Uitspraken

De volgende feiten kunnen op grond van de wettige bewijsmiddelen die in bijlage 2 zijn opgenomen, als vaststaand worden aangemerkt. Deze feiten hebben tijdens het onderzoek ter terechtzitting niet ter discussie gestaan en kunnen zonder nadere motivering als vertrekpunt dienen voor de beoordeling van de bewijsvraag.

Op 22 mei 2020 is verdachte met één ander persoon naast zich in zijn auto naar het Opveld in Amsterdam gereden om daar één lachgastank te kopen. Aangever stond hier met een bestelbus met lachgastanks op hen te wachten. Verdachte en aangever hebben ieder een andere lezing van wat er na de aankomst van verdachte precies gebeurd is. Vaststaat in ieder geval dat verdachte op enig moment zijn auto naast de bestelbus heeft gezet, uit zijn auto is gekomen en op aangever is afgestapt. De persoon die naast verdachte zat, bleef in de auto zitten. Er vond toen een worsteling tussen verdachte en aangever plaats, die uit duw- en trekbewegingen bestond. Verdachte heeft zich tijdens en ook na deze worsteling de toegang tot de bestelbus verschaft en hieruit meerdere lachgastanks gehaald om deze in zijn auto te leggen. Verdachte is hierna weggereden.

De officier van justitie heeft zich op het standpunt gesteld dat de diefstal met geweld bewezen kan worden verklaard. Dit geldt volgens hem dan enkel voor het wegnemen van de lachgastanks. Dat verdachte volgens aangever ook een geldbedrag heeft weggenomen, vindt onvoldoende steun in ander bewijs. Ook de verklaring van aangever dat verdachte hem een klap zou hebben gegeven, vindt onvoldoende steun in andere bewijsmiddelen. De officier van justitie ziet daarnaast onvoldoende bewijs voor medeplegen, gelet op de minimale betrokkenheid van de tweede persoon, en heeft daarom tot een bewezenverklaring van het plegen van de diefstal met geweld gerekwireerd. Dat verdachte naar eigen zeggen de weggenomen lachgastanks had gekocht van aangever, gelooft de officier van justitie niet.

De raadsman heeft over het wegnemen van het geld, het uitdelen van een klap en het medeplegen van de diefstal eveneens betoogd dat hiervoor onvoldoende bewijs is. Voor wat betreft het wegnemen van de lachgastanks heeft hij zich op het standpunt gesteld dat dit wegnemen niet wederrechtelijk was, omdat verdachte voor deze tanks had betaald aan aangever. Dit heeft hij na aankomst op het Opveld gedaan. Het is weliswaar onbehoorlijk dat hij de tanks vervolgens zelf heeft gepakt en daarbij aangever heeft geduwd, maar hij heeft dat enkel gedaan omdat hij anders zijn tanks misschien niet zou krijgen. De raadsman vindt dat verdachte daarom moet worden vrijgesproken. Als de rechtbank wel tot een bewezenverklaring voor de diefstal komt, is volgens de raadsman van geweld of de dreiging hiermee in ieder geval geen sprake.

De rechtbank komt op grond van de wettige bewijsmiddelen die in bijlage 2 zijn opgenomen tot het oordeel dat verdachte op 22 mei 2020 meerdere lachgastanks heeft gestolen en dat hij daarbij geweld heeft gebruikt, door verdachte vast te grijpen en hem meerdere malen weg te duwen. De rechtbank is het met de officier van justitie en de verdediging eens dat er onvoldoende bewijs is voor de vaststelling dat verdachte daarbij ook een geldbedrag heeft weggenomen en een klap heeft uitgedeeld of dat sprake was van medeplegen. De verklaringen van aangever vinden daarvoor onvoldoende steun in andere wettige bewijsmiddelen.

Dat de lachgastanks zijn weggenomen door verdachte, heeft hij ook niet ontkend op zitting. Anders dan de verdediging komt de rechtbank tot het oordeel dat dit wegnemen wederrechtelijk was. Zij vindt hiervoor niet redengevend of verdachte al dan niet had betaald voor de tanks. De rechtbank acht het van doorslaggevend belang dat verdachte zich de tanks eigenmachtig heeft toegeëigend. Dit kan worden opgemaakt uit de aangifte, de verklaringen van verdachte op zitting, de getuigenverklaring van [getuige 1] en de (beschrijving van de) door getuige [getuige 1] gemaakte videobeelden. Hieruit blijkt dat aangever voor de bestelbus is gaan staan en verdachte zowel fysiek als verbaal heeft geprobeerd tegen te houden. Verdachte heeft desondanks toch doorgezet en geweld toegepast, door aangever eerst vast te grijpen en vervolgens meermaals weg te duwen, terwijl voor hem duidelijk was dat hij de tanks op dat moment niet mocht pakken. De rechtbank acht het tenlastegelegde in zoverre dan ook bewezen en verwerpt het verweer.

De officier van justitie heeft verzocht om de vordering tot ten uitvoerlegging na voorwaardelijke veroordeling toe te wijzen.

De raadsman verzet zich tegen de toewijzing van de vordering tot tenuitvoerlegging na voorwaardelijke veroordeling en verzoekt de rechtbank om de proeftijd daarvan met één jaar te verlengen.

De rechtbank zal de vordering tot tenuitvoerlegging van de voorwaardelijke straf afwijzen, omdat die tenuitvoerlegging in de gegeven omstandigheden niet opportuun is.