafoplegging de zogenoemde oriëntatiepunten straftoemeting van het Landelijk Overleg Vakinhoud Strafrecht van de hoven en de rechtbanken. Genoemde oriëntatiepunten dienen ter bevordering van de rechtseenheid in de strafoplegging. Volgens deze oriëntatiepunten is bij fraude met een bedrag tussen € 125.000,00 en € 250.000,00 een gevangenisstraf van 9 tot 12 maanden het uitgangspunt. In beginsel acht de rechtbank deze bandbreedte passend voor de door verdachte gepleegde fraude. Er zijn echter omstandigheden die maken dat de rechtbank hier in het voordeel van verdachte van af zal wijken.

In de eerste plaats houdt de rechtbank er rekening mee dat verdachte ten tijde van het ten laste gelegde de kampen had met een gok- en alcoholverslaving. Deze verslavingen hebben naar de rechtbank begrijpt eraan bijgedragen dat het strafbaar handelen lange tijd heeft voortgeduurd. Verdachte heeft zich op eigen initiatief en eigen kracht gericht op het aanpakken van die problemen, in de hoop dat hij daarna opnieuw zijn leven kan opbouwen. Op de zitting is gebleken dat verdachte zijn verslavingen inmiddels heeft aangepakt en dat hij, als hij met deze zaak heeft afgerekend, van plan is op het goede pad te blijven. Deze ontwikkeling zal doorkruist worden als verdachte voor langere tijd wordt vastgezet. De rechtbank ziet in deze omstandigheid dan ook aanleiding om een deel van de straf op te leggen als werkstraf.

Als strafverlagende omstandigheid weegt de rechtbank mee dat de redelijke termijn zoals bedoeld in artikel 6 van het EVRM met ruim een jaar is overschreden. Deze termijn is aangevangen op 18 mei 2015, de datum waarop het voor verdachte duidelijk werd dat de Belastingdienst onderzoek had gedaan deed naar de aangiften waarvan verdachte wist dat ze niet juist waren. Op dat moment was het gehele onderzoek afgerond en sindsdien heeft er ook geen ander onderzoek plaatsgevonden. Uitgangspunt is dat binnen twee jaren na aanvang van de redelijke termijn op de beschuldiging dient te zijn beslist. Dat is in deze zaak dus niet het geval. Deze overschrijding maakt dat de rechtbank een lagere gevangenisstraf zal opleggen. De ernst van het feit is echter zodanig dat een deels onvoorwaardelijke gevangenisstraf onvermijdelijk is en blijft.

Alles overwegende acht de rechtbank het passend dat een gevangenisstraf en de maximale taakstraf aan verdachte wordt opgelegd.