Uitspraken

Feiten en omstandigheden

De rechtbank leidt uit het dossier en uit het verhandelde ter terechtzitting met betrekking tot de tenlastegelegde feiten het volgende af.

Ten aanzien van feit 1

[naam 1] heeft op 15 mei 2018 aangifte gedaan van diefstal uit zijn woning, gepleegd tussen 11 en 12 mei 2018. Hij verklaart dat hij met een Engelssprekende vrouw uit Barcelona had afgesproken om rond 21:00 uur in zijn brillenwinkel naar een bril te kijken. Nadat zij samen wijn hebben gedronken, wordt [naam 1] omstreeks 02.00 uur wakker in zijn bed, verward en onder het bloed, afkomstig uit een hoofdwond. Hij constateert dat er drie horloges zijn weggenomen.

In het ziekenhuis is zijn urine onderzocht, met daaruit volgend een positief resultaat op benzodiazepinen, dat onder meer in diazepam voorkomt. Op een wijnfles is een vingerafdruk aangetroffen die overeenkomt met de dactyloscopische gegevens van verdachte. Ook wordt er op een sigarettenpeuk een DNA-spoor aangetroffen dat matcht met het in de DNA-databank in Finland van verdachte opgenomen DNA-profiel. Op camerabeelden van de brillenwinkel is te zien dat verdachte door de brillenwinkel loopt en met haar handen naar verschillende kasten en lades reikt.

Ten aanzien van feit 2

[naam 3] heeft op 11 mei 2018 aangifte gedaan van diefstal uit zijn woning, gepleegd tussen 9 en 10 mei 2018. Hij verklaart dat hij rond een uur of 18:00 uur op straat een dame heeft aangesproken, die hij vervolgens heeft meegenomen naar zijn woning. Zij hebben samen wijn en whisky gedronken. [naam 3] verklaart dat hij aangeschoten raakte, dat de vrouw hem probeerde op te hitsen en dat zijn broek uitging. Van wat er daarna is gebeurd, kan hij zich niets meer herinneren. De volgende dag is hij door buurtbewoners op de gang aangetroffen. Hij voelt een enorme verslapping in zijn spieren. Hij denkt dat verdachte iets in zijn drankje heeft gedaan. Hij heeft gezien dat zij whisky uit haar eigen glas overgoot in zijn glas. Door [naam 3] is geconstateerd dat er contant geld is weggenomen, alsmede twee pinpassen, een zorgverzekeringspas, een OV-kaart en een rijbewijs en dat er bij een avondwinkel met zijn pinpas contactloos is gepind.

Op een sigarettenpeuk wordt er wederom een DNA-spoor aangetroffen dat met het DNA-profiel van verdachte matcht. Op camerabeelden van de toegangshal van het appartementencomplex waar aangever woonachtig is, is te zien dat verdachte samen met [naam 3] in de woning binnenkomt. Ook is er op camerabeelden van de avondwinkel waar met de pinpas van aangever is gepind te zien dat een vrouw die gelijkenis vertoont met verdachte op de relevante tijdstippen die winkel in- en uitloopt.

Ten aanzien van feit 3

Op 13 september 2018 heeft [naam aangever 2] aangifte gedaan van diefstal uit zijn woning, gepleegd op 10 september 2018. Hij verklaart dat hij omstreeks 12:30 uur door een vrouw in de Engelse taal werd aangesproken met de vraag of zij mee mocht rijden in zijn Biro naar het centrum. Toen ze langs de woning van [naam aangever 2] reden, zei de vrouw dat ze het een mooi pand vond en vroeg ze of ze zijn woning even mocht zien. Eenmaal binnen vroeg de vrouw wat te drinken. Er is wijn en gin gedronken. [naam aangever 2] verklaart dat hij om 23.00 uur plotseling ontwaakte in zijn bed, met zijn pyjamabroek aan. Hij wist niet hoe hij naar bed was gegaan en hoe laat. Hij was een deel van zijn geheugen kwijt en voelde dat het niet goed zat. Zijn iPhone, zijn portemonnee, contant geld, een rijbewijs en een horloge bleken te zijn weggenomen. De iPhone is op 28 september 2018 aangetroffen door aangever [naam aangever 1] (feit 6) op de bank in zijn woning, waar verdachte deze heeft achtergelaten na haar bezoek aan [naam aangever 1] .

Op camerabeelden van het appartementencomplex waar [naam aangever 2] woont, is te zien dat een vrouw samen met hem binnenkomt en dat zij later alleen richting de uitgang van de toegangshal loopt. Deze vrouw is door verbalisanten herkend als verdachte.

Ten aanzien van feit 4

[naam aangever 3] heeft op 12 augustus 2018 aangifte gedaan van diefstal uit zijn woning, gepleegd op 11 augustus 2018. Hij verklaart dat hij met de rolstoeltaxi naar het Gelderlandplein is gegaan om een kop koffie te drinken, waar hij rond 14:00 uur met een jonge dame aan de praat raakte in gebroken Engels. Hij heeft gevraagd of zij met hem meewilde naar huis. Dit gebeurde en zij hebben seks gehad. De vrouw zei dat zij last had van zijn horloge dat in haar rug zou prikken, waarop hij zijn armband en horloge op haar verzoek af heeft gedaan. Op een gegeven moment zei ze dat ze zich niet lekker voelde en even naar de badkamer ging. Nadat het enige tijd stil bleef had hij in de gaten dat de vrouw de woning had verlaten. Hij bemerkte dat zij de Rolex, de gouden armband en € 1.100,- had meegenomen.

Op een wijnfles zijn dactyloscopische sporen van verdachte aangetroffen. Daarnaast is zij door een verbalisant herkend op camerabeelden van het wooncomplex van [naam aangever 3] en van het Gelderlandplein, waarop te zien is dat zij de rolstoel van aangever voortduwt.

Ten aanzien van feit 5

Op 21 februari 2018 heeft [naam 4] aangifte gedaan van diefstal uit zijn woning, gepleegd tussen 14 en 15 februari 2018. Hij verklaart dat hij in een café aan de praat raakte met een dame, die hem vroeg of ze een lift kon krijgen. Omdat aangever eerst zijn boodschappen thuis wilde brengen, zijn ze samen naar zijn woning gegaan; daar hebben zij cola gedronken. Aangever is rond 19.30 uur even naar boven gegaan. Toen hij weer beneden kwam heeft hij zijn cola opgedronken, waarna hij waarschijnlijk direct in slaap is gevallen. Hij ontwaakte de volgende ochtend pas om 08.00 uur. Hij voelde zich gaar en wazig en constateerde dat er twee mobiele telefoons, twee laptops, eau de toilette, contant geld, gouden ringen, een JBL box, een horloge, kleding en een gouden hanger waren weggenomen. Hij vermoedt dat de dame een drogerend middel in zijn colaglas heeft gedaan toen hij boven was.

Op een sigarettenpeuk zijn dactyloscopische sporen van verdachte aangetroffen.

Ten aanzien van feit 6

[naam aangever 1] heeft op 1 oktober 2018 aangifte gedaan van diefstal uit zijn woning. Hij verklaart dat hij op 27 september 2018 rond 16:00 uur met een vrouw aan de praat raakte. Zij vroeg of ze een foto mocht maken van zijn oldtimer Ferrari die in zijn garage staat. Eenmaal bij de garage aangekomen heeft [naam aangever 1] met de iPhone van de vrouw deze foto’s gemaakt. Omdat de vrouw ook naar de wc moest, ging ze met hem mee naar huis; daar hebben zij samen wijn gedronken. [naam aangever 1] verklaart dat hij zich opeens niet goed voelde. Hij verklaart dat hij alles wel kon zien, maar dat hij zich niet meer kon bewegen. Hij heeft het vermoeden dat de vrouw iets in zijn drankje heeft gedaan. Hij zag dat de vrouw kastjes aan het doorzoeken was Aangever was verdoofd en kon niets doen. Toen hij ontwaakte was het 01.30 uur. Hij constateerde dat er € 180,-, aftershave en twee horloges waren weggenomen.

Op camerabeelden wordt gezien dat de vrouw het wooncomplex verlaat. De vrouw op de beelden wordt door verbalisant herkend als verdachte. Op de door [naam aangever 1] op zijn bank aangetroffen iPhone, die de vrouw heeft achtergelaten in de woning, staan foto’s van de vrouw bij de auto van [naam aangever 1] . De vrouw op de foto’s wordt door verbalisanten herkend als verdachte. Uit het dossier volgt dat onder [naam kennis] een Rolex in beslag is genomen, waarvan de zoon van [naam aangever 1] heeft verklaard dat hij het horloge herkent als het horloge van zijn vader. Verdachte heeft ter zitting verklaard dat zij het horloge van [naam aangever 1] aan [naam kennis] cadeau heeft gegeven omdat hij haar in moeilijke tijden geld had geleend.

Ten aanzien van feit 7

Op 3 oktober 2018 heeft [naam 2] aangifte gedaan van diefstal uit zijn woning, op diezelfde dag gepleegd. Hij verklaart dat hij omstreeks 14:30 uur met een vrouw aan de praat raakte. De vrouw vroeg of ze een glas water bij hem mocht drinken. Eenmaal in de woning werd er uiteindelijk whisky en likeur gedronken. Het volgende moment dat aangever zich herinnert, is dat hij om 20.30 uur wakker werd. De vrouw was weg. Hij ontdekte dat twee horloges, zijn ringen en een contant geldbedrag van € 6.000,- tot € 8.000- waren gestolen.

In een aanvulling op zijn aangifte verklaart [naam 2] dat hij zich na het eerste glas whisky lichtelijk bedwelmd voelde en dat hij de glazen niet continu in het zicht heeft gehad. Hij geeft aan dat hij zich versuft voelde en dat hij zich kan herinneren dat de vrouw een glas aan zijn mond zette. Hij verklaart dat hij verder een set gouden manchetknopen mist en een fles eau de toilette.

Op camerabeelden van de woontoren waar aangever woonachtig is, is te zien dat [naam 2] samen met verdachte om 13.22 uur de woontoren betreedt en dat verdachte om 17.11 uur zelf het gebouw uitloopt. Op één van de glazen is een dactyloscopisch spoor van verdachte aangetroffen.

De whiskyglazen zijn onderzocht door het NFI. In de bemonsteringen van beide glazen zijn sporen van diazepam aangetroffen.

Betrouwbaarheid van de verklaringen

De rechtbank acht de verklaringen van aangevers betrouwbaar, nu zij allen gedetailleerd en helder verklaren. De rechtbank volgt de verdediging niet in het betoog dat hun verklaringen ingekleurd zouden kunnen zijn door schaamte en daarom niet betrouwbaar moeten worden geacht. Als er al sprake zou zijn van enige schaamte bij aangevers, zou dit hen juist eerder belemmeren in het doen van aangifte, hetgeen niet het geval is geweest. Hoewel de aangevers elkaar geen van alle lijken te kennen, leggen zij allemaal onafhankelijk van elkaar een sterk overeenkomende verklaring af. Zij verklaren allemaal dat zij met een Engelssprekende vrouw in gesprek raakten en dat er uiteindelijk bij aangevers thuis wat wordt gedronken. In zes van de zeven gevallen werden aangevers uren later verward wakker en kwamen zij tot de ontdekking dat zij zijn bestolen. De zevende aangever, die niet mobiel is vanwege het feit dat hij in een rolstoel zat, merkte al snel dat de vrouw zonder mededeling zijn woning had verlaten. Alle aangevers missen waardevolle goederen. Niet is gebleken dat verdachten voorafgaand aan hun aangiftes onderling contact hebben gehad met elkaar om hun verklaringen op elkaar af te stemmen. Door deze sterke overeenkomsten en door het feit dat hun verklaringen allemaal worden ondersteund door camerabeelden en/of DNA- en/of dactyloscopische sporen die verdachte telkens in de woningen van aangevers plaatsen, twijfelt de rechtbank niet aan het waarheidsgehalte van de verklaringen en stelt de rechtbank vast dat er ten aanzien van alle aangiftes sprake is van onweerlegbaar steunbewijs.

Diefstal (met geweld)

De verklaring van verdachte dat zij slechts voor prostitutiewerkzaamheden bij aangevers op bezoek was en dat zij als tegenprestatie wel eens dure goederen kreeg, acht de rechtbank daarentegen niet geloofwaardig. Zo heeft verdachte verklaard dat zij van [naam aangever 2] een iPhone heeft gekregen. Ook zou het horloge van aangever [naam aangever 1] door hem zelf bij haar zijn omgedaan en heeft ze het gehouden toen hij niet meer opendeed en hij haar nog niet betaald had. Deze verklaringen worden nergens door ondersteund en zijn naar het oordeel van de rechtbank volstrekt onaannemelijk. De rechtbank acht het zeer onwaarschijnlijk dat dergelijke goederen, die een hoge waarde vertegenwoordigen en door de eigenaar dagelijks worden gebuikt, aan iemand worden gegeven die men pas net heeft ontmoet. De rechtbank is van oordeel dat op basis van de stukken in het dossier vast staat dat verdachte zich ten aanzien van deze goederen schuldig heeft gemaakt aan diefstal, nu zij zich deze goederen wederrechtelijk heeft toegeëigend.

Ten aanzien van de feiten 1 en 7 staat vast dat sporen van benzodiazepinen/diazepam zijn aangetroffen in respectievelijk de urine van [naam 1] en de whiskyglazen die door [naam 2] en verdachte zijn gebruikt. Dat de raadsman heeft aangevoerd dat de aangetroffen benzodiazepinen in de urine van [naam 1] kan worden verklaard door het medicatiegebruik van [naam 1] , die het geneesmiddel Zopiclon slikt. Die stelling wordt door de rechtbank verworpen, nu Zopiclon weliswaar inwerkt op dezelfde receptor als benzodiazepinen, maar op moleculair niveau geen benzodiazepine is maar een non-benzodiazepine, waardoor gebruik van dit medicijn niet tot een positieve test voor benzodiazepine kan leiden. Dit in tegenstelling tot diazepam.

Het NFI heeft gerapporteerd dat diazepam (een benzodiazepine) een kalmerende, slaapverwekkende en spierverslappende werking heeft, die tevens duizeligheid en geheugenverlies kan veroorzaken en dat ouderen kunnen vallen door sufheid, ook bij een lage dosering.

Op grond van artikel 81 van het Wetboek van Strafrecht wordt het toedienen van een dergelijk middel als een vorm van geweld beschouwd, nu aangevers hierdoor in een staat van bewusteloosheid of onmacht zijn gebracht, waardoor de fysieke macht tot weerstand is gebroken. De rechtbank is van oordeel dat ten aanzien van de feiten 1 en 7 het tenlastegelegde geweldsaspect kan worden bewezen.

Schakelbewijs

De rechtbank ziet sterke overeenkomsten in de modus operandi van verdachte, die terug te vinden is in de verschillende aangiftes. Alle aangevers zijn mannen op leeftijd die door verdachte worden aangesproken en worden bewogen haar mee naar hun huis te nemen en iets (alcoholisch) te drinken. Hoewel er maar ten aanzien van twee feiten kan worden aangetoond dat er diazepam is toegediend, verklaren alle slachtoffers (met uitzondering van [naam aangever 3] , waar geweld geen onderdeel uitmaakt van de tenlastelegging) over klachten die naadloos passen bij de inname van diazepam, zoals door het NFI gerapporteerd is en hierboven is omschreven.

De rechtbank neemt hierbij in overweging dat door aangever [naam 3] is gezien dat verdachte whisky uit haar eigen glas overschonk in zijn glas en dat zij [naam 3] vervolgens uit dat glas liet drinken. De rechtbank acht het zeer aannemelijk dat verdachte de diazepam eerst met haar eigen drank heeft gemixt, voordat zij dit aangevers toediende. Dit verklaart ook waarom er ten aanzien van feit 7 ( [naam 2] ) twee glazen zijn aangetroffen met sporen van Diazepam. De rechtbank heeft op basis van de stukken in het dossier de overtuiging dat verdachte de aangevers heeft bedwelmd om ze te bestelen. Hoewel er slechts ten aanzien van twee feiten goederen uit de aangiftes zijn gevonden die terug te leiden zijn naar verdachte, hebben aangevers allemaal verklaard geld, horloges, sierraden en andere goederen van waarde te missen na het bezoekje van verdachte.

Op grond hiervan is de rechtbank van oordeel dat het bewijsmateriaal ten aanzien van de verschillende punten op essentiële onderdelen zodanig belangrijke overeenkomsten vertoont, dat sprake is van een herkenbaar specifiek patroon in het gedrag van verdachte ten aanzien van deze feiten.

Volgens vaste jurisprudentie kunnen aangiftes van andere slachtoffers als schakelbewijs in de zaak van een ander slachtoffer worden gebruikt, indien er sprake is van een specifieke modus operandi die in de onderscheiden gevallen in overwegende mate overeenkomt, indien er in die andere zaak naast de aangifte sprake is van voldoende sterk steunbewijs. Dit steunbewijs betreft in alle feiten camerabeelden en/of DNA- en/of dactyloscopische sporen die verdachte plaatsen in de woningen van aangevers.

Naar het oordeel van de rechtbank is aan voornoemde voorwaarden voor het gebruik van schakelbewijs dan ook voldaan en kunnen zodoende alle tenlastegelegde feiten worden bewezen.