Uitspraken

De rechtbank acht niet bewezen dat verdachte het onder feit 1 ten laste heeft gepleegd of medegepleegd. Zij overweegt hiertoe het volgende.

Voor het bewijs van ‘aanwezig hebben’ in de zin van de Opiumwet, is nodig dat verdachte wist van de aanwezigheid van de drugs en dat deze zich binnen zijn machtssfeer bevonden. Met dat laatste wordt bedoeld dat verdachte in enige mate kon bepalen wat er met die drugs zou gebeuren, oftewel: dat hij er enige zeggenschap over had. Niet is vereist dat de drugs zijn eigendom waren.

De rechtbank stelt vast dat verdachte is aangehouden in een woning waarin slikkersbollen zijn aangetroffen. Met de officier van justitie en de raadsman is de rechtbank van oordeel dat niet bewezen is dat verdachte wetenschap had van de verdovende middelen die in de slaapkamer en badkamer lagen. Met betrekking tot de slikkersbollen in de woonkamer en de keuken overweegt de rechtbank dat verdachte op de terechtzitting heeft verklaard dat hij de slikkersbollen op de tafel in de woonkamer heeft gezien. Dit betekent dat verdachte wetenschap had van de aanwezigheid van die verdovende middelen. Vervolgens rijst de vraag of verdachte hier ook de beschikkingsmacht over had. Anders dan de officier van justitie, beantwoordt de rechtbank die vraag ontkennend. De enkele aanwezigheid van verdachte in de woning kort voor de inval door de politie, is onvoldoende om aan te nemen dat hij beschikkingsmacht over de verdovende middelen had.

In de jas van verdachte zijn eveneens slikkersbollen aangetroffen. Verdachte heeft verklaard dat deze niet van hem zijn en dat deze nog niet in zijn jaszak zaten op het moment dat hij de woning binnenging. De rechtbank zal verdachte ook van dit onderdeel van de tenlastelegging vrijspreken. Met de raadsman is de rechtbank van oordeel dat niet kan worden uitgesloten dat iemand anders de bollen in zijn jaszak heeft gestopt kort voordat de politie de woning binnenviel. Dit scenario wordt niet weersproken door het dossier. Bij de geloofwaardigheid van de verklaring van verdachte speelt bovendien een rol dat verdachte de betreffende jas bij zijn aanhouding heeft aangewezen als de zijne en dat hij direct in zijn verhoor bij de politie een verklaring hierover heeft afgelegd.

Concluderend acht de rechtbank het onder feit 1 ten laste gelegde niet bewezen. Verdachte wordt hiervan vrijgesproken.

De rechtbank acht evenmin bewezen dat verdachte het onder feit 2 ten laste heeft gepleegd of medegepleegd. Voor zover verdachte al wetenschap had van de aanwezigheid van de in de tenlastelegging genoemde voorwerpen in de woning, had hij hier in geval geen beschikkingsmacht over. Nu verdachte deze voorwerpen niet voorhanden heeft gehad, kan niet worden bewezen dat hij zich aan voorbereidingshandelingen schuldig heeft gemaakt. Verdachte wordt daarom ook van feit 2 vrijgesproken.