Uitspraken

De raadsman heeft betoogd dat het Openbaar Ministerie niet-ontvankelijk verklaard moet worden, omdat sprake is van een vormverzuim in het vooronderzoek zoals bedoeld in artikel 359a van het Wetboek van Strafvordering (hierna: Sv). Daartoe is aangevoerd dat verdachte zich op 15 augustus 2017 op grond van artikel 552a Sv beklaagd heeft over het uitblijven van teruggave van onder meer twee smartphones. Op 29 november 2017 heeft de rechtbank het beklag gegrond verklaard en de teruggave van die voorwerpen gelast. Door het Openbaar Ministerie is tegen die beslissing geen cassatie ingesteld. Op 8 januari 2018 heeft verdachte zich gewend tot de politie en verzocht om de feitelijke teruggave van de smartphones, hetgeen werd geweigerd omdat onderzoek naar de smartphones nog niet was afgerond. Op 9 januari 2018 heeft de officier van justitie eveneens teruggave geweigerd. Op 10 januari 2018 gaf de landsadvocaat aan dat inmiddels één smartphone was onderzocht en kon worden teruggegeven; de andere smartphone werd nog niet teruggegeven omdat deze nog niet was onderzocht. De landsadvocaat gaf aan dat op deze smartphone op 10 januari 2018 een nieuw strafrechtelijk beslag was gelegd.

De raadsman bepleit dat het openbaar ministerie aldus bewust willens en wetens een rechterlijke uitspraak houdende een last tot teruggave van de smartphones heeft genegeerd en daarmee een fundamentele inbreuk op de beginselen van een behoorlijke procesorde heeft gemaakt. Dit is een fundamentele inbreuk op de beginselen van een behoorlijke procesorde waarbij het wettelijk systeem in de kern is geraakt. Hij bepleit daarom volgens het Karmancriterium de niet-ontvankelijkheid van de officier van justitie.

Ook is volgens de raadsman het onderzoek naar beide smartphones onrechtmatig geschied. Uit het proces-verbaal van 16 januari 2018, waarin dat onderzoek is geverbaliseerd, blijkt niet wanneer het onderzoek heeft plaatsgevonden en uit de mededeling van de politie blijkt dat dit in ieder geval niet voor 8 januari 2018 is gebeurd. Dit levert een onherstelbaar vormverzuim op. Daarnaast is verdachte geschaad in het ongestoorde genot van zijn eigendom en is het recht op bescherming van zijn persoonlijke levenssfeer geschonden. Tevens heeft het Openbaar Ministerie zich bij deze gang van zaken schuldig gemaakt aan verduistering van de smartphones.

Voor zover de rechtbank van oordeel is dat voornoemde gang van zaken rondom de smartphones niet leidt tot niet-ontvankelijkheid van het Openbaar Ministerie stelt de raadsman zich op het standpunt dat het proces-verbaal van onderzoek van 16 januari 2018 moet worden uitgesloten van het bewijs.

De officier van justitie stelt zich op het standpunt dat van een vormverzuim geen sprake is.

Dat de smartphones niet direct zijn teruggegeven wordt door de officier van justitie niet betwist, maar van een bewuste handeling van het Openbaar Ministerie is geen sprake geweest. De officier van justitie heeft aangevoerd dat hij pas op 8 januari 2018 bekend is geraakt met de beslissing van 29 november 2017 tot teruggave van de smartphones. Bovendien stelt hij dat die beslissing (tot teruggave van de smartphones) door de rechtbank is genomen op basis van een verkeerd beeld. Door de verdediging was gesteld dat de politie beschikte over de toegangscodes van beide smartphones, hetgeen onjuist is. De smartphones van verdachte zijn vóór 29 november 2017 onderzocht, op het moment dat deze rechtmatig in beslag waren genomen en voordat de teruggave van die smartphones was gelast. Op 10 januari 2018 is de inmiddels onderzochte smartphone teruggegeven aan verdachte en op de andere is een nieuw strafrechtelijk beslag gelegd in het kader van een ander strafrechtelijk onderzoek dat zich niet tegen verdachte richt.

Oordeel van de rechtbank

De rechtbank overweegt dat bij beschikking van 29 november 2017 tot teruggave van de smartphones aan verdachte is beslist. Verdachte heeft zich vervolgens op 8 januari 2018 tot de politie gewend om de smartphones op te halen, maar afgifte werd hem toen geweigerd. Afgifte werd hem vervolgens aanvankelijk ook nog door de officier van justitie geweigerd, omdat de telefoons nog niet waren onderzocht. Uiteindelijk heeft verdachte de Samsung A5 op 11 januari 2018 teruggekregen en is er op de nog niet onderzochte Samsung A3 een nieuw strafrechtelijk beslag gelegd. Van de uitkomsten van het onderzoek van de Samsung A5 bevindt zich een proces-verbaal van 16 januari 2018 in het dossier (p.A72- A135). Uit dit het proces-verbaal blijkt niet wanneer deze smartphone is onderzocht.

De rechtbank overweegt dat op grond van vaste jurisprudentie van de Hoge Raad niet-ontvankelijkheid van het Openbaar Ministerie zoals bedoeld in artikel 359a Sv slechts in zeer uitzonderlijke gevallen de aangewezen sanctie is. De rechtbank verwijst hiertoe naar het [naam 2] -criterium, dat inhoudt dat sprake moet zijn van ‘doelbewuste schending of grove veronachtzaming van verdachtes recht op een eerlijk proces’ door het openbaar ministerie (zie HR 18 december 1995, NJ 1996, 249).

De rechtbank is van oordeel dat de officier van justitie ten onrechte niet aanstonds uitvoering heeft gegeven aan de beschikking tot teruggave van de telefoons aan verdachte doch beoordeelt dit niet als een dermate grote schending van verdachtes recht op een eerlijk proces dat dit tot niet ontvankelijkheid van het Openbaar Ministerie dient te leiden.

Voorts is de rechtbank het met de raadsman van verdachte eens dat, nu uit het dossier niet blijkt wanneer het onderzoek aan de Samsung A5 heeft plaatsgevonden en de aanvankelijke weigering tot teruggave door de officier van justitie werd gemotiveerd met als reden dat de telefoon nog moest worden onderzocht, het onderzoek naar de inhoud van de smartphone na de beschikking van 29 november 2017 zal zijn uitgevoerd. Dit levert een onherstelbaar vormverzuim in het voorbereidend onderzoek op. De rechtbank is van oordeel dat de uitkomst van dit onderzoek, zoals neergelegd in voornoemd proces-verbaal van bevindingen van 16 januari 2018 moet worden uitgesloten van het bewijs.

Zoals onder 3.1.3 is overwogen zal de rechtbank het proces-verbaal van bevindingen van 16 januari 2018 niet meenemen voor het bewijs.

De rechtbank acht, net als de officier van justitie en de raadsman, op grond van de wettige bewijsmiddelen die in de bijlage bij dit vonnis zijn opgenomen (waaronder de bekennende verklaring van verdachte) bewezen dat verdachte als ambtenaar een gift heeft aangenomen terwijl hij wist dat deze hem werd aangeboden om hem te bewegen om in zijn bediening een telefoon binnen de P.I. te brengen (feit 1).

Hasjiesj

De raadsman heeft aangevoerd dat niet kan worden vastgesteld dat de middelen die in de onderbroek en auto van verdachte zijn aangetroffen hasjiesj betreffen en dat dit dezelfde items zijn die door de politie zijn onderzocht. De rechtbank overweegt hierover het volgende.

Verdachte heeft bekend dat het de bedoeling was dat hij hasj binnen de P.I. zou brengen en dat het voorwerp dat in zijn onderbroek is aangetroffen hasj is. Uit het proces-verbaal van onderzoek Kia Niro van 29 juli 2017 is gebleken dat verbalisant [naam verbalisant] in een rugzak in de auto van verdachte een voorwerp aantrof en dat hij de geur van dit voorwerp ambtshalve herkende als hasj.

Uit de kennisgevingen van in beslagname blijkt dat onder verdachte onder meer twee voorwerpen in beslag zijn genomen met itemnummers 5425981 (pvb-nummer [nummer] en 5426038 (pvb-nummer [nummer] ). Uit het rapport van de politie is gebleken dat die voorwerpen aan de politie zijn aangeleverd in waardezakken zonder itemnummers. Een van de items is voorzien van het opschrift “ [verdachte] [geboortedatum] ” met de omschrijving “aangetroffen goed in voorkant boxershort”. Met de waardezakken zijn de kennisgevingen van inbeslagname met de itemnummers 5425981 en 5426038 meegeleverd.

In het rapport is omschreven dat itemnummer 5425981 is gekoppeld aan het materiaal in de waardezak met het opschrift “ [verdachte] [geboortedatum] ”; het andere itemnummer is gekoppeld aan het voorwerp zonder opschrift. Beide voorwerpen zijn onderzocht en blijken volgens het rapport hasjiesj te bevatten.

De rechtbank is van oordeel dat in het licht van het voorgaande in voldoende mate kan worden vastgesteld dat de onderzochte items dezelfde voorwerpen zijn die onder verdachte in beslag zijn genomen en dat deze voorwerpen hasjiesj bevatten. Het verweer van de raadsman wordt daarom verworpen. De rechtbank vindt op basis hiervan ook bewezen dat verdachte als ambtenaar een gift heeft aangenomen terwijl hij wist dat deze hem werd aangeboden om hem te bewegen om in zijn bediening hasjiesj binnen de P.I. te brengen (feit 1). Die hasjiesj heeft hij tevens vervoerd (feit 2).

Andere gedetineerde perso(o)n(en)

De raadsman heeft vrijspraak bepleit van het bestanddeel ‘een andere gedetineerde perso(o)n(en)’. De rechtbank overweegt dat verdachte heeft verklaard dat hij in opdracht van een gedetineerde de hasjiesj heeft aangenomen om binnen de P.I. te brengen. Zij komt dan ook tot bewezenverklaring van dit bestanddeel en verwerpt het dienaangaande verweer van de raadsman.