Uitspraken

Standpunt van de officier van justitie

De officier van justitie vindt alle ten laste gelegde feiten bewezen, behalve het overgeven van de hasj.

Standpunt van de verdediging

De raadsvrouw heeft bepleit dat verdachte van alle ten laste gelegde (pogingen) tot inbraak moet worden vrijgesproken wegens gebrek aan bewijs. Dit is alleen anders voor feit 4 van zaak A. Zij heeft voor feit 1 van zaak A daartoe aangevoerd dat op basis van het dossier niet kan worden vastgesteld dat verdachte een van de twee jongens is geweest die uit de auto afkomstig van de diefstal de gang in is gerend. Er zijn immers nog twee andere verdachten op de trap aangehouden en niet is vastgesteld dat er verder in het trappenhuis en/of de boxgang geen andere personen aanwezig waren. Verder zijn op de gestolen goederen en op de plaats delict geen vingerafdrukken of DNA-sporen van verdachte aangetroffen. Het serienummer van de iMac waarop een dactyloscopisch spoor is aangetroffen en waarvan is vastgesteld dat dit spoor afkomstig is van verdachte, komt niet overeen met de serienummers van de gestolen iMacs zoals opgegeven door aangever. De schoenzoolafdruk die vermoedelijk aan verdachte toebehoort is niet op de plaats delict zelf aangetroffen. Ten slotte kan op basis van de camerabeelden niet worden vastgesteld dat verdachte op de plaats delict is geweest.

Voor feit 2 van zaak A moet verdachte worden vrijgesproken omdat er naast de bloedsporen die buiten het restaurant zijn aangetroffen en waarvan is vastgesteld dat deze afkomstig zijn van verdachte onvoldoende steunbewijs is.

Voor feit 3 van zaak A moet verdachte worden vrijgesproken, omdat er naast een dactyloscopisch spoor van verdachte op een doos van het merk Panasonic geen bewijs is. Met dergelijke sporen op verplaatsbare objecten moet volgens vaste rechtspraak behoedzaam worden omgegaan omdat een dergelijk spoor zeer makkelijk te verplaatsen is en daarmee dus nog niet als daderspoor kwalificeert.

Voor feit 5 van zaak A moet verdachte worden vrijgesproken. In de tenlastelegging staat dat het gaat om een poging inbraak in Amsterdam, althans in Nederland. Volgens de aangifte heeft de poging inbraak plaatsgevonden in Diemen. “In Amsterdam” kan dus niet worden bewezen. Zou de rechtbank “Amsterdam” uit de tenlastelegging strepen, blijft er een feit over dat onvoldoende duidelijk is, gezien de hoeveelheid verdenkingen aan het adres van verdachte.

Voor feit 1 van zaak B moet verdachte worden vrijgesproken. Op basis van de camerabeelden kan niet worden vastgesteld dat verdachte iets heeft doorgegeven. Daarnaast is de gedetineerde bij wie de drugs later zijn aangetroffen niet voortdurend in beeld geweest. Daarmee staat onvoldoende vast dat de hasj tijdens het bezoek door verdachte is overgedragen. Er is bovendien ook geen definitief rapport waarin is vastgesteld dat het gaat om hasjiesj.

Voor feit 2 van zaak B legt de verdediging zich neer bij het oordeel van de rechtbank.

Veroordeling voor feit 1 in zaak A

Aangever [benadeelde partij 1] heeft verklaard dat hij GPS-bakens op de schermen van zijn computers had geplaatst. In de nacht van 19 maart 2018 kreeg hij een melding dat het alarm in zijn bedrijf was afgegaan. Hij zag op de camerabeelden van zijn bedrijf dat er vier personen hadden ingebroken en iMac computers hadden meegenomen. Hij heeft hierop direct de politie gebeld en ingelogd op het GPS-baken. Aangever zag dat het GPS-baken in beweging was en heeft steeds aan de meldkamer van de politie doorgegeven waar het GPS-baken zich bevond. Op een gegeven moment zag aangever dat het GPS-baken stilstond in de omgeving van de Soembawastraat in Amsterdam. De verbalisanten zijn direct daarna richting de Soembawastraat gegaan, waar ze ter hoogte van perceel 23 twee geparkeerde auto’s zagen staan. De verbalisanten zijn naar de trappengang van perceel 23 gelopen en zagen daar een persoon, naar later blijkt verdachte, richting de boxgang rennen. Een verbalisant trof in de box van perceel 23e drie Apple iMac computers, drie Apple toetsenborden, een betonschaar en een breekijzer aan. De verbalisant zag dat de bedrading van de iMac computers was doorgeknipt. Verdachte is hierop aangehouden. Uit het proces-verbaal van resultaat onderzoek dactyloscopische sporen blijkt dat later een dactyloscopisch spoor van verdachte (een afdruk van zijn handpalm) op een van de Apple iMac computers is aangetroffen. De rechtbank begrijpt dat in dat proces-verbaal sprake is van een kennelijke verschrijving, nu de laatste letter het enige letter is dat afwijkt van het serienummer van de gestolen iMac zoals opgegeven door aangever. Op een glasplaat op de vloer achter de toegangsdeur van het bedrijf [benadeelde partij 1] is daarnaast een schoenspoor aangetroffen van de schoen van verdachte. De rechtbank vindt op basis hiervan bewezen dat verdachte samen met anderen heeft ingebroken bij [benadeelde partij 1] en daar iMacs heeft gestolen.

Veroordeling voor feit 2 in zaak A

Aangever [eigenaar 2] heeft verklaard dat er in de nacht van 7 oktober 2018 is ingebroken bij zijn restaurant [benadeelde partij 2] . In zijn restaurant zag hij glasscherven liggen en op de camerabeelden heeft hij gezien dat de inbraak door twee personen is gepleegd. Hij heeft bloedsporen gezien zowel in zijn zaak als buiten op de stoep bij de ingeslagen ruit. Het bloed op de stoep, op 45 centimeter afstand van de opening van de ruit, geeft een match met het DNA-profiel van verdachte. Gelet op dit daderspoor en het feit dat verdachte zelf geen verklaring heeft gegeven voor het aantreffen van zijn bloed op die plek, vindt de rechtbank bewezen dat verdachte samen met een ander heeft ingebroken bij restaurant [benadeelde partij 2] en daar diverse spullen heeft gestolen.

Veroordeling voor feit 3 in zaak A

Aangeefster [slachtoffer 2] heeft verklaard dat er in de periode 25 augustus 2018 tot en met 11 september 2018 een inbraak heeft plaatsgevonden in haar woning. In de opslagkamer in de woning is een doos van het merk Panasonic aangetroffen met een bruikbaar spoor. Het dactyloscopisch spoor is van verdachte.

De verdediging heeft aangevoerd dat de doos van het merk Panasonic een verplaatsbaar object is en met zulke sporen volgens vaste rechtspraak behoedzaam moet worden omgegaan. De rechtbank vindt het spoor van voldoende bewijswaarde om op basis van de aangifte en het spoor tot een bewezenverklaring te komen. De doos van het merk Panasonic is namelijk aangetroffen in een kamer in de woning van aangeefster en bij gebrek aan een verklaring voor hoe de doos met het spoor van verdachte daar, anders dan door de inbraak, is gekomen, heeft de rechtbank de overtuiging dat verdachte de inbraak en de diefstal heeft gepleegd.

Veroordeling voor feit 4 in zaak A

De rechtbank vindt op grond van de aangifte en de bekennende verklaring van verdachte bewezen dat verdachte samen met anderen heeft geprobeerd in te breken bij bedrijf [benadeelde partij 3] .

Veroordeling voor feit 5 in zaak A

Aangever [slachtoffer 1] heeft verklaard dat er op 14 november 2018 in zijn woning op de [adres] is geprobeerd in te breken. Hij zag een man in zijn voortuin die met een voorwerp in zijn hand het raam van de keuken wilde openmaken. Nadat aangever met zijn hand tegen de jaloezieën aan sloeg, maakte de man zich uit de voeten. Na de inbraak is sporenonderzoek verricht bij de woning waarbij bloed is aangetroffen ter hoogte van de beschadigingen op het raam. Op grond van het rapport van het Nederlands Forensisch Instituut kan worden vastgesteld dat het bloed matcht met het DNA-profiel van verdachte. Dit daderspoor en het feit dat verdachte zelf geen verklaring heeft gegeven voor het aantreffen van zijn bloed op deze plek, maakt dat de rechtbank bewezen vindt dat verdachte heeft geprobeerd in te breken in de woning van [slachtoffer 1] . Dat deze woning in [woonplaats] ligt en niet in Amsterdam levert gezien de manier van ten laste leggen geen problemen op.

Vrijspraak van feit 1 in zaak B

Met de officier van justitie en de raadsvrouw is de rechtbank van oordeel dat het ten laste gelegde feit niet kan worden bewezen. Verdachte zal van dit feit worden vrijgesproken.

Veroordeling voor feit 2 in zaak B

De rechtbank vindt op grond van de aangifte en de bekennende verklaring van verdachte bewezen dat verdachte een deur heeft beschadigd bij de penitentiaire inrichting in Alphen aan den Rijn.

De benadeelde partij [benadeelde partij 1] vordert als gevolg van het in zaak A onder 1 ten laste gelegde € 11.694 aan materiële schadevergoeding en € 16.746,40 aan immateriële schadevergoeding, te vermeerderen met de wettelijke rente.

De materiële schade is opgebouwd uit de posten:

De immateriële schade van € 16.746,40 is opgebouwd uit kosten voor medewerkers en de CEO, omdat er niet gewerkt kon worden door het verlies van ontwerptekeningen en plattegronden. De benadeelde partij heeft verder € 700 aan proceskosten gevorderd.

De rechtbank stelt vast dat aan de benadeelde partij [benadeelde partij 1] door het in zaak A onder 1 bewezen verklaarde rechtstreeks materiële schade is toegebracht. Een aantal posten van de schadevordering zijn echter, gezien de betwisting ervan door de verdediging, onvoldoende onderbouwd of onduidelijk, zie de nadere toelichting hieronder. Dat leidt er toe dat de rechtbank alleen tot toewijzing komt van de gevorderde schade voor de drie kabels die zijn doorgeknipt. Daarvan blijkt uit het dossier, en op basis van de stukken van de benadeelde partij kan de rechtbank de kosten daarvan schatten. De rechtbank schat het bedrag per kabel op € 65. Dit deel van de vordering wordt dus toegewezen tot een bedrag van (€ 65 x 3 =) € 195 met daarover de wettelijke rente en de schadevergoedingsmaatregel.

Omdat verdachte het feit samen met anderen heeft gepleegd, zijn zijn mededaders en hijzelf ieder hoofdelijk aansprakelijk voor het geheel. Dat betekent dat ieder afzonderlijk verplicht is om het totale bedrag aan de benadeelde partij te betalen, tenzij een van de anderen het hele bedrag al heeft betaald.

De rest van de vordering is zoals gezegd betwist en/of daarover bestaan onduidelijkheden. Over de gevorderde schade van de iMacs bestaat onduidelijkheid omdat aangever de iMacs, zij het beschadigd, terug heeft gekregen. Het is daarom niet duidelijk of en waarom de geleden schade bestaat uit de aanschafprijs van een nieuwe iMac. Hetzelfde geldt voor de toetsenborden. Voor de kosten voor de schuifdeur geldt dat de verdediging heeft betwist dat deze schade geleden is door het bewezen verklaarde. Zonder nadere uitleg, die ontbreekt, kan de rechtbank niet met voldoende zekerheid vaststellen dat de schuifdeur bij het bewezenverklaarde beschadigd is. Hetzelfde geldt voor de notenhouten bureaus. Voor de uren die de medewerkers en CEO niet hebben kunnen maken ontbreekt een onderbouwing. Hetzelfde geldt voor de gevorderde proceskosten.

Voor al deze onderwerpen geldt dat het nader bevragen van de benadeelde partij over de onduidelijkheden en het bewijs laten leveren voor de betwiste schadeposten zou betekenen dat de strafzaak van verdachte vertraging op zou leven. De rechtbank vindt de nadere behandeling van deze onderwerpen een te zware belasting van het strafproces en verklaart de benadeelde partij daarom voor genoemde posten niet-ontvankelijk in zijn vordering. De benadeelde partij kan dit deel van de vordering bij de burgerlijke rechter indienen.

De benadeelde partij [eigenaar 2] vordert als gevolg van het in zaak A onder 2 ten laste gelegde € 340 aan materiële schadevergoeding, te vermeerderen met de wettelijke rente.

De materiële schade bestaat uit € 250 eigen risico van zijn verzekering die de rest van zijn kosten heeft vergoed, behalve het contante geld van € 90. Dat bedrag vordert de benadeelde partij ook.

De rechtbank stelt vast dat de benadeelde partij schade heeft geleden door het in zaak A onder 2 bewezen verklaarde. Anders dan de raadsvrouw heeft aangevoerd ziet de rechtbank in het ontbreken van een datum en handtekening geen belemmering om de vordering in behandeling te nemen. Uit het dossier en het schadeonderbouwingsformulier blijkt voldoende dat de benadeelde partij zijn schade wil verhalen.

De rechtbank zal de gevorderde € 90 voor het gestolen contante geld toewijzen. Dit deel van de vordering is niet betwist. Verdachte moet daarover de wettelijke rente betalen en de rechtbank legt ook de schadevergoedingsmaatregel op. Omdat verdachte ook dit feit samen met anderen heeft gepleegd, zijn zijn mededaders en hijzelf ieder hoofdelijk aansprakelijk voor het geheel. Dat betekent dat ieder afzonderlijk verplicht is om het totale bedrag aan de benadeelde partij te betalen, tenzij een van de anderen het hele bedrag al heeft betaald.

Omdat de raadsvrouw het eigen risico van de verzekeraar wel heeft betwist en de vordering op dit punt niet is onderbouwd, kan de vordering niet worden toegewezen. Door de benadeelde partij in de gelegenheid te stellen te reageren op de betwisting en de vordering nader te onderbouwen zou de strafzaak van verdachte vertraging oplopen. In dit geval vindt de rechtbank dat een te zware belasting van het strafproces en zal de benadeelde partij voor deze post niet-ontvankelijk worden verklaard in zijn vordering. De benadeelde partij kan dit deel van de vordering bij de burgerlijke rechter indienen.