Uitspraken

Verdachte moet worden veroordeeld tot een taakstraf van honderdtwintig uur, met aftrek van voorarrest.

Een gevangenisstraf zou het einde van het bedrijf en van de financiën van verdachte betekenen. De door de officier van justitie geëiste strafeis is redelijk en er moet dan ook worden aangesloten bij de eis of er moet een straf worden opgelegd die overeenkomt met de eis.

De rechtbank heeft bij de bepaling van de op te leggen straffen rekening gehouden met de aard en de ernst van wat bewezen is verklaard, de omstandigheden waaronder deze feiten zijn begaan, en heeft daarbij gelet op de persoon en de omstandigheden van verdachte zoals bij het onderzoek ter terechtzitting is gebleken.

De rechtbank heeft bij de keuze tot het opleggen van een voorwaardelijke vrijheidsbenemende straf en een taakstraf en bij de vaststelling van de duur van beide straffen in het bijzonder het volgende laten meewegen.

Verdachte heeft een handgranaat voorhanden gehad. Dit soort explosieven brengt een onaanvaardbaar risico voor de veiligheid van personen met zich mee. Zeker nu het gaat om een bandenbedrijf waar mensen werken en veel bezoekers komen en dit bedrijf zich bevindt in een drukke buurt waar veel mensen wonen. Uit het wapenonderzoek is gebleken dat wanneer de pin uit de handgranaat wordt getrokken, de handgranaat binnen vier seconden ontploft.

Daarnaast heeft verdachte zich schuldig gemaakt aan het aanwezig hebben van ruim zes kilo hennep. De rechtbank gaat ervan uit dat hij daarmee een bijdrage heeft geleverd aan de handel in en verspreiding van voor de gezondheid schadelijke softdrugs en de daarmee gepaard gaande vermogens- en andere criminaliteit.

De rechtbank houdt rekening met de straffen die in vergelijkbare zaken worden opgelegd en zoekt aansluiting bij de oriëntatiepunten voor straftoemeting van rechters waarbij voor het voorhanden hebben van een handgranaat een onvoorwaardelijke gevangenisstraf van zes maanden passend wordt geacht. Voor het aanwezig hebben van een hoeveelheid softdrugs tussen de vijf en tien kilo wordt een onvoorwaardelijke gevangenisstraf van vier maanden passend geacht. Vervolgens beoordeelt de rechtbank of er omstandigheden zijn op grond waarvan in het voordeel of het nadeel van verdachte van deze uitgangspunten moet worden afgeweken.

De rechtbank heeft gekeken naar het strafblad van verdachte van 24 oktober 2019 waaruit blijkt dat verdachte niet eerder is veroordeeld voor soortgelijke strafbare feiten. Dit strafblad vormt dus geen reden om aan verdachte een hogere of lagere straf op te leggen.

Ook houdt de rechtbank rekening met de redelijke termijn. Een verdachte heeft recht op berechting van zijn zaak binnen een redelijke termijn. Als uitgangspunt geldt dat binnen twee jaar na aanvang van de redelijke termijn door de rechtbank moet zijn beslist, tenzij sprake is van bijzondere omstandigheden. Daarbij kan gedacht worden aan de ingewikkeldheid van een zaak, de invloed van de verdachte of zijn advocaat op het procesverloop en de manier waarop de zaak door de bevoegde autoriteiten is behandeld.

De redelijke termijn in deze zaak is gaan lopen op het moment waarop verdachte in verzekering werd gesteld. Dat was op 7 november 2017. Dit betekent dat, als zich geen bijzonderheden voor doen, de zaak op 7 november 2019 afgerond had moeten zijn. Het procesdossier was eind juni 2018 gereed. De planning van de inhoudelijke behandeling van de zitting heeft té lang op zich laten wachten. De rechtbank vindt dan ook dat sprake is van een overschrijding van de redelijke termijn. De rechtbank zal mede daarom geen onvoorwaardelijke gevangenisstraf opleggen. Daarbij betrekt de rechtbank dat een onvoorwaardelijke gevangenisstraf grote (financiële) gevolgen voor het bedrijf van verdachte en zijn persoonlijke omgeving heeft.

Uit het oogpunt van generale preventie en gelet op de ernst van de bewezen verklaarde feiten acht de rechtbank een forse taakstraf en een voorwaardelijke gevangenisstraf op zijn plaats.

Gelet op het voorgaande, ziet de rechtbank aanleiding om af te wijken van de door de officier van justitie geëiste straf. De rechtbank komt tot de volgende strafoplegging. Verdachte wordt veroordeeld tot een taakstraf van 240 uur en een voorwaardelijke gevangenisstraf van drie maanden, met aftrek van voorarrest, met een proeftijd van twee jaar.