Uitspraken

De officier van justitie heeft aangevoerd dat de in zaak A, B, C (primair), D, E en F (schuldheling) ten laste gelegde feiten bewezen kunnen worden.

Zaak A

De raadsvrouw heeft zich ten aanzien van zaak A op het standpunt gesteld dat verdachte niet kan worden gezien als medepleger of medeplichtige aan de straatroof. De woorden “geef, geef, geef” en “Nee, nee nee, die moet echt mee” kunnen niet als bedreigend worden aangemerkt, waardoor er geen sprake is van een bijdrage aan de straatroof door verdachte. Het reiken naar de tas en het aanpakken van de tas worden toegeschreven aan verdachte zonder adequate onderbouwing. Het slechts filmen van de straatroof levert geen voldoende significante bijdrage aan de straatroof op. Omdat geen sprake is van medeplegen dan wel medeplichtigheid, moet verdachte worden vrijgesproken van zaak A.

Zaak B

Verdachte erkent dat hij het slachtoffer een schop heeft gegeven. Het dossier biedt geen enkel aanknopingspunt om te veronderstellen dat sprake was van twee of meer personen die een wezenlijke bijdrage aan het geweld hebben geleverd. Nu niet kan worden bewezen dat het feit in vereniging is gepleegd verzoekt de verdediging om verdachte vrij te spreken.

Zaak C

Uit de verklaring van aangever volgt een sterke contra-indicatie voor de betrokkenheid van verdachte bij de straatroof. Aangever verklaart dat de Marokkaanse jongen een neef is van medeverdachte [medeverdachte 1] , terwijl verdachte geen familie is van [medeverdachte 1] . Ook de beschrijving van deze Marokkaanse jongen is te algemeen om verdachte hierin te herkennen. Verdachte moet dan ook worden vrijgesproken.

Zaak D

De raadsvrouw heeft betoogd dat de fouillering van de verdachte in zaak D onrechtmatig heeft plaatsgevonden, hetgeen een onherstelbaar vormverzuim oplevert conform artikel 359a van het Wetboek van Strafvordering (Sv). De belangen van verdachte zijn dermate zwaar geschonden, dat het wapen en de patroon – die na de fouillering zijn aangetroffen – van het bewijs moeten worden uitgesloten. Dat brengt met zich dat er onvoldoende wettig bewijs voorhanden is om tot een bewezenverklaring te kunnen komen en verdachte dient te worden vrijgesproken.

Zaak E

De raadsvrouw heeft geen verweer gevoerd ten aanzien van zaak E.

Zaak F

Verdachte wist niet dat de scooter van diefstal afkomstig was. Verdachte had de scooter van iemand geleend. De onderzoeksplicht ten aanzien van de herkomst van het goed zou niet ver moeten strekken, nu verdachte slechts een rondje op de scooter reed. Omdat niet kan worden vastgesteld dat verdachte, ten tijde van het verkrijgen van de scooter, wist of redelijkerwijs moest vermoeden dat de scooter van diefstal afkomstig is, dient hij te worden vrijgesproken.

Zaak A

De rechtbank is van oordeel dat het de afpersing in vereniging wettig en overtuigend kan worden bewezen op grond van het volgende.

De betrokkenheid aan een strafbaar feit kan als medeplegen worden bewezenverklaard, indien is komen vast te staan dat bij het begaan daarvan sprake is geweest van een voldoende nauwe en bewuste samenwerking. Uit het dossier en het onderzoek ter terechtzitting wordt met betrekking tot de betrokkenheid van verdachte het volgende afgeleid.

Verdachte heeft ter terechtzitting van 24 maart 2021 bekend dat hij degene is die de straatroof filmt. Ook heeft hij bekend dat hij te horen is op het geluid bij de camerabeelden, onder meer op de momenten dat wordt gezegd: “geef, geef, geef” en “Nee, nee nee, die moet echt mee”. Deze woorden kunnen op zichzelf niet als bedreigend worden gekwalificeerd. De rechtbank stelt echter vast dat op de camerabeelden te zien is dat verdachte de zojuist van aangever afgepakte telefoon van medeverdachte [medeverdachte 2] in ontvangst neemt en vervolgens zelf de oordopjes van aangever in ontvangst neemt. Het filmen, het aanpakken van de goederen van aangever, in combinatie met de woorden die verdachte zegt, is voldoende om te spreken van een nauwe en bewuste samenwerking die in de kern bestaat uit een gezamenlijke uitvoering van een afpersing en een diefstal met geweld in vereniging. De eendaadse samenloop van afpersing en diefstal met geweld in vereniging wordt dan ook bewezen verklaard.

Zaak B

Op basis van het procesdossier en de bekennende verklaring van verdachte, wordt vastgesteld dat verdachte aangever heeft getrapt, waardoor hij ten val is gekomen. De raadsvrouw heeft bepleit dat er geen sprake was van openlijk geweld, omdat het feit niet in vereniging is gepleegd. De rechtbank stelt voorop dat van het in vereniging plegen van geweld sprake is, indien de andere betrokkenen een voldoende significante wezenlijke bijdrage leveren aan het geweld. De rechtbank is, anders dan de raadsvrouw, van oordeel dat uit de verklaring van aangever, de verklaring van getuige [getuige 1] en de verklaring van medeverdachte [medeverdachte 3] volgt dat de medeverdachten niet enkel de groep getalsmatig hebben versterkt, maar dat zij ook geweld hebben gebruikt tegen aangever. Daarmee is het verweer verworpen en komt de rechtbank tot een bewezenverklaring van het ten laste gelegde.

Zaak C

Verdachte heeft ter terechtzitting bevestigd dat hij degene is die te zien is op de camerabeelden van de Van der Madeweg. De rechtbank stelt, ondanks dat verdachte hier geen verklaring over wil afleggen, vast dat op deze camerabeelden zowel aangever als de medeverdachte te zien zijn. De vierde jongen wordt door aangever omschreven als een Surinaamse jongen. Deze omschrijving komt overeen met degene die op de camerabeelden van de Van der Madeweg te zien is. De verklaring van aangever wordt dus voldoende ondersteund door de herkenning van verdachte op de camerabeelden vlak voor het delict en door de verklaring van medeverdachte [medeverdachte 4] . De rechtbank acht dan ook bewezen dat verdachte de diefstal met geweld in vereniging heeft gepleegd.

Zaak D

Vormverzuim?

De rechtbank stelt aan de hand van het procesdossier vast dat op 13 februari 2020 twee verbalisanten, belast met verkeerstoezicht, het voertuig waarin verdachte zat op basis van de Wegenverkeerswet 1994 hebben gecontroleerd. De verbalisanten roken een sterke henneplucht in het voertuig en hebben daarop alle inzittenden, waaronder verdachte, gevraagd naar hun identiteitsbewijs. Tevens hebben de verbalisanten alle inzittenden gefouilleerd op grond van de Opiumwet, waarbij het gas-/alarmpistool bij verdachte is aangetroffen. De verbalisanten waren hiertoe bevoegd omdat er op dat moment sprake was van een redelijk vermoeden van een strafbaar feit en dus is de fouillering rechtmatig. Naar het oordeel van de rechtbank is dus geen sprake van enig vormverzuim in de zin van artikel 359a Sv. Het verweer wordt verworpen.

Gelet op de bewijsmiddelen in het dossier, wordt het in zaak D ten laste gelegde feit wettig en overtuigend bewezen verklaard.

Zaak E

De rechtbank acht het ten laste gelegde feit onder zaak E, gelet op de bewijsmiddelen en de bekennende verklaring van verdachte, wettig en overtuigend bewezen.

Zaak F

Verdachte heeft verklaard dat hij de scooter heeft geleend en dat hij hierbij ook heeft geconstateerd dat er geen sleutel of contactslot in de scooter zat. Verdachte had hier nader onderzoek naar moeten doen. Hij heeft dit nagelaten. Gelet op deze feiten en de omstandigheden en in aanmerking genomen dat de verdachte geen aannemelijke verklaring heeft gegeven met betrekking tot het voorhanden hebben daarvan, kan het naar het oordeel van de rechtbank niet anders zijn dan dat verdachte ten tijde van het voorhanden krijgen van de scooter redelijkerwijs had moeten vermoeden dat deze van misdrijf afkomstig was. De rechtbank acht dan ook bewezen dat verdachte zich schuldig heeft gemaakt aan schuldheling. Het bewijsverweer wordt dan ook verworpen en de rechtbank acht de onder zaak F ten laste gelegde schuldheling bewezen.

De rechtbank spreekt verdachte vrij van de opzetheling omdat de rechtbank op basis van het dossier niet kan vaststellen dat verdachte, op het moment van het verkrijgen van de scooter, wist dat de scooter van een misdrijf afkomstig was.

Het standpunt van de officier van justitie

De officier van justitie heeft verzocht het inbeslaggenomen goed in zaak A verbeurd te verklaren nu het tenlastegelegde onder zaak A is gepleegd met voornoemd goed.

Het standpunt van de verdediging

De raadsvrouw heeft zich op het standpunt gesteld dat de telefoon van verdachte moet worden geretourneerd aan verdachte.

De raadsvrouw heeft geen standpunt ingenomen ten aanzien van de overige inbeslaggenomen goederen.

Het oordeel van de rechtbank

De rechtbank is van oordeel dat voornoemde telefoon aan verdachte kan worden geretourneerd. De telefoon is tijdens het bewezenverklaarde onder zaak A gebruikt, maar het bewezenverklaarde feit is niet begaan met behulp van de telefoon van verdachte.

De rechtbank is van oordeel dat het in zaak D inbeslaggenomen vuurwapen en de munitie verbeurd moeten worden verklaard, nu met behulp van die voorwerpen het bewezenverklaarde is begaan.

Het standpunt van de officier van justitie

De officier van justitie acht de vordering geheel toewijsbaar met oplegging van de schadevergoedingsmaatregel en de wettelijke rente.

Het standpunt van de verdediging

De raadsvrouw heeft zich op het standpunt gesteld dat het verzoek tot schadevergoeding moet worden afgewezen. De materiële schade is niet onderbouwd en niet blijkt dat aangever enig letsel heeft opgelopen of psychische schade heeft geleden.

Ter terechtzitting heeft de raadsvrouw van de benadeelde partij het gevorderde bedrag verlaagd en ter onderbouwing heeft zij een mediationovereenkomst tussen de benadeelde partij en de medeverdachte overgelegd. Hieruit volgt dat de benadeelde partij en de medeverdachte overeen zijn gekomen dat de schade hoger ligt dan het gevorderde bedrag, namelijk op € 5.000,-, en dat de medeverdachte een derde deel van de totale schade zal vergoeden. De raadsvrouw vordert dat verdachte ook een derde van dit bedrag zal vergoeden. De rechtbank vindt in de mediationovereenkomst met de medeverdachte onvoldoende onderbouwing van de schadevergoeding, omdat hieruit onvoldoende kan worden afgeleid wat de schade is geweest die de benadeelde partij heeft geleden. De behandeling van de vordering levert een onevenredige belasting van het strafgeding op en het toelaten van nadere bewijslevering zou betekenen dat de behandeling van de strafzaak moet worden aangehouden. De benadeelde wordt daarom niet-ontvankelijk verklaard in zijn vordering. De benadeelde partij kan van zijn vordering bij de burgerlijke rechter aanbrengen.

De benadeelde partij en de verdachte zullen ieder de eigen kosten dragen.