Uitspraken

De officier van justitie heeft zich op het standpunt gesteld dat bewezen kan worden dat verdachte zich schuldig heeft gemaakt aan diefstal met geweld (feit 1), wederrechtelijke vrijheidsberoving (feit 2), afpersing (feit 3) en computervredebreuk (feit 4). De officier van justitie heeft zich ten aanzien van de diefstal met geweld (feit 5) op het standpunt gesteld dat verdachte dient te worden vrijgesproken, nu onvoldoende bewijs aanwezig is dat verdachte dit feit heeft begaan.

De raadsman heeft ten aanzien van feit 1, 2, 3 en 4 primair vrijspraak bepleit, nu niet kan worden bewezen dat verdachte deze feiten heeft begaan. De raadsman heeft daartoe aangevoerd dat de verklaring van aangever onvoldoende wordt ondersteund door onafhankelijk en objectief bewijs. Subsidiair heeft de raadsman zich op het standpunt gesteld dat geen sprake is van medeplegen, nu de medeverdachte van deze feiten reeds is vrijgesproken. Ten aanzien van feit 5 heeft de raadsman eveneens vrijspraak bepleit, omdat voor een bewezenverklaring onvoldoende bewijs aanwezig is.

Vrijspraak ten aanzien van feit 5

Met de officier van justitie en raadsman acht de rechtbank niet bewezen wat onder feit 5 is ten laste gelegd, nu onvoldoende wettig en overtuigend bewijs aanwezig is. Verdachte zal daarvan worden vrijgesproken.

Veroordeling ten aanzien van feit 1, 2, 3 en 4

De rechtbank is van oordeel dat wettig en overtuigend kan worden bewezen dat verdachte zich schuldig heeft gemaakt aan de onder 1, 2, 3 en 4 ten laste gelegde feiten.

De rechtbank grondt haar beslissing dat verdachte het bewezen geachte heeft begaan op de feiten en omstandigheden die in de bewijsmiddelen zijn vervat. Indien tegen dit verkort vonnis hoger beroep wordt ingesteld, worden de door de rechtbank gebruikte bewijsmiddelen die redengevend zijn voor de bewezenverklaring opgenomen in een aanvulling op het verkort vonnis. Deze aanvulling wordt dan aan het verkort vonnis gehecht.

De rechtbank overweegt in het bijzonder het volgende.

Op grond van de verklaring van de aangever en de verklaring van de getuige [naam getuige] kan worden vastgesteld dat de aangever op 22 september 2017 is overvallen, afgeperst en van zijn vrijheid is beroofd en dat hij gedwongen is om de inlogcode van zijn internetbankieren af te geven. Bovendien blijkt uit de loggegevens van het internetbankieren dat is getracht geld van zijn rekening over te maken.

De aangever heeft verdachte tijdens een FOSLO-confrontatie herkend als de persoon die hem heeft overvallen. Anders dan de raadsman is de rechtbank van oordeel dat deze herkenning van verdachte in voldoende mate wordt ondersteund door objectieve bewijsmiddelen. Zo blijkt uit de gegevens van de telefoon van de aangever dat op 22 september 2017 om 16:19 uur met de telefoon van aangever is gebeld naar het nummer [nummer] . Dit nummer peilde op 22 september 2017 rond 17:00 uur uit in de omgeving van Slotermeerlaan te Amsterdam, zijnde de plek waar de aangever door de overvaller mee naar toe is genomen om te pinnen. Dit telefoonnummer komt naar aanleiding van een melding van verdachte van diefstal van zijn snorfiets in de politiesystemen voor als het telefoonnummer van verdachte. Verdachte heeft verklaard dat het klopt dat hij aangifte heeft gedaan van diefstal van een scooter. De gestolen scooter van verdachte betrof een grijze scooter van het Piaggo Vespa Sprint met schade aan de rechterzijde. Dit komt overeen met de door de aangever en de getuige gegeven omschrijving van de scooter van de overvaller. Daar komt bij dat er tussen verdachte en [naam getuige] 114 keer telefonisch contact is geweest in de periode rond de overval en dat – blijkens loggegevens van het rekeningnummer van de aangever – op 22 september 2017 is geprobeerd om geld over te maken naar [naam 1] en [naam getuige] . Verdachte heeft bevestigd dat hij [naam getuige] en [naam 1] kent.

Gelet op bovenstaande, in onderling verband en samenhang bezien, is de rechtbank van oordeel dat bewezen kan worden dat verdachte de onder 1, 2, 3 en 4 ten laste gelegde feiten heeft begaan. Het verweer van de raadsman op dit punt wordt verworpen.

De rechtbank acht niet bewezen dat verdachte dit feit tezamen en in vereniging van een ander heeft begaan. Van het medeplegen wordt hij vrijgesproken.

De benadeelde partij [slachtoffer] vordert € 1.441,85 aan materiële schade, € 2.500,00 aan immateriële schade, te vermeerderen met de wettelijke rente en oplegging van de schadevergoedingsmaatregel.

De officier van justitie heeft zich op het standpunt gesteld dat de vordering van de benadeelde partij dient te worden toegewezen, te vermeerderen met de wettelijke rente vanaf het moment van ontstaan van de schade en oplegging van de schadevergoedingsmaatregel.

De raadsman heeft gelet op de bepleite vrijspraak de rechtbank verzocht de vordering van de benadeelde partij niet-ontvankelijk te verklaren.

De rechtbank overweegt dat vast staat dat aan de benadeelde partij door het bewezenverklaarde rechtstreeks schade is toegebracht. Bovendien is de vordering door de benadeelde partij voldoende onderbouwd met facturen en jurisprudentie.

De rechtbank zal daarom de vordering van de benadeelde partij van € 3.941,85 toewijzen, bestaande uit € 1.441,85 aan materiële schadevergoeding, € 2.500,00 aan immateriële schadevergoeding, vermeerderd met de wettelijke rente vanaf 22 september 2017, zijnde de datum waarop het strafbare feit is gepleegd, tot aan de dag van de algehele voldoening.

Verdachte zal worden veroordeeld in de kosten die de benadeelde partij heeft gemaakt en ten behoeve van de tenuitvoerlegging van deze uitspraak nog zal maken.

Als extra waarborg voor betaling aan de benadeelde partij wordt aan de verdachte de verplichting opgelegd om de som van € 3.941,85 te betalen aan de Staat ten behoeve van de benadeelde partij. Voor het geval de verdachte niet (volledig) betaalt en er ook geen (volledig) verhaal mogelijk is, wordt hem vervangende hechtenis opgelegd voor de duur van 49 dagen.

De benadeelde partij [benadeelde partij] vordert € 141,07 aan materiële schade en € 2.000,00 aan immateriële schade, te vermeerderen met de wettelijke rente en oplegging van de schadevergoedingsmaatregel.

De officier van justitie zich, gelet op de door haar gevorderde vrijspraak, op het standpunt gesteld dat de vordering van de benadeelde partij dient te worden afgewezen.

Gelet op de bepleite vrijspraak, heeft de raadsman de rechtbank verzocht om de vordering van de benadeelde partij niet-ontvankelijk te verklaren.

De rechtbank is van oordeel dat de benadeelde partij niet-ontvankelijk dient te worden verklaard nu verdachte van het tenlastegelegde feit is vrijgesproken. De vordering kan bij de burgerlijke rechter worden aangebracht.