Uitspraken

Verklaringen aangevers

Op 23 september 2018 doen [slachtoffer 1] en [slachtoffer 2] aangifte van een straatroof. Na een stapavond in Amsterdam rijden zij omstreeks 05.45 uur op een snorscooter over het fietspad van de Oostergouw in Zwaag. Aangevers zien dan dat twee jongens hen tegemoet lopen op het fietspad. Als [slachtoffer 1] – de bestuurder van de scooter – de jongens passeert mindert hij gas. Eén van de jongens (NN1) pakt dan de voorvork van de scooter vast. Als de scooter tot stilstand komt haalt NN1 de sleutels van de scooter uit het contactslot. [slachtoffer 2] hoort NN1 zeggen: ‘Doe jullie je horloges af en jassen uit. Anders schiet ik jullie’. [slachtoffer 1] hoort de andere jongen (NN2) zeggen: ‘Geef alles wat je hebt, want anders schiet ik je’. Ook hoort hij NN1 tegen NN2 zeggen: ‘Pak alles wat hij heeft. Pak zijn horloge, zijn schoenen en jas’. [slachtoffer 1] ziet dat NN2 meteen het horloge van zijn pols probeert af te halen. Hierop raakt [slachtoffer 1] met NN1 in gevecht en geeft hij [slachtoffer 1] op enig moment een duw waarop laatstgenoemde op de grond valt. Ook voelt [slachtoffer 1] dat NN1 op hem inslaat en dat daarbij zijn rechteroor en voorhoofd worden geraakt. [slachtoffer 2] wordt nog door NN2 tegen zijn linkeroogkas gestompt. [slachtoffer 1] geeft op enig moment NN1 een harde klap in het gezicht waardoor bloed van NN1 op de rechterhand van [slachtoffer 1] terechtkomt. Kort hierop gaan NN1 en NN2 ervandoor met de sleutels van de scooter en stappen in een voorbijrijdende auto.

Sporenonderzoek

Uit sporenonderzoek blijkt dat het bloed dat is aangetroffen op de rechterhand van [slachtoffer 1] matcht met het DNA-profiel van verdachte.

Verklaring verdachte

Op de zitting verklaart verdachte dat hij op 23 september 2018 samen met twee vrienden van plan was om [slachtoffer 1] en [slachtoffer 2] te beroven. Verdachte en zijn vrienden hebben aangevers vanuit Amsterdam met een auto gevolgd. Op enig moment hebben verdachte en één van de mannen [slachtoffer 1] en [slachtoffer 2] opgewacht op het fietspad van de Oostergouw in Zwaag en de weg geblokkeerd zodat de scooter moest stoppen. Volgens verdachte was het vooraf niet de bedoeling dat er geweld zou worden gebruikt maar is dat uiteindelijk wel gebeurd. Verdachte ontkent [slachtoffer 1] en [slachtoffer 2] te hebben bedreigd met geweld en hij weet niet wat de mededader gezegd heeft, maar een bedreiging heeft hij niet gehoord.

Conclusie

Op grond van de hiervoor weergegeven feiten en omstandigheden, in onderling verband en samenhang bezien, is de rechtbank van oordeel dat sprake is geweest van een nauwe en bewuste samenwerking tussen verdachte en medeverdachte die heeft bestaan uit een gezamenlijke uitvoering en dus van medeplegen van de ten laste gelegde feiten. De rechtbank is verder van oordeel dat uit de bewijsmiddelen kan worden afgeleid dat ook verdachte geweld heeft gebruikt. Verdachtes stelling dat dit van tevoren niet de bedoeling was begrijpt de rechtbank niet goed, aangezien het hele concept van een beroving draait om het uitdragen van de boodschap dat mogelijk geweld zal worden gebruikt. Wat daar ook van zij: het geweld is gebruikt, ook door verdachte zelf. Ten slotte overweegt de rechtbank dat zij geen aanleiding heeft om te twijfelen aan de verklaringen van [slachtoffer 1] en [slachtoffer 2] , temeer nu deze elkaar onderling versterken, en acht daarom eveneens bewezen dat verdachte zich als medepleger schuldig heeft gemaakt aan de ten laste gelegde dreiging met geweld. De rechtbank acht de diefstal met geweld ten aanzien van de sleutels (feit 1) en de poging tot afpersing en poging tot diefstal met geweld ten aanzien van de horloges, jassen en schoenen (feit 2) bewezen op de wijze zoals hierna onder 5 vermeld.

Verklaring aangever

Op 30 mei 2018 doet [slachtoffer 3] aangifte van diefstal met geweld. Die dag omstreeks 17.15 uur is hij op zijn snorfiets onderweg van de Albert Heijn op de Ferdinand Bolstraat 88 naar zijn woning op de [adres woning] in [plaats] . Als hij om 17.30 uur de deur van zijn woning opent voelt hij een harde duw in zijn rug. [slachtoffer 3] schrikt en draait zich om. Op dat moment wordt [slachtoffer 3] door een man bij zijn pols vastgegrepen en wordt zijn horloge afgerukt. [slachtoffer 3] ziet de man wegrennen en achterop een voorbijrijdende scooter springen. De scooter rijdt weg richting de Hondecoeterstraat.

Camerabeelden

De camerabeelden van 30 mei 2018 van de in de omgeving gesitueerde camera’s zijn bekeken en beschreven door de politie. Op beelden van de camera aan de [adres 1] is te zien dat er omstreeks het moment van de straatroof een donker geklede man (NN1) in beeld komt. NN1 loopt achter een container langs waar de confrontatie met [slachtoffer 3] plaatsvindt. Ten tijde van de confrontatie komt er een bromfiets met een persoon (NN2) in beeld rijden. Op dit moment komt NN1 vanachter de container de rijbaan opgerend en springt achterop de bromfiets met NN2. Kort hierop komt het slachtoffer de rijbaan opgerend. Op beelden van cameratoezicht, welke camera is gevestigd op het Jacob Obrechtplein, is te zien dat er omstreeks 17:35 uur een bromfiets rijdt vanuit de richting van de Hondecoeterstraat. De afstand tussen de [adres woning] en het Jacob Obrechtplein bedraagt 160 meter. De twee personen op de bromfiets voldoen aan hetzelfde signalement als NN1 en NN2 zichtbaar op de beelden van de camera welke is gevestigd op de [adres 1] .

Herkenning

De verdenking dat de verdachte één van de daders van de diefstal met geweld is geweest, is gebaseerd op de processen-verbaal van herkenning van de verbalisanten [verbalisant 1] en [verbalisant 2] , die verdachte aan de hand van stills en bewegende beelden hebben herkend als de man die hiervoor als NN1 is aangeduid.

Bij de beoordeling van herkenningen staat steeds voorop dat daarbij behoedzaamheid betracht dient te worden. De herkenning van een persoon op beeld kan, in het algemeen besproken, plaatsvinden op basis van zijn gezicht, kleding en accessoires en/of postuur en houding. Hiervan heeft de gezichtsherkenning onmiskenbaar de hoogste diagnostische waarde.

Uit onderzoek komt naar voren dat gezichten als één geheel, dat wil zeggen holistisch in het geheugen worden opgeslagen en wel in visuele vorm. Dit is ook de wijze waarop de herkenning van gezichten plaatsvindt.

De rechtbank heeft de volgende elementen in haar beoordeling betrokken. In de eerste plaats heeft de rechtbank aan de hand van de stills in het dossier beoordeeld of de beelden voldoende duidelijk en helder zijn om een herkenning op te kunnen baseren. Daarmee nauw in verband staat een tweede beoordelingselement, namelijk hoe goed de herkenner de verdachte kent. Hoe beter men de verdachte visueel kent, hoe minder visuele informatie nodig is voor betrouwbare herkenning. Ook zijn de aard, frequentie en het tijdsverloop sinds de ontmoeting(en) van belang. Een derde beoordelingselement is het aantal in aanmerking komende herkenningen, die onafhankelijk van elkaar zijn gedaan.

De zich in het dossier bevindende stills van de camerabeelden zijn niet van voldoende kwaliteit om als basis voor herkenning te dienen. Wel kan de rechtbank op de stills zien dat de verdachte voldoende duidelijk in beeld komt om zijn gezicht, kleding, postuur en houding goed te kunnen zien. Ook is te zien dat er geen obstakels tussen camera en verdachte zijn en er (dus) onbelemmerd zicht is. De rechtbank heeft dan ook geen reden te twijfelen aan de opmerking van verbalisant [verbalisant 1] dat de bewegende beelden, die van een betere kwaliteit zijn, voldoende zijn om een betrouwbare herkenning op te kunnen baseren.

De bewegende beelden zijn via een e-mail verspreid onder diverse politiemedewerkers met de vraag of iemand de personen op de beelden herkende.

Verbalisanten [verbalisant 2] en [verbalisant 1] beschrijven dat zij bij het zien van de beelden de verdachte direct herkenden. Beiden hebben verdachte meerdere malen in levende lijve gezien, onder meer bij aanhoudingen en gesprekken.

De rechtbank acht de herkenningen door de verbalisanten voldoende betrouwbaar en bezigt deze dan ook voor het bewijs. Derhalve stelt de rechtbank vast dat NN1 op de camerabeelden verdachte is.

Het verweer van de raadsvrouw wordt verworpen.

Conclusie

Verder overweegt de rechtbank dat de betrokkenheid van verdachte voldoende steun vindt in andere bewijsmiddelen. Zo peilt het telefoonnummer + [nummer] , toebehorende aan verdachte, omstreeks 17:15 uur uit op de Ferdinand Bolstraat 321 in Amsterdam. Dit is in de directe omgeving waar [slachtoffer 3] kort voor de straatroof boodschappen heeft gedaan. Daarnaast is [slachtoffer 3] enkele maanden na onderhavig feit op 24 november 2018 slachtoffer geworden van een poging tot woninginbraak (feit 4). Hij verklaart dat hij twee van de drie mannen van de poging tot inbraak – waarvan verdachte betrokkenheid heeft bekend – herkent als de mannen die hem van zijn horloge hebben beroofd op 30 mei 2018.

De rechtbank acht gelet op al hetgeen hiervoor is overwogen – in onderling verband en samenhang bezien – daarom bewezen dat verdachte als medepleger betrokken is geweest bij de diefstal van geweld jegens [slachtoffer 3] .

Verklaring aangever

Op 24 november 2018 doet [slachtoffer 3] aangifte van een poging woningbraak. Eerder die dag omstreeks 17.30 uur komen de schoonzus en zoon van [slachtoffer 3] aan bij zijn woning gelegen aan de [adres woning] in Amsterdam. Als de schoonzus van [slachtoffer 3] de deur probeert te openen merkt zij dat de sleutel niet goed in het slot past. Vervolgens kan zij de deur open duwen zonder het slot te openen. Als zij in de gang loopt ziet zij dat er drie mannen de trap af komen lopen en wegrennen. Het slot van de voordeur van het pand blijkt ontzet en ook de toegangsdeur van [slachtoffer 3] is beschadigd.

Camerabeelden

Uit de beelden van de camera die is gevestigd aan de gevel van de [adres woning] , valt over de rol van verdachte het volgende vast te stellen. Te zien is dat er op 23 november 2018 omstreeks 17:56 uur een man (NN1), naar later blijkt verdachte, onderzoekend naar de portiekdeur kijkt en daar drukt tegen uitoefent. Op 24 november 2018 om 16:48 uur komen verdachte en een andere man (NN2) in beeld. Verdachte oefent druk uit op de portiekdeur waarop NN2 een korte aanloop neemt en met een gestrekt been de opening van de portiekdeur forceert door deze in te trappen. Beiden lopen het trappenportaal binnen. Vlak hierna verlaten zowel verdachte als NN2 het pand waarna zij om 18:19 uur terug keren met een derde verdachte (NN3). Alle drie de mannen betreden het pand. Om 18.30.49 opent een vrouw de portiekdeur en komen enkele seconden later de verdachten naar buiten en rennen weg.

Medeplegen

Vooropgesteld moet worden dat de kwalificatie medeplegen slechts dan gerechtvaardigd is als de bewezenverklaarde – intellectuele en/of materiële – bijdrage van de verdachte aan het delict van voldoende gewicht is. De bijdrage van de medepleger zal in de regel worden geleverd tijdens het begaan van het strafbare feit, maar kan ook bestaan uit gedragingen voor en/of tijdens en/of na het strafbare feit (ECLI:HR:2014:3474).

Uit de door verdachte op de zitting afgelegde verklaring is gebleken dat hij wist van het plan om in te gaan breken bij de woning van [slachtoffer 3] en dat de buit waarschijnlijk achteraf zou worden verdeeld. Op 23 november 2018 heeft verdachte een voorverkenning bij de woning gedaan en op 24 november 2018 heeft verdachte druk tegen de portiekdeur uitgeoefend en is hij meermalen samen met de medeverdachten in het pand geweest. Na de poging tot de woninginbraak is verdachte bovendien samen met zijn medeverdachten weggerend.

De rechtbank is van oordeel dat op grond van voornoemde feiten en omstandigheden de conclusie gerechtvaardigd is dat de rol van verdachte veel groter is dan hij op zitting heeft willen vertellen. Er was tussen verdachte en de medeverdachten een bewuste en nauwe samenwerking en het aandeel van verdachte is van voldoende gewicht geweest om het feit wettig en overtuigend bewezen te verklaren.

Verklaring aangever

Op 1 januari 2019 doet [slachtoffer 4] aangifte van diefstal van zijn (Rolex) horloge. Omstreeks 04:50 uur die dag bevindt [slachtoffer 4] zich in Club Air gelegen aan de Amstelstraat in Amsterdam. Hij wordt in het Engels aangesproken door een man en ziet dat deze man naar zijn horloge kijkt. [slachtoffer 4] ziet en voelt vervolgens dat de man het horloge van zijn linker pols afdoet en het in zijn broekzak stopt. [slachtoffer 4] zegt tegen de man dat hij zijn horloge moet teruggeven en hoort de man zeggen dat hij zijn horloge niet heeft. [slachtoffer 4] ziet de man weglopen en waarschuwt hierop de beveiliging. [slachtoffer 4] wijst de beveiliger vervolgens aan wie zijn horloge heeft gestolen.

Getuigenverklaringen

De beveiliger [getuige 1] verklaart dat hij op 1 januari 2019 tussen 04:00 uur en 05:00 uur wordt aangesproken door een bezoeker van Club Air. De man vertelt [getuige 1] in het Engels dat hij zojuist is bestolen van zijn horloge en wijst de dader, naar later blijkt verdachte, aan. Als [getuige 1] verdachte aanspreekt probeert hij te ontkomen. [getuige 1] kan verdachte echter vastpakken waarop verdachte verklaart dat hij niets heeft gestolen. Als [getuige 1] aan een collega vraagt om de politie te bellen ziet hij dat verdachte met zijn handen in zijn broek gaat, iets pakt en dit vervolgens weggooit op de grond. Dit voorwerp blijkt het horloge van [slachtoffer 4] te zijn.

Getuige [getuige 2] , een vriend van [slachtoffer 4] , verklaart dat hij omstreeks 04:50 uur ziet dat een man door de beveiliging tegen de grond wordt gewerkt. Hij ziet vervolgens dat de man het horloge van [slachtoffer 4] uit zijn broekzak haalt en op de grond weggooit.

Verklaring verdachte

Verdachte verklaart op de zitting dat hij zich weinig van die avond kan herinneren omdat hij te veel had gedronken.

Conclusie

De rechtbank acht gelet op het voorgaande, in onderling verband en samenhang bezien, bewezen dat verdachte op 1 januari 2019 het horloge van [slachtoffer 4] heeft weggenomen. Gelet op hiervoor weergegeven omstandigheden is de rechtbank van oordeel dat verdachte opzet had op het wegnemen van het horloge. Het verweer van de verdediging wordt daarom verworpen.