Uitspraken

Dit vonnis is gewezen naar aanleiding van het onderzoek op de terechtzitting van 5 december 2018.

De rechtbank heeft kennisgenomen van de vordering van de officier van justitie mr. L.M.J. Backx en van wat verdachte en zijn raadsman mr. A.M.P.M. Adank naar voren hebben gebracht.

Aan verdachte is – kort gezegd – ten laste gelegd dat hij zich heeft schuldig gemaakt aan

De volledige tekst van de tenlastelegging is opgenomen in bijlage 1 bij dit vonnis. Die bijlage hoort bij dit vonnis en maakt hiervan deel uit.

De rechtbank vindt bewezen dat verdachte

Ten aanzien van feit 1

in de periode van 28 februari 2012 tot en met 25 juli 2013 in Nederland, opzettelijk bij de Belastingwet voorziene aangiften, als bedoeld in de Algemene wet inzake rijksbelastingen, te weten

een digitale aangifte voor de inkomstenbelasting/premie volksverzekeringen over het jaar 2011

en

een digitale aangifte voor de inkomstenbelasting/premie volksverzekeringen over het jaar 2012

onjuist heeft gedaan, immers heeft hij, verdachte, opzettelijk op de voornoemde bij de inspecteur der belastingen en de Belastingdienst elektronisch ingediende aangiften inkomstenbelasting over de jaren 2011 en 2012 – zakelijk weergegeven -

te lage belastbare inkomens en te lage verzamelinkomens opgegeven

terwijl die feiten ertoe strekten dat te weinig belasting werd geheven;

Ten aanzien van feit 2

in de periode van 1 januari 2016 tot en met 13 september 2017 in Nederland, opzettelijk een bij de Belastingwet voorziene aangifte, als bedoeld in de Algemene wet inzake rijksbelastingen, te weten

een (digitale) aangifte voor de inkomstenbelasting/premie volksverzekeringen over het jaar 2015

niet heeft gedaan, terwijl dat feit ertoe strekte dat te weinig belasting werd geheven;

Ten aanzien van feit 3

in de periode van 1 januari 2013 tot en met 31 december 2015 in Nederland, terwijl hij als administratieplichtige als bedoeld in artikel 52 van de Algemene wet inzake rijksbelastingen verplicht was tot het voeren van een administratie overeenkomstig de daaraan bij of krachtens de Belastingwet gestelde eisen, opzettelijk een zodanige administratie niet heeft gevoerd, terwijl dat feit ertoe strekt dat te weinig belasting wordt geheven;

Ten aanzien van feit 4

in de periode van 28 februari 2012 tot en met 13 september 2017, in Nederland en in Turkije,

een geldbedrag, groot in totaal EUR 399.617, heeft verworven en voorhanden heeft gehad en heeft overgedragen en omgezet en van voornoemd geldbedrag gebruik heeft gemaakt,

terwijl hij, verdachte, wist dat dat geldbedrag – onmiddellijk of middellijk – afkomstig was uit enig misdrijf.

Voor zover in de tenlastelegging taal- en/of schrijffouten staan, zijn deze verbeterd. Verdachte is hierdoor niet in de verdediging geschaad.

De rechtbank baseert haar overtuiging dat verdachte de bewezen feiten heeft begaan op de feiten en omstandigheden in de bewijsmiddelen. Omdat verdachte de bewezen feiten duidelijk en ondubbelzinnig heeft bekend, volstaat de rechtbank met een opgave van de bewijsmiddelen overeenkomstig het bepaalde in artikel 359, derde lid tweede volzin, van het Wetboek van Strafvordering.

Ten aanzien van feit 1

Ten aanzien van feit 2

Ten aanzien van feit 3

Ten aanzien van feit 4

De op te leggen straffen zijn gegrond op de artikelen 14a, 14b, 14c, 57 en 420bis van het Wetboek van Strafrecht en de artikelen 68 en 69 van de Algemene wet inzake rijksbelastingen.

Deze wettelijke voorschriften zijn toepasselijk zoals geldend ten tijde van het bewezen geachte.

De rechtbank komt op grond van het voorgaande tot de volgende beslissing.

Verklaart bewezen dat verdachte het ten laste gelegde heeft begaan zoals hiervoor in rubriek 3 is vermeld.

Verklaart niet bewezen wat aan verdachte meer of anders is ten laste gelegd dan hiervoor is bewezen verklaard en spreekt verdachte daarvan vrij.

Het bewezen verklaarde levert op:

Ten aanzien van feit 1

Ten aanzien van feit 2

Ten aanzien van feit 3

Ten aanzien van feit 4

Verklaart het bewezene strafbaar.

Verklaart verdachte, [naam verdachte], daarvoor strafbaar.

Beveelt dat een gedeelte, groot 6 (zes) maanden, van deze gevangenisstraf niet tenuitvoergelegd zal worden, tenzij later anders wordt gelast.

Stelt daarbij een proeftijd van twee jaren vast.

De tenuitvoerlegging kan worden gelast indien veroordeelde zich voor het einde van de proeftijd aan een strafbaar feit schuldig maakt.

Dit vonnis is gewezen door

mr. G.M. van Dijk, voorzitter,

mrs. B.M. Visser en E.J. Weller, rechters,

in tegenwoordigheid van mr. C. Wolswinkel, griffier,

en uitgesproken op de openbare terechtzitting van deze rechtbank van 19 december 2018.

De jongste rechter is buiten staat dit vonnis mede te ondertekenen.

[....]