Uitspraken

De officier van justitie heeft in zaak A en zaak B gerekwireerd tot een bewezenverklaring van de tenlastegelegde feiten.

Zij heeft ten aanzien van zaak A – kort samengevat – het volgende aangevoerd. Feit 1 – de beroving van taxichauffeur [slachtoffer 1] door middel van (bedreiging met) geweld – kan worden bewezen op grond van de aangifte en de bekennende verklaring van verdachte. Ook het primair tenlastegelegde onder feit 2 – de winkeldiefstal bij de Albert Heijn door middel van (bedreiging met) geweld – kan worden bewezen. Hoewel verdachte ontkent dat hij een mes heeft getoond en aangeefster [slachtoffer 2] heeft gestompt tegen haar oor, vindt de verklaring van aangeefster op deze punten steun in de verklaring van getuige [slachtoffer 3] en in de verklaring van de anoniem gebleven caissière.

Op grond van de aangifte, de camerabeelden, de schade in de auto en het aangetroffen DNA van verdachte op verschillende voorwerpen in de auto kan ook de in zaak B tenlastegelegde autodiefstal worden bewezen. Omdat op de camerabeelden te zien is dat de lichten van de auto gingen knipperen, nadat een persoon in de auto was gestapt, moet deze diefstal zijn gepleegd door middel van een valse sleutel. De verklaring van verdachte – dat hij tuinhandschoenen zou hebben gedragen tegen de kou – is, gelet op de omstandigheid dat slechts één tuinhandschoen is aangetroffen, ongeloofwaardig. Daarnaast is de verklaring van verdachte dat hij vaker in openstaande auto’s heeft geslapen ongeloofwaardig. Eigenaren van de betreffende auto’s zouden dit immers hebben opgemerkt.

Tot slot is het opvallend dat de (deels bekennende) afgelegde verklaringen van verdachte, zowel in zaak A als in zaak B, op de procesdossiers lijken te zijn afgestemd. Dit maakt dat de verklaringen van verdachte als onaannemelijk terzijde moeten worden geschoven.

De raadsvrouw heeft, gelet op de bekennende verklaring van verdachte, geen bewijsverweer gevoerd ten aanzien van feit 1 in zaak A.

Ten aanzien van de tenlastegelegde winkeldiefstal met (bedreiging met) geweld onder feit 2 in zaak A, heeft zij aangevoerd dat alleen het zich losrukken en de woordelijke bedreiging kunnen worden bewezen. Voor de andere tenlastegelegde (gewelds)handelingen ontbreekt wettig bewijs. Verdachte heeft ontkend dat hij een mes heeft getoond en aangeefster tegen haar linkeroor heeft gestompt. Bovendien vindt de verklaring van aangeefster [slachtoffer 2] op deze punten geen steun in de – onderling tegenstrijdige – verklaringen van getuige [slachtoffer 3] en de caissière.

Verder heeft de raadsvrouw bepleit dat verdachte moet worden vrijgesproken van de tenlastegelegde autodiefstal in zaak B. Verdachte heeft verklaard dat hij mogelijk in de Mercedes Benz van aangever heeft geslapen op 26 oktober 2019 aan de Da Costakade in Amsterdam. Deze verklaring vindt steun in de omstandigheid dat zijn DNA is aangetroffen op verschillende plekken in de auto van aangever. Uit het dossier blijkt niet dat verdachte de auto op 21 oktober 2019 heeft gestolen.

Ten aanzien van zaak A:

Op grond van de in bijlage II opgenomen bewijsmiddelen kan worden bewezen dat verdachte zich schuldig heeft gemaakt aan een beroving van een taxichauffeur met (bedreiging met) geweld (feit 1) en een winkeldiefstal bij de Albert Heijn met (bedreiging met) geweld (feit 2). De rechtbank overweegt daartoe het volgende.

Verdachte heeft bekend dat hij op 16 oktober 2019 in Amsterdam – met een mes – een taxichauffeur heeft beroofd van zijn telefoon en portemonnee. De bekennende verklaring van verdachte wordt ondersteund door de verklaring van aangever [slachtoffer 1] . Nu verdachte feit 1 heeft bekend en de raadsvrouw hiervoor geen vrijspraak heeft bepleit, volstaat de rechtbank op grond van artikel 359, derde lid, tweede volzin van het Wetboek van Strafvordering (hierna: Sv) met een opgave van de bewijsmiddelen in bijlage II.

Daarnaast heeft verdachte bekend dat hij op 22 oktober 2019 bij de Albert Heijn in Amsterdam een fles wijn heeft gestolen. Zowel verdachte als aangeefster [slachtoffer 2] verklaren dat er vervolgens een worsteling ontstond, waarbij verdachte zich heeft losgerukt. Hoewel verdachte heeft ontkend dat hij aangeefster [slachtoffer 2] met zijn vuist tegen haar linkeroor heeft gestompt en [slachtoffer 2] en [slachtoffer 3] heeft bedreigd met een mes, acht de rechtbank ook deze onderdelen van de tenlastelegging bewezen. De verklaring van aangeefster vindt immers steun in de verklaring van getuige [slachtoffer 3] en in de verklaring van de anoniem gebleven caissière. Anders dan raadsvrouw heeft bepleit, vindt de rechtbank dat deze verklaringen niet zodanig van elkaar verschillen dat deze niet voor het bewijs kunnen worden gebruikt.

Ten aanzien van zaak B:

Uit de aangifte van [naam 1] volgt dat zijn Mercedes Benz die geparkeerd stond aan de Nassaukade in Amsterdam op 21 oktober 2019 is weggenomen. Op de door aangever aangeleverde camerabeelden is te zien dat een persoon in de auto stapt en de lichten knipperen, waarna de auto wegrijdt. Op 26 oktober 2019 wordt de auto door aangever teruggevonden aan de Da Costakade in Amsterdam. In de auto zijn verschillende DNA-sporen van verdachte aangetroffen. Verdachte heeft hierover ter terechtzitting verklaard dat hij waarschijnlijk in de openstaande auto van aangever aan de Da Costakade heeft geslapen, omdat hij in die periode vaker in openstaande auto’s heeft geslapen. De rechtbank is van oordeel dat deze verklaring van verdachte niet als (volstrekt) onaannemelijk ter zijde kan worden geschoven. Het dossier bevat geen bewijs dat dit scenario weerspreekt. Bovendien volgt niet uit het dossier dat verdachte degene is geweest die de Mercedes Benz op 21 oktober 2019 heeft gestolen. Verdachte zal daarom van dit feit worden vrijgesproken.