Uitspraken

Vrijspraak van het onder 1 ten laste gelegde

De rechtbank acht niet bewezen wat onder 1 is ten laste gelegd. Het volgende is hiervoor van belang.

Aangever [slachtoffer 7] heeft aangifte gedaan van diefstal uit zijn auto, gevolgd door een bedreiging. Uit de aangifte blijkt dat hij iemand in zijn auto zag zitten en dat deze persoon hem – nadat aangever hem uit zijn auto had getrokken en er een discussie ontstond – heeft bedreigd met een schroevendraaier. Verdachte heeft ter terechtzitting erkend dat hij in de parkeergarage aanwezig was en dat hij een discussie heeft gehad met aangever. Hij ontkent echter dat hij in de auto van aangever heeft ingebroken en hij ontkent ook dat hij hem met een schroevendraaier heeft bedreigd. In het dossier bevindt zich een proces-verbaal van bevindingen waarin de camerabeelden van de parkeergarage zijn beschreven. Op deze beelden is verdachte herkend door meerdere verbalisanten. Door verbalisant [verbalisant 1] is beschreven dat op de beelden te zien is dat aangever samen met verdachte weg loopt bij een geparkeerd voertuig en dat zij met elkaar in discussie zijn. Verdachte wordt telkens door aangever vooruit geduwd. Vervolgens is beschreven dat verdachte zijn rugzak pakt en deze toont aan aangever, maar ook dat verdachte op hetzelfde moment een schroevendraaier uit zijn tas haalt en deze direct achter zijn rug verstopt. Door de verbalisant is niet beschreven dat hij op de beelden ziet dat verdachte in de auto van aangever heeft ingebroken. Daarnaast is door de verbalisant niet beschreven dat op de beelden te zien is dat verdachte met de schroevendraaier stekende bewegingen richting aangever heeft gemaakt. Andere mogelijke bewijsmiddelen die de verklaring van aangever dat verdachte in zijn auto zat en dat verdachte hem daarna met een schroevendraaier heeft bedreigd, bevat het dossier niet. Gelet hierop is de rechtbank van oordeel dat het dossier onvoldoende wettig bewijs bevat om verdachte voor dit feit te kunnen veroordelen. De rechtbank zal verdachte dan ook vrijspreken van het onder 1 ten laste gelegde feit.

Vrijspraak van het onder 3 en 4 ten laste gelegde

De rechtbank acht ook niet bewezen wat onder 3 en 4 is ten laste gelegd. Het volgende is hiervoor van belang.

Verdachte heeft ter terechtzitting erkend dat hij op 31 maart 2020 in de parkeergarage aan de Solitudolaan aanwezig was, met het doel om in auto’s in te breken. Echter, iemand was hem voor geweest. Alle auto’s die daarvoor in aanmerking kwamen waren al opengebroken. Verdachte heeft in de parkeergarage een doos gevonden met daarin kleding en heeft ook rondgelopen met een plastic tas, die daar waarschijnlijk ook bij lag.

Ook ten aanzien van deze feiten bevindt zich een proces-verbaal van bevindingen in het dossier waarin de camerabeelden van de parkeergarage zijn beschreven. Hieruit blijkt dat te zien is dat verdachte door de parkeergarage loopt en dat hij aan auto’s voelt. Op een gegeven moment is te zien dat verdachte met een doos en een plastic tas loopt. Deze plastic tas lijkt overeen te komen met de tas die uit de auto van aangever [slachtoffer 3] is gestolen. De rechtbank stelt vast dat deze beelden op zich, gecombineerd met de aangiftes, voldoende wettig bewijs opleveren voor de ten laste gelegde auto-inbraken en de poging. De rechtbank stelt echter eveneens vast dat verdachte stellig heeft verklaard dat hij deze auto-inbraken niet heeft gepleegd, omdat iemand hem voor was geweest. Nu verdachte alle andere auto-inbraken heeft erkend, inclusief 13 ad informandum gevoegde feiten, en de beelden de verklaring van verdachte niet weerspreken, heeft de rechtbank niet de overtuiging gekregen dat verdachte degene is geweest die de auto-inbraken die onder 3 en 4 zijn tenlastegelegd, heeft gepleegd. De rechtbank zal verdachte dan ook vrijspreken van de onder 3 en 4 ten laste gelegde feiten.

Het oordeel over het onder 2 en 5 primair ten laste gelegde

De rechtbank komt tot een bewezenverklaring van het onder 2 en 5 primair ten laste gelegde. Verdachte heeft bekend dat hij in de periode van 29 december 2019 tot en met 11 mei 2020 in auto’s heeft ingebroken in de parkeergarage van het QO-hotel, de parkeergarage aan de Mary van der Sluisstraat en de parkeergarage aan de Carolina MacGillavrylaan en verdachte heeft bekend dat hij op 9 mei 2020 een bromfiets en een helm heeft gestolen.

Standpunt van de officier van justitie

De officier van justitie heeft zich op het standpunt gesteld dat de vordering in zijn geheel voor toewijzing vatbaar is.

Standpunt van de verdediging

De raadsvrouw heeft de vordering betwist ten aanzien van de kosten voor de laptops, de tas met souvenirs en de handschoenen. Deze kosten zijn niet nader onderbouwd. Bovendien wordt in de aangifte een Lenovo laptop genoemd terwijl in het schadeformulier een Thinkpad T420 wordt genoemd. De laptop zou ook eigendom zijn van de werkgever Philips. Dit deel van de vordering dient niet-ontvankelijk te worden verklaard. De kosten voor de vervanging van de ruit zijn voor toewijzing vatbaar.

Oordeel van de rechtbank

Vast staat dat aan de benadeelde partij door het onder 2 bewezenverklaarde rechtstreeks materiële schade is toegebracht. De rechtbank zal de vordering toewijzen tot een bedrag van € 365,10, bestaande uit de kosten voor de autoruit, de handschoenen, de tas met souvenirs en de trui. Het vloeit rechtstreeks voort uit de aangifte dat deze goederen zijn weggenomen. Ten aanzien van de kosten voor de twee laptops zal de rechtbank de benadeelde partij niet-ontvankelijk verklaren. Deze laptops zijn eigendom van de werkgever van de benadeelde partij en haar partner [slachtoffer 2] . De werkgevers hadden om de schade bij verdachte te kunnen verhalen daarvoor zelf een vordering moeten indienen.

De benadeelde partij zal voor het overige niet-ontvankelijk worden verklaard in haar vordering. De behandeling van de vordering levert voor dit deel een onevenredige belasting van het strafgeding op omdat de vordering onvoldoende is onderbouwd en het toelaten van nadere bewijslevering zou betekenen dat de behandeling van de strafzaak moet worden aangehouden. De benadeelde partij kan het resterende deel van haar vordering bij de burgerlijke rechter aanbrengen.

De rechtbank concludeert dat de vordering tot materiële schadevergoeding tot een bedrag van in totaal € 365,10 zal worden toegewezen, vermeerderd met de wettelijke rente vanaf 19 februari 2020.

Verder zal de verdachte worden veroordeeld in de kosten die de benadeelde partij heeft gemaakt en ten behoeve van de tenuitvoerlegging van deze uitspraak nog zal maken.

In het belang van [slachtoffer 1] voornoemd wordt, als extra waarborg voor betaling aan laatstgenoemde, de maatregel van artikel 36f van het Wetboek van Strafrecht aan verdachte opgelegd.

Standpunt van de officier van justitie

De officier van justitie heeft zich op het standpunt gesteld dat de vordering dient te worden afgewezen nu de vordering van [slachtoffer 1] voor toewijzing vatbaar is en de vordering van [slachtoffer 2] hiernaar verwijst.

Standpunt van de verdediging

De raadsvrouw heeft bepleit dat de benadeelde partij niet-ontvankelijk dient te worden verklaard nu deze vordering hoort bij de vordering van de benadeelde partij [slachtoffer 1] . Ten aanzien van de gevorderde immateriële schade is geen bedrag ingevuld en bovendien wordt er voor een feit als deze geen immateriële schade vergoed.

Oordeel van de rechtbank

De vordering tot materiële schade zal worden afgewezen nu deze zelfde vordering door de benadeelde partij [slachtoffer 1] is ingediend. Ook de vordering tot immateriële schadevergoeding zal worden afgewezen omdat de benadeelde partij op grond van artikel 6:106 lid 1 van het Burgerlijk Wetboek niet in aanmerking komt voor deze vergoeding. Het feit dat de benadeelde partij een gestresst gevoel en slapeloze nachten heeft overgehouden aan het strafbare feit is begrijpelijk en vervelend, maar levert geen grond voor vergoeding op.

De benadeelde partij en de verdachte zullen ieder de eigen kosten dragen.

Standpunt van de officier van justitie

De officier van justitie heeft zich op het standpunt gesteld dat de vordering in zijn geheel voor toewijzing vatbaar is.

Standpunt van de verdediging

De raadsvrouw heeft bepleit dat de kosten voor het vervangen van de autoruit toewijsbaar zijn. De overige kosten zijn niet onderbouwd en om die reden niet-ontvankelijk.

Oordeel van de rechtbank

Vast staat dat aan de benadeelde partij door het onder 2 bewezenverklaarde rechtstreeks materiële schade is toegebracht. De rechtbank zal de vordering toewijzen tot een bedrag van € 237,12, bestaande uit de kosten voor de autoruit en de oordopjes. Het vloeit rechtstreeks voort uit de aangifte dat deze oordopjes zijn weggenomen.

De benadeelde partij zal voor het overige niet-ontvankelijk worden verklaard in zijn vordering. De post ‘contant geld’ lijkt te zien op geld dat niet van de benadeelde zelf was, maar van/voor anderen. De behandeling van de vordering levert voor dit deel een onevenredige belasting van het strafgeding op omdat de vordering onvoldoende is onderbouwd en het toelaten van nadere bewijslevering zou betekenen dat de behandeling van de strafzaak moet worden aangehouden. De benadeelde partij kan het resterende deel van zijn vordering bij de burgerlijke rechter aanbrengen.

De rechtbank concludeert dat de vordering tot materiële schadevergoeding tot een bedrag van in totaal € 237,12 zal worden toegewezen, vermeerderd met de wettelijke rente vanaf 11 mei 2020.

Verder zal de verdachte worden veroordeeld in de kosten die de benadeelde partij heeft gemaakt en ten behoeve van de tenuitvoerlegging van deze uitspraak nog zal maken.

In het belang van [slachtoffer 6] voornoemd wordt, als extra waarborg voor betaling aan laatstgenoemde, de maatregel van artikel 36f van het Wetboek van Strafrecht aan verdachte opgelegd.

Standpunt van de officier van justitie

De officier van justitie heeft zich op het standpunt gesteld dat de vordering in zijn geheel voor toewijzing vatbaar is.

Standpunt van de verdediging

De raadsvrouw heeft de vordering niet betwist.

Oordeel van de rechtbank

Vast staat dat aan de benadeelde partij door het onder 2 bewezenverklaarde rechtstreeks materiële schade is toegebracht. De vordering is niet betwist. De gevorderde schadevergoeding komt de rechtbank niet onrechtmatig of ongegrond voor en zal daarom worden toegewezen, vermeerderd met de wettelijke rente vanaf 29 december 2019.

Verder zal de verdachte worden veroordeeld in de kosten die de benadeelde partij heeft gemaakt en ten behoeve van de tenuitvoerlegging van deze uitspraak nog zal maken.

Standpunt van de officier van justitie

De officier van justitie heeft zich op het standpunt gesteld dat de vordering in zijn geheel voor toewijzing vatbaar is.

Standpunt van de verdediging

De raadsvrouw heeft bepleit dat de vordering tot een bedrag van € 306,12 toewijsbaar is. De vordering dient voor het overige niet-ontvankelijk te worden verklaard. Nu er btw is berekend over de begroting, maar deze is nog niet betaald, kan de btw niet toegewezen worden.

Oordeel van de rechtbank

Vast staat dat aan de benadeelde partij als gevolg van het onder 10 ad informandum gevoegde feit rechtstreeks materiële schade is toegebracht en de vordering genoegzaam is onderbouwd. Daarom zal deze, ondanks de betwisting door de verdachte, worden toegewezen vermeerderd met de wettelijke rente vanaf 18 februari 2020.

Verder zal de verdachte worden veroordeeld in de kosten die de benadeelde partij heeft gemaakt en ten behoeve van de tenuitvoerlegging van deze uitspraak nog zal maken.

In het belang van [slachtoffer 5] voornoemd wordt, als extra waarborg voor betaling aan laatstgenoemde, de maatregel van artikel 36f van het Wetboek van Strafrecht aan verdachte opgelegd.

Standpunt van de officier van justitie

De officier van justitie heeft zich op het standpunt gesteld dat de vordering in zijn geheel voor toewijzing vatbaar is.

Standpunt van de verdediging

De raadsvrouw heeft bepleit dat deze vordering niet-ontvankelijk dient te worden verklaard nu vrijspraak is bepleit. Subsidiair is de vordering voldoende onderbouwd en kan deze worden toegewezen.

Oordeel van de rechtbank

De benadeelde partij zal in de vordering niet-ontvankelijk worden verklaard, omdat aan verdachte geen straf of maatregel is opgelegd en artikel 9a van het Wetboek van Strafrecht niet is toegepast.

De benadeelde partij en de verdachte zullen ieder de eigen kosten dragen.

Standpunt van de officier van justitie

De officier van justitie heeft zich op het standpunt gesteld dat de vordering in zijn geheel voor toewijzing vatbaar is.

Standpunt van de verdediging

De raadsvrouw heeft bepleit dat deze vordering niet-ontvankelijk dient te worden verklaard nu vrijspraak is bepleit. Subsidiair is de vordering voldoende onderbouwd en kan deze worden toegewezen.

Oordeel van de rechtbank

De benadeelde partij zal in de vordering niet-ontvankelijk worden verklaard, omdat aan verdachte geen straf of maatregel is opgelegd en artikel 9a van het Wetboek van Strafrecht niet is toegepast.

De benadeelde partij en de verdachte zullen ieder de eigen kosten dragen.