Uitspraken

De rechtbank stelt op grond van de bewijsmiddelen in het dossier de volgende feiten en omstandigheden vast.1

In de nacht van 23 op 24 december 2019 stapt aangeefster rond 00.45 uur in een bus op de Boelelaan in Amsterdam. De buschauffeur ziet dat zij een bebloed gezicht heeft, dat zij nauwelijks uit haar ogen kan kijken omdat ze dichtgeslagen lijken en dat zij in paniek is. De buschauffeur hoort haar zeggen dat hij snel de deuren moet sluiten en “Hij mag me niet te pakken krijgen”. Aangeefster is aangedaan en emotioneel en is aan het huilen.2 De buschauffeur kan normaal met aangeefster communiceren. Ze is niet verward.3 Op de spoedeisende hulp wordt onder meer een gebroken neus en een hersenschudding bij aangeefster geconstateerd.4

Bij aangeefster is op een later moment het volgende letsel vastgesteld:

Aangeefster heeft op 3 januari 2020 verklaard dat verdachte haar de bewuste avond met een vuist op haar gezicht heeft geslagen waardoor zij naar achteren is gevallen. Hij ging daarmee door tot aangeefster bewusteloos raakte. Iedere keer dat aangeefster bijkwam, bleef verdachte haar de ene klap na de andere geven. Op een gegeven moment heeft verdachte haar weer op bed gezet en is hij haar gaan wurgen met twee handen om haar hals. Toen zij wakker werd zat verdachte op haar. Hij had een mes in zijn hand en duwde dit tegen haar keel. Hij ging haar weer stompen en ging maar door met zijn vuist. Later zette hij het mes ook op haar buik. Hij zei dat zij vandaag dood moest gaan en dat zij het verdiende. Eenmaal buiten was verdachte aangeefster aan het schoppen en stompen.6

Op 22 september 2020 heeft aangeefster een verklaring afgelegd bij de rechter-commissaris. Verdachte heeft haar bij haar keel gegrepen. In de slaapkamer heeft hij haar een vuistslag in haar gezicht gegeven. Hij bleef maar slaan. Zij lag knock-out op de grond. Hij trok aan haar haren en hij bleef haar slaan met vuisten. Aangeefster was aan het overgeven. Toen zij op straat waren pakte verdachte haar beet en gooide haar meerdere malen op de grond. Hij schopte en sloeg haar. Toen aangeefster even alleen was belde zij haar vriendin [naam vriendin] of sprak een spraakbericht in en vroeg haar om hulp. [naam vriendin] vroeg haar om haar locatie door te geven. Uiteindelijk rende aangeefster richting de Boelelaan, zag een bus en vroeg de chauffeur om hulp. Zij bonsde op de ramen van de bus. Nadat de chauffeur de deur had geopend, vroeg zij hem de deur dicht te doen. 7

Tegen de politie in het ziekenhuis de nacht van het incident verklaart aangeefster dat verdachte het mes tegen haar keel zette en er een paar keer mee naar haar buik stak. Hij zei tegen haar: “Ik ga je gewoon hier neuken, kankerhoer!” Verdachte zei dat hij haar en haar kinderen zou doodmaken als zij aangifte zou doen.8

In de woning van verdachte is in de kast een mes (bajonet) aangetroffen.9

De vriendin van aangeefster, [naam vriendin] , heeft verklaard dat ze van aangeefster een spraakbericht kreeg waarin aangeefster zei: “ [naam vriendin] hij wil mij dood maken, kom mij alsjeblieft ophalen. Hij wil mij doodmaken, help me.” Vervolgens kreeg zij de locatiegegevens van aangeefster. Later kreeg [naam vriendin] nog een spraakbericht dat aangeefster onderweg was naar het VU-ziekenhuis en dat een buschauffeur haar had geholpen. [naam vriendin] is naar aangeefster toe gegaan in het ziekenhuis. Daar heeft aangeefster haar verteld dat verdachte haar heeft geslagen, dat hij haar wilde vermoorden, dat hij een mes op haar keel en in haar buik heeft gezet en dat hij haar in haar bovenarmen heeft gebeten.10

Verdachte heeft van begin af aan alle beschuldigingen ontkend en verklaard dat niet hij, maar aangeefster zichzelf het bij haar geconstateerde letsel heeft aangedaan. Omdat deze toedracht niet was onderzocht heeft de rechtbank een deskundige gevraagd om het letsel van aangeefster te bezien in relatie tot zowel de door aangeefster als de door verdachte geschetste toedracht.

De deskundige, forensisch arts D. Botter, heeft in zijn rapport van 16 juni 2021 twee hypotheses onderzocht en geconcludeerd dat de bevindingen (het letsel bij aangeefster en verdachte) veel waarschijnlijker zijn onder de hypothese dat het letsel bij aangeefster is ontstaan door de door aangeefster geschetste toedracht dan onder de hypothese dat het letsel is ontstaan door de door verdachte geschetste toedracht.11 De deskundige heeft op de zitting van 7 juli 2021 zijn rapport nader toegelicht. Aangeefster heeft een flink aantal letsels die zich niet laten verklaren door de toedracht die verdachte heeft beschreven. Deze letsels laten zich wel verklaren door het door verdachte toegebrachte geweld zoals aangeefster in haar verklaringen heeft beschreven. In de verklaring van verdachte ontbreken daarnaast een fors aantal letsels die wel bij aangeefster zijn geconstateerd. De volgende letsels worden niet door de toedracht van verdachte verklaard, maar wel door de toedracht van aangeefster:

Volgens de deskundige sluit het ontbreken van ander zichtbaar letsel dan een gebroken pink aan de handen van verdachte niet uit dat hij geweldshandelingen met zijn handen heeft verricht. Onze handen zijn zo gemaakt dat daarop niet snel bloeduitstortingen ontstaan. Handen worden immers vaak met kracht gebruikt. Het is dus heel goed mogelijk dat verdachte geweldshandelingen tegen aangeefster heeft verricht zonder dat hij daardoor zelf letsel aan zijn handen heeft gekregen.

Het letsel aan de hals van aangeefster past volgens de deskundige niet bij de door verdachte beschreven toedracht dat hij aangeefster bij haar nek heeft vastgepakt, omdat alleen het bij de nek pakken in beginsel geen letsel oplevert. Om letsel aan iemands hals te kunnen veroorzaken, moet sprake zijn van fors geweld, zoals een wurghandeling. Bloeduitstortingen aan de hals worden veroorzaakt door een zeer forse duw naar achteren of door het samenknijpen van de hals, omdat op die manier de vaten stukgetrokken worden. Daarbij zijn de mate van de kracht en de individuele anatomische bouw van de betreffende persoon ook van belang. Als iemand slaat en schopt, zal dit bij diegene geen letsel aan de voeten veroorzaken, terwijl het slachtoffer daarvan ernstig letsel kan krijgen. Hetzelfde geldt voor het slaan met de hand. Het letsel aan de hals van aangeefster past meer bij het uitoefenen van fors geweld en niet bij het vastpakken van de nek. De omstandigheid dat het letsel aan de hals van aangeefster aan één kant zat maakt dit niet anders. Het hangt er helemaal van af hoe de hals wordt vastgegrepen en waar de meeste ingreep op de huid is. Dat kan links en rechts verschillen waardoor het letsel zeker niet symmetrisch hoeft voor te komen. Dat geldt nog meer als de hals met één hand wordt vastgepakt.12

De rechtbank vindt het alternatieve scenario van verdachte dat aangeefster zichzelf het letsel heeft toegebracht niet aannemelijk. De door hem geschetste situatie dat aangeefster zodanig onder invloed zou zijn geweest van alcohol en/of drugs en dat zij als het ware gek zou zijn geworden waarna zij zichzelf veelvuldig en met flinke kracht aanzienlijke verwondingen zou hebben toegebracht, ligt niet voor de hand en vindt geen ondersteuning in het dossier. Bovendien zou verdachte gedurende de avond en de vele geweldshandelingen – het bloed zat letterlijk aan de muur – niet hebben ingegrepen en geen hulp hebben ingeschakeld. Omdat ook het onderzoek van Botter geen aanknopingspunten geeft voor de lezing van verdachte, maar juist ondersteuning vormt voor de verklaring van aangeefster, gaat de rechtbank voorbij aan de door verdachte geschetste toedracht.

De rechtbank gaat uit van de juistheid van de verklaringen van aangeefster. Anders dan de verdediging heeft gesteld vindt de rechtbank de verklaringen van aangeefster voldoende betrouwbaar. Weliswaar verklaart zij op sommige punten niet helemaal eenduidig, maar juist op de voor de beschuldiging essentiële onderdelen van het door verdachte gepleegde geweld verklaart zij in grote lijnen hetzelfde. Bovendien wordt haar verklaring ondersteund door de andere hiervoor genoemde bewijsmiddelen; de verklaringen van de buschauffeur en vriendin [naam vriendin] , het aantreffen van het mes en het letsel.

Vrijspraak van verkrachting (feit 1)

Om tot een bewezenverklaring van verkrachting te kunnen komen, moet vast komen te staan dat de seks heeft plaatsgevonden onder enige vorm van dwang. Zowel verdachte als aangeefster hebben verklaard dat zij seks met elkaar hebben gehad, waarbij ook sprake is geweest van penetratie. De rechtbank kan niet vaststellen of de seks onder dwang van het vastgestelde geweld heeft plaatsgevonden, omdat onvoldoende duidelijk wordt of de specifieke in de tenlastelegging opgenomen geweldshandelingen / feitelijkheden vóór, na of tijdens de penetratie hebben plaatsgevonden. Het causaal verband tussen de geweldshandelingen en de seks kan dus niet worden vastgesteld.

Bewezen: Zware mishandeling (feit 2)

De rechtbank stelt op grond van de hiervoor onder 3.3.1 en 3.3.2 genoemde bewijsmiddelen vast dat verdachte de tenlastegelegde geweldshandelingen heeft gepleegd en daarmee aangeefster het hiervoor beschreven letsel heeft toegebracht. Van het schoppen en het bij de nek grijpen wordt verdachte vrijgesproken, omdat de rechtbank wel kan vaststellen dat hij deze geweldshandelingen heeft verricht, maar niet dat hij daarmee het letsel in de tenlastelegging (aan gezicht / hoofd) heeft veroorzaakt. De vraag is vervolgens of het letsel moet worden aangemerkt als zwaar lichamelijk letsel. De rechtbank vindt het letsel van aangeefster gezien de hoeveelheid, de verschillende soorten, waaronder de gebroken neus en de hersenschudding, en de spreiding over haar gezicht en hoofd, in zijn totaliteit te kwalificeren als zwaar lichamelijk letsel.

Bewezen: Poging doodslag (feit 3)

Aangeefster heeft verklaard dat verdachte haar bij haar hals heeft gepakt en heeft geprobeerd haar te wurgen, waardoor zij buiten bewustzijn is geraakt. Aangeefster heeft letsel aan haar hals dat overeenkomt met een wurghandeling, zoals de forensisch arts Botter op de zitting heeft verklaard. Volgens de deskundige moet haar hals met flinke kracht samengeknepen zijn, aangezien het soort bloeduitstortingen dat aangeefster had alleen met heftige krachtuitoefening veroorzaakt kunnen worden. Die handelingen, met dusdanige kracht dat dit letsel optreedt en lang genoeg dat aangeefster buiten bewustzijn raakt, brengen naar het oordeel van de rechtbank een aanmerkelijke kans op het intreden van de dood met zich. Die kans heeft verdachte aanvaard door de wurghandelingen onder deze omstandigheden en met deze kracht te verrichten.

Bewezen: Bedreiging (feit 4)

Uit de verklaringen van aangeefster blijkt dat verdachte haar meermalen heeft bedreigd, zowel woordelijk als met een mes en dat zij doodsbang was. Zij vreesde voor haar leven en voor het leven van haar kinderen en was bang de zij nacht niet zou overleven. Het door aangeefster omschreven mes is aangetroffen in de woning van verdachte en vormt daarmee ondersteuning voor haar verklaring. Gezien de omstandigheden kon bij aangeefster door de bedreigingen ook in redelijkheid de vrees ontstaan dat verdachte de bedreigingen waar zou maken.