Uitspraken

Feiten en omstandigheden

De rechtbank gaat op grond van de wettige bewijsmiddelen van de volgende feiten en omstandigheden uit.

Op 16 maart 2019 omstreeks 04:30 uur waren aangever en zijn collega’s [naam 1] en [naam 2] werkzaam als buitengewoon opsporingsambtenaren (handhavers) op de Dam in Amsterdam. Zij waren belast met fietssurveillance. Zij droegen een herkenbaar uniform van handhaving, waaronder een fluorescerend hesjes met daarop de tekst ‘handhaving’. Daar zagen zij verdachte een verkeersovertreding maken, namelijk het inrijden van de Paleisstraat terwijl daar een inrijverbod geldt. Aangever wilde verdachte staandehouden en gaf verdachte daartoe een stopteken toen aangever het voertuig van verdachte op ongeveer tien meter was genaderd. Verdachte leek in eerste instantie mee te werken, maar gaf plotseling gas en reed met hoge snelheid tussen aangever en [naam 2] door. Verdachte reed daarbij tegen het verkeer in. De handhavers hebben hierop een achtervolging ingezet. Verdachte deed vervolgens de verlichting van zijn auto uit en reed verder zonder licht. In de Oude Doelenstraat reed verdachte wederom tegen het verkeer in. Toen verdachte in de straat Rusland niet verder kon rijden vanwege de omhoog staande verzinkbare palen, reed verdachte achteruit en maakte daarbij snelheid. Aangever stond op dat moment op ongeveer twee meter achter het voertuig. Aangever sprong van zijn fiets af om te voorkomen dat de auto van verdachte hem zou raken. De auto van verdachte kwam vervolgens in botsing met de fiets van aangever. Verdachte reed over de fiets heen en de fiets werd daarbij een stuk over straat meegesleept.

Waardering van het bewijs

Op grond van voorgaande feiten en omstandigheden staat vast dat aangever achter de auto stond op het moment dat verdachte achteruit reed. De raadsman heeft gewezen op het feit dat de handhavers verschillend hebben verklaard over de precieze plek waar aangever zich achter de auto bevond. De rechtbank constateert dat zowel aangever als [naam 2] hebben verklaard dat aangever van zijn fiets af moest springen om te voorkomen dat hij werd aangereden. Uit het feit dat verdachte vervolgens over de fiets is heengereden en de fiets een stuk heeft meegesleept leidt de rechtbank af dat aangever op een dusdanige wijze achter de auto heeft moeten staan, dat het niet anders kan dan dat verdachte aangever heeft gezien, zeker gelet op het fluorescerende hesje dat aangever droeg. Ook uit het vluchtgedrag van verdachte volgt dat hij wist dat hij werd achtervolgd en dat de handhavers zich in zijn nabijheid bevonden. De rechtbank is dan ook van oordeel dat verdachte achteruit is gereden terwijl hij wist dat aangever zich achter zijn auto bevond.

De rechtbank moet vervolgens beoordelen of het handelen van verdachte de aanmerkelijke kans op de dood dan wel zwaar lichamelijk letsel van aangever tot gevolg had en of verdachte die kans op de koop heeft toegenomen.

De rechtbank acht de onder feit 1 primair eerste alternatief tenlastegelegde poging tot doodslag niet wettig en overtuigend bewezen, zodat verdachte daarvan moet worden vrijgesproken. Er zijn onvoldoende aanknopingspunten om vast te stellen dat verdachte door zijn handelen bewust de aanmerkelijke kans op de dood van aangever heeft aanvaard. Onduidelijk is immers wat de exacte snelheid is waarmee verdachte heeft gereden nadat hij tot stilstand was gekomen en vervolgens achteruit reed. Bij interlocutoir vonnis van 10 juli 2019 is de zaak ook terugverwezen naar de rechter-commissaris om meer duidelijkheid over de omstandigheden te verkrijgen. Aangever heeft enkel verklaard dat verdachte gas gaf toen hij achteruit reed, [naam 1] heeft verklaard dat hij hoorde dat extra gas werd gegeven en [naam 2] heeft verklaard dat verdachte vol gas naar achter ging. Op basis van het dossier kan dan ook niet worden vastgesteld hoe hard verdachte reed en of aangever gedood kon worden als verdachte met die snelheid tegen hem aan was gereden. Onder deze omstandigheid kan naar het oordeel van de rechtbank niet worden aangenomen dat er, als gevolg van het handelen van verdachte, een aanmerkelijke kans bestond dat aangever het leven zou laten.

De rechtbank acht daarentegen wel een aanmerkelijke kans op zwaar lichamelijk letsel aanwezig. Verdachte heeft, terwijl hij door de handhavers werd achtervolgd, een noodstop moeten maken vanwege omhoog staande verzinkbare palen. Vervolgens heeft verdachte achteruit gereden, terwijl hij wist dat aangever achter zijn auto stond. Aangever en [naam 2] hebben verklaard dat aangever van zijn fiets moest springen om de auto te kunnen ontwijken. Naar algemene ervaringsregels is de kans op zwaar lichamelijk letsel aanmerkelijk als een auto terwijl hij gas geeft op een stilstaand persoon botst. Naar de uiterlijke verschijningsvorm van het gedrag van verdachte – hij heeft geen uitwijkbewegingen gemaakt en zijn snelheid niet verminderd – heeft verdachte bewust de aanmerkelijke kans aanvaard dat er een ongeval zou ontstaan waarbij aangever zwaar lichamelijk letsel zou oplopen. De rechtbank acht dan ook wettig en overtuigend bewezen dat verdachte zich schuldig heeft gemaakt aan de onder feit 1 primair tweede alternatief tenlastegelegde poging tot zware mishandeling.

Op grond van de onder 3.3.1 vermelde gedragingen van verdachte is de rechtbank van oordeel dat verdachte gevaar heeft veroorzaakt op de weg. De rechtbank acht dan ook het onder feit 2 tenlastegelegde bewezen.