Uitspraken

Dit vonnis is gewezen naar aanleiding van het onderzoek op de terechtzitting van 3 maart 2021. Verdachte en zijn raadsvrouw, mr. F. van Baarlen, advocaat te Eindhoven, waren daarbij aanwezig.

De rechtbank heeft de zaken, die bij afzonderlijke dagvaardingen onder de bovenvermelde parketnummers zijn aangebracht, gevoegd. Deze zaken worden hierna als respectievelijk zaak A en zaak B aangeduid.

De rechtbank heeft kennisgenomen van de vordering van de officier van justitie, mr. G. Dankers, en van wat door verdachte en zijn raadsvrouw naar voren is gebracht.

Verdachte wordt in zaak A beschuldigd van:

In zaak B wordt verdachte verweten dat hij opzettelijk 18 tabletten MDMA voorhanden heeft gehad op 23 juni 2018.

De volledige tekst van de tenlasteleggingen staat in de bijlage bij dit vonnis.

Op 16 augustus 2020 vond tussen verdachte en [slachtoffer] een gevecht plaats op de [adres] te Amsterdam. [slachtoffer] is daarbij met een mes in zijn bil gestoken. Aanleiding voor het gevecht was een confrontatie tussen verdachte en [slachtoffer] in het winkelcentrum Venserpolder eerder die dag en een al langer lopend conflict tussen hen op Facebook.

Het gaat in deze zaak om de vraag of verdachte zich heeft schuldig gemaakt aan poging tot moord dan wel doodslag of (poging tot) zware mishandeling. Daarnaast moet de rechtbank de vraag beantwoorden of verdachte een beroep op noodweer toekomt. Deze laatste vraag zal worden besproken in rubriek 6. Tot slot zal de rechtbank beoordelen of verdachte zich schuldig heeft gemaakt aan verboden wapenbezit en overtreding van de Opiumwet.

De rechtbank acht op grond van de bewijsmiddelen bewezen dat verdachte:

zaak A, feit 1 primair:

op 16 augustus 2020 te Amsterdam ter uitvoering van het door verdachte voorgenomen misdrijf om opzettelijk [slachtoffer] van het leven te beroven met dat opzet met een mes een stekende beweging in de bil van die [slachtoffer] heeft gemaakt;

zaak A, feit 2:

op 9 september 2020 te Amsterdam een wapen van categorie II, onder 5 van de Wet wapens en munitie, te weten een elektrische stroomstootwapen, zijnde een voorwerp waarmee door een elektrische stroomstoot personen weerloos konden worden gemaakt of pijn kon worden toegebracht voorhanden heeft gehad;

zaak B:

op 22 juni 2018 te Amsterdam opzettelijk aanwezig heeft gehad ongeveer 18 tabletten bevattende MDMA.

Voor zover in de tenlastelegging taal- en/of schrijffouten staan, zijn deze verbeterd. Verdachte is hierdoor niet in de verdediging geschaad.

Er is geen omstandigheid aannemelijk geworden die de strafbaarheid van verdachte uitsluit. Verdachte is dan ook strafbaar.

Bij de stukken bevindt zich ook de op 2 februari 2021 ter griffie van deze rechtbank ontvangen vordering van de officier van justitie in het arrondissement Amsterdam in de zaak met parketnummer 09-131151-19, betreffende het onherroepelijk geworden vonnis van 31 mei 2019 van de politierechter te Den Haag, waarbij verdachte is veroordeeld tot een gevangenisstraf van zestien dagen met aftrek van voorarrest, met bevel dat van deze straf een gedeelte, groot veertien dagen, niet zal worden ten uitvoer gelegd, tenzij de rechter later anders mocht gelasten op grond dat veroordeelde zich voor het einde van een op twee jaren bepaalde proeftijd aan een strafbaar feit heeft schuldig gemaakt. Tevens bevindt zich bij de stukken een geschrift waaruit blijkt dat de mededeling als bedoeld in artikel 366a van het Wetboek van Strafvordering aan verdachte per post is toegezonden.

Tot slot bevindt zich bij de stukken ook de op 2 februari 2021 ter griffie van deze rechtbank ontvangen vordering van de officier van justitie in het arrondissement Amsterdam in de zaak met parketnummer 16-221278-19, betreffende het onherroepelijk geworden vonnis van 9 december 2019 van de politierechter te Utrecht, waarbij verdachte is veroordeeld tot een gevangenisstraf van 90 dagen met aftrek van voorarrest, met bevel dat van deze straf een gedeelte, groot 27 dagen, niet zal worden ten uitvoer gelegd, tenzij de rechter later anders mocht gelasten op grond dat veroordeelde zich voor het einde van een op twee jaren bepaalde proeftijd aan een strafbaar feit heeft schuldig gemaakt. Tevens bevindt zich bij de stukken een geschrift waaruit blijkt dat de mededeling als bedoeld in artikel 366a van het Wetboek van Strafvordering aan verdachte per post is toegezonden.

Gebleken is dat verdachte zich voor het einde van voornoemde proeftijden aan meerdere strafbare feiten heeft schuldig gemaakt, zoals naar voren komt uit de verdere inhoud van dit vonnis. De rechtbank ziet hierin aanleiding de tenuitvoerlegging van die voorwaardelijke straf en voorwaardelijke strafdelen te gelasten.

De hoogte van de gevorderde schadevergoeding is door de verdediging niet voldoende gemotiveerd betwist. Wel heeft de verdediging aangevoerd, zo begrijpt de rechtbank, dat de vordering van [slachtoffer] niet-ontvankelijk dient te worden verklaard nu de behandeling van zijn vordering een onevenredige belasting van het strafgeding oplevert. Volgens de verdediging is bij [slachtoffer] sprake van eigen schuld. De vaststelling van de mate van eigen schuld behoort volgens de verdediging na aanvullend onderzoek in een civiele procedure te worden vastgesteld.

De rechtbank is met de verdediging van oordeel dat de door [slachtoffer] geleden schade mede een gevolg is van zijn eigen handelen. De rechtbank acht zich op basis van de stukken in het dossier voldoende voorgelicht om de mate van eigen schuld van [slachtoffer] vast te stellen. [slachtoffer] heeft, nadat hij eerder die dag al de confrontatie met verdachte had opgezocht, niet geschuwd om het gevecht met verdachte aan te gaan, terwijl hij op dat moment zelf ook messen bij zich had. Naar het oordeel van de rechtbank is aannemelijk dat, zonder die aan [slachtoffer] toerekenbare omstandigheid, het steken in de bil niet zou hebben plaatsgevonden. De rechtbank zal het aandeel eigen schuld van [slachtoffer] vaststellen op één derde.

[slachtoffer] heeft vervolgens een beroep gedaan op de billijkheidscorrectie van artikel 6:101 BW en betoogd dat verdachte alsnog voor de gehele schade aansprakelijk blijft. De rechtbank oordeelt dat de werking van de billijkheid in dit geval echter niet zo ver reikt dat verdachte jegens [slachtoffer] voor de volle 100% aansprakelijk is. Daarvoor is het laakbare karakter van het aandeel van [slachtoffer] te groot. De rechtbank zal na toepassing van de billijkheidscorrectie van artikel 6:101 BW bepalen dat verdachte gehouden is om 80% van de schade van benadeelde partij [slachtoffer] te vergoeden.

Dit leidt ertoe dat de rechtbank de gevorderde materiële schade zal toewijzen tot een bedrag van € 609,57 en de immateriële schade tot een bedrag van € 4.800,-, een en ander te vermeerderen met de wettelijke rente en met oplegging van de schadevergoedingsmaatregel als bedoeld in artikel 36f van het Wetboek van strafvordering. Voor het overige zal de rechtbank de vordering afwijzen.

De rechtbank zal de verdachte veroordelen in de kosten van de procedure, die de rechtbank tot op heden begroot op € 622,- (2 punten van het toepasselijke liquidatietarief kanton).

Nu met betrekking tot het stroomstootwapen het bewezen geachte is begaan en het van zodanige aard is, dat het ongecontroleerde bezit daarvan in strijd is met de wet of het algemeen belang, wordt dit voorwerp onttrokken aan het verkeer.

Het in beslaggenomen mes is in een jas in de woning van verdachte aangetroffen. Nu verdachte niet met dit mes het strafbare feit heeft gepleegd, en het bezit van een dergelijk keukenmes niet in strijd is met de wet of het algemeen belang moet het worden teruggegeven aan verdachte. De € 50,- moet worden bewaard ten behoeve van de rechthebbende.

De op te leggen straf is gegrond op de artikelen 36b, 36c, 36f, 45, 57 en 287 van het Wetboek van Strafrecht, 26 en 55 van de Wet wapens en munitie en 2 en 10 van de Opiumwet.