Uitspraken

Het standpunt van het Openbaar Ministerie

De officier van justitie heeft gerekwireerd tot bewezenverklaring van het ten laste gelegde.

Het standpunt van de verdediging

De raadsman heeft zich op het standpunt gesteld dat verdachte moet worden vrijgesproken van het ten laste gelegde. Verdachte heeft erkend dat er seks heeft plaatsgevonden maar dit was met wederzijds goedvinden waardoor er dus geen sprake was van verkrachting.

Het oordeel van de rechtbank

De rechtbank gaat op grond van de wettige bewijsmiddelen van de volgende feiten en omstandigheden uit.

Aangeefster [benadeelde partij] heeft verklaard dat zij in de nacht van 11 op 12 juli 2020 met een taxi naar huis wilde gaan en in de auto van verdachte is ingestapt. Ze was in de veronderstelling dat verdachte een taxichauffeur was. [benadeelde partij] heeft verklaard dat verdachte een hand op haar been legde en naar een afgelegen parkeerplaats reed. Hier probeerde verdachte [benadeelde partij] te zoenen, zette hij haar stoel naar achteren en dook bovenop [benadeelde partij] . Vervolgens heeft verdachte [benadeelde partij] anaal verkracht. Hierna heeft verdachte [benadeelde partij] naar het huis van haar ex-vriend gebracht. Uit het medisch forensisch onderzoek blijkt dat er bij de anus een kleine scheurwond en een licht gezwollen wat blauw aspect drukpijnlijke plek is aangetroffen bij [benadeelde partij] .

Bewijsoverweging

Verdachte heeft uiteindelijk bekend dat hij en [benadeelde partij] op 12 juli 2020 anale seks hebben gehad. De verdediging heeft zich echter op het standpunt gesteld dat deze seks geheel vrijwillig heeft plaatsgevonden en er om die reden geen sprake is van verkrachting.

De rechtbank ziet zich voor de vraag gesteld of er sprake was van vrijwillige seks of dat de seks tegen de wil van [benadeelde partij] plaatsvond. Allereerst acht de rechtbank, anders dan de verdediging heeft aangevoerd, de verklaringen van [benadeelde partij] betrouwbaar en bruikbaar voor het bewijs. [benadeelde partij] heeft een consistente en heldere beschrijving gegeven van wat er volgens haar is gebeurd. De verklaring van [benadeelde partij] vindt voorts steun in andere bewijsmiddelen. Allereerst wordt de verklaring van [benadeelde partij] ondersteund door het letsel dat rondom de anus is geconstateerd. Ook bevat het dossier meerdere verklaringen over wat [benadeelde partij] tegen anderen heeft verteld over het voorval en over haar gemoedstoestand op dat moment. Haar ex-vriend [naam 1] verklaart dat [benadeelde partij] nadat zij door verdachte was afgezet zei dat ze was verkracht door een taxichauffeur. Ze had hem verteld dat de taxichauffeur een hand op haar been legde en naar een parkeerplaats is gereden waarbij hij haar anaal had verkracht. In de nacht van het misdrijf heeft [benadeelde partij] tevens whatsapp-berichten naar haar huidige vriend gestuurd waarin zij schrijft dat zij is verkracht door een taxichauffeur. Wanneer de verbalisanten die nacht ter plaatse komen zien ze dat [benadeelde partij] zichtbaar emotioneel was en voorover gebogen liep waardoor zij de indruk hadden dat [benadeelde partij] pijn had. De verklaring die [benadeelde partij] vervolgens aflegt komt overeen met haar latere aangifte. Ook de verklaring van getuige [getuige] over datgene dat [benadeelde partij] haar de ochtend na het misdrijf heeft verteld, komt overeen met de verklaring van [benadeelde partij] zelf. De getuige merkt op dat moment dat [benadeelde partij] emotioneel was. Voornoemde bewijsmiddelen steunen de verklaring van [benadeelde partij] .

De verklaring van verdachte dat hij en [benadeelde partij] vrijwillige seks hebben gehad acht de rechtbank dan ook onaannemelijk en ongeloofwaardig. Zo verklaart verdachte dat [benadeelde partij] die nacht instapte in zijn auto zonder iets te zeggen maar uit het uitkijken van de camerabeelden blijkt dat [benadeelde partij] ongeveer tien seconden bij het portier van de bijrijder is blijven staan. Het zou daarom goed kunnen dat [benadeelde partij] toen, zoals zij verklaart, de rit besprak omdat zij dacht te maken te hebben met een taxichauffeur. Verdachte verklaart ook dat [benadeelde partij] voor zij instapte van links naar rechts zou zwalken. Ook dit deel van de verklaring wordt weerlegd door het uitkijken van de camerabeelden, waarbij haar manier van lopen wordt beschreven als ‘rustig en recht’. De verklaring van verdachte over hoe de seks plaatsvond blijft enigszins vaag, maar over de reden van het hebben van anale seks verklaart verdachte dat ze anale seks hadden ‘omdat ze haar hand voor haar kut deed’. Dit sluit aan bij de verklaring van [benadeelde partij] dat ze hem probeerde weg te duwen met haar hand tussen haar benen door. En in dit gebaar ligt besloten dat [benadeelde partij] verdachte probeerde af te weren.

De rechtbank volgt gelet op het voorgaande de verklaring van [benadeelde partij] . Zij heeft meermalen gezegd dat hij moest stoppen en ze probeerde hem weg te duwen. Voor verdachte moet volstrekt duidelijk zijn geweest dat [benadeelde partij] niet instemde met de handelingen van verdachte.

Conclusie

De rechtbank acht bewezen dat verdachte de seksuele handelingen opzettelijk tegen de wil van [benadeelde partij] heeft gepleegd en haar anaal heeft verkracht. Omdat de rechtbank de verklaring van [benadeelde partij] betrouwbaar vindt en deze verklaring op essentiële punten steun vindt in ander bewijs, sluit de rechtbank bij de bewezenverklaring aan bij dat wat [benadeelde partij] over de door verdachte verrichte seksuele gedragingen heeft verklaard.

Het standpunt van het Openbaar Ministerie

De officier van justitie heeft verzocht de auto verbeurd te verklaren.

Het standpunt van de verdediging

De raadsman heeft zich op het standpunt gesteld dat de auto moet worden teruggegeven aan de verdachte.

Het oordeel van de rechtbank

De inbeslaggenomen personenauto met kenteken [kenteken] zal worden verbeurd verklaard. Het bewezenverklaarde feit heeft in deze auto plaatsgevonden en uit het hiervoor verhandelde volgt dat de auto behulpzaam is geweest bij het plegen van het misdrijf.

Het standpunt van de officier van justitie

De officier van justitie acht de vordering geheel toewijsbaar, te vermeerderen met de wettelijke rente en met oplegging van de schadevergoedingsmaatregel.

Het standpunt van de verdediging

De verdediging heeft zich op het standpunt gesteld dat de vordering van de benadeelde partij moet worden afgewezen.

Het oordeel van de rechtbank

Op grond van artikel 6:106 lid 1 sub b Burgerlijk Wetboek komt immateriële schade voor vergoeding in aanmerking als sprake is van een aantasting in de persoon. Verkrachting zoals zich in onderhavig geval heeft voorgedaan vormt een ernstige inbreuk op de lichamelijke integriteit en als algemene ervaringsregel kan worden aangenomen dat verkrachting leidt tot ernstige psychische gevolgen. De impact voor [benadeelde partij] blijkt ook uit de voorgelezen slachtofferverklaring. Zij ervaart de gevolgen van het handelen nog elke dag. Zij is banger op straat. Ook heeft het slachtoffer nog lange tijd fysieke gevolgen ondervonden na de verkrachting. En het heeft invloed gehad op de (toen nog) prille relatie met haar huidige partner. Naar het oordeel van de rechtbank is daarom, op grond van de stukken in het dossier en hetgeen ter terechtzitting met betrekking tot de vordering is gebleken, vast komen te staan dat de benadeelde partij als gevolg van het bewezen verklaarde handelen immateriële schade heeft geleden.

De benadeelde die in de persoon is aangetast en daardoor nadeel lijdt dat niet in vermogensschade bestaat, heeft recht op een naar billijkheid vast te stellen schadevergoeding. Mede gelet op de bedragen die in vergelijkbare gevallen zijn toegekend en de specifieke omstandigheden van het voorliggende geval, acht de rechtbank een bedrag van € 6.000,00 billijk. De rechtbank zal de vordering van € 6.000,00 dan ook geheel toewijzen, te vermeerderen met de gevorderde wettelijke rente vanaf 12 juli 2020 tot de dag van volledige betaling.

Schadevergoedingsmaatregel

Als extra waarborg voor betaling zal de rechtbank ten behoeve van [benadeelde partij] aan verdachte de verplichting opleggen tot betaling aan de Staat van het bedrag van € 6.000,00 te vermeerderen met de gevorderde wettelijke rente vanaf 12 juli 2020 tot de dag van volledige betaling. Als door verdachte niet wordt betaald, zal deze verplichting worden aangevuld met 65 dagen gijzeling, waarbij toepassing van de gijzeling de betalingsverplichting niet opheft.

De betaling die is gedaan aan de Staat wordt op de verplichting tot betaling aan de benadeelde partij [benadeelde partij] in mindering gebracht. Dit geldt andersom ook indien betaling is gedaan aan de benadeelde partij.

Verdachte zal verder worden veroordeeld in de kosten die de benadeelde partij heeft gemaakt en ten behoeve van de tenuitvoerlegging van deze uitspraak nog zal maken. Deze kosten worden tot op dit moment begroot op nihil.

Het standpunt van het Openbaar Ministerie

De officier van justitie heeft verzocht om de vorderingen tot tenuitvoerlegging met parketnummers 09-027878-29, betreffende het onherroepelijk geworden vonnis van 20 mei 2019 van de politierechter te Den Haag, en 13-741173-17, betreffende het onherroepelijk geworden vonnis van de meervoudige kamer te Amsterdam, toe te wijzen

Het standpunt van de verdediging

De raadsman van verdachte heeft zich op het standpunt gesteld dat het Openbaar Ministerie niet-ontvankelijk is in de vorderingen tot tenuitvoerlegging van de voorwaardelijk opgelegde straffen nu de vorderingen ontbreken in het procesdossier en hij de inhoud hiervan niet heeft kunnen bespreken met verdachte.

Het oordeel van de rechtbank

De rechtbank stelt vast dat – onder meer – de vorderingen van de officier van justitie van voornoemde parketnummers in het dossier ontbraken tijdens het onderzoek ter terechtzitting. De rechtbank is van oordeel dat, nu de officier van justitie deze vorderingen niet ter terechtzitting heeft kunnen overleggen én de raadsman deze vorderingen niet met zijn cliënt heeft kunnen bespreken, het Openbaar Ministerie niet-ontvankelijk is in de vorderingen tot tenuitvoerlegging van de voorwaardelijke veroordelingen.