Uitspraken

Op 16 december 2020 is aangever in een tankstation in Amsterdam in elkaar geslagen. Naar aanleiding van de camerabeelden van het geweld zijn verdachte en [medeverdachte] (de aangetrouwde neef van verdachte) als verdachten aangemerkt. Uit het dossier blijkt dat een conflict tussen medeverdachte en aangever de aanleiding voor het geweld is.

Op basis van het dossier kan worden bewezen dat verdachte zich schuldig heeft gemaakt aan het medeplegen van poging tot doodslag. Verdachte en medeverdachte hebben nauw en bewust samengewerkt bij het afranselen van aangever. Zij hebben meermaals met kracht in de richting van het hoofd van aangever geschopt terwijl deze op de grond lag, ten gevolge waarvan aangever onder andere een hersenschudding heeft opgelopen. Door zo te handelen hebben verdachte en zijn mededader de aanmerkelijke kans op de dood van aangever aanvaard. Ten aanzien van het slaan en het steken kan niet worden bewezen dat dit de aanmerkelijke kans op de dood oplevert. Daarom dient verdachte van die onderdelen te worden vrijgesproken.

Verdachte dient te worden vrijgesproken van het primair ten laste gelegde. Ondanks de verklaring van getuigen blijft namelijk onduidelijk waar aangever door wie geraakt is. Daarnaast kan niet vastgesteld worden dat hij meermaals met kracht tegen het hoofd is geschopt. Verdachte verklaart dat hij aangever wellicht geraakt heeft, maar in ieder geval niet tegen zijn hoofd. Hij heeft ook niet op zijn hoofd gemikt.

Verdachte ontkent ook een mes te hebben gehad, of gezien. Op de camerabeelden is ook niet te zien dat aangever gestoken is en door wie. Verdachte is tijdens het geweld een minuut buiten geweest en is daarna alleen nog maar de-escalerend bezig geweest. Hij heeft medeverdachte namelijk geprobeerd weg te halen bij aangever. Daarom is geen sprake van medeplegen.

Er is daarnaast geen sprake van (voorwaardelijk) opzet op de dood. Het kan niet worden vastgesteld dat gericht op het hoofd van aangever is geschopt of geslagen en er zijn geen vitale lichaamsdelen of organen geraakt. Daarom kan niet worden gesteld dat de uiterlijke verschijningsvorm van de gedragingen van verdachte zo zeer waren gericht op het intreden van de dood, dat het niet anders kan dan dat het opzet van verdachte daarop gericht was. Ook de aanmerkelijke kans op de dood van aangever was niet aanwezig.

De rechtbank oordeelt dat het primair tenlastegelegde feit kan worden bewezen op grond van de bewijsmiddelen die in bijlage II zijn opgenomen. De rechtbank overweegt hiertoe in het bijzonder als volgt.

Op basis van het dossier en de camerabeelden stelt de rechtbank vast dat aangever het tankstation binnen rent, waarbij hij wordt gevolgd door verdachte. Verdachte verhindert dat aangever kan vluchten, tot het moment dat medeverdachte binnenkomt. Op het moment dat medeverdachte het tankstation binnenkomt, sluiten verdachte en medeverdachte aangever in en start het geweld tegen aangever. Aangever wordt door verdachte en medeverdachte naar de grond gewerkt en daar onder andere getrapt en geslagen. Op de beelden is te zien dat het slachtoffer op de grond veel beweegt om van zijn belagers weg te komen en dat verdachte en medeverdachte tijdens dit bewegen blijven inslaan op en schoppen tegen het bovenlichaam van het slachtoffer. Te zien is dat verdachte schopt in de richting van het hoofd. Op enig moment gaat verdachte naar buiten omdat hij moet overgeven. Ondertussen houdt medeverdachte het been van aangever vast terwijl aangever op de grond ligt, waardoor aangever niet weg kan komen. Na ongeveer een minuut komt verdachte weer terug en voegt hij zich weer bij medeverdachte en aangever. Hierna geeft medeverdachte aangever een laatste trap tegen zijn hoofd, waarna aangever niet meer beweegt en stil blijft liggen. Ten slotte verlaten verdachte en medeverdachte het tankstation. Blijkens de letselverklaring heeft aangever door het geweld onder andere gekneusde ribben, een steekwond in zijn been en een hersenschudding opgelopen.

Ter zitting heeft de verdachte verklaard dat hij samen met de medeverdachte in de auto zat en dat, toen de medeverdachte aangever zag, hij tegen verdachte heeft gezegd: ‘Ga achter hem aan’. Verdachte verklaart dat hij aangever niet tegen het hoofd heeft geraakt en daar ook niet op heeft gemikt. Verdachte verklaart ter terechtzitting dat hij op de camerabeelden ziet dat hij aangever op zijn lichaam en onder andere tegen zijn borst, zijn rug en onder zijn oksel heeft geraakt, maar dat niet uit de beelden blijkt dat hij tegen het hoofd van aangever heeft geschopt.

De rechtbank neemt aan dat niet alleen medeverdachte, maar ook verdachte tegen het hoofd van aangever heeft getrapt. Verdachte en medeverdachte zijn blijkens de beelden beide op het slachtoffer aan het inschoppen, terwijl het slachtoffer zich over de grond bewoog en zich verplaatste. Daarbij richtten zij zich op het bovenlichaam en zegt verdachte het slachtoffer ook geraakt te hebben op de bovenrug, borst en onder de oksel. Dat verdachte bewust niet op het hoofd mikte, is gezien de omstandigheden waaronder het geweld plaatsvindt niet geloofwaardig. Getuige [getuige ] verklaart bovendien dat beide mannen meerdere malen tegen het hoofd van aangever schoppen.

Ondanks dat een trap tegen het hoofd door verdachte vanwege het standpunt van de camerabeelden niet goed te zien is, kan gelet op beelden en op de getuigenverklaring worden aangenomen dat ook verdachte tegen het hoofd van het slachtoffer heeft geschopt.

De rechtbank oordeelt dat sprake is van een nauwe en bewuste samenwerking tussen verdachte en medeverdachte. Verdachte is eerder dan medeverdachte het tankstation binnengelopen en heeft aangever tegengehouden totdat medeverdachte arriveerde. Daarna hebben ze samen geweld gebruikt tegen aangever en hebben ze aangever allebei tegen zijn hoofd getrapt terwijl deze op de grond lag. Weliswaar heeft verdachte zich tijdelijk aan het geweld onttrokken om buiten over te geven, maar hierna is hij weer teruggekomen en heeft hij zich weer bij medeverdachte gevoegd. Dat verdachte medeverdachte uiteindelijk weggeduwd heeft nadat deze een laatste trap tegen het hoofd van aangever heeft gegeven, doet evenmin af aan de nauwe en bewuste samenwerking ten aanzien van het geweld tegen aangever. Ten aanzien van de geweldshandelingen kan daarom medeplegen bewezen worden. Dit betekent ook dat de geweldshandelingen die medeverdachte heeft verricht aan verdachte kunnen worden toegeschreven. Verdachte kan daarom ook verantwoordelijk worden gehouden voor de trap van medeverdachte die ertoe leidde dat aangever bewegingsloos bleef liggen.

Deze geweldshandelingen leveren naar het oordeel van de rechtbank een poging tot doodslag op. Schoppen tegen het hoofd levert in zijn algemeenheid een aanmerkelijke kans op de dood op, omdat het hoofd een kwetsbaar onderdeel van het lichaam is. Het handelen van verdachte en medeverdachte was naar zijn uiterlijke verschijningsvorm zozeer gericht op het toebrengen van zeer ernstig letsel aan het hoofd van aangever, dat het naar het oordeel van de rechtbank niet anders kan dan dat zij zich willens en wetens hebben blootgesteld aan de aanmerkelijke kans dat aangever zou komen te overlijden en dat verdachte deze kans heeft aanvaard. De rechtbank acht daarom bewezen dat verdachte zich schuldig heeft gemaakt aan het medeplegen van poging tot doodslag.

Daarnaast komt uit het dossier naar voren dat aangever in zijn been is gestoken en dat verdachte en medeverdachte aangever geslagen hebben. Echter, aangezien deze handelingen naar het oordeel van de rechtbank niet de aanmerkelijke kans op de dood opleveren, zal de rechtbank verdachte ten aanzien van deze handelingen, hoe verwerpelijk en kwalijk ook, vrijspreken. Ten slotte stelt de rechtbank vast dat de omstandigheid dat aangever tijdens de trappen tegen zijn hoofd op de grond lag in de tenlastelegging is opgenomen als een feitelijke handeling. Aangezien deze omstandigheid zoals ten laste gelegd niet als feitelijke handeling van verdachte of medeverdachte kan worden bewezen, zal de rechtbank verdachte hiervan vrijspreken. Dit staat er echter niet aan in de weg dat de rechtbank de omstandigheid dat het slachtoffer geschopt is terwijl hij weerloos op de grond lag, meeweegt in haar bewijsoverwegingen.