Uitspraken

Op 27 juli 2019 was aangeefster [slachtoffer] na een lange avond stappen op een afterparty voor horecamedewerkers in uitgaansgelegenheid ‘Bubbels’ in Amsterdam. Verdachte was daar ook. Verdachte en [slachtoffer] zijn uiteindelijk samen in een taxi gestapt en naar de woning van [slachtoffer] toegegaan. Verdachte is in haar woning naar het toilet geweest en [slachtoffer] heeft hem een drankje aangeboden, maar zij wilde eigenlijk gaan slapen. Na het aantrekken van haar nachtjapon in de badkamer, is zij op bed gaan liggen. Verdachte lag ook op het bed. Vervolgens heeft er seksueel contact tussen [slachtoffer] en verdachte plaatsgevonden.

De verklaringen van [slachtoffer] en verdachte over de aard en vrijwilligheid van dit seksuele contact lopen sterk uiteen. [slachtoffer] heeft in haar aangifte verklaard dat zij door verdachte is verkracht. Verdachte is haar besprongen, is toen met zijn penis in haar vagina gegaan en heeft vervolgens hard met zijn penis in haar vagina gestoten. Daarnaast is hij met zijn vingers en hand in haar vagina en anus gegaan en heeft hij haar mond naar zijn penis gebracht en heeft hij met zijn penis in haar mond gestoten. Ook heeft verdachte zijn tong in de mond van [slachtoffer] geduwd. Verdachte heeft geweld gebruikt door [slachtoffer] vast te pakken, bij de keel te grijpen, op haar rug te slaan en in haar borsten en tepels te knijpen, krassen en bijten. [slachtoffer] heeft meerdere malen aangegeven dat verdachte moest ophouden, dat zij pijn had en zij heeft geprobeerd de armen van verdachte weg te duwen. Verdachte gebruikte in eerste instantie op verzoek van [slachtoffer] een condoom, maar heeft dat later afgedaan omdat hij er last van had. Op een gegeven moment zag verdachte dat zij bloedde, dat vond hij vies en toen is hij gestopt. Hij heeft toen iemand gebeld om hem op te komen halen. Aangeefster lag op bed met een kussen voor haar buik. Verdachte heeft dit kussen weggetrokken en haar een tweede keer verkracht. Daarna is hij weggegaan.

Verdachte ontkent dat hij [slachtoffer] heeft verkracht. Hij heeft bij de rechter-commissaris verklaard dat [slachtoffer] vrijwillig seks met hem heeft gehad, dat hij niet agressief is geweest en dat hij [slachtoffer] niet heeft gebeten of geslagen. Op de zitting heeft verdachte verklaard dat zij toen ze in de woning waren aangekomen eerst een tijdje hebben gepraat. Op een gegeven moment begon het voorspel, waarna verdachte [slachtoffer] vaginaal heeft gepenetreerd. Daarbij heeft hij geen verbale of non-verbale signalen gekregen dat [slachtoffer] de geslachtsgemeenschap niet wilde of niet prettig vond. [slachtoffer] zei juist dat ze het harder wilde. Er was wel sprake van wat ruwere seks, maar dat was dus juist omdat [slachtoffer] daar zelf om vroeg. Verdachte stelt dat hij niet met zijn vingers in haar anus en vagina is geweest en [slachtoffer] op zijn verzoek vrijwillig haar mond naar zijn penis heeft gebracht en hij niet haar hoofd op zijn penis heeft gedrukt. Op een gegeven moment is hij gestopt omdat ze bloedde. Verdachte heeft toen nog iets gedronken en ze hebben nog gekletst, en toen is verdachte naar huis gegaan.

De officier van justitie vindt de ten laste gelegde verkrachting bewezen.

Zij baseert zich daarbij op de verklaring van [slachtoffer] die zij consequent en consistent vindt ten aanzien van de gebeurtenissen en het tijdspad. De verklaring van [slachtoffer] is authentiek en eerlijk, wat ook blijkt uit het feit dat [slachtoffer] haar eigen gedrag niet onbenoemd laat. Zo heeft zij verklaard dat zij die avond behoorlijk dronken was en cocaïne had gebruikt. De officier van justitie vindt deze verklaring daarom betrouwbaar en bruikbaar voor het bewijs.

Bovendien vindt deze verklaring verankering in ander bewijsmateriaal, onder meer in de resultaten van het medisch forensisch onderzoek op het lichaam van [slachtoffer] en het daarbij waargenomen letsel op haar borsten, genitaliën, rug en de blauwe plekken. Daarnaast zijn de verklaringen van getuigen [getuige 1] , [getuige 2] , [getuige 3] en [getuige 4] ondersteunend voor de verklaring van [slachtoffer] .

De raadsman heeft vrijspraak bepleit omdat niet kan worden bewezen dat verdachte aangeefster heeft verkracht.

De verklaringen van [slachtoffer] moeten worden uitgesloten van het bewijs omdat deze niet betrouwbaar zijn. [slachtoffer] was die avond zeer onder invloed van drank en drugs, wat maakt dat haar verklaringen onbetrouwbaar zijn. Bovendien zijn haar verklaringen op bepaalde punten inconsistent. De verklaringen van [slachtoffer] kunnen daarom niet voor het bewijs kunnen worden gebruikt.

Daarnaast is er geen steunbewijs voor de verklaringen van aangeefster. Het medisch forensisch onderzoek is niet getoetst aan een hypothese, zodat de letselverklaring niet als bewijs kan dienen. De letselverklaring biedt bovendien geen steun voor de verklaring van [slachtoffer] omdat geen letsels zijn waargenomen direct rondom de anus en niet wordt beschreven dat bijtwonden of wonden of krassen veroorzaakt door nagels zijn geconstateerd. Ook zijn geen blauwe plekken op de rug en buik van [slachtoffer] waargenomen, terwijl zij wel verklaard heeft dat ze zo hard werd geslagen dat het voelde als een brandplek. Bovendien is niet uitgesloten dat de letsels die in de letselverklaring staan beschreven, zijn ontstaan door vrijwillige, ruige seks. De overige getuigen die een verklaring hebben afgelegd, hebben de informatie uit één en dezelfde bron, namelijk aangeefster, zodat ook die verklaringen niet ondersteunend zijn voor de lezing van [slachtoffer] .

Dat verdachte en [slachtoffer] seksuele gemeenschap hebben gehad, wordt niet door verdachte betwist. Het draait in deze zaak om de vraag of het seksuele contact al dan niet met wederzijdse instemming heeft plaatsgevonden.

Anders dan de raadsman, vindt de rechtbank de verklaringen van [slachtoffer] betrouwbaar en bruikbaar voor het bewijs. De verklaringen lijken authentiek en ondanks dat [slachtoffer] in aanloop naar de gebeurtenis alcohol en drugs had gebruikt, heeft zij een consistente en heldere beschrijving kunnen geven van wat zich in haar woning heeft voorgedaan. De volgorde van de verschillende handelingen van verdachte heeft zij wellicht niet helemaal duidelijk en wisselt iets in de informele verklaring ten opzichte van de aangifte. Dit neemt niet weg dat de lijn en de strekking van de gebeurtenissen volstrekt helder is in haar verklaringen. Haar verklaring vindt bovendien op belangrijke punten steun in andere bewijsmiddelen. Allereerst wordt deze ondersteund door de verklaring van verdachte dat hij op 27 juli 2019 samen met haar naar haar woning is gegaan en daar seksueel contact met haar heeft gehad.

De verklaring van [slachtoffer] vindt daarnaast bevestiging in de uitkomsten van het medisch forensisch onderzoek. Hieruit blijkt dat [slachtoffer] op 27 juli 2019 in de middag, enkele uren nadat zij zegt door verdachte met geweld te zijn verkracht, letsel had op verschillende plekken op haar lichaam, waaronder bloeduitstortingen en krasletsel aan haar hals, borsten, rug, genitaliën en armen. Dat geen letsel is geconstateerd bij de anus, terwijl [slachtoffer] zegt dat verdachte met zijn vinger en hand haar anus binnendrong, doet daar niet aan af. De medische verklaring meldt immers ook dat dit niet uitsluit dat er (pogingen tot) penetratie van de anus hebben plaatsgevonden. De verklaring van verdachte dat het letsel van [slachtoffer] mogelijk is ontstaan door vrijwillige ‘ruige’ seks, schuift de rechtbank als ongeloofwaardig terzijde.

De verklaring van [slachtoffer] vindt ook bevestiging in diverse getuigenverklaringen en bevindingen van de politie. Op 27 juli 2019 om 08:34 uur heeft [slachtoffer] aan getuige [getuige 1] een voicememo gestuurd waarin zij [getuige 1] vertelt dat ze seks heeft gehad met een jongen en dat hij haar heel veel pijn heeft gedaan. Ondanks dat ze tegen deze jongen heeft gezegd dat hij op moest houden, ging hij gewoon door. Later sprak [getuige 1] [slachtoffer] aan de telefoon. [slachtoffer] vertelde het verhaal opnieuw en was aan het huilen. Toen [getuige 1] bij [slachtoffer] thuis kwam, was zij nog steeds aan het huilen. Later heeft [slachtoffer] [getuige 1] ook verteld dat de jongen haar hoofd had vastgepakt en om zijn penis had geforceerd, haar heel veel had geslagen en ook anaal had verkracht. Ze heeft zijn armen geprobeerd weg te trekken, maar dat lukte niet. Getuige [getuige 2] kwam [slachtoffer] die ochtend tussen 10:30 en 11:30 uur tegen in de binnentuin. [slachtoffer] maakte een verslagen en verdrietige indruk en vertelde huilend dat er iets heel ergs was gebeurd met een jongen en dat er dingen zijn gebeurd die zij niet wilde. Om 10:48 uur die ochtend heeft [slachtoffer] getuige [getuige 4] opgebeld. Zij heeft hem verteld dat zij verkracht was en dat die jongen haar veel pijn heeft gedaan. [getuige 4] is naar het huis van [slachtoffer] gegaan en daar trof hij haar gebroken aan. [slachtoffer] was aan het huilen, was verward en had trillingen in haar stem. Omstreeks 11:15 uur die ochtend arriveerden verbalisanten [verbalisant 1] en [verbalisant 2] na een melding van verkrachting op het adres van [slachtoffer] . [slachtoffer] verklaarde dat ze vaginaal, anaal en oraal is verkracht en dat de jongen haar pijn heeft gedaan en zij blauwe plekken had op haar borst omdat hij zo hard in haar borsten had geknepen en er ook in had gebeten. Getuige [getuige 3] heeft [slachtoffer] diezelfde dag aan de telefoon gesproken en merkte dat ze helemaal van slag was. Ze had haar nog nooit zo meegemaakt. Later heeft [slachtoffer] haar verteld dat ze verkracht is.

Deze, door verschillende getuigen waargenomen, emotionele gesteldheid van [slachtoffer] kort na de gemeenschap met verdachte, ondersteunt de verklaringen van [slachtoffer] dat zij de seksuele gedragingen niet vrijwillig heeft ondergaan. Daarmee komt het ondersteunende bewijs voor de verklaring van aangeefster op dit punt – anders dan de raadsman stelt – niet uit één en dezelfde bron. Uit de verschillende getuigenverklaringen volgt bovendien dat [slachtoffer] aan alle getuigen een weergave van de gebeurtenissen van die ochtend heeft gegeven die overeenkomt met haar verklaringen tegenover de politie. Dat ondersteunt de betrouwbaarheid van haar politieverklaringen.

Het verweer van de raadsman dat voor verdachte niet kenbaar is geweest dat [slachtoffer] geen seks met hem wilde, wordt verworpen. Zelfs als de seks in de beleving van verdachte min of meer vrijwillig zou zijn begonnen, moet voor verdachte gedurende het verloop van de gebeurtenissen duidelijk zijn geworden dat [slachtoffer] niet wilde en niet instemde met zijn handelingen. Dit volgt uit de geweldshandelingen die de rechtbank bewezen acht. De rechtbank vindt bovendien bewezen dat aangeefster meerdere keren aan verdachte heeft gevraagd of hij weg wilde gaan en op wilde houden, dat zij zijn armen probeerde weg te duwen en dat zij heeft gezegd dat hij haar pijn deed.

De rechtbank acht bewezen dat verdachte de seksuele handelingen opzettelijk tegen de wil van aangeefster heeft gepleegd. Omdat de rechtbank de verklaring van [slachtoffer] betrouwbaar vindt en deze verklaring op essentiële punten steun vindt in ander bewijs, sluit de rechtbank bij de bewezenverklaring aan bij dat wat [slachtoffer] over de door verdachte verrichte seksuele gedragingen heeft verklaard.