Uitspraken

Op 5 mei 2018 heeft er een overval plaatsgevonden in de Dirk van den Broek gevestigd aan de IJdoornlaan in Amsterdam. De overvaller heeft de caissière, [benadeelde partij 1] , met een mes bedreigd en een greep in de kassa gedaan. Vervolgens zijn een klant, [benadeelde partij 2] , en een beveiliger, [benadeelde partij 3] , de caissière op heldhaftige wijze te hulp geschoten. Zij hebben de overvaller vastgepakt en zijn met hem in een worsteling geraakt. Tijdens deze worsteling zijn [benadeelde partij 3] en [benadeelde partij 2] door de overvaller meermalen in hun been gestoken. De overvaller is vervolgens de winkel uit gevlucht en wist te ontkomen.

De officier van justitie stelt zich op het standpunt dat bewezen kan worden dat verdachte zich schuldig heeft gemaakt aan de primair tenlastegelegde diefstal met geweld. Verdachte heeft € 40,00 uit de kassa gepakt en daarmee een voltooide diefstal gepleegd. Dat dit geld later op de grond is gevallen en niet is meegenomen, doet daar niet aan af.

De raadsvrouw heeft onder verwijzing naar haar schriftelijke pleitnotitie, kort gezegd, verzocht om verdachte integraal vrij te spreken. Het signalement van de overvaller is te beperkt, op de prints van de camerabeelden valt verdachte niet te herkennen, de historische telefoongegevens tonen geen exacte locatie aan van de gebruiker, niet staat vast dat verdachte ten tijde van het delict de gebruiker was van de telefoon en het T-shirt met celmateriaal van verdachte kan door een ander op de plaats delict zijn achtergelaten. Er is derhalve onvoldoende wettig bewijs om tot een bewezenverklaring te komen. Indien de rechtbank toch tot het oordeel komt dat verdachte de overval heeft gepleegd, dan kan enkel de subsidiair ten laste gelegde poging diefstal bewezen worden verklaard, aldus de raadvrouw.

De rechtbank acht op grond van de wettige bewijsmiddelen bewezen dat verdachte zich schuldig heeft gemaakt aan het plegen van de overval en overweegt hiertoe als volgt.

Op de camerabeelden is te zien dat de overvaller ter hoogte van de hoek van de Dirk van den Broek een doek van zijn hoofd af trekt en op het trottoir neergooit. Dit bleek een T-shirt te zijn en is door een medewerker van de Dirk van den Broek overgedragen aan de politie. Van dit T-shirt zijn vier bemonsteringen ( [nummer] ) genomen. Deze bemonsteringen zijn door het Nederlands Forensisch Instituut (hierna NFI) vergeleken met het DNA in de DNA-databank. Uit het onderzoek van het NFI bleek onder meer dat het aanwezige DNA dat afkomstig is van de binnenzijde van de oksel en de binnenzijde van de kraag van het T-shirt afkomstig kan zijn van verdachte. De kans dat het DNA-profiel van een willekeurig gekozen persoon matcht met dit DNA-profiel is kleiner dan één op één miljard. Ook bleek uit het onderzoek van het NFI dat ten aanzien van de bemonstering van de binnenzijde van de oksel van het T-shirt een aanwijzing is verkregen voor de aanwezigheid van speeksel. De rechtbank gaat er op grond van voornoemde bevindingen en gelet op de locaties van het aangetroffen DNA vanuit dat verdachte het T-shirt heeft gedragen. Gelet op de omstandigheid dat aan de binnenzijde van het T-shirt alleen van verdachte DNA is aangetroffen, acht de rechtbank het niet aannemelijk dat iemand anders dan verdachte het shirt tijdens de overval heeft gedragen. Bovendien zijn door het NFI aanwijzingen verkregen voor de aanwezigheid van speeksel in het T-shirt. Dit past bij de omstandigheid dat de overvaller het shirt voor zijn gezicht droeg.

De verdediging heeft aangevoerd dat het shirt een verplaatsbaar object is en dat verdachte geregeld logees in huis had aan wie hij mogelijk het T-shirt heeft uitgeleend. In dat scenario is het echter niet goed verklaarbaar dat aan de binnenkant van het shirt, onder meer in een speekselspoor, alleen het DNA-profiel van verdachte is aangetroffen. De rechtbank verwerpt dan ook het bewijsverweer.

Ook overweegt de rechtbank dat het telefoonnummer dat bij verdachte in gebruik was op het moment van de overval aanstraalde op een paal vlakbij de Dirk van de Broek aan de IJdoornlaan. Dat dit nummer bij verdachte in gebruik was is, door verdachte op de zitting ook bevestigd. De rechtbank is met de raadsvrouw van oordeel dat deze plaatsbepaling niet heel precies is. Op grond van deze historische telecom gegevens kan echter in ieder geval wel worden vastgesteld dat verdachte zich rond het moment van de overval in het oostelijke gedeelte van Amsterdam Noord bevond, ver uit de buurt van zijn woning aan de [adres] .

Op de prints van de camerabeelden op blz. 43 en 44 van het dossier is het gezicht van de overvaller te zien. Naar het oordeel van de rechtbank kan aan de hand van die prints niet met zekerheid worden vastgesteld dat verdachte de persoon is die daarop te zien is. Wel heeft de rechtbank waargenomen dat er geen opvallende verschillen zijn tussen verdachte en de overvaller op de beelden en dat het uiterlijk van verdachte goed past bij het uiterlijk van de overvaller op voornoemde prints.

De raadsvrouw heeft aangevoerd dat huidskleur van de persoon op de foto’s enkele tinten donkerder is dan de huidskleur van verdachte. De rechtbank gaat daaraan voorbij omdat de ervaring leert dat een huidskleur per foto verschillend kan zijn door bijvoorbeeld variatie in de belichting. De rechtbank overweegt ook dat in detentie is gemeten dat verdachte een opmerkelijke lengte heeft van 1.66 meter. Op prints van de camerabeelden van de overval (met name op p. 39 van het dossier) is bij de worsteling tussen aangever [benadeelde partij 2] en de overvaller te zien dat de overvaller aanzienlijk kleiner is dan [benadeelde partij 2] . [benadeelde partij 2] is 1.78 meter lang. In de lichaamslengte van verdachte ziet de rechtbank dan ook een aanwijzing dat verdachte de overvaller op de camerabeelden kan zijn.

Verdachte heeft voor de bovengenoemde omstandigheden zelf geen aannemelijke en duidelijke verklaring gegeven. Het is niet aannemelijk geworden dat iemand anders dan verdachte het T-shirt dat is gebruikt bij de overval heeft gedragen, blijkens zijn historische telecomgegevens bevond verdachte zich rond het moment van de overval in het stadsdeel waar de overval plaatsvond en het uiterlijk en de lengte van verdachte passen goed bij de persoon op de camerabeelden. De rechtbank is van oordeel dat als de bewijsmiddelen in onderling verband en samenhang worden bezien, het niet anders kan zijn dan dat verdachte de overvaller is geweest.

Verder is de rechtbank, met de officier van justitie, van oordeel dat sprake is van een voltooide diefstal. Verdachte heeft onder bedreiging met een mes twee briefjes van € 20,- uit de kassa weggenomen. Op dat moment had hij de beschikkingsmacht over het geld. Er was dan ook sprake van een voltooide diefstal. Dat de twee briefjes vervolgens ergens in de winkel tijdens de vlucht van verdachte op de grond zijn gevallen, doet daar niet aan af.

De benadeelde partij [benadeelde partij 1] vordert € 770,00 aan immateriële schadevergoeding, te vermeerderen met de wettelijke rente daarover vanaf het moment van het ontstaan van de schade, te weten 5 mei 2018, tot aan de dag van de algehele voldoening

De officier van justitie heeft zich op het standpunt gesteld dat de vordering kan worden toegewezen met oplegging van de schadevergoedingsmaatregel.

De raadsvrouw heeft primair verzocht de benadeelde partij niet-ontvankelijk te verklaren in haar vordering daar zij vrijspraak heeft bepleit. Subsidiair heeft de raadsvrouw verzocht om de benadeelde partij niet-ontvankelijk te verklaren in de vordering omdat de psychische schade niet aannemelijk is gemaakt of is aangetoond door een verklaring van een psychologische deskundige.

Vast staat dat aan de benadeelde partij door het bewezenverklaarde rechtstreeks immateriële schade is toegebracht. Op grond van artikel 6:106 lid 1 van het Burgerlijk Wetboek heeft de benadeelde partij recht op een naar billijkheid vast te stellen vergoeding van de immateriële schade aangezien de benadeelde partij ten gevolge van het strafbare feit geestelijk letsel heeft opgelopen. Een rapport met betrekking tot de geestelijke gesteldheid is in dit geval niet noodzakelijk, gezien de aard en ernst van het misdrijf. Er is door verdachte geweld gebruikt en er is onverhoeds met een mes gedreigd. Het is evident dat de benadeelde partij, zeker als deze zich bevindt in de omgeving waar zij zich veilig moet kunnen voelen (namelijk op de werkvloer) en ook nog eens getuige is van (bedreiging met) fors geweld, hier geestelijk letsel aan overhoudt.

Het gevorderde bedrag van € 770,00 komt de rechtbank alleszins redelijk voor en zal dan ook worden toegewezen, te vermeerderen met de wettelijke rente vanaf het moment van het ontstaan van de schade, te weten 5 mei 2018, tot aan de dag der algehele voldoening.

De rechtbank zal de hierna te noemen schadevergoedingsmaatregel opleggen, aangezien verdachte jegens het slachtoffer [benadeelde partij 1] , naar burgerlijk recht aansprakelijk is voor de schade die door het bewezen geachte feit is toegebracht. De rechtbank waardeert deze op een bedrag van € 770,00 (zevenhonderdzeventig euro), te vermeerderen met de wettelijke rente vanaf het moment van het ontstaan van de schade, te weten 5 mei 2018, tot aan de dag der algehele voldoening..

De benadeelde partij [benadeelde partij 2] vordert € 1.087,42 aan materiële schadevergoeding en € 1.000,00 aan immateriële schadevergoeding, te vermeerderen met de wettelijke rente vanaf het moment van het ontstaan van de schade, te weten 5 mei 2018, tot aan de dag der algehele voldoening.

De officier van justitie heeft zich op het standpunt gesteld dat de vordering kan worden toegewezen met oplegging van de schadevergoedingsmaatregel.

De raadsvrouw heeft primair verzocht de benadeelde partij niet-ontvankelijk te verklaren in zijn vordering daar zij vrijspraak heeft bepleit. Subsidiair heeft de raadsvrouw verzocht om de vordering ten aanzien van de immateriële schade te matigen nu voor wat betreft de ernst van de wonden en de psychische schade niets ter onderbouwing is aangevoerd. Ten aanzien van de materiële schade refereert de raadsvrouw zich aan het oordeel van de rechtbank.

Vast staat dat aan de benadeelde partij door het onder bewezenverklaarde rechtstreeks materiële schade is toegebracht. De vordering is ten aanzien van dit deel niet betwist. De gevorderde schadevergoeding komt de rechtbank niet onrechtmatig of ongegrond voor en zal daarom worden toegewezen, te vermeerderen met de wettelijke rente vanaf het moment van het ontstaan van de schade, te weten 5 mei 2018, tot aan de dag der algehele voldoening.

Vast staat dat aan de benadeelde partij door het bewezenverklaarde rechtstreeks immateriële schade is toegebracht. Op grond van artikel 6:106 lid 1 van het Burgerlijk Wetboek heeft de benadeelde partij recht op een naar billijkheid vast te stellen vergoeding van de immateriële schade aangezien de benadeelde partij ten gevolge van het strafbare feit lichamelijk letsel heeft opgelopen. De hoogte van de vordering is ter terechtzitting betwist. Op grond van de door de benadeelde partij gestelde omstandigheden en rekening houdend met de vergoedingen die in soortgelijke zaken worden toegekend, komt het gevorderde bedrag van € 1.000,00 de rechtbank alleszins redelijk over en dit bedrag zal dan ook worden toegewezen, te vermeerderen met de wettelijke rente vanaf het moment van het ontstaan van de schade, te weten 5 mei 2018, tot aan de dag der algehele voldoening.

De rechtbank zal de hierna te noemen schadevergoedingsmaatregel opleggen, aangezien verdachte jegens het slachtoffer , naar burgerlijk recht aansprakelijk is voor de schade die door het bewezen geachte feit is toegebracht. De rechtbank waardeert deze op een bedrag van € 2.087,42 (tweeduizendzeventachtig euro en tweeënveertig cent), te vermeerderen met de wettelijke rente vanaf het moment van het ontstaan van de schade, te weten 5 mei 2018, tot aan de dag der algehele voldoening.

De benadeelde partij [benadeelde partij 3] vordert € 580,44 aan materiële schadevergoeding en € 7.500,00 aan immateriële schadevergoeding, te vermeerderen met de wettelijke rente vanaf het moment van het ontstaan van de schade, te weten 5 mei 2018, tot aan de dag der algehele voldoening.

De officier van justitie heeft zich op het standpunt gesteld dat de vordering kan worden toegewezen met oplegging van de schadevergoedingsmaatregel.

De raadsvrouw heeft primair verzocht de benadeelde partij niet-ontvankelijk te verklaren in zijn vordering daar zij vrijspraak heeft bepleit. Subsidiair heeft de raadsvrouw verzocht om de benadeelde partij ten aanzien van de immateriële schade niet-ontvankelijk te verklaren in de vordering nu onvoldoende aannemelijk is gemaakt dat de benadeelde partij letsel heeft overgehouden aan de overval en de psychische schade niet door een deskundige is vastgesteld. Ten aanzien van de reis- en parkeerkosten, de telefoon-, porto-, kopieer-, en printkosten en de ziektekosten heeft de raadsvrouw verzocht om de benadeelde partij niet-ontvankelijk te verklaren in de vordering omdat deze kosten onvoldoende zijn onderbouwd. Ten aanzien van de kosten voor het ziekenhuisverblijf refereert de raadsvrouw zich aan het oordeel van de rechtbank.

Vast staat dat aan de benadeelde partij door het bewezenverklaarde rechtstreeks materiële schade is toegebracht.

De rechtbank acht de posten daggeld voor het ziekenhuis van € 60,00, de reis- en parkeerkosten van € 100,44, de telefoon-, porto-, kopieer-, en printkosten van € 25,00 en de ziektekosten van € 395,00 aannemelijk en in redelijkheid gemaakte kosten en zal deze toewijzen.

De rechtbank concludeert dat de vordering tot materiële schadevergoeding tot een bedrag van in totaal € 580,44 zal worden toegewezen, te vermeerderen met de wettelijke rente vanaf het ontstaan van de schade, te weten 5 mei 2018, tot aan de dag der algehele voldoening.

Vast staat ook dat aan de benadeelde partij door het bewezenverklaarde rechtstreeks immateriële schade is toegebracht. Op grond van artikel 6:106 lid 1 van het Burgerlijk Wetboek heeft de benadeelde partij recht op een naar billijkheid vast te stellen vergoeding van de immateriële schade aangezien hij ten gevolge van het strafbare feit lichamelijk letsel heeft opgelopen. De rechtbank kan echter niet vaststellen in hoeverre de klachten van de benadeelde blijvend zijn. Rekening houdend met de vergoedingen die in soortgelijke zaken worden toegekend en gelet op het letsel en de omstandigheden waaronder het is toegebracht, stelt de rechtbank de immateriële schadevergoeding op € 3.000,00, te vermeerderen met de wettelijke rente vanaf het moment van het ontstaan van de schade, te weten 5 mei 2018, tot aan de dag der algehele voldoening.

De rechtbank zal de hierna te noemen schadevergoedingsmaatregel opleggen, aangezien verdachte jegens het slachtoffer, naar burgerlijk recht aansprakelijk is voor de schade die door het bewezen geachte feit is toegebracht. De rechtbank waardeert deze op een bedrag van € 3.580,44 (drieduizend vijfhonderdtachtig euro en vierenveertig cent), te vermeerderen met de wettelijke rente vanaf het moment van het ontstaan van de schade, te weten 5 mei 2018, tot aan de dag der algehele voldoening.